Πόσες χώρες είναι κλειστές στην ξηρά;

Η πρόσβαση στη θάλασσα ή στον ωκεανό μπορεί να είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας σε πολλές πτυχές της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της οικονομίας, του πολιτισμού και του τουρισμού μιας χώρας. Μάλιστα, ο Αριστοτέλης, ένας άλλος φιλόσοφος από την κλασική περίοδο της αρχαίας Ελλάδας, είπε ότι η καλύτερη θέση που μπορεί να έχει μια χώρα στον χάρτη του κόσμου είναι αυτή που της επιτρέπει να εμπορεύεται με μεγάλη ευκολία και να ασκεί τη δύναμή της πέρα ​​από τα όρια της επιρροή.

Στις μέρες μας, πολλές χώρες στον κόσμο μπορούν να καυχηθούν ότι είναι περίκλειστες, και ανάμεσά τους είναι η Ρουμανία, η οποία έχει μια όμορφη ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένα κράτη που δεν μπορούν να επωφεληθούν από αυτό το προνόμιο λόγω του γεγονότος ότι βρίσκονται εντός των ηπείρων των οποίων αποτελούν μέρος. Παρόλα αυτά, ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας και ο Βρετανός γεωγράφος του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, Χάλφορντ Μάκιντερ, πιστεύουν ότι οι χώρες στη μέση των ηπείρων τους έχουν την καλύτερη γεωγραφική θέση.

Επί του παρόντος, υπάρχουν 44 μεσόγειες χώρες στον κόσμο, οι περισσότερες από τις οποίες βρίσκονται στην Κεντρική Ευρώπη και την Ασία. Στη συνέχεια θα σας πούμε πόσες χώρες δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, ποιες είναι και πώς μπορούν να επηρεαστούν από αυτή την πτυχή.

Τι είναι οι μεσόγειες χώρες;

Πριν από περισσότερες από έξι δεκαετίες, για την ακρίβεια, το 1959, υπήρχαν μόνο 14 κλειστές χώρες στη Γη ή στον ωκεανό, ανάλογα με την περίπτωση. Σήμερα, ωστόσο, ο αριθμός τέτοιων κρατών έχει τριπλασιαστεί σε 44. Αυτό σημαίνει ότι το 6,9% του συνολικού πληθυσμού της Γης, ή 475,8 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σε διασυνοριακές χώρες. Επίσης, αυτές οι χώρες αντιπροσωπεύουν το 11,4% της συνολικής επιφάνειας του πλανήτη.

Μεταξύ αυτών, η μεγαλύτερη χώρα είναι το Καζακστάν, το οποίο καλύπτει μια έκταση 2.724.900 km²ενώ το μικρότερο μεσόγειο κράτος είναι το Βατικανό, με 0,44 χλμ²προειδοποίητος Ιστοσελίδα SurferToday.com. Ταυτόχρονα, η πιο πυκνοκατοικημένη μεσόγεια χώρα είναι η Αιθιοπία, με 101,8 εκατομμύρια κατοίκους, και το λιγότερο πυκνοκατοικημένο είναι προφανώς το Βατικανό, με 820 κατοίκους.

Ακολουθούν οι μεσόγειες χώρες:

Ευρώπη: Ανδόρα, Αυστρία, Λευκορωσία, Τσεχία, Ελβετία, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Μακεδονία, Δημοκρατία της Μολδαβίας, Άγιος Μαρίνος, Σερβία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Πόλη του Βατικανού (14).

Ασία: Αφγανιστάν, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Μπουτάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Λάος, Μογγολία, Νεπάλ, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν (12).

Αφρική: Μποτσουάνα, Μπουρκίνα Φάσο, Μπουρούντι, Τσαντ, Αιθιοπία, Λεσόθο, Μαλάουι, Μάλι, Νίγηρας, Ρουάντα, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Νότιο Σουδάν, Σουαζιλάνδη, Ουγκάντα, Ζάμπια και Ζιμπάμπουε (16).

Νότια Αμερική: Βολιβία και Παραγουάη (2).

Τι σημαίνει για μια χώρα να είναι μεσόγεια;

Μια μεσόγεια χώρα, δηλαδή μια διασυνοριακή χώρα, δεν σημαίνει πάντα ότι είναι μια χώρα που δεν έχει πραγματικά πρόσβαση στη θάλασσα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένες από αυτές τις χώρες μπορεί να έχουν πρόσβαση σε μεγάλους ποταμούς ή λίμνες, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά αγαθών στη θάλασσα ή στον ωκεανό, ανάλογα με την περίπτωση, ή για την τόνωση του τοπικού τουρισμού. Υπάρχουν επίσης παραδείγματα χωρών που απέκτησαν πρόσβαση στη θάλασσα μέσω συμφωνιών με τους γείτονές τους ή μέσω της ανάπτυξης λιμανιών και τεχνητών καναλιών.

Για παράδειγμα, η Δημοκρατία της Μολδαβίας, η γειτονική μας χώρα, είναι μεσόγεια, αλλά η πρόσβαση γίνεται μέσω πανέμορφων ποταμών και λιμνών, όπως ο Δνείστερος και η λίμνη Βάτρα. Επίσης, στην Παραγουάη, η πρόσβαση στη θάλασσα γίνεται μέσω μεγάλων ποταμών, αρκετά φαρδιά και βαθιά, στα οποία δεν υπάρχουν φράγματα, ψηλές γέφυρες ή περάσματα, γεγονός που καθιστά δυνατή την πρόσβαση των πλοίων της θάλασσας.

Κάθε μια από τις μεσόγειες χώρες έχει τη δική της ιστορία και τα δικά της χαρακτηριστικά. Ενώ ορισμένα από αυτά εξαρτώνται από εθνικούς πόρους για να στηρίξουν την οικονομία τους, άλλα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την πρόσβαση στα λιμάνια και τη θάλασσα.Οι χώρες που δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα ή στον ωκεανό μπορεί να έχουν δυσκολίες στην εισαγωγή και εξαγωγή αγαθών. Για παράδειγμα, η περίκλειστη Βολιβία πρέπει να εισάγει και να εξάγει μέσω άλλων χωρών όπως η Χιλή και το Περού. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κόστος και μειωμένη απόδοση.

Από την άλλη πλευρά, ορισμένες από αυτές τις χώρες έχουν αναπτύξει τις δικές τους εθνικές βιομηχανίες που δεν εξαρτώνται από την πρόσβαση στη θάλασσα.Αυτή είναι η περίπτωση της Ελβετίας, που αναγνωρίζεται για τον χειμερινό τουρισμό στα βουνά, η οποία προφανώς δεν απαιτεί πρόσβαση στο θάλασσα ή τον ωκεανό, καθώς και για τις βιομηχανίες φαρμάκων και ρολογιών.

Ομοίως, το Νεπάλ, μια άλλη χώρα που δεν έχει στεριά, φημίζεται για το Έβερεστ, το οποίο αποτελεί βασικό στόχο για τους πιο ένθερμους ορειβάτες του κόσμου.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν και χώρες των οποίων η οικονομία βασίζεται σε εθνικούς πόρους. Για παράδειγμα, το Καζακστάν είναι πλούσιο σε φυσικούς πόρους όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ωστόσο, το γεγονός ότι αυτές οι χώρες είναι περίκλειστες μπορεί να περιορίσει την ικανότητά τους να αναπτύξουν τον τομέα των μεταφορών τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ναυτιλία μέσω γειτονικών χωρών που έχουν πρόσβαση στη θάλασσα ή στον ωκεανό είναι πολύ ακριβή και μπορεί να περιορίσει την ικανότητα ανάπτυξης και ανάπτυξης.

Εκτός από οικονομικά ζητήματα, το γεγονός ότι μια χώρα είναι μεσόγεια μπορεί να επηρεάσει και την τοπική κουλτούρα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες επικεντρώνονται σε άλλες πτυχές της ζωής, όπως η γεωργία ή ο εγχώριος τουρισμός. Ομοίως, ορισμένες χώρες έχουν αναπτύξει τη δική τους πολιτιστική ταυτότητα με βάση τη μοναδική ιστορία και τις παραδόσεις τους, ανεξάρτητα από την πρόσβαση στη θάλασσα.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα των μεσόγειων χωρών;

Εάν η έλλειψη πρόσβασης στη θάλασσα μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την ανάπτυξη μιας χώρας, αυτά τα κράτη έχουν επίσης μια σειρά από πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, οι διασυνοριακές χώρες προστατεύονται σχετικά από τις δυσμενείς καιρικές επιπτώσεις που προκαλούνται από τις θάλασσες και τους ωκεανούς, όπως τα τσουνάμι και οι τυφώνες. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να παρακολουθούν πολύ πιο στενά τα εμπορεύματα που εισέρχονται ή εξέρχονται από τη χώρα μέσω χερσαίων συνόρων. Οι διασυνοριακές χώρες προστατεύονται επίσης από πιθανές υδάτινες εισβολές.

Εκτός από τις οικονομικές και πολιτιστικές πτυχές, υπάρχει επίσης μια σειρά από δημογραφικές και γεωγραφικές πτυχές που επηρεάζουν την κατάσταση των μεσόγειων χωρών. Για παράδειγμα, πολλοί κάτοικοι αυτών των χωρών ζουν σε ορεινές περιοχές ή στο εσωτερικό των ηπείρων, όπου η πρόσβαση στη θάλασσα είναι αδύνατη ή δύσκολη. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο ζωής τους, καθώς οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες όπως τα θαλάσσια σπορ δεν είναι τόσο δημοφιλείς ή αδύνατο να γίνουν.

Ταυτόχρονα, πολλές μεσόγειες χώρες βρίσκονται σε περίπλοκες γεωπολιτικές περιοχές ή μαστίζονται από κάθε είδους εντάσεις. Αυτό μπορεί να κάνει την πολιτική κατάσταση σε αυτή τη χώρα πιο ασταθή και να οδηγήσει σε συγκρούσεις και εντάσεις με τις γειτονικές χώρες.

Γενικά, το γεγονός ότι μια χώρα είναι μεσόγεια μπορεί να έχει μια σειρά από επιπτώσεις στην οικονομία, τον πολιτισμό και την πολιτική της κατάσταση. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι σε αυτές τις χώρες έχουν βρει μοναδικούς τρόπους για να αναπτύξουν και να διατηρήσουν τον τρόπο ζωής τους και μερικοί από αυτούς είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο για τους φυσικούς πόρους ή τον τουρισμό τους.

Πέρα από όλες αυτές τις πτυχές, το γεγονός ότι μια χώρα είναι μεσόγεια μπορεί επίσης να έχει αντίκτυπο στο περιβάλλον και στην κλιματική αλλαγή. Ειδικότερα, ορισμένες από αυτές τις χώρες μπορεί να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από πόρους γλυκού νερού της ενδοχώρας και η κλιματική αλλαγή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά αυτούς τους πόρους. Επιπλέον, η μεταφορά αγαθών και πρώτων υλών μπορεί να είναι πιο δύσκολη σε μια διασυνοριακή χώρα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη περιβαλλοντική ρύπανση και αρνητικό αντίκτυπο στα τοπικά οικοσυστήματα. Αυτές οι χώρες ενδέχεται να είναι σε καλύτερη θέση να υιοθετήσουν πιο βιώσιμες πολιτικές και πρακτικές όσον αφορά τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον.

Η στρατηγική πρόκληση των μεσόγειων χωρών

Η έλλειψη πρόσβασης στα χωρικά ύδατα, η απόσταση και η απομόνωση από τις παγκόσμιες αγορές, καθώς και το υψηλό κόστος διέλευσης επιβάλλουν μια σειρά περιορισμών στις διασυνοριακές χώρες, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις στην εισαγωγή και εξαγωγή αγαθών, αναγκάζοντάς τους να βασίζονται στη βοήθεια των γειτόνων τους. Για να αποκτήσουν πρόσβαση στην ακτή, οι μεσόγειες χώρες αναγκάζονται να διατηρήσουν φιλικές σχέσεις με τις παράκτιες χώρες, ακόμη και όταν διαφωνούν.

Η έλλειψη άμεσης πρόσβασης στη θάλασσα αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα γιατί απομακρύνει την εκάστοτε χώρα από θαλάσσιους πόρους όπως η αλιεία, αλλά κυρίως από το θαλάσσιο εμπόριο, που είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του διεθνούς εμπορίου. Αυτός είναι ο λόγος που με την πάροδο του χρόνου ορισμένες χώρες αναζήτησαν πρόσβαση στη θάλασσα.Έτσι, ο διάδρομος «Danzig», που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, χώριζε την Ανατολική Πρωσία από την υπόλοιπη Γερμανία. Με πλάτος 30 έως 100 km, επρόκειτο να δώσει στην Πολωνία πρόσβαση στη θάλασσα μεταξύ 1919 και 1939, σύμφωνα με Ιστοσελίδα Wikipedia.org. Άλλα κράτη είχαν έναν τέτοιο διάδρομο, τον οποίο όμως έχασαν, αυτή ήταν η περίπτωση της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και της Τσεχίας, στην Ευρώπη ή της Βολιβίας, στην Αμερική του Νότου, μετά τον πόλεμο του Ειρηνικού (1879-1884). . Όλες αυτές οι χώρες έχουν διατηρήσει τις ναυτικές τους παραδόσεις, ακόμα κι αν τα πλοία τους μπορούν να πλεύσουν μόνο σε λιμάνια που έχουν γίνει ξένα.

Δείτε επίσης ποιες χώρες έχουν πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα!

Ακολουθήστε μας στο ειδήσεις Google