Η Ουγγαρία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στην αύξηση του κατώτατου μισθού

Η βρετανική πύλη Να αναλύσει Η μεγαλύτερη αύξηση του κατώτατου μισθού σημειώθηκε στη Λιθουανία, όπου ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά περισσότερο από εκατό τοις εκατό την τελευταία δεκαετία: το κράτος της Βαλτικής είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που διπλασιάζει τον κατώτατο μισθό της κατά 2, 40 £ σε 4,87 £ σε 10 χρόνια. Η χώρα κατατάσσεται έτσι στην 17η θέση στη λίστα με τους υψηλότερους κατώτατους μισθούς.

Η Λιθουανία ακολουθεί η Νότια Κορέα, όπου ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 82% και η Ουγγαρία στην τρίτη θέση: η πύλη επισημαίνει ότι η Ουγγαρία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με μία από τις υψηλότερες ελάχιστες αυξήσεις μισθών: ο κατώτατος μισθός του 2011 πάνω από 2,47 £ έχει αυξηθεί κατά τα τρία τέταρτα, επομένως οι Ούγγροι πολίτες μπορούν πλέον να λαμβάνουν πολύ πάνω από 4 £.

Ο ουγγρικός κατώτατος μισθός το 2020 θα είναι υψηλότερος από τον ελληνικό ή τον σλοβακικό.

Δύο άλλες οικονομίες του V4 καταλαμβάνουν τις επόμενες δύο θέσεις: η Πολωνία στην τέταρτη θέση και η Τσεχική Δημοκρατία στην πέμπτη θέση, όπου επίσης σημειώθηκε ισχυρή ανάπτυξη.

Η έρευνα αποκάλυψε ότι το επίπεδο του κατώτατου μισθού είναι το δέκατο στην Ουγγαρία μεταξύ των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ.

Η πύλη προσθέτει ότι ενώ ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί κατά περισσότερο από 76% στην Ουγγαρία μέσα σε δέκα χρόνια,

το κόστος ζωής έχει αυξηθεί μόνο κατά 25,7%, που δεν είναι υψηλό,

Στην Τουρκία, για παράδειγμα, η αύξηση ήταν 163% και στη Ρωσία 86,7%.

Η αριστερή ελληνική εφημερίδα αναγνωρίζει την αύξηση του κατώτατου μισθού στην Ουγγαρία

Αζ Εφημερίδα σας Συντακτών (Ημερολόγιο Συγγραφέων), η αριστερή ελληνική πύλη, παραδόξως, θα είχε αναγνωρίσει τις αυξήσεις του κατώτατου μισθού στην Ουγγαρία και την Πολωνία.

Δημοσιεύτηκε στην πύλη Να αναλύσει Σύμφωνα με την πλειονότητα των δέκα χωρών με την υψηλότερη αύξηση του κατώτατου μισθού σε μια δεκαετία, οι πολιτικές λιτότητας είχαν αρχικά προταθεί (το 2010) από διεθνείς οργανισμούς, επομένως έπρεπε να ακολουθήσουν την ελληνική μισθολογική πολιτική, αλλά τελικά η λιτότητα απορρίφθηκε.

Παρά την απόρριψη των μέτρων λιτότητας, η Λιθουανία, η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Λετονία έκαναν σημαντικά άλματα από αυτή την άποψη – οι τρεις πρώτες χώρες έχουν υψηλότερους απόλυτους μισθούς από την Ελλάδα στην ανάλυση.

Ο αριθμός από την ελληνική πύλη δείχνει ότι ενώ ο κατώτατος ωρομίσθιος στην Ελλάδα ήταν 5,62 € το 2010, έχει πέσει στα 4,94 € το 2020, ή λίγο πάνω από 12%. Αντίθετα, στην Ουγγαρία, που βρίσκεται στην τρίτη θέση, ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί από 2,89 ευρώ σε 5,11 ευρώ μέσα σε δέκα χρόνια.

Να προσθέσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται η οικονομική πολιτική της Ελλάδας στην Ελλάδα, καθώς ένα συντηρητικό κέντρο ανάλυσης με την ονομασία Analyst έχει ήδη γράψει για το «ουγγρικό θαύμα», αναφέρθηκε στο Macronome. Ο Ουγγρικό παράδειγμα Στην ανάλυσή της, η ελληνική έρευνα αναδεικνύει τα ουγγρικά μέτρα για τον μετριασμό της κρίσης και θεωρεί πολύ επιτυχημένη τη διαχείριση κρίσεων από την κυβέρνηση.

Παραδόξως, μόνο οι δεξιές κυβερνήσεις έχουν αυξήσει την πραγματική αξία του κατώτατου μισθού

«Τα τελευταία 28 χρόνια, η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού έχει αυξηθεί κάτω από τα 16 χρόνια της δεξιάς διακυβέρνησης και έχει πέσει κάτω από τα 12 χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης.

Στην Ουγγαρία, η δεξιά ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους Ούγγρους, η αριστερά μιλάει μόνο για αυτούς. » – γράφει ο László György σε ανάρτηση στο Facebook.

Η αριστερά τείνει να χρεωθεί

Η οικονομική πολιτική πριν από το 2010 ήταν πιο κοντά στις αριστερές αξίες στα λόγια, στις πράξεις μετά το 2010, τουλάχιστον όσον αφορά την εξέλιξη του κατώτατου μισθού – ο Dániel Oláh ανέλυσε την εξέλιξη του κατώτατου μισθού στο Μακρονόμ σε αυτό το άρθρο.

