Η πολιούχος και προστάτης της Μολδαβίας, η ευσεβής Parascheva ή Paraschiva απολαμβάνει στις λαϊκές πεποιθήσεις τέτοια ευσέβεια μεταξύ των Ρουμάνων που μετέφεραν τα χαρακτηριστικά και τα γνωρίσματα της αγιότητάς της σε μια προγονική θεότητα της τοπικής μυθολογίας, δηλαδή τη «Μεγάλη Παρασκευή», που προτιμάται από τη μία. χέρι, το γεγονός ότι το όνομα Cuvioasa σημαίνει «Παρασκευή» στα ελληνικά και αφετέρου το γεγονός ότι οι κάτοικοι των χωριών σεβάστηκαν, με τον ίδιο τρόπο, τις προγονικές παραδόσεις, τις πρακτικές των Μαριανών, των Χριστικών, των Αγίων. Κύκλοι Αποστόλων και Μάρτυρα, καθώς και οι γυναικείες θεότητες της εβδομάδας: «Μεγάλη Τετάρτη», «Μεγάλη Παρασκευή» και «Μεγάλη Κυριακή», καθώς και ολόκληρη η σειρά πεποιθήσεων, νοημάτων, πρακτικών και απαγορεύσεων που εδραιώνουν την προστασία του θεότητες. Η «Μεγάλη Παρασκευή» θα προερχόταν από τη λατρεία της ρωμαϊκής θεάς Αφροδίτης, ευρέως διαδεδομένη στη ρωμαϊκή Δακία, με σημαντικές τροποποιήσεις της σλαβικής επιρροής στη λαϊκή πίστη, παραμένοντας, κατ’ εξοχή, «μια δικαστική θεότητα».

Οι δύο «Καλές Παρασκευές» του χρόνου, η «Παρασκευή των Παθών» και η «Μεγάλη Παρασκευή το Φθινόπωρο», έχουν αποκτήσει πολύ ιδιαίτερο νόημα, σημαντικές μέρες, που γιορτάζονται με νηστεία, μετάνοια και προσευχή, που εκφράζουν μια λατρευτική και αστρονομική αναλογία, με μεγάλη σημασία στον σπειροειδή κύκλο του έτους και τα έθιμα που γίνονταν μεταξύ των ισημεριών και των ηλιοστάσιων. Γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια από τις προχριστιανικές παραδόσεις τον μήνα Οκτώβριο, στην πανσέληνο, η «Μεγάλη Παρασκευή του Φθινοπώρου» γιορτάζεται στα μέσα του φθινοπώρου, όταν το φύλλωμα των δέντρων και το γκριζάρισμα των χωραφιών από τους πρώτους παγετούς. ανακοινώνουν τη «γήρανση του χρόνου» και το τέλος του ημερολογιακού κύκλου.

Η ευσεβής Parascheva, ίσως ο πιο γνωστός από όλους τους αγίους των οποίων τα λείψανα βρίσκονται στη χώρα μας, που τιμάται στη Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία και σε άλλες εκκλησίες της Ανατολικής Ιεροτελεστίας, αντιπροσωπεύει μια σημαντική στιγμή στο ποιμαντικό ημερολόγιο προετοιμάζοντας τα κοπάδια για το χειμώνα, επίσης. ως το άνοιγμα των κύριων εκθέσεων, στις οποίες χρησιμοποιούνται τα προϊόντα των κοπαδιών προβάτων.

Γεννημένος στη σερβική γη κάπου κοντά στην πόλη Καλικάτρια, στο χωριό Επίβατος, μια πόλη που βρίσκεται ανάμεσα στη Σελυμπρία και την Κωνσταντινούπολη, οι γονείς του Κουβιόασα ήταν πολύ πλούσιοι άνθρωποι και πιστοί χριστιανοί. Επίσης, ευλογήθηκαν από τον Θεό με ένα γιο, την Ευθυμία, που έγινε μοναχός όσο ζούσαν οι γονείς του, για να γίνει αργότερα ο περίφημος επίσκοπος της πόλης της Μαδύτου. Η παρθένος Παράσχεβα, η αδερφή του, επίσης φιλοδοξούσε πάντα την ασκητική ζωή στο όνομα του Χριστού. Μετά τον θάνατο των γονιών της εγκατέλειψε το γονικό σπίτι και α

πήγε πρώτα στην Κωνσταντινούπολη, μετά στην έρημο του Ιορδάνη, όπου υποχρέωσε τον εαυτό της σε αυστηρές μοναστικές γιορτές μέχρι τα γεράματα, όταν ένας άγγελος Κυρίου ήρθε κοντά της και της είπε: «Άφησε αυτή την έρημο και γύρνα στην πατρίδα σου. εκεί πρέπει να απαλλαγείς από αυτό το παροδικό σώμα και να εμφανιστείς με την ψυχή σου ενώπιον του Κυρίου!».

