Τι σημαίνει το μήλο της έριδος;

Ο όρος «κόκαλο της έριδος» αναφέρεται σε μια πηγή σύγκρουσης ή διχόνοιας, κάτι που προκαλεί παρεξήγηση ή ένταση μεταξύ ανθρώπων ή ομάδων. Η προέλευση αυτής της έκφρασης προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, πιο συγκεκριμένα από τον μύθο της Έριδας, της θεάς της διχόνοιας.

Η έκφραση μήλο της έριδος αναφέρεται στο χρυσό μήλο της έριδος που, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν αυτό που πέταξε η θεά Έριδα στο γάμο του Πηλέα και της Θέτιδας ως έπαθλο ομορφιάς, πυροδοτώντας έτσι μια διαφωνία που τροφοδοτείται από τη ματαιοδοξία μεταξύ των θεών. Η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη, που τελικά οδήγησε στον Τρωικό Πόλεμο.

Έτσι, το «μήλο της έριδος» γίνεται το σύμβολο μιας φαινομενικά αθώας αιτίας, η οποία όμως προκαλεί συγκρούσεις και διαμάχες. Ευρύτερα, ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση ή αντικείμενο που γίνεται πηγή διαφωνιών ή εντάσεων μεταξύ ανθρώπων ή ομάδων.

Ποια είναι η ιστορία πίσω από την έκφραση μήλο της έριδος

Ο Τρωικός θεός Πηλέας και η νηρηίδα Θέτιδα οργάνωσαν έναν μεγαλειώδη γάμο στον οποίο ήταν καλεσμένοι όλοι οι θεοί και οι θεές εκτός από την Έριδα, τη θεά της διχόνοιας. Έξαλλη που δεν ήταν καλεσμένη, η Έρις αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία της.

Η Έρις ήρθε στο γάμο απρόσκλητη και πέταξε το χρυσό μήλο που έγραφε «για τα πιο ωραία» στη μέση του πάρτι. Αυτή η ενέργεια ξεκίνησε μια αλυσίδα γεγονότων που οδήγησαν σε μια διαμάχη μεταξύ τριών θεών.

Η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη διεκδίκησαν η καθεμία το μήλο ως δικό τους, επειδή πίστευαν ότι ήταν το πιο όμορφο. Σε μια προσπάθεια να διευθετήσει τη διαφορά, ο θεός Δίας αρνήθηκε να επιλέξει μεταξύ τους και αποφάσισε να αφήσει την απόφαση στα χέρια ενός θνητού.

Ο Πάρης, Τρώας πρίγκιπας, επιλέχθηκε για να κάνει αυτή την επιλογή. Οι τρεις θεές του πρόσφεραν διαφορετικές χάρες για να κερδίσει το μήλο: η Ήρα του υποσχέθηκε δύναμη, η Αθηνά σοφία και η Αφροδίτη του πρόσφεραν την αγάπη της πιο όμορφης γυναίκας στον κόσμο.

Ο Πάρης έδωσε το χρυσό μήλο στην Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα, της ομορφιάς και της γονιμότητας, η οποία σε αντάλλαγμα υποσχέθηκε να του χαρίσει την όμορφη Ελένη της Τροίας, ξεκινώντας έτσι τον Τρωικό πόλεμο. Αυτό προκάλεσε δυσαρέσκεια στην Ήρα και την Αθηνά. Δυσαρεστημένες με την απόφαση του Πάρη, η Ήρα και η Αθηνά συνέβαλαν έμμεσα στο ξέσπασμα του Τρωικού Πολέμου, σηματοδοτώντας μια σημαντική περίοδο στην ελληνική μυθολογία.

Σχετικά με την Έριδα – τη θεά της διχόνοιας και του χάους

Πολλοί Έλληνες θεοί και θεές απολάμβαναν να προκαλούν πόνο, βάσανα και καταστροφή, αλλά λίγοι έπαιρναν τόση χαρά σε αυτό όσο η Έρις. Η Έρις ήταν η ελληνική θεά του χάους, των συγκρούσεων και της διχόνοιας. Σύμφωνα με το μύθο, ήταν η αρχή πολλών πολέμων, συμπεριλαμβανομένου του Τρωικού Πολέμου. Ήταν επίσης η αιτία της πείνας και των ασθενειών. Όπου υπήρχαν βάσανα, ήταν σίγουρος ότι θα κατηγορούνταν η Έρις. Συχνά απεικονιζόταν ως δαίμονας, να στοιχειώνει το πεδίο της μάχης και να χαίρεται με το αίμα με τον γιο και τον αδερφό της.

