Το όνομά της συμπίπτει με τη μητρότητα

Η θέση της Κορνηλίας στη ρωμαϊκή μνήμη οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική δραστηριότητα των γιων της καθώς και στην τραγική της μοίρα. Το Gracchus ξεκίνησε (133 π.Χ., 123-121 π.Χ.) την έναρξη μιας εποχής εμφυλίων πολέμων που συνέτριψαν τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία μέσα σε έναν αιώνα. Στη δράση του κουνιάδου, οι φιλορεπουμπλικάνοι συγγραφείς της επόμενης γενιάς δεν είδαν τις διορθωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά την αιτία της οριστικής διάσπασης στην πολιτική ελίτ. Σχετικά με αυτό είναι η αργή αλλά ακαταμάχητη διάβρωση της εξουσίας του Senatus, η εμφάνιση αιματηρών οδομαχιών στην πολιτική και, τέλος, η μοιραία ανατροπή του res publica.

Σύμφωνα με την αφήγηση των αντιπάλων τους, ο αδερφός και η αδερφή που χώρισαν ενάντια στην πατρίδα τους είχαν μια ντροπιαστική γενεαλογία. Το εύλογο ορισμένων από τα τιμολόγιά τους ήταν επίσης δύσκολο να αμφισβητηθεί. Αν και η οικογένεια Γράκχου ήταν πληβείου καταγωγής, μπορούσαν να κατέχουν αξιώματα μέσα στην κερκίδα του λαού, αλλά για γενιές ανήκαν στους nobilitas, την πιο εσώτερη ελίτ που κυβέρνησε τη Ρώμη. Ο σύζυγος της Cornelia, ο πατέρας των μεταρρυθμιστών, ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς πολιτικούς της εποχής του. Διετέλεσε πρόξενος δύο φορές, υπηρέτησε ως λογοκριτής και ακόμη και η δόξα της θριαμβευτικής πομπής του δόθηκε. Η οικογένεια αποτελούσε μέρος ενός δικτύου συγγενών που συνυφάστηκαν με τη ρωμαϊκή αριστοκρατία: ο πατέρας της Cornelia, ο παππούς των γιων Gracchus, δεν ήταν άλλος από τον P. Cornelius Scipio Africanus Maior, που νίκησε τον Αννίβα.

Cornelia apja, ένας Hannibalt legyző Publius Cornelius Scipio Africanus

Η οικογένεια είχε επίσης στενή σχέση με τον Αιμίλιο και τον Κλαύδιο, για παράδειγμα. Ο Σκιπίων, ο καταστροφέας της Καρχηδόνας, ήταν και από τους εξ αίματος συγγενείς τους, την θετή ξαδέρφη τους και την κουνιάδα τους, Σεμπρόνια. Στην «καθαρόαιμη» αριστοκρατία τους προστίθεται το ταλέντο τους, που αναγνωρίζεται από τους αντιπάλους τους, καθώς και η εξαιρετική τους εκπαίδευση. Κι όμως στράφηκαν κατά του κράτους. Ο αντιρεφορμιστικός τόνος που κυριαρχεί θεμελιωδώς στους πόρους μας καθορίζεται θεμελιωδώς από αυτό το παράδοξο, στο οποίο, αν θέλετε, συμπυκνώνεται η κρίση της ίδιας της δημοκρατίας. Το γεγονός ότι το πρόσωπο της Cornelia ξεχωρίζει μεταξύ των οικογενειών της δημοκρατίας, ότι το όνομά της συμπίπτει με τη μητρότητα, οφείλεται εν μέρει σε αυτήν την αντίφαση στην καριέρα και τη μοίρα των γιων της. Η στυλιζαρισμένη και θετική φιγούρα του έχει σκοπό να αντιπροσωπεύει τον έναν πόλο αντίθεσης στον άλλο, στις φρικτές πράξεις και τους φρικτούς θανάτους αυτών των εξαιρετικών νεαρών ανδρών.

Αλλά μόνο εν μέρει. Ο σχηματισμός ενός θρύλου που ξεκινάει σίγουρα στη ζωή του (στον οποίο μπορεί να αποδοθεί και η ιστορία που προκλήθηκε στην εισαγωγή) δεν συσκοτίζει εντελώς την Cornelia, την εξαιρετικά ταλαντούχα και φιλόδοξη προσωπικότητα που ήξερε πώς να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις ευκαιρίες που της υπήρχαν. ευγενής καταγωγή, γάμος, χηρεία και μητρότητα. Στη μακρόχρονη ζωή της (90 χρόνια), δεν άφησε ποτέ αυτούς τους γυναικείους ρόλους που έγιναν δεκτοί στη Ρώμη, αλλά τους ολοκλήρωσε.

Η Κορνηλία μπορεί να γεννήθηκε γύρω στο 190 π.Χ. Η J.-C., μικρό ακόμα κοριτσάκι, όταν γύρω στα 183 έχασε τον πατέρα της, τον νικητή του Zama. (Η μητέρα του είναι επίσης “παράδειγμα” – exemplum στα λατινικά – αλλά όχι για τη μητρότητα, αλλά για μια καλή σύζυγο: μετά τον θάνατο του συζύγου της, φροντίζει και τον εραστή της, έναν νεαρό σκλάβο.) πρόγονοι, αλλά πέθανε το μέσης ηλικίας ως έκπτωτος πολιτικός, που εκδιώχθηκε από την εξουσία, αποσύρθηκε στην κατοχή του. Αυτή, και κατανοώντας το, ήταν η πρώτη πολιτική εμπειρία της νεαρής Κορνηλίας: ήταν η κόρη του κατακτητή του Αννίβα, ο οποίος, μόλις είκοσι χρόνια μετά τη νίκη του, αιμορραγούσε σε έναν πολιτικό αγώνα ενάντια στους αντιπάλους του στη Γερουσία, ενώ προσπαθούσε να διευρύνει το πεδίο η δημοκρατία κάπως. .

Με τα παιδιά της Κορνηλίας

Εκτός από τον πλούτο και την υψηλότατη καταγωγή, υπήρχε ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο της πατρικής κληρονομιάς: ο ελληνικός πολιτισμός. Συγκεκριμένα, η ανάγκη για μια νέα λατινική κουλτούρα που δεν φοβάται τις ελληνικές επιρροές αλλά τις αγκαλιάζει. Η Κορνηλία μεγάλωσε σε ένα σπίτι και, ως γυναίκα (κυρίως χήρα), η ίδια ηγείται ενός σπιτιού όπου, εκτός από την πολιτική ελίτ, έχουν πρόσβαση και Έλληνες μελετητές και καλλιτέχνες. Δεν καλούνται όμως από σνομπισμό, αλλά για να μιλήσουν. Είναι τεράστιο να παίρνεις ένα τέτοιο «κομμωτήριο» και να μεγαλώνεις τους πιο μορφωμένους νέους της ηλικίας τους ως χήρες. Ωστόσο, έχουμε και πιο άμεσες αποδείξεις για τον πολιτισμό της Κορνηλίας, τις επιστολές από τις οποίες ομιλητές των μεταγενέστερων γενεών, όπως ο Κικέρων, ύμνησαν την πεζογραφία της «Μητέρας του Γράκχου». Ωστόσο, σε μια εποχή που η διδασκαλία της ρητορικής ήταν το πλαίσιο για την απόκτηση της εκπαίδευσης και το κύριο επίτευγμά της ήταν η συγγραφή και η διατήρηση των λόγων: ένα καλό ύφος πεζογραφίας σημαίνει πολύ περισσότερα από τον γραμματισμό.

Ο σύζυγος της Cornelia, Tiberius Sempronius Gracchus (οι ρωμαϊκές συνήθειες ονοματοδοσίας είναι αρκετά ομόφωνες), ήταν πιθανώς πολύ μεγαλύτερος από αυτόν και ήταν κάποτε ο πολιτικός αντίπαλος του πατέρα του. Ο γάμος δείχνει τη συμφιλίωση των δύο πολιτικών ή, αν ο αρραβώνας έγινε μετά τον θάνατο του Σκιπίωνα, την πολιτική προσέγγιση των δύο οικογενειών. Ο γάμος ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος, σύμφωνα με τις πηγές μας, είχαν δώδεκα παιδιά, αλλά μόνο τρία από αυτά – δύο αγόρια και ένα κορίτσι – επέζησαν στην ενηλικίωση. Ο Γάιος ήταν το τελευταίο παιδί του οποίου ο σύζυγος Κορνήλια πέθανε λίγο μετά τη γέννησή του.

