Πώς μπορούμε να αποφασίσουμε το μέλλον της τεχνολογίας αν δεν καταλαβαίνουμε καν το παρόν;

Κοινωνικο-οικονομικές και, μέσω αυτού, πολιτισμικές αλλαγές παρόμοιες με το σημερινό ψηφιακό άλμα έχουν επίσης λάβει χώρα στο πρόσφατο παρελθόν, σκεφτείτε απλώς τη βιομηχανική επανάσταση, τη διεύρυνση των διαστάσεων της κινητικότητας ή την επανάσταση της επικοινωνίας. Οι αλλαγές που συνέβησαν σε μόλις 150 χρόνια έχουν κλονίσει τα προηγούμενα οικονομικά μοντέλα, αντικατέστησαν τις κοινωνικές ελίτ, άλλαξαν την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων, την αντίληψή τους για το χρόνο, τη σχέση τους με την εργασία και την ιδιωτική ζωή.

Από τεχνολογική και πολιτιστική άποψη, η μοναδικότητα που δίνει ο τίτλος της έκθεσης είναι ένα θεωρητικό σημείο όπου η ανάπτυξη της πληροφορικής-επικοινωνίας και οι κοινωνικές αλλαγές επιταχύνονται, αλλάζοντας τον κόσμο των ανθρώπων με τρόπο και ταχύτητα που όσοι ζουν πριν από την ιδιομορφία δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν ή να προβλέψουν αξιόπιστα.

Σήμερα, η κοινωνία παρασύρεται στα όρια αυτού του θεωρητικού σημείου.

Η ψηφιακή επανάσταση είναι μια διαδικασία παρόμοιας κλίμακας και βρίσκεται σε εξέλιξη, σχεδόν ανεπαίσθητη σε πολλές λεπτομέρειες. κυρίως με τη χρήση εργαλείων που φαίνονται φυσικά, τα οποία κατά βάση χρησιμεύουν στη βελτίωση της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής. Η ανθρώπινη ζωή μετακινείται απαρέγκλιτα από τη λειτουργία εκτός σύνδεσης στον διαδικτυακό χώρο, η ψηφιακή εξελίσσεται γρήγορα, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτός ο μετα-ανθρώπινος μετασχηματισμός επηρεάζει τις θεμελιώδεις και καθοριστικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης μας: την ιδιωτική και επαγγελματική σφαίρα, εκπαίδευση, επικοινωνία, ο προσωπικός μας τρόπος ζωής, η διαχείριση του χρόνου.

Φωτογραφία: Balazs Glodi

Οι αλλαγές στην τεχνόσφαιρα έχουν σημαντική επίδραση στις κοινωνικές διαδικασίες,

Στην τρέχουσα κατάσταση της ψηφιακής τεχνολογίας, είναι ένας νέος κανόνας που είναι μέρος της δουλειάς και της ζωής: όχι εχθρός, όχι φίλος, όχι το κλειδί για την ανάπτυξη, η δυνατότητα αλλαγής, αλλά ένα φυσικό μέρος της ζωής.

Η τέχνη παρέχει πρόσφυση

“Δεν είμαι ρομπότ. Το αντικείμενο της έκθεσης “On the borders of singularity” δεν είναι μια θεαματική παρουσίαση της εξέλιξης της τεχνολογίας, αλλά μια πλαστική παρουσίαση κοινωνικών επιδράσεων. Από την ψηφιακή επανάσταση υπαινίσσεται αόρατα και γίνεται θεμελιώδης στην καθημερινότητα ζωή, η αλλαγή παραμένει αόρατη βραχυπρόθεσμα Σύμφωνα με τους δημιουργούς χρειάζεται ένα εργαλείο που να φωτίζει την κατάκτηση της τεχνολογίας για τον άνθρωπο από εξωτερική σκοπιά και νέα.

Φωτογραφία: Balazs Glodi

Σε όλες τις περιπτώσεις, η τέχνη αντέδρασε στις ιδιαιτερότητες των προηγούμενων εποχών και στις κοινωνικές τους επιπτώσεις, δείχνοντας συχνά τη φύση και την πραγματικότητα της αλλαγής με εντελώς αφηρημένη μορφή. Η τέχνη είναι ικανή να κάνει το άτομο να συνειδητοποιήσει τη διαδικασία της οποίας είναι μέρος και να εμπλέξει τον λόγο που το περιμένει ακόμη.

Όσο δεν υπάρχει αναγνώριση και δεν υπάρχει κοινωνικός διάλογος, δεν δίνεται ελευθερία αποφάσεων – αντίθετα με την κοινή γνώμη, αφού η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ενεργήσει υπεύθυνα και να λάβει αποφάσεις για το μέλλον της τεχνολογίας αν δεν κατανοεί καν το παρόν.

Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις που θα αλλάξουν τη μοίρα, καθώς η τεχνολογία μπορεί εύκολα να «τρελάξει», κάτι που μπορεί να προβάλει ένα ουτοπικό αλλά και δυστοπικό όραμα για το μέλλον.