Η Έρις, η διάσημη θεά της διχόνοιας και των συγκρούσεων, βασιλεύει στην ελληνική μυθολογία. Ως ενσάρκωση του χάους και των συγκρούσεων, η Έρις διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

Η Έρις είναι μια ουσιαστική φιγούρα στο πάνθεον των Ελλήνων θεών και θεών. Είναι σεβαστή για τη δύναμή της να σπέρνει διχόνοια μεταξύ θνητών και θεοτήτων. Οι θρύλοι περιγράφουν την κακία του και την ικανότητά του να δημιουργεί χάος.

Οι ενέργειές του ήταν γνωστό ότι διαταράσσουν την αρμονία στον Όλυμπο και αμφισβητούσαν την εξουσία του Δία. Όποτε ξέσπασαν προβλήματα στον Όλυμπο, ο κόσμος ήξερε ότι η Έρις ήταν κοντά.

Η αρχή της Έρις είναι ακόμα ασαφής. Κάποιοι λένε ότι γεννήθηκε από τη Νυξ (αρχέγονη θεά της νύχτας). Άλλοι λένε ότι γεννήθηκε από το ίδιο το Χάος – μια απόδειξη της χαοτικής φύσης του. Όποια και αν είναι η καταγωγή της, η κληρονομιά της Έρις ζει στην ελληνική μυθολογία.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, η Έριδα ήταν κοντά στον αδελφό της Άρη, απολαμβάνοντας και οι δύο το χάος του πολέμου. Η ακόρεστη επιθυμία της για αιματοχυσία την οδήγησε να παραμείνει στο πεδίο της μάχης ακόμη και μετά το τέλος της μάχης, απολαμβάνοντας τον πόνο και τη διχόνοια που είχε προκαλέσει. Μαζί της έφερε και τον γιο της, ονόματι Strife. Συχνά ενθάρρυνε και τις δύο πλευρές, πείθοντάς τις να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τη νίκη με κάθε κόστος. Κανένας άλλος θεός ή θεά δεν ευδοκίμησε στο χάος όπως η Έρις.

Η Έρις μας θυμίζει ότι η διχόνοια και οι συγκρούσεις είναι μέρος της ζωής. Αυτό το μάθημα είναι γνωστό στις ιστορίες των γενεών. Οι ιστορίες της αρχαίας Ελλάδας μας δείχνουν ότι οι ήρωες γεννιούνται και τα πεπρωμένα διαμορφώνονται όταν επικρατεί το χάος. Ας αποδεχτούμε λοιπόν την ασταθή φύση της ζωής και ας ανακαλύψουμε τις κρυμμένες διδασκαλίες του βασιλείου της Έριδας, θεάς της διχόνοιας και των συγκρούσεων.

Ο ρόλος της Έρις στην ελληνική μυθολογία

Στην ελληνική μυθολογία, η Έριδα είναι η θεά της μάχης και της διχόνοιας. Φέρνει χάος και αναστάτωση σε θεούς και θνητούς. Θεωρείται ταραχοποιός, υποκινώντας συγκρούσεις μεταξύ των θεοτήτων. Η πιο διάσημη ιστορία του είναι αυτή που ξεκίνησε τον Τρωικό πόλεμο. Προκάλεσε λογομαχία μεταξύ της Ήρας, της Αθηνάς και της Αφροδίτης για το ποιος θα έπρεπε να λάβει ένα χρυσό μήλο με τίτλο «Ομορφότερη». Αυτή η πράξη πρόκλησης οδήγησε στον Δεκαετή Πόλεμο. Η εμπλοκή της Έρις αποκαλύπτει την καταστροφική δύναμη της ζήλιας και της αντιπαλότητας.

Η Έρις έχει σκοπό στην ελληνική μυθολογία. Οι τσακωμοί που προκάλεσε θεωρήθηκαν σημαντικές γιατί έδειχναν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία των ανθρώπων. Χωρίς προκλήσεις, η προσωπική ανάπτυξη καθυστερεί. Η Έρις δείχνει πώς οι αντιξοότητες μπορούν να επιφέρουν την αλλαγή. Αυτό κάνει τα άτομα να αντιμετωπίζουν τα ελαττώματα τους και να λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν το πεπρωμένο τους.

Συνδέεται και με άλλες ιστορίες. Για παράδειγμα, είναι υπεύθυνη για την εισαγωγή όλων των κακών στον κόσμο στον μύθο του Κουτιού της Πανδώρας.

Ο ρόλος της Έρις στην ελληνική μυθολογία μας διδάσκει πολύτιμα μαθήματα. Μας θυμίζει ότι ακόμη και μέσα στο χάος και τις συγκρούσεις, υπάρχει σοφία. Αυτές οι ιστορίες μας δείχνουν μια διορατικότητα για την ανθρώπινη φύση. Μην χάσετε τον πλούτο της ελληνικής μυθολογίας και τον αντίκτυπό της.

Το μήλο, ως σύμβολο μέσα στο χρόνο

Τα μήλα ήταν διαθέσιμα και καταναλώνονται ευρέως από την αρχαιότητα. Στην πραγματικότητα, πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών, λατινικών, αγγλικών και γαλλικών, χρησιμοποιούσαν κάποτε τη λέξη «μήλο» για να αναφερθούν σε όλα τα φρούτα.

Τα μήλα δεν αντιπροσωπεύουν μόνο την υγεία, είναι επίσης εγγύηση αιώνιας νεότητας και αθανασίας. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, τα μήλα έχουν επανειλημμένα τροφοδοτήσει παγανιστικούς μύθους, βιβλικές ιστορίες, παραμύθια και δημοφιλείς θρύλους και έχουν γίνει μέρος της συλλογικής φαντασίας ως ένα ισχυρό και αμφίθυμο σύμβολο που συνδέεται με την αποπλάνηση και τη θηλυκότητα.

Στην ελληνική μυθολογία, θεοί και θνητοί ποθούσαν τα χρυσά μήλα που έδωσε η μητέρα θεά Γαία ως γαμήλιο δώρο στην Ήρα και τον Δία. Αυτά φυλάσσονταν σε έναν κήπο που φυλάσσονταν από τις Εσπερίδες, κόρες της θεάς της νύχτας, και τον Λάδωνα, έναν εκατοντακέφαλο δράκο που δεν κοιμήθηκε ποτέ. Αυτά τα μήλα υπόσχονταν αθανασία και όποιος τα έτρωγε δεν θα ξαναζούσε ποτέ πείνα, δίψα, ταλαιπωρία ή αρρώστια. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, η Έρις, η θεά της διχόνοιας, θύμωσε που δεν ήταν καλεσμένη στον γάμο της Θέτιδας και του Πηλέα, κι έτσι πήρε ένα από τα μήλα και το πέταξε στους καλεσμένους. Το μήλο έφερε τις λέξεις «Πιο όμορφο» και προκάλεσε χάος στο πλήθος.

Σε έναν άλλο ελληνικό μύθο, ο Ευρυσθέας διατάζει τον Ηρακλή (Ο Ηρακλής στη ρωμαϊκή μυθολογία) να κάνει δώδεκα άθλους, ένας από τους οποίους ήταν να κλέψει τα ίδια χρυσά μήλα ενώ αντιμετώπιζε τον Λάδωνα (τον δράκο). Στην κελτική μυθολογία, τα πορτρέτα του Lugh, ενός από τους πιο σημαντικούς θεούς, τον δείχνουν συνήθως να κρατά τρία μήλα, σημάδια αθανασίας, δύναμης και ευημερίας. Στο Snorri Edda, μια συλλογή του 13ου αιώνα με σκανδιναβικούς μύθους σε πεζογραφία, η θεά Iðunn είναι ο φύλακας των μήλων της αθανασίας, η τροφή των θεών. Ο γίγαντας Þjazi τον απομακρύνει με το ζόρι από το Asgard και αυτή η απαγωγή κάνει τους θεούς να γεράσουν πρόωρα.

Στη χριστιανική παράδοση, λόγω αλλαγής του νοήματος στη Βουλγάτα (την ύστερη λατινική μετάφραση της Βίβλου), το μήλο αντιπροσωπεύει το δέντρο της γνώσης και του πειρασμού, την πτώση του ανθρώπου, όταν ο Αδάμ και η Εύα δάγκωσαν τον απαγορευμένο καρπό.

Στη δημοφιλή προφορική παράδοση των δυτικών παραμυθιών, η Χιονάτη δαγκώνει αφελώς ένα δηλητηριασμένο μήλο, αλλά τον θάνατό της, αν και προσωρινός, ακολουθεί η ανάσταση.

Μάθετε επίσης από πού προέρχεται η έκφραση cheese-scratch.