Η Αγία Παράσχεβα υπάκουσε και επέστρεψε στην πατρίδα της, τα Επιβάτα. Έμενε ακόμα εκεί

για δύο χρόνια με αδιάκοπη νηστεία και προσευχή, μετά έδωσε την ευλογημένη ψυχή της,

μετακομίζοντας στα αρχοντικά του Θεού. Ο Άγιος Παρασκεύα σε ηλικία μόλις 27 ετών έδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου τον 11ο αιώνα. Έτσι, θάφτηκε απλώς ως ξένη, γιατί κανείς δεν την είχε αναγνωρίσει ως το όμορφο κορίτσι του παλιού.

Ο βοεβόδας και άρχοντας της Μολδαβίας, ο δίκαιος Vasile Lupu, μαθαίνοντας για τα λείψανα του αγίου ευσεβούς Parascheva, θέλησε διακαώς να τα φέρει από την Κωνσταντινούπολη με τιμή στην ένδοξη βασιλεία του. Και ο Κύριος που υμνείται στους αγίους του, θέλοντας να δοξάσει τους ευσεβείς του και σε ρουμανικό έδαφος, βοήθησε τον πόθο του βοεβόδα και τον τοποθέτησε στην καρδιά του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως kir Partenie, ώστε, με τη συμβουλή της αγίας Συμβουλής Της. και με τη σύμφωνη γνώμη άλλων αγίων πατριαρχών, τα τίμια λείψανα της ευσεβούς μητέρας Parascheva τα έστειλαν στον Vasily Lupu Voivod, σύμφωνα με την επιθυμία της, και τα έφεραν στη γη της Μολδαβίας, στο φρούριο της έδρας της, το Ιάσιο. Τα λείψανα τοποθετήθηκαν με κάθε τιμή στον Ναό των Αγίων Τριών Ιεραρχών, με μεγάλη χαρά και χαρά όλης της περιοχής της Μολδαβίας, στις 14 Οκτωβρίου 1641.

Στη ρουμανική μυθολογία, η «Μεγάλη Παρασκευή» έχει διαφορετικά πρόσωπα. Όταν παρουσιάζεται ως αδιάλλακτη και δίκαιη θεότητα, φαντάζεται ως μια πολύ γριά χήρα, στεγνή, κακιά, που φέρνει κακοτυχία και όταν γίνεται προστατευτική φοράει το πρόσωπο μιας ηλικιωμένης γυναίκας που προσέχει την υγεία των ανθρώπων και των γονιμότητα των αγρών. Η ίδια λέγεται ότι έχει στις αυλές της έναν σκύλο-φύλακα με σιδερένιο σώμα, με ατσάλινα δόντια, που συχνά αναφέρεται ως Leica-Boldeica.

Η Αγία Παρασκευά είναι προστάτης όσων έχουν ανάγκη, «δωρητής» αυτών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, όσων ανοίγουν την ψυχή τους στα λείψανά της και προσεύχονται με ειλικρίνεια και πίστη. Στη λαογραφία, η μορφή του Αγίου συμπίπτει με εκείνη της Μεγάλης Παρασκευής, που βοηθά τις νέες να παντρευτούν την ευλογημένη του Θεού, γεγονός που διευκολύνει τη γέννηση παντρεμένων γυναικών και παίρνει άγρια ​​ζώα υπό την προστατευτική της πτέρυγα. Μεταξύ των ανθρώπων η Αγία Παρασκευά εκλαμβάνεται ως «χοντρός στο σώμα και άσχημη στο πρόσωπο», αλλά με καλή ψυχή, γιατί προστατεύει τους ανθρώπους από ασθένειες, χαλάζι, κεραυνούς και προστατεύει τα παιδιά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Από εδώ, από αυτή την αντίληψη, λέγεται και Μεγάλη Παρασκευή.

Από την Cuvioasa Parascheva, στα χωριά, γίνεται η καλοκαιρινή «ταφή». Την ημέρα αυτή επιλέγονται για φαγητό οι οικογενειάρχες που μπορούν και έχουν χορτάσει φτιάχνουν ένα κοινό γεύμα στην εκκλησία, με πολλά πιάτα και τους φτωχούς. Ωστόσο, μήλα με σταυρό, ξηρούς καρπούς και αγγούρια δεν σερβίρονται και πολλά νοικοκυριά νηστεύουν τελείως αυτήν την ημέρα, που στη λαϊκή παράδοση ονομάζεται και «Μεγάλη Παρασκευή», ανεξάρτητα από το ποια μέρα είναι αυτή η γιορτή, όπως λέγεται ότι ο Άγιος ήταν. βασανίζονται από ειδωλολάτρες την Παρασκευή.

Τη Μεγάλη Παρασκευή, όπως συνηθιζόταν να λέγεται ο Άγιος Παρασκευάς, οι πιστοί πηγαίνουν στις κοντινές εκκλησίες ή μοναστήρια για να προσευχηθούν για υγεία, καλή πορεία ζωής, για απομάκρυνση των δεινών και για να κάνουν μνημόσυνα για τους νεκρούς που δεν βρίσκουν ησυχία. είναι, για όσους πέθαναν χωρίς κερί και θάφτηκαν χωρίς ιερέα.

Λέγεται ότι αν το φθινόπωρο δεν βρέξει μέχρι την Cuvioasa Parascheva, τότε θα έρθει σύντομα ο χειμώνας και όπως θα είναι εκείνη την ημέρα, θα είναι πάντα έτσι μέχρι τον Άγιο Δημήτριο και εάν τα φύλλα των δέντρων κιτρινίσουν και πέσουν γρήγορα, είναι σημάδι ότι η χρονιά που έρχεται θα είναι γόνιμη.

Κατά την πεποίθηση των Ρουμάνων, η ημέρα της «Μεγάλης Παρασκευής το Φθινόπωρο» ή της Ευσεβούς Παράσχεβας είναι μια εποχή γιορτής για τους νεκρούς που θυμούνται από γενιά σε γενιά, για την οποία διανέμονται προσφορές (νέο ψωμί σταρένιο, κρασί ή νέος μούστος για όσους πήγε στον «Κόσμο χωρίς επιστροφή» Το φεστιβάλ επιβάλλει επίσης απαγορεύσεις: να δουλεύεις στα χωράφια, να βασανίζεις τον κόκκο του σιταριού, που έχει την εικόνα του Χριστού, να στρίβεις κάνναβη, να τον γυρίζεις με έναν άξονα, να πλένεις λινά, να κάνεις φωτιά στο φούρνο, ψήστε ψωμί, φάτε καρπούζι ή μαύρα μήλα, περιστέρια.

Η ιερότητα που επιβάλλει το Ορθόδοξο ημερολόγιο σημαίνει ότι την ημέρα αυτή που είναι αφιερωμένη στην Αγία Παράσχεβα, απαγορεύεται κάθε είδους δραστηριότητα από ολόκληρη την κοινότητα του χωριού: οι νέοι να έχουν μια καλοπροαίρετη μοίρα στην αγάπη και να ξεκινούν από έναν καλό σύζυγο, αλλά και να ζουν σε τιμή γιατί ήταν άγια και οι γέροντες γιορτάζουν για αφθονία και υγεία.

Απαγορεύεται να πλένουν ρούχα ή να ράβουν ρούχα ή να κάνουν άλλες δουλειές του σπιτιού, πιστεύοντας ότι αν δεν τηρηθούν αυτές οι απαγορεύσεις θα είναι κακός κεραυνός, χαλάζι, θα ψηθούν τα δάχτυλά τους, θα τους πέσουν τα νύχια και θα έχουν κονδυλώματα. στο σώμα τους ή θα υποφέρουν από διάφορες δερματικές και οφθαλμικές παθήσεις.

Κοντά στη γιορτή, η Αγία Παρασκίεβα εμφανίζεται στα όνειρα πολλών, άλλοτε για να παρηγορήσει αυτούς που είναι άρρωστοι ή με πνευματικούς πόνους, άλλοτε για να επιπλήξει αυτούς που κάνουν λάθη.

Οι γυναίκες που πρόκειται να γεννήσουν θα πρέπει να μοιράζουν κέικ και μήλα σε άπορα παιδιά για να έχουν έναν ανώδυνο τοκετό και να λάβουν παρηγοριά από τον Άγιο. Έτσι το παιδί που θα έρθει στον κόσμο θα περάσει υπό την προστασία του Αγίου Παρασκευά και θα προστατευτεί από την ασθένεια του σώματος.

Στα χωριά, ανάβουν φωτιές στην αυλή για να διώξουν τα κακά πνεύματα.

Στις ποιμενικές πρακτικές, το πρωί της εορτής της Αγίας Παράσχεβας έχει επίσης προειδοποιητικές συνδηλώσεις, καθορίζοντας την πορεία του χειμώνα, σύμφωνα με τον τρόπο που κοιμούνται τα πρόβατα στη στάνη: μαζεμένα δίπλα-δίπλα, σημάδι σκληρού χειμώνα και διάσπαρτα, σημάδι ενός ήπιου χειμώνα. Ακόμα και τώρα τα κριάρια παραδίδονται στις προβατίνες, για να γεννηθούν τα αρνιά δύο εβδομάδες πριν το Πάσχα. τα αρνιά που θα έρθουν στον κόσμο θα είναι όμορφα και βαρύγδουπα.

Χρόνια πολλά σε όλους όσοι ακούγονται στο όνομα Ευσεβής Παράσχεβα!

Νταν Χόργκαν