Φυσικά, η αντίληψη δεν είναι η ίδια: ενώ οι δυτικές κοινωνίες θα ήθελαν να διατηρήσουν την ακεραιότητα του ατόμου και το ιδανικό της ανθρωπιστικής κοσμοθεωρίας, σε άλλους πολιτισμούς χαίρονται να παραχωρούν προσωπικά προνόμια την τεχνολογία με αντάλλαγμα ορισμένα οφέλη. Ωστόσο, χωρίς ευρύ διάλογο, η κοινωνία δεν έχει τη δυνατότητα να έχει λόγο στις αποφάσεις των εταιρειών τεχνολογίας, οι ηγέτες των κρατών -όπως και η υπόλοιπη κοινωνία- δεν μπορούν να αντιδράσουν στις αλλαγές που με σημαντική καθυστέρηση φάσης.

Φωτογραφία: Balazs Glodi

Jozsef Kessmanο επιμελητής της έκθεσης, σε προηγούμενη συνέντευξη του Portfolio, εξέφρασε τα εξής σχετικά με τα πιθανά αποτελέσματα της ανάπτυξης της τεχνολογίας, τους καθοριστικούς παράγοντες και τις ουτοπικές ή δυστοπικές επιδράσεις:

“Ένα είδος κέντρων λήψης αποφάσεων μπορεί να δημιουργηθούν γύρω από μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας ή θα υπάρχουν κυβερνητικοί παράγοντες που προσπαθούν να λάβουν ορθολογικές αποφάσεις, αλλά η ζωή μπορεί επίσης να αποφασίσει την κατεύθυνση της τεχνολογικής ανάπτυξης. Ο βιομηχανικός κινηματογράφος είναι ένα καλό παράδειγμα: όταν ταινίες για σπουδαίες Οι επιδημίες έγιναν τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, όλοι προσπάθησαν να μεταφέρουν την προοπτική του κόσμου που καταρρέει, των ανθρώπων που ξεγυμνώνονται, σκοτώνουν, δολοφονούν, ληστεύουν μαγαζιά και κάθε προηγούμενη κοινωνική συναίνεση παύει. Αλλά ιδού, δεν είναι αυτό Αντιθέτως, όλοι αναζητούσαν μια λύση, ενισχύθηκαν οι δεξιότητες συνεργασίας. Σε αυτή τη βάση, είναι πολύ πιθανό οι κοινωνικές διαδικασίες να οδηγούν σε τέτοια κατεύθυνση που να μην χάνουμε τον έλεγχο και η τεχνολογία να περιορίζεται στη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων. Υπό αυτή την έννοια, είναι η πανταχού παρούσα φύση της τεχνητής νοημοσύνης που θα επικρατήσει, αλλά μάλλον ο ρυθμιστικός ή συμπληρωματικός της ρόλος».

Η έκθεση παρουσιάζει το φαινόμενο μέσα από οκτώ καλά καθορισμένα θέματα και ξεκινά έναν κοινωνικό λόγο:

  • Ψηφιακή υποδομή και βιωσιμότητα
  • Προβλέψεις, προβλέψεις αλγορίθμων
  • Ψηφιακή αποτοξίνωση
  • Tech-hacking, αντίστροφη οικειοποίηση
  • Deepfakes, fake news, δημοσίευση γεγονότων
  • Η ζωή μετά το μέλλον
  • Η χλωρίδα και η πανίδα της μοναδικότητας
  • Εικόνα σώματος, Εικόνα προσώπου, CGI
Φωτογραφία: Balazs Glodi

Στην έκθεση, ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει μια μεγάλη ποικιλία δημιουργικών κλάδων, που κυμαίνονται από παραδοσιακές μορφές τέχνης έως οπτικοακουστικό περιεχόμενο, από εννοιολογικά έργα έως παραστάσεις. Σύμφωνα με την επιμελήτρια, η επιτυχία της έκθεσης, την οποία μπορείτε να επισκεφτείτε μέχρι τις 27 Νοεμβρίου, μπορεί εύκολα να μετρηθεί:

Αν έστω και ένα άτομο που έρχεται στην έκθεση ξαφνικά έχει διαφορετική στάση απέναντι στη δύναμη της τεχνολογίας, αναπτύσσεται και σε αυτόν μια μικρή παραδοξότητα και τον χτυπά στο μέτωπο ότι ναι, είναι πραγματικά πρόβλημα. ! Αν έχουμε μόνο έναν τέτοιο επισκέπτη, τότε η έκθεση έχει ήδη πετύχει τον στόχο της»

Εικόνα εξωφύλλου και φωτογραφίες: Museum Ludwig, Balázs Glódi

Το άρθρο δημοσιεύτηκε από Μουσείο Λούντβιχ τον στήριξε.

Mariya Makarova

"Τυπικός τηλεοπτικός νίντζα. Λάτρης της ποπ κουλτούρας. Ειδικός στο Διαδίκτυο. Λάτρης του αλκοόλ. Καταθλιπτικός αναλυτής. Γενικός λάτρης του μπέικον."

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *