Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι θέλει να «αποστρατιωτικοποιήσει και να αποναζοποιήσει» την Ουκρανία, στέλνοντας στρατό για να προστατεύσει «ανθρώπους που παρενοχλήθηκαν και γενοκτονήθηκαν από το καθεστώς του Κιέβου εδώ και οκτώ χρόνια» και «να διασφαλίσει την εκτέλεση όσων έχουν διαπράξει πολλά εγκλήματα». «αιματηρά εγκλήματα κατά αμάχων» στις αυτοαποκαλούμενες λαϊκές δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, που πρόσφατα αναγνωρίστηκαν από το Κρεμλίνο. Γίνεται αναφορά σε ακροδεξιούς πολιτικούς και παραστρατιωτικούς σχηματισμούς που έχουν πολλαπλασιαστεί και ενισχυθεί στην πρώην σοβιετική χώρα από την ανεξαρτησία της από τη Σοβιετική Ένωση το 1991. Ευρώπη-σήμερα-αυτό. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι από αυτούς έχουν υποστηριχθεί λίγο πολύ ρητά από τους αντιρώσους στο Κίεβο και έχουν γίνει οι πρωταγωνιστές του αγώνα στις αποσχισθείσες επαρχίες ενάντια στους αντάρτες που τροφοδοτούνται από τη Μόσχα.
«Αποναζοποιώντας» την Ουκρανία
Για μήνες, η ρωσική προπαγάνδα κατήγγειλε την παρουσία ακροδεξιών στοιχείων μεταξύ των μαχητών στις αμφισβητούμενες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας, αποκαλώντας τους «άξιους κληρονόμους» των ταξιαρχιών με επικεφαλής τον Στέπαν Μπαντέρα που συνέβαλαν στην επίθεση στην ΕΣΣΔ. (συγκεκριμένα στην Ουκρανία) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με στόχο τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους συμμαχικού με τη Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ. Για να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών, αυτές οι ταξιαρχίες οργανώθηκαν στον ουκρανικό εξεγερμένο στρατό. Από εκεί δημιουργήθηκε μια μεραρχία των SS (14th Waffen SS Galicia), που κυμάτιζε την παλιά κίτρινη και μπλε σημαία της Ουκρανίας, απαγορευμένη από το σοβιετικό καθεστώς.
Από τη σημαία του Euromaidan
Στη συνέχεια, τα ουκρανικά ακροδεξιά κόμματα πολέμησαν εναντίον των Ρώσων σε πολλές περιπτώσεις: με τους Γεωργιανούς το 1993, εναντίον των Αμπχάζων αυτονομιστών που υποστηρίζονταν από τη Μόσχα και το 1994 με τους Τσετσένους. Και στις δύο περιπτώσεις, γινόμαστε μάρτυρες μιας αναζωπύρωσης της «χαμένης πλευράς», αλλά στη Ρωσία η μνήμη των «Ουκρανών Ναζί» απέχει πολύ από το να έχει εξαφανιστεί. Το 2004, οι εθνικιστές επανεμφανίστηκαν (αν και με περιθωριακό ρόλο) στη λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση της Ουκρανίας, η οποία οδήγησε στην ανάληψη της προεδρίας του φιλοδυτικού Viktor Yushchenko.
Αλλά το 2014, οι υπερεθνικιστικές ομάδες ανέκτησαν την κεντρική τους θέση στις ουκρανικές υποθέσεις. Τις εβδομάδες πριν από το Euromaidan, ομάδες όπως ο Δεξιός Τομέας, οι Πατριώτες της Ουκρανίας και τα Τάγματα Εδαφικής Άμυνας έστησαν οδοφράγματα για να ανατρέψουν τον φιλορώσο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Και από τότε που οι υποστηριζόμενοι από τη Μόσχα αυτονομιστές ξεκίνησαν τη σύγκρουση στο Ντονμπάς, πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις με τους αντάρτες και έχουν κατηγορηθεί (όχι μόνο από τους Ρώσους) για σοβαρές παραβιάσεις και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων εναντίον αμάχων.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η πολιτική επιρροή αυτών των ριζοσπαστικών δεξιών ομάδων έχει διευρυνθεί σημαντικά. Αν και δεν μπορεί να υπολογίζει σε ευρεία εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο, ο ακροδεξιός Ουκρανός εξακολουθεί να καταφέρνει να επηρεάσει την άρχουσα τάξη λόγω των ριζών του στους δρόμους. Σύμφωνα με πολλούς παρατηρητές, για παράδειγμα, το Κίεβο δεν εφάρμοσε ποτέ τα σημεία των πρωτοκόλλων του Μινσκ που προέβλεπαν συμφωνία με τους αυτονομιστές και λόγω των πιέσεων αυτών των εθνικιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων.
Τάγμα Αζόφ
Μεταξύ των ουκρανικών νεοναζιστικών ομάδων, η ισχυρότερη είναι σίγουρα η λεγόμενη Τάγμα Αζόφ . Το πτώμα γεννήθηκε τον Μάιο του 2014 στη Μαριούπολη, μια ουκρανική πόλη με θέα την Αζοφική Θάλασσα, από τον Andriy Biletsky, έναν στρατιώτη γνωστό ως «Λευκό Φύρερ» και υποστηρικτή της φυλετικής αγνότητας του ουκρανικού έθνους. Αρχικά ήταν μια παράτυπη πολιτοφυλακή ultras νεοναζί που πολέμησαν εναντίον των φιλορώσων ουκρανών ανταρτών, ένοχοι πολλών θηριωδιών και εναντίον πληθυσμούς oblastel από το Χάρκοβο στο Λούγκανσκ.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, το τάγμα έγινε τόσο μαζικό που τοποθετήθηκε στην Εθνική Φρουρά, υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Εσωτερικών, για να αξιοποιήσει στο έπακρο τις πολιτοφυλακές που αποδείχθηκαν καθοριστικές για να σταματήσουν την προέλαση των ανταρτών στην Ντονμπάς. . Ο Μπιλέτσκι κέρδισε τον βαθμό του συνταγματάρχη και ένα μετάλλιο γενναιότητας επειδή οδήγησε την πιο αποτελεσματική ομάδα στο μέτωπο.
Σήμερα το Azov, το οποίο αριθμεί περίπου 1.260 άνδρες, είναι σύνταγμα ειδικών δυνάμεων και εκπαιδεύεται από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ, αλλά έχει διατηρήσει τα διακριτικά που εντοπίζουν τα ναζιστικά SS στον λεγόμενο μαύρο ήλιο, ένα άλλο σύμβολο αγαπητό στον Χίτλερ. Από τον Φεβρουάριο του 2019 έχει αναπτυχθεί ξανά στο Donbass και πιθανότατα θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κατά των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων τις επόμενες ώρες.
Ευρωπαϊκές συνδέσεις
Το κίνημα έχει τα πλοκάμια του σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν: μαζί με άλλες οργανώσεις, σχηματίζει ένα διεθνές δίκτυο μαύρων νεοσύλλεκτων που προσελκύει νεοναζί και λευκούς υπερασπιστές και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού (συμπεριλαμβανομένων μέσω facebook ), κερδίζοντας το παρατσούκλι «Μαύρη Λεγεώνα της Ουκρανίας». Εκατοντάδες νέοι έρχονται από διαφορετικά μέρη της Ουκρανίας για να πολεμήσουν στις τάξεις της και μόλις επιστρέψουν στη χώρα τους, διατηρούν επαφή με κέντρα στρατολόγησης της Ουκρανίας.
Στην Ιταλία, το τάγμα είχε αρκετές επαφές με τον γαλαξία των ακροδεξιών ομάδων (επίσης αποδεικνύεται από έρευνες για μαύρος νεοτερορισμός ) και ιδιαίτερα με ακτιβιστές της CasaPound, ορισμένοι από τους οποίους λέγεται ότι συμμετείχαν στη συγκρότηση της Αζόφ.
Κόμμα
Αλλά το Azov δεν είναι απλώς ένα σύνταγμα: είναι επίσης ένα πολιτικό κίνημα, το οποίο έχει διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου. Ο ιδρυτής του Biletsky δημιούργησε ένα κόμμα, το Εθνικό Σώμα, τον Οκτώβριο του 2016 και δημοσίευσε ένα βιβλίο, The Words of the White Führer, το οποίο χρησιμεύει ως εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για νεοσύλλεκτους. Η εμβέλεια του Αζόφ έχει επεκταθεί για να συμπεριλάβει και άλλους ακροδεξιούς γαλαξίες, όπως τους Πατριώτες της Ουκρανίας (οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για επίθεση σε μετανάστες και φοιτητές).
Συνέντευξη από Δημοκρατία Ο Μπιλέτσκι είπε ότι ήταν δεξιός, αλλά δεν θεωρούσε τον εαυτό του Ναζί ή φασίστα. Όσο για τα εγκλήματα πολέμου για τα οποία κατηγορείται το σύνταγμά του, δεν τα αναγνωρίζει και λέει πράγματι ότι οι άνδρες του «συμπεριφέρονταν πάντα σαν ιππότες, σε αντίθεση με τους Ρώσους». Ορισμένα «εθνικά τμήματα» (ακτές του Αζόφ) έθεσαν υποψηφιότητα για τις βουλευτικές εκλογές του 2019, αλλά δεν έφτασαν το κατώφλι. Το πολιτικό τους πρόγραμμα περιελάμβανε την επέκταση των προεδρικών εξουσιών, τη διακοπή των σχέσεων με τη Μόσχα, την αντίθεση στην είσοδο του Κιέβου στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τη χαλάρωση των κανόνων για τα όπλα και την επανεισαγωγή της θανατικής ποινής για ορισμένα εγκλήματα. .
Πίεση στο Κίεβο
Φαίνεται μάλιστα ότι οι άρχουσες τάξεις της Ουκρανίας προέτρεψαν αυτούς τους σχηματισμούς να οπλιστούν πιο δυνατά μπροστά στην ένοπλη αντίσταση κατά των Ρώσων, όπως έχει αναφερθεί. Νιου Γιορκ Ταιμς.. Αλλά θα μπορούσε να μετατραπεί σε δίκοπο μαχαίρι για την ουκρανική κυβέρνηση εάν οι υπερεθνικιστές πιστεύουν ότι το Κίεβο έχει δώσει στη Μόσχα πάρα πολλά για να εξασφαλίσει μια εκεχειρία. “Εάν κάποιος στην ουκρανική κυβέρνηση προσπαθήσει να υπογράψει (διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία), ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους και αυτή η κυβέρνηση θα πάψει να είναι κυβέρνηση”, δήλωσε ο Γιούρι Χουιμένκο, ηγέτης του κόμματος της πολιτοφυλακής του Δημοκρατικού Άξονα. πολύ απορριφθέν κράτος. . -ίσιο σχηματισμό που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια. Με την ομάδα του, είπε ότι ήταν έτοιμος να πάρει τα όπλα και δεν θα συγχωρούσε τη χώρα του για μια γραμμή που ήταν πολύ «μαλακή» απέναντι στον εισβολέα: πριν κάνει παραχωρήσεις στο Κρεμλίνο, υποστήριξε, ήταν απαραίτητο να αντισταθεί.
Και πολλά πολιτικά κόμματα συμφωνούν: δεν μπορούμε να ενδώσουμε στη Μόσχα. Σύμφωνα με τον Oleksandr Ivanov, ηγέτη του Κινήματος κατά της Παράδοσης, η ουκρανική κοινωνία των πολιτών «έχει μεγαλύτερη επιρροή στην πολιτική από τα ίδια τα πολιτικά κόμματα». Αυτό σημαίνει ότι «η υπογραφή συμβιβασμού αποτελεί εγγύηση για διαμαρτυρίες». Μετάφραση: Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky πρέπει να προσέχει τόσο την εξωτερική απειλή, τα ρωσικά τανκς, όσο και την εσωτερική απειλή, τους εθνικιστές αποσταθεροποιητές.Με τη σειρά του, ο Zelensky είχε κατηγορήσει τον δημοκράτη. Ο άξονας μιας απόπειρας πραξικοπήματος το φθινόπωρο, αλλά η οργανωμένη επίθεση του Πούτιν έχει ξαναδουλέψει όλα τα χαρτιά στο τραπέζι.
Στρατιώτες του τάγματος Azov ετοιμάζονται να φύγουν για το Donbass κατά την έναρξη της σύγκρουσης – φωτογραφικό αρχείο Ansa
“Πέφτει πολύ. Γενικός λάτρης της τηλεόρασης. Αθεράπευτος θαυμαστής ζόμπι. Ελαφρώς γοητευτικός λύτης προβλημάτων. Ερασιτέχνης εξερευνητής.”
