Στα διεθνή βιβλία του με μπεστ σέλερ, ο Mate συζητά την ισχυρή σύνδεση μεταξύ συναισθηματικής υγείας και ασθένειας και υποστηρίζει ότι δεν είναι όλοι οι γιατροί πρόθυμοι να αναγνωρίσουν το τραύμα που μπορεί να οδηγήσει σε ασθένεια. Θα πρέπει επομένως να ανακαλύψουν τις πιθανές αιτίες μιας συναισθηματικής φύσης που προκαλούν ασθένειες.

Σε συνέντευξή της στο PRO TV News, η διάσημη ψυχολόγος μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότεροι τον τελευταίο καιρό. Ο Gabor Mate δίνει μερικές συμβουλές στους Ρουμάνους.

Georgiana Pocol, ανταποκρίτρια PRO TV: Στη Ρουμανία αντιμετωπίζουμε έναν σκληρό χειμώνα. Με πόλεμο στα σύνορά μας, ελλείψεις ενέργειας, τεράστιο πληθωρισμό, τεράστιους δασμούς και ολοένα αυξανόμενα έξοδα. Το άγχος και ο πανικός είναι πιο συχνά. Πώς να περάσετε αυτόν τον χειμώνα;

Δρ Gabor Mate: Πρώτα απ 'όλα, το άγχος έχει ισχυρό αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι όταν η Ελλάδα περνούσε οικονομική κρίση το 2010, οι άνθρωποι υπέφεραν. Δυστυχώς συμβαίνουν αυτά. Πώς μπορούμε να βγούμε από αυτό; Είναι πολύ δύσκολο. Μόνο αν οι άνθρωποι μένουν πολύ κοντά και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον συναισθηματικά, ώστε να μην αισθάνονται τόσο μόνοι, γιατί το χειρότερο μέρος του άγχους είναι να νιώθουν απομόνωση και μόνοι. Οπότε οι άνθρωποι περνούν δύσκολες στιγμές. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι αν οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση της αλληλεγγύης, του ανήκειν και της σύνδεσης, αν μιλούν για το πώς νιώθουν, αυτό είναι το καλύτερο.

Georgiana Pocol, ανταποκρίτρια PRO TV: Σε αυτό το πλαίσιο πολέμου στα σύνορα της Ρουμανίας. Μερικές φορές έχουμε την εντύπωση ότι ο πόλεμος μας χτυπάει την πόρτα, λόγω της γεωγραφικής μας θέσης, ζούμε σε συνεχή αγωνία και αγωνία, μας έρχονται απειλές από τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου. Τι μπορούμε να κάνουμε για να διατηρήσουμε το άγχος μας υπό έλεγχο σε αυτό το πλαίσιο;

Δρ. Gabor Mate: Αυτό που περιγράφετε δεν συμβαίνει μόνο στη χώρα σας, στη Ρουμανία. Γεννήθηκα στην Ουγγαρία, γνωρίζω λίγο τη Ρουμανία και ξέρω ότι αυτές οι μικρές χώρες πάντα δέχονταν εισβολή, χώρες όπως η Ουγγαρία ή η Ρουμανία, από τους Τούρκους, τους Αυστριακούς, πάντα ήταν αντιμέτωπες με μεγάλες αυτοκρατορίες, με μεγάλες δυνάμεις. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι μαζεύονται και δεν σιωπούν, αλλά μιλούν για το πώς νιώθουν, είναι πολύ δύσκολο για αυτές τις χώρες να μην τραυματιστούν. Η παγκόσμια ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και είναι δύσκολο.

Γεωργιάνα Ποκολ, ανταποκρίτρια PRO TV: Αν μιλάμε για παιδιά, ακούνε πράγματα, ακούνε τη λέξη πόλεμος και πανικοβάλλονται. Κατά τη γνώμη σας, πώς πρέπει να προσεγγίσετε αυτό το θέμα με ένα παιδί;

Δρ. Gabor Mate: Αν δούμε τα στοιχεία, αυτό που δίνει στα παιδιά την καλύτερη αίσθηση ασφάλειας είναι να βρίσκονται με γονείς που τα αγαπούν και τα καταλαβαίνουν. Δεν αφορά μόνο τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά και για το πώς το παιδί βιώνει και βιώνει αυτό που συμβαίνει. Πρέπει να μένουν κοντά στους γονείς τους και να τους δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας. Είναι ό,τι καλύτερο! Ακόμη και μπροστά σε μεγάλες καταστροφές και απειλές, αν οι γονείς μείνουν κοντά στα παιδιά τους, μπορούν να αντεπεξέλθουν καλύτερα.

Georgiana Pocol, ανταποκρίτρια PRO TV: Μιλάτε για κατάθλιψη και άγχος στα βιβλία σας. Πώς επηρεάζει το 20% των νέων. Στη Ρουμανία δεν έχουμε ακόμη την απαραίτητη εκπαίδευση σε αυτόν τον τομέα. Ζήσαμε για αρκετές δεκαετίες σε ένα πολιτικό καθεστώς όπου αυτά τα ευαίσθητα θέματα δεν μπορούσαν να συζητηθούν. Πώς να ξεπεράσεις αυτή τη ντροπή; Να πάτε σε ψυχολόγο χωρίς να αισθάνεστε ότι σας κρίνουν ή τον στιγματίζουν;

Δρ. Gabor Mate: Στον κομμουνισμό, υπήρχε αυτή η ιδέα ότι δεν υπήρχαν προβλήματα. Κανείς δεν χρειάζεται θεραπεία. Ακόμα και στη Δύση, είναι ακόμα αρκετά δύσκολο να παραδεχτείς ότι έχεις πρόβλημα ψυχικής υγείας. Ο κόσμος ντρέπεται, στιγματίζεται. Μπορώ να πω σε όποιον θα ακούσει. Είμαι 78 ετών, είμαι επιτυχημένος γιατρός, πουλάω βιβλία σε διάφορες χώρες, αλλά μερικές φορές χρειάζομαι θεραπεία. Πήγα εκεί πριν από δύο χρόνια, ίσως για ένα μήνα. Πήγα εκεί γιατί είχα πρόβλημα. Το να παραδεχτείς ότι έχεις πρόβλημα είναι μια πράξη θάρρους. Γεννηθήκαμε έτσι, όταν ήσουν παιδί δεν έκρυβες τα προβλήματά σου, όταν ένιωθες άβολα, πεινούσες ή χρειαζόσουν βοήθεια άρχισες να κλαις. Πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να ξαναγίνουμε μωρά. Όχι με την έννοια του να είμαστε αβοήθητοι, αλλά με το να είμαστε ανοιχτοί στα προβλήματά μας. Όσο περισσότεροι μιλούν γι' αυτό, τόσο περισσότερο οι άλλοι νιώθουν ενθάρρυνση και αυτό είναι κάτι που αρχίζει να συμβαίνει εδώ στη Ρουμανία. Ξέρω ότι τα βιβλία μου έχουν μεγάλη επιτυχία εδώ. Για τι? Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να κατανοήσουν τα θέματα ψυχικής υγείας. Είναι μια καλή αρχή, απλά πρέπει να το συζητήσουμε περισσότερο μέχρι να μην ντρέπεται κανείς πια. Ένας ψυχολόγος πρέπει να γνωρίζει κάτι για το τραύμα, γιατί το τραύμα είναι η βασική αιτία όλων των προβλημάτων ψυχικής υγείας. Και όταν πας σε ψυχολόγο, εκεί πρέπει να νιώθεις ασφάλεια. Εάν δεν αισθάνεστε ασφαλείς, η θεραπεία δεν θα σας βοηθήσει.

Georgiana Pocol, ανταποκρίτρια PRO TV: Θα ήθελα να μιλήσω για τη σύνδεση μεταξύ τραύματος, συναισθηματικών διαταραχών και άλλων ασθενειών.

Δρ Gabor Mate: Σκεφτείτε μια ασθένεια όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο πρώτος γιατρός που το περιέγραψε ήταν ένας Γάλλος νευρολόγος τον 19ο αιώνα. Είπε ότι ήταν μια ασθένεια που σχετίζεται με το άγχος, υπήρχαν πολλές μελέτες που το απέδειξαν, αλλά δεν το είχε, απλώς είχε ένα προαίσθημα. Αλλά από τότε, πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει συγκεκριμένα τη σχέση μεταξύ τραύματος και σκλήρυνσης κατά πλάκας. Για τι? Επειδή το άγχος προκαλεί φλεγμονή στο σώμα, το συναισθηματικό στρες προκαλεί φλεγμονή. Για παράδειγμα, μια καναδική μελέτη δείχνει ότι οι άνθρωποι που είχαν άγχος ως παιδιά είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μια σοβαρή ασθένεια. Επειδή το τραύμα προκαλεί φλεγμονή στο σώμα, αλλά το στρες αυξάνει επίσης τις ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόνη ή η αδρεναλίνη, μακροπρόθεσμα η κορτιζόνη σας αρρωσταίνει, επηρεάζει το ανοσοποιητικό σας σύστημα, προκαλεί κατάθλιψη, λεπταίνει τα οστά σας, αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Υπάρχει λοιπόν πραγματική σχέση μεταξύ συναισθηματικού στρες και σωματικής ασθένειας. Το πρόβλημα είναι ότι παρόλο που είναι μελετημένο και τεκμηριωμένο, οι γιατροί δεν το ακούν. Ένας φοιτητής ιατρικής από τη Ρουμανία, τον Καναδά, την Ουγγαρία, την Αγγλία ή ακόμα και τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ακούει ποτέ για τη σύνδεση μεταξύ άγχους και ασθένειας, παρόλο που επιστημονικά δεν είναι καν μια διαμάχη, είναι πολύ ξεκάθαρο. Εάν οι γιατροί γνώριζαν περισσότερα, θα μπορούσαν να βοηθηθούν περισσότεροι άνθρωποι. Όταν ένα άτομο πάσχει, για παράδειγμα, από σκλήρυνση κατά πλάκας ή δερματικές παθήσεις, το άγχος είναι πάντα η αιτία.