Αναρωτιέμαι γιατί η εθνική αριστερά δεν ανέβασε την πραγματική αξία του κατώτατου μισθού για δεκαετίες, ενώ θα μπορούσε; Το 2002, η ουγγρική οικονομία ήταν περιφερειακός ηγέτης, αλλά οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις δεν χτίστηκαν σε αυτή τη βάση, αλλά αύξησαν το χρέος τους: μεταξύ 2002 και 2010, δημοσιεύτηκε η αναλογία του ουγγρικού δημόσιου χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν. Ήταν επίσης μια δυσμενής διαδικασία για τα δημόσια οικονομικά και τις ουγγρικές οικογένειες που στα οκτώ χρόνια που έμειναν δεν ήταν δυνατό να ληφθούν πραγματικοί πραγματικοί μισθοί, πρόσθεσε ο εκδότης του Makronóm.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα ότι μετά το 2010 οι καθαροί πραγματικοί μισθοί της Ουγγαρίας αυξήθηκαν τόσο πολύ που το δημόσιο χρέος μειώθηκε. Μεταξύ 1998 και 2020, υπήρξαν οκτώ χρόνια κατά τα οποία μια σοσιαλιστική κυβέρνηση ήταν υπεύθυνη για την οικονομική πολιτική, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε εκείνα τα χρόνια, αλλά μειώθηκε σε χρόνια που διοικούνταν από τη δεξιά οικονομική πολιτική.

Δεδομένου ότι η πραγματική αξία του κατώτατου μισθού αυξήθηκε σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις στο πλαίσιο του δεξιού καθεστώτος και μειώθηκε στο πλαίσιο του αριστερού καθεστώτος, η έρευνα του διάσημου ερευνητή για την ανισότητα Branko Milanović διαπίστωσε ότι όσο υψηλότερο ήταν το εισόδημα ενός ουγγρικού νοικοκυριού πριν από το 2010, μειώσει το πραγματικό του εισόδημα. Εισόδημα. Την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, ως αποτέλεσμα της διαχείρισης κρίσεων, το εισόδημα των φτωχότερων έχει αυξηθεί περισσότερο στην Ουγγαρία, κάτι που επιβεβαιώνεται και από στοιχεία των ΟΚΠ. Την περίοδο πριν από τη μεταπολίτευση, όσοι είχαν υψηλότερα εισοδήματα τα πήγαιναν καλύτερα και αργότερα η ευημερία έγινε πιο ισορροπημένη. Με άλλα λόγια, πριν από το 2010, η κυβέρνηση αναδιανέμει το εισόδημα που παράγεται στην οικονομία στους πλουσιότερους. Στη συνέχεια καθορίστηκε περισσότερο από την αύξηση του εισοδήματος από την εργασία και την ατομική προσπάθεια. Μια ενδιαφέρουσα αντίθεση είναι ότι η σοσιαλιστική οικονομική πολιτική απέτυχε επίσης να φέρει ευημερία σε καλά οικονομικά χρόνια, ενώ η δεξιά οικονομική πολιτική δεν αύξησε την ευημερία ακόμη και σε κακά χρόνια. στην ανάλυσή μας.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μεταξύ 2006 και 2010 οι φτωχότεροι δέκατοι, το φτωχότερο μισό των Ούγγρων, δεν προσπάθησαν ή λιγότερες προσπάθειες από τους πλουσιότερους. Ωστόσο, η ατομική προσπάθεια και η βούληση είναι μάταιες, αν η οικονομική πολιτική δεν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις επιτυχίας και αν δεν υπάρξει πλήρης απασχόληση, οι εργαζόμενοι θα κάνουν ουρές για δουλειά.

Το γεγονός ότι οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις τους κράτησαν εκτός εργασίας και σε μια παγίδα βοήθειας πιθανότατα έπαιξε μεγάλο ρόλο στην πτώση των φτωχότερων.

Σε πολιτικούς όρους, αυτό δημιούργησε εκατομμύρια στρώματα ευάλωτων πελατών για να σταθεροποιήσουν την εξουσία τους. Καθώς η κοινωνική ένταξη -δηλαδή η κινητικότητα- μπορεί να βασίζεται κυρίως στην εργασία και τις σπουδές, καθώς έγιναν ευρέως διαθέσιμα, ο ουγγρικός λαός άρχισε να στρέφει τη μοίρα του προς τα δεξιά. Έτσι, παραδόξως, η οικονομική πολιτική μετά το 2010 πέτυχε περισσότερα με λιγότερα, δηλαδή μπόρεσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για υψηλότερη αύξηση μισθών από μικρότερο χρέος, πρόσθεσε ο Dániel Oláh, ο οποίος δήλωσε ότι

Με βάση τους υπολογισμούς των τελευταίων δύο δεκαετιών, φαίνεται ότι στην ουγγρική οικονομική πολιτική, η αριστερά και η δεξιά μπορούν να ενεργήσουν πολύ διαφορετικά, μια αύξηση του βιοτικού επιπέδου των νοικοκυριών είναι πιθανή υπό δεξιές κυβερνήσεις. Η εκστρατεία των Σοσιαλιστών το 2019 για την εξαίρεση του κατώτατου μισθού δεν ήταν τίποτα άλλο από απλή πολιτική επικοινωνία, γιατί δεν είχαν καταφέρει να αυξήσουν την αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού στο παρελθόν. Με βάση την ανάλυσή μας, φαίνεται ότι η πολιτική γνώση, η γνώση και οι δεξιότητες που απαιτούνται για την αύξηση της ευημερίας με βιώσιμο τρόπο δεν έχουν συσσωρευτεί στα αριστερά – αυτό είναι το κύριο μήνυμα της σύγκρισης των επιδόσεων των κυβερνήσεων της δεξιάς πριν και μετά. 2010.

(Αρχική σελίδα: MTI / Tamás Vasvári.)