Ρουμάνοι οι περισσότεροι από αυτούς στον Μεσοπόλεμο στην πόλη, ασχολούνταν με αγροτικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες, έχοντας στο ακίνητο σημαντικές εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης. Μεταξύ αυτών, μπορούμε να αναφέρουμε: Aurel Oancea, Aldea Popeea, Bucur Târgovişteanu, Constantin Golea, Constantin Ţaţa, Dumitru Şteflea, Gheorghe Golea, Gheorghe Gh. Golea, Ioan Ţugui, Ioan I. Bârsan, Niculescu Ioan (που ήταν επίσης κτηνίατρος), Traian Petricu κ.λπ. Τα επαγγέλματά τους ήταν οργάδες, αμπελουργοί, βοσκοί, βοσκοί, γεωργοί, έμποροι και ενοικιαστές. Την περίοδο αυτή δραστηριοποιήθηκε ο αγροτικός σύλλογος «Obştea Valul lui Traian» που συγκέντρωνε αγρότες με γνώμονα τα κοινά συμφέροντα.

Ο Traian Petricu εγκαθιστά εργοστάσιο ανθρακούχου νερού, με ημερήσια παραγωγή 800 σιφονιών και 500 μπουκαλιών λεμονάδας, το οποίο θα λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Το 1924 άνοιξε το «Moulin de Stănilă», εξοπλισμένο επίσης με ελαιοτριβείο, το οποίο είχε ετήσια απόδοση 120 βαγόνια. Λειτούργησε και κατά την κομμουνιστική εποχή. Ένα νέο εργοστάσιο ανθρακούχου νερού χτίστηκε το 1939, ιδιοκτησία της οικογένειας Manciu, το οποίο είχε παραγωγή 700 σιφώνια και 500 μπουκάλια λεμονάδας την ημέρα.


Άλλες ρουμανικές εθνότητες είχαν εμπορικές δραστηριότητες, μεταξύ των οποίων: Dumitru Bora – πανδοχέας, Oprea Bora, Dumitru Şteflea, Neculae Şteflea, Ion Manolescu – μεγαλογαιοκτήμονες και κτηνοτρόφοι και ξενοδόχοι, Gheorghe Voiculescu – οικοδομικά υλικά, Teodor Georgescu – ιδιοκτήτης Leonida Sebie του ξενοδοχείου “Central”, Ion T. Munteanu – παμπ, I. Golea – έμπορος κρασιού, Pompiliu Hânsă – γαλαντέρη, Άνγκελ Ποπέσκου – αποθήκη ξύλου, Petre Ciurea – κατασκευή, Ion Ghibu – έμπορος ποτών, Florică Brânză – ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου “Dacia”, Ion Ţugui – αγρότης, βιομήχανος, Constantin Ţaţa – αποικιακός, Mihalachi Dragona – ζυθοποιείο, Opvules tracecuder – παραγωγός γεωργικών μηχανημάτων, Gheorghe Gh. Golea – μεγάλος ιδιοκτήτης γης και ζώων, Nicula Papuc – πανδοχέας στην περιοχή του σταθμού, Ştefan Vlad – έμπορος φρούτων και λαχανικών, D. Şteflea – ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου “Şteflea” κοντά στον σταθμό, και Ion Dumitrescu, ιδιοκτήτης αποθηκών.

οι μουσουλμάνοι είναι ήταν επίσης γαιοκτήμονες και κτηνοτρόφοι, ανάμεσά τους οι: Eliaz Apaz, Enan Iaia, Schender Themo (απόφοιτος γεωπονικής σχολής). Ο Hagi Regep και η Ismetula Arslan ασχολούνταν με επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η Ferula Memet Ula – ιδιοκτήτρια καφετέριας, ο Suliman Emurla – μπακάλικος, ο Suliman Zaca – κρεοπώλης, ο Kemil Halem – ζαχαροπλαστείο και ο Ismail Gemadin – καφετέρια και τσαγιέρα.

Αρμενία κατείχαν μερικά σπίτια δημητριακών, μεταξύ των οποίων μπορούμε να αναφέρουμε την Société des Frères Damadiens, αλλά και τα καταστήματα δημητριακών των μεγάλων γαιοκτημόνων της πόλης. Hosep Bagdesciu – κατάστημα γλυκών και ντελικατέσεν, Armenac Boccelian – ψιλικά Garabet Dechircorian – παμπ στην περιοχή του σταθμού Aretin Luzghian – αρτοποιείο

οι Εβραίοι ήταν παρόντες στην πόλη, αλλά όχι σε μεγάλους αριθμούς. Ένας πολύ γνωστός έμπορος ήταν ο Aurel Golştein – έμπορος κρασιού.

Οι Έλληνες είχαν το ζαχαροπλαστείο «Δάρης», που έβγαζε γλυκά και χαλβά. Η δραστηριότητα θα σταματήσει λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο ιδιοκτήτης του θα μεταναστεύσει στην Ελλάδα. Ένας άλλος Έλληνας έμπορος ήταν ο Alexandru Tangaride, έμπορος που έφερνε αγαθά από την Τουρκία και την Ελλάδα, και ο αδερφός του Κωνσταντίνος Ταγγαρίδης, που πουλούσε οινοπνευματώδη ποτά. Ο Ράλλη Φραγκοπόλ είχε επίσης ένα ράντσο βοοειδών, όπου παρήγαγε το περίφημο ελληνικό τυρί «RF». Ο Caloiani Papadopol είχε αρτοποιείο, ο Vanghele Nasi ήταν έμπορος κρασιού, η Manole Lemniodis ήταν μπάρμαν, ο Vasile Nicolaide ήταν έμπορος και ο Caloiani Papadopol είχε ένα αρτοποιείο.

Βούλγαροι διέθεταν κοπάδια και είχαν αχυροκατοικίες όπου παρήγαγαν τυρί και τυρί. Ο Στέφαν Πετρόφ ήταν ένας από τους ιδιοκτήτες των γερανών.

Κατά την προαναφερθείσα περίοδο, οι κάτοικοι της πόλης ασχολήθηκαν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αμπελοκαλλιέργεια, το εμπόριο, άνοιξαν εργοστάσια και στη συνέχεια εργοστάσια, εμφανιζόμενοι ως πρωτοπόροι της τοπικής βιομηχανίας, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της Dobrogea.

Βιβλιογραφικές πηγές


SJANC, Αγάπη Δημαρχείο MedgidiaΦάκελος 1/1915
SJANC, Αγάπη Δημαρχείο MedgidiaΦάκελος 5/1925
SJANC, Αγάπη Δημαρχείο MedgidiaΦάκελος 12/1926, φ.34.
Ν. Ρουσενέσκου, Κατάλογος του ρουμανικού Τύπου και του πολιτικού κόσμου, Constanta, 1926
Adrian Ilie, Medgidia. Η ιστορία της πόλης από το 1918 έως τις μέρες μαςΕκδοτικός Οίκος Ex Ponto, Constanţa, 2012



Σχετικά με τον Adrian Ilie:
Πτυχίο και Μεταπτυχιακό στην Ιστορία – Πανεπιστήμιο “Ovidius” της Κωνστάντζας, υπεύθυνο για την προώθηση.
Διδάκτωρ Ιστορίας και μεταπτυχιακό – Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου.
Αναπληρωτής Διευθυντής του Εθνικού Στρατιωτικού Κολλεγίου “Alexandru Ioan Cuza” Constanța (2020) / Λύκειο “Constantin Brâncuși” Medgidia (2017-2019).
Μεθοδιστής, επικεφαλής του Παιδαγωγικού Κύκλου και μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου (ISJ Constanța).
Συγγραφέας πολλών έργων και μελετών για τη Medgidia και τη Dobrogea.
Συγγραφέας μελετών και βιβλίων για τη μεθοδολογία και τη διαχείριση.
Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Ιστορίας των ΜΕΝ
Μέλος της Ρουμανικής Εταιρείας Ιστορικών Επιστημών.
Μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Mehmet Niyazi» Medgidia.
Μέλος των ομάδων εργασίας για την υλοποίηση των σχολικών προγραμμάτων για το γυμνάσιο εντός των ΜΕΝ (History / History of the Turkish minority in Romania).
Μέλος της Επιτροπής Ιστορικών Μνημείων Medgidia.
Παραγωγός της ιστορικής εκπομπής – HISTORIQUE SIGHTS – Alpha Media TV (2013-2018).
Αποκτήθηκαν βραβεία για εκδοτική δραστηριότητα.
Βραβείο «Virgil Coman» για το 2017, που απονέμεται από τη Ρουμανική Εταιρεία Ιστορικών Επιστημών.



Διαβάστε επίσης:

# readDobrogea Η αριθμητική εξέλιξη του πληθυσμού της Medgidia στα τέλη του 19ου αιώνα και στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα