Θα σκεφτόσαστε ότι στο παρελθόν, οι άνθρωποι δεν χρειαζόταν να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο να παραμείνουν σε φόρμα και να ασκούνται, επειδή ο διαρκής αγώνας για να παραμείνουν ζωντανοί ή ακόμα και ο τρόπος ζωής (όπως να ανεβαίνουν ιππασία ή να δραστηριοποιούνται στο σπίτι ή στα χωράφια) ασκούνταν. το σώμα σε αφθονία, το καρδιαγγειακό σύστημα, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο εξοπλισμός άσκησης εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ιστορικά κείμενα γύρω στο 6000, όταν αρχαία κινεζικά γραπτά λένε ότι η άρση πέτρας, η τοξοβολία και η σφαιροβολία χρησιμοποιούνταν τόσο για την προσωπική υγεία όσο και για την προετοιμασία για πόλεμο.

Οι Κινέζοι πολεμικοί καλλιτέχνες σήκωναν τρίποδα καζάνια, ενώ οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ισορροπούσαν σάκους άμμου στα κεφάλια τους (και οι δύο μοιάζουν λίγο με το σημερινό CrossFit), οι Έλληνες επινόησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και οι Ρωμαίοι συμπεριέλαβαν γυναίκες σε παιχνίδια με μπάλα και στεφάνι. Ο ελληνορωμαϊκός επιστήμονας υγείας Galen έγραψε μια περιεκτική πραγματεία για την άσκηση με μικρές μπάλες, υποστηρίζοντας ότι είναι «εξαιρετικά ωφέλιμη για την υγεία και παράγει μια κατάσταση ισορροπίας, χωρίς περιττή συσσώρευση λίπους ή υπερβολική αδύναμη».

Υπό αυτή την έννοια, ο Μεσαίωνας θεωρούνταν περίοδος «κακής άσκησης», μετά η Αναγέννηση –με την εξιδανίκευση των Ελλήνων και των Ρωμαίων– επανέφερε τη φυσική κατάσταση στη μόδα. Ο Vittorino da Feltre εισήγαγε τη φυσική αγωγή στο σχολείο του στη Μάντοβα το πρώτο μισό του 15ου αιώνα «σε όλες τις καιρικές συνθήκες», ενώ ο Girolamo Mercuriale το 1569 De Arte Gymnastics (The Art of Gymnastics), έγραψε για τα είδη άσκησης στον αρχαίο κόσμο και ενθάρρυνε κάθε είδους ασκήσεις με σχοινιά, βάρη και πέτρινες πλάκες.

Η τεχνολογία έχει επίσης αρχίσει να συμβάλλει στην ανάπτυξη. Το 1796, ο «ηλεκτροθεραπευτής» Francis Lowndes εφηύρε το «Patent Gymnasticon», μια «μηχανή για την άσκηση των αρθρώσεων και των μυών του ανθρώπινου σώματος», που αποτελείται από έναν ανησυχητικό αριθμό τροχών, φλάντζες και τροχαλιών. Οι διαφημίσεις πρότειναν ότι ο χρήστης μπορούσε «να διατηρεί τα κάτω άκρα σε συνεχή κίνηση με την παραμικρή προσπάθεια ή βοήθεια από ένα παιδί όταν γράφει ή διαβάζει». Για μια στιγμή, φαντάστηκα πώς θα ήταν αν αυτό το άρθρο γεννιόταν με τον ίδιο τρόπο, ας πούμε καθισμένος σε ένα ποδήλατο γυμναστικής…

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ένας ισχυρός άνδρας με γελοιογραφία ονόματι Edmond Desbonnet άνοιξε το πρώτο του «κέντρο καλλιέργειας σώματος», με σταθερά και ελεύθερα βάρη και άλλο εξοπλισμό αντίστασης, και σύντομα η επιχείρησή του εξελίχθηκε σε μια αλυσίδα με περισσότερα από 300 γυμναστήρια. Από εκεί ήταν απλώς ένα άλμα στη μέθοδο του Joseph Pilates, ο οποίος έφερε επίσης επανάσταση στη διαμόρφωση σώματος με τις μηχανές του, οι οποίες έμοιαζαν επίσης με συσκευές βασανιστηρίων. Επιπλέον, η αναλογία μεταξύ εξοπλισμού γυμναστικής και βασανιστηρίων δεν είναι καθόλου αβάσιμη. Για παράδειγμα, γνωρίζατε ότι ο διάδρομος σχεδιάστηκε για κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση;

Τρίκυκλο

Το απέραντο velocipede ή draisienne, δηλαδή ποδήλατο ισορροπίας, προοριζόταν για νταντάδες του 19ου αιώνα. Εφευρέθηκε από τον ευγενή Karl von Drais, ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως «Πολίτης Karl Drais» (γιατί, παρά την ευγενική του καταγωγή, πήρε μεγάλο μέρος στη Γαλλική Επανάσταση). Η δομή ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ελεγχθεί, αλλά έγινε δεκτό με ενθουσιασμό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας γιατρός μιλά για αυτό ως εξής: «η μεγάλη ευκαιρία να απελευθερώσουμε τη νεολαία μας από τον μυϊκό λήθαργο και τη μυϊκή ατροφία». Ωστόσο, οι δρόμοι της εποχής ήταν τόσο ανώμαλοι που οι χρήστες του δρόμου έπεφταν στα πεζοδρόμια «προς φρίκη των πεζών». Σήμερα, μόνο τα ηλεκτρικά σκούτερ μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια ταλαιπωρία…

Μηχάνημα γυμναστικής Míves

Ο Gustave Zander, ο πρωτοπόρος των σουηδικών γυμναστηρίων, σχεδίασε εξοπλισμό τον 19ο αιώνα που θα διορθώσει «τον καθιστικό τρόπο ζωής και την απομόνωση του γραφείου» και θα υπόσχεται «ευεξία και ικανότητα για εργασία». Ωστόσο, όσο τρομακτικό κι αν ήταν, οι χρήστες του μηχανήματος, που συχνά κάθονταν να εξασκηθούν με φουλ κρινολίν ή βαριά κοστούμια με ένα ρολόι τσέπης στις τσέπες τους, δεν πίεζαν πραγματικά τον εαυτό τους. Ο ίδιος ο Zander είπε ότι δεν χρειαζόταν καμία προσπάθεια. το μηχάνημα έκανε όλη τη δουλειά.

Μηχανή σέλας

Ένα άλογο που δεν μπορεί να δαγκώσει, αλλά μπορεί να τρέξει, να κυνηγήσει ή να καντράρει, ανάλογα με το επίπεδο φυσικής κατάστασης του αναβάτη. Το μηχάνημα σέλας ή ο συγκάτοικος ήταν σαν ένα ποδήλατο γυμναστικής: κάθισες στη σέλα και άρχισες να οδηγείς. Μια διαφήμιση του 1897 ισχυριζόταν ότι η σέλα δράσης του Vigor ήταν ένα «τέλειο υποκατάστατο για ένα ζωντανό άλογο», το οποίο φυσικά υποτίμησε όλους τους λόγους που ένα άτομο ήταν έφιππος: μεταφορά, ταξίδια, ζώα και το περιβάλλον σε όλη τη σύνδεση. Είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση πώς μπορεί να λειτουργήσει η γυναικεία σέλα, αλλά τα πεντάλ ήταν πιθανότατα στη μία πλευρά, οπότε θα ήταν δυνατό να μπείτε στη σέλα με μια φούστα. Υποθέτουμε ότι το προϊόν Vigor μπορεί να είχε παρόμοια μοίρα με τα σύγχρονα ποδήλατα γυμναστικής: κατέληξε σε μια γωνία και έγινε καπέλο, κορυφαίο καπέλο και ντουλαπάκι.

Συσκευή μπάνιου

Οι μηχανές μπάνιου δημιουργήθηκαν τον 18ο αιώνα και επιβίωσαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι μηχανές κολύμβησης ήταν ξύλινα καρότσια με στέγες και τοίχους που κυλούσαν στη θάλασσα χρησιμοποιώντας άλογα ή ανθρώπινη δύναμη. Κάποιοι είχαν τοίχους από μασίφ ξύλο, άλλοι είχαν τοίχους από καμβά με ξύλινα κουφώματα. Η χρήση μηχανών μπάνιου ήταν μέρος της εθιμοτυπίας του θαλάσσιου μπάνιου, η οποία τηρούνταν τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες που ήθελαν να συμπεριφέρονται με «σεβαστό» τρόπο, δηλαδή δεν ήταν πρόθυμοι να προσβάλλουν τους κολυμβητές με το σώμα τους με μαγιό. Στη Βρετανία ειδικότερα, οι άνδρες και οι γυναίκες χωρίστηκαν ώστε να μην βλέπουν ο ένας τον άλλον με μαγιό, τα οποία, αν και εξαιρετικά μέτρια με τα σημερινά πρότυπα και καθόλου επιδεικτικά, δεν θεωρούνταν καθόλου επιδεικτικά, δεν θεωρούνταν κατάλληλο ρούχο. Ο κόσμος μπήκε στο μικρό δωμάτιο στην παραλία με ρούχα του δρόμου. Στο αεροπλάνο, άλλαξαν τα μαγιό τους –αν και οι άνδρες μπορούσαν να κολυμπούν γυμνοί μέχρι τη δεκαετία του 1860– και φύλαξαν τα ρούχα του δρόμου σε ένα υπερυψωμένο διαμέρισμα όπου έμεναν στεγνά. Το αεροπλάνο είχε πόρτες και στις δύο πλευρές, έτσι ο κολυμβητής μπορούσε να βουτήξει στη θάλασσα χωρίς να χρειάζεται να επιδείξει το σώμα του με μαγιό. Αφού σταμάτησαν να ξεγελιούνται, κολύμπησαν πίσω στο αεροπλάνο, το οποίο ρυμουλκήθηκε στην ακτή, όπου μάζευε τα ρούχα του παραθαλάσσιου. Τα πλυντήρια ρούχων ήταν συχνά εξοπλισμένα με μια μικρή σημαία που μπορούσε να κυματίσει ο λουόμενος για να δώσει σήμα στις αρχές ότι ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην ακτή.

Δονούμενη ζώνη

Η δονούμενη ζώνη ήταν επίσης ένα δημοφιλές εργαλείο στην τρέλα του fitness της δεκαετίας του ’90, αν και αρχικά ήταν εφεύρεση του Zander. Η μηχανή δόνησης ζώνης είναι μια συσκευή που έχει σχεδιαστεί για να μειώνει παθητικά το σωματικό λίπος μέσω μιας ταλαντευόμενης ή δονούμενης ζώνης γύρω από τη μέση του χρήστη, χωρίς την ανάγκη ενεργητικής προπόνησης. Αυτή η συσκευή έγινε ευρέως δημοφιλής στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ως ένας αποτελεσματικός τρόπος για την εξάλειψη του λίπους της κοιλιάς. Τα μηχανήματα του Zander, από την άλλη, σχεδιάστηκαν αρχικά ως συσκευές μασάζ. Μια άλλη εκδοχή έγινε δημοφιλής από το 1927 από τον John Harvey Kellogg, διάσημο για τον πουριτανικό τρόπο ζωής του, στο σανατόριο του Battle Creek. Οι συσκευές έχουν γίνει ένα κοινό κωμικό στοιχείο σε τηλεοπτικές εκπομπές όπως το The Flintstones. Φυσικά, δεν έχουν καμία δράση μείωσης του λίπους.

ανθρώπινο χάμστερ

Σε μια ηχογράφηση του 1936, η τενίστρια Miss Mary Heeley έσπρωξε την αθλητική σύντροφο της Miss Hardwick με έναν τροχό γυμναστικής, αλλά δεν ξέρουμε πλέον τι συνέβη 15 δευτερόλεπτα μετά την ηχογράφηση – είναι πιθανό η Miss Heeley να έκανε εμετό το άψογο φαγητό της Miss Hardwick. Δεν είναι σαφές τι κάνει η συσκευή στην πραγματικότητα, ίσως θα μπορούσε να ενισχύσει κάπως τους μυς του πυρήνα. Η δομή μπορεί να μην είναι ξένη στη NASA, αλλά η εφαρμογή της στην προπόνηση τένις είναι δύσκολο να κατανοηθεί.

Φορητή σάουνα

Μια φορητή σάουνα γνωστή ως Reduc-o-matic χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 1940. Θεωρήθηκε ότι έλιωνε το λίπος. Μια μεγάλη υφασμάτινη τσάντα τοποθετήθηκε πάνω από το σώμα του ατόμου ενώ μια αντλία αέρα διοχέτευε θερμότητα. Αυτό δημιούργησε ένα εφέ σαν τη σάουνα, ενώ το άτομο που ήθελε να χάσει βάρος ξεκουραζόταν και διάβαζε ένα βιβλίο. Φυσικά, η ιδέα ήταν εντελώς παράλογη, αφού οι χρήστες βουτηγμένοι με ρούχα του δρόμου στην τεράστια φουσκωτή σάουνα, αφού την αφαίρεσαν, δεν πρέπει να ήταν πολύ ευχάριστο να περάσουν την υπόλοιπη μέρα με εξοπλισμό μάχης.

Molby περιστρεφόμενη αιώρα

Η περιστρεφόμενη αιώρα Molby του 1921 υποσχέθηκε να τεντώσει τους μύες ενώ ίσιωνε τη σπονδυλική στήλη και ηρεμούσε τα νεύρα. Για τις κυρίες, υποσχέθηκε μια φιγούρα κλεψύδρας με μικρότερη μέση και «πιο γεμάτο στήθος». Αν κάποιος γνωρίζει τι είδους πόνο μπορεί να προκαλέσει μια καλή σπονδυλική κήλη, σίγουρα θα κοιτάξει με σφιγμένα δόντια κάτι παρόμοιο με τη μεσαιωνική συσκευή βασανιστηρίων, που τεντώνει το σώμα του χρήστη σε άκαμπτη θέση τόξου. Είναι ακόμη και κακό να το κοιτάξεις.

Μαγική καρέκλα

Αυτή η μηχανοποιημένη «μαγική καρέκλα» από το 1936 πρόσφερε στις γυναίκες αρκετούς τρόπους να χάσουν βάρος και να γίνουν πιο ελκυστικές απλά καθίζοντας. Η καρέκλα μπορούσε επίσης να αδυνατίσει τη μέση γιατί έστριβε το σώμα στο πλάι, αφαιρούσε τους αστραγάλους και, κρατώντας το πηγούνι, τέντωνε το λαιμό καθώς και τη σπονδυλική στήλη και υποτίθεται ότι διόρθωνε τη στάση του σώματος. Παρ’ όλα αυτά, στα σημερινά μάτια μοιάζει πολύ περισσότερο με ένα τρομακτικό σκηνικό από ταινία τρόμου.

Πηγή: εδώ, εδώ, εδώ Και εδώ