Ένας κάτοικος της Κωνστάντζας, σχεδόν 80 ετών, μου λέει ότι δεν χρειάστηκε ποτέ δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες μέχρι τώρα, αν και πληρώνει την ασφάλιση υγείας του κάθε μήνα. Και τώρα, όταν ο οικογενειακός γιατρός τον έστειλε για εξετάσεις, δεν έπρεπε να έρθει μέχρι τον Σεπτέμβριο γιατί κανείς δεν έχει πια καπάκι στον οικισμό.

Μένω άφωνος και έκπληκτος. Είναι 2023 και υπάρχουν ακόμα τέτοιες καταστάσεις: πληρώνεις το κράτος κάθε μήνα και όταν το χρειαστείς σε βάζει στη λίστα αναμονής. Όπως στις μέρες του κομμουνισμού, που αφήναμε στη σειρά τα μπουκάλια με το γάλα.

Ακούω, γράφω, διαβάζω για νέα νοσοκομεία που πρόκειται να κατασκευαστούν, εθνικά προγράμματα θεραπείας για χρόνια πάσχοντες, όλοι οι γιατροί συστήνουν όπου μπορούν και όποτε τους δοθεί η ευκαιρία ότι η πρόληψη είναι πολύ, πολύ σημαντική και εμείς φτάνουν πάντα στο ταβάνι; Έχουμε ακόμα απαντήσεις από τις κλινικές ότι πρέπει να περιμένουμε άλλους δύο μήνες για να μπορέσουμε να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις; Λοιπόν, σε ένα μήνα μπορεί να πεθάνετε, δεν το καταλαβαίνετε, αγαπητοί αρχηγοί; Μέχρι να κάνεις τις εξετάσεις για να μάθεις γιατί είσαι άρρωστος και τι θεραπεία να ακολουθήσεις… πεθαίνεις. Αλλά γιατί να υποφέρω τόσο καιρό; Πόσο σκληροί μπορούν να είναι οι ηγέτες μας να αφήνουν τους ανθρώπους να πονούν επειδή δεν διαθέτουν αρκετά κεφάλαια;

Γεια σου, nea Ciolacu, έβγαινες πάντα θριαμβευτής και μας υποσχέθηκες ότι τώρα θα υπάρχει γάλα και μέλι με το PSD στην κυβέρνηση, χαμηλότερες τιμές τροφίμων, φορολογία μεγάλων ξένων εταιρειών, μείωση πληθωρισμού, αναπτυσσόμενη οικονομία, δεν είναι αυτό λυσε και αυτο?!

Θυμάστε το σκάνδαλο πέρυσι, όταν η κυβέρνηση δεν διέθεσε κονδύλια για την κατασκευή νέου νοσοκομείου στην Κωνστάντζα; Οι βουλευτές της Κωνστάντζας -όχι οι ΠΝΛ φυσικά- πήδηξαν σαν τη φωτιά ζητώντας τα απαραίτητα, αλλά το ταβάνι, για το ταβάνι των οικισμών, αγαπητοί μας εκπρόσωποι, δεν λέτε τίποτα; Δεν δρομολογούμε νομοσχέδιο τροποποίησης του νόμου για να μην το ακούμε πλέον, δεν προφέρουμε λέξη από το βήμα της Βουλής για να μην εγγράφονται οι ασθενείς πλέον σε λίστες αναμονής.

Βέβαια, εδώ και αρκετούς μήνες μου λένε ότι δεν υπάρχουν άλλα χρήματα στον εθνικό προϋπολογισμό, ότι θα είναι ατυχία και ατυχία για εμάς. Και τι? Τι με ενδιαφέρει; Γι’ αυτό ήθελαν να είναι στην εξουσία, να ηγούνται της χώρας, να απαντούν και να λύνουν προβλήματα. Σε απάντηση, έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν αναλαμβάνει τίποτα, τουλάχιστον για να λύσει αυτό το πρόβλημα. Ότι το κράτος σφίγγει το ζωνάρι, απολύει ανίκανους και απολυμένους υπαλλήλους, δεν είναι πολλοί στις διοικήσεις της Κωνστάντζας.

Πότε μια νεαρή γυναίκα θα σταματήσει να μας λέει στο τηλέφωνο ότι δεν υπάρχει άλλο καπάκι, να πάρει το μπουκάλι και να το βάλει στην ουρά; Φυσικά, στις ελληνικές καλένδες…

ISPA του Αγίου Βαλεντίνου