Η Κορνηλία απορρίπτει το στέμμα του Πτολεμαίου (πίνακας του Laurent de La Hyre)

Μπορούμε επίσης να διαβάσουμε μια διάσημη ιστορία για αυτό. Στην κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού αιχμαλωτίζονται δύο φίδια που περιφέρονται έξω από το συζυγικό κρεβάτι, ένα θηλυκό και ένα αρσενικό. Ο Γράκχος στρέφεται στους χαρούπιδες, τα σπλάχνα, που λένε ότι κανένα φίδι δεν πρέπει να σκοτωθεί ή να απελευθερωθεί, αλλά το ένα να απελευθερωθεί και το άλλο να χτυπηθεί μέχρι θανάτου. Ωστόσο, η μοίρα του ζευγαριού και των φιδιών είναι συνδεδεμένη: το ένα από τα δύο θα πεθάνει σύντομα ανάλογα με το φύλο του φιδιού που σκοτώθηκε. Ο Γράκχος ανταποκρίνεται και, δεδομένης της νεότητας και των εξαιρετικών αρετών της γυναίκας του, καθώς και της αγάπης του γι’ αυτήν, ελευθερώνει το θηλυκό φίδι και μετά πεθαίνει αμέσως μετά. Μια ερμηνεία της ιστορίας της θρησκείας σε αυτήν την ιστορία θα επεκτείνει ήδη το εύρος αυτής της γραφής, επομένως θα αγγίξουμε μόνο τα στοιχεία που σχετίζονται με την εικόνα της Κορνηλίας. Εκτός από την έμφαση τόσο στις αρετές της Cornelia όσο και στην αριστεία και την ανιδιοτέλεια του συζύγου της, η ιστορία παρέχει δραματική εικόνα για την πρώιμη χηρεία.

Είναι ένα ενδιαφέρον γεγονός ότι ο Κικέρων αφηγείται αυτή την ιστορία στο βιβλίο του για τη μαντεία καθώς τη διάβασε με τον Γάιο Γράκχο. Από τα αγόρια του Gracchus, οι πολιτικές τους ομιλίες επιβίωσαν για τις επόμενες γενιές, καθώς οι Ρωμαίοι πολιτικοί δημοσίευσαν επίσης τις πιο σημαντικές ομιλίες τους, κυκλοφορώντας τους ως πολιτικά φυλλάδια. Ο Γάιος φαίνεται επίσης να χρησιμοποίησε μια υπέροχη ιστορία που τονίζει τη θυσία του πατέρα του και την αξιοπρέπεια της μητέρας του για να χτίσει τη δική του εικόνα. Έχουμε ένα άλλο παράδειγμα. Ο Πλούταρχος παραθέτει ένα απόσπασμα από την ομιλία του στο Φόρουμ ως εξής: «Δυσφημείς την Κορνηλία, που γέννησε τον Τιβέριο; Έχεις γεννήσει παιδιά σαν αυτήν; Όλη η Ρώμη ξέρει ότι η Κορνήλια κρατήθηκε μακριά από άντρες περισσότερο από σένα, παρόλο που ήσουν άντρας!».

1. Το όνομά της συμπίπτει με τη μητρότητα
2. Μισός αιώνας χηρείας

Το έχετε διαβάσει στο παρελθόν
ιστορική ανασκόπηση
τελευταίο νούμερο;

εκπτωτική συνδρομή για 1 έτος (Αριθμός 5)

Έντυπη συνδρομή αγορά
ΠΛΗΡΩΜΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ σε περίπτωση που 18% με έκπτωση.
Η ετήσια συνδρομή περιλαμβάνει ήδη το ειδικό φθινοπωρινό τεύχος.

7.960 πόδια 6.490 πόδια

Ψηφιακή συνδρομή αγοράστε με πρόσβαση στο πλήρες αρχείο 50% με έκπτωση.
Για τους πρώτους 500 συνδρομητές.

20.000 πόδια 9.990 πόδια