Χθες το απόγευμα, η Μητρόπολη Szabadka δημοσίευσε το ακόλουθο μοιρολόι στη σελίδα της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους αγαπητούς πιστούς μας ότι πέθανε ο Zoltán Rokay, συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου, ιερομόναχος, τιτουλάριος, πρώην ιερέας της Κοιμήσεως του Óbecs. στις 6 Απριλίου 2024 στη Σαμπάντκα, 77 ετών, επέστρεψε στο σπίτι του στον Κύριο στο 51ο έτος της ιεροσύνης του Θα ενημερώσουμε το κοινό για τον τόπο και την ώρα της κηδείας.

Ο Zoltán Rokay γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1947 στη Subotica, το πέμπτο παιδί των γονιών του. Πέρασε τα χρόνια του γυμνασίου του στους χώρους του Paulinum στη Szatka, από όπου αποφοίτησε το 1966. Στη συνέχεια απευθύνθηκε στους ανήλικους ιερείς της επισκοπής και άρχισε τις θεολογικές του σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Ζάγκρεμπ. Μετά την πρώτη σχολική χρονιά ακολουθεί ενάμιση χρόνο στρατιωτική θητεία.

Από το 1968 συνέχισε τις σπουδές του στο Ίνσμπρουκ, όπου σπούδασε θεολογία, φιλοσοφία και κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Leopold-Franzens, και όπου απέκτησε πτυχίο το 1971. Χειροτονήθηκε ιερέας από τον M. Mátyás Zvenaković το 1973 στη Subotica. Καθεδρικός ναός του Αγίου Τερέζ στην Άβιλα. Ξεκίνησε την ιερατική του σταδιοδρομία σε αυτόν τον ναό, ενώ δίδασκε λατινικά και ελληνικά καθώς και φιλοσοφία στο Paulinum. Σύντομα μπόρεσε να υπηρετήσει ως έπαρχος και πανεπιστημιακός ιερέας και στη συνέχεια έγινε ιερέας της κύριας ενορίας του Óbecs.

Εκτός από το έργο του ως ποιμένας, συνέχισε τις σπουδές του στη θεολογία και τη φιλοσοφία και απέκτησε διδακτορικό και στους δύο τομείς. Έλαβε το διδακτορικό του στη θεολογία στο Ίνσμπρουκ το 1989 και το διδακτορικό του στη φιλοσοφία επτά χρόνια αργότερα στο Πανεπιστήμιο Christian Albrechts του Κιέλου. Τίτλος της διδακτορικής του διατριβής στη Θεολογία: Η Νύχτα των Προφητών Σαχάρτου διδακτορικού του στη φιλοσοφία: Die Wissenschaftslehre Nova Methodo de JG Fichte.

Ήταν καθηγητής πανεπιστημίου από το 1997. Διορίστηκε στη Σχολή Θρησκευτικών του Καθολικού Πανεπιστημίου Pázmány Péter, επικεφαλής του Τμήματος Χριστιανικής Φιλοσοφίας Νο. 2. Απέκτησε τη διαπίστευσή του το 2000, ταυτόχρονα με τον διορισμό του καθηγητή δημόσιου πανεπιστημίου. Τα αντικείμενα του τμήματός του είναι: ιστορία της φιλοσοφίας, ανθρωπολογία, ηθική, θεωρία της επιστήμης και ερμηνευτική. Υπηρέτησε ως κοσμήτορας της Σχολής Θρησκευτικών Επιστημών από το 2002 έως το 2004 και από το 2004 έως το 2006.

Έχει διδάξει ως προσκεκλημένος λέκτορας, επισκέπτης καθηγητής και λέκτορας σε Piliscsaba, Veszprém, Szeged, Leuven, Passau, Λουξεμβούργο και Ζάγκρεμπ. Τα περισσότερα βιβλία του ανήκουν στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών, αλλά οι μονογραφίες του περιστασιακά αναφέρονται σε βιβλικά ή εικονογραφικά ζητήματα. Σημαντικές είναι και οι μεταφράσεις του, όπως μεταξύ άλλων Διογένης Λαέρτιος, Φίχτε, Έρασμος, Κίρκεγκωρ και XVI. Σε αυτόν οφείλει τη δημοσίευσή του στα ουγγρικά ένα από τα έργα του Πάπα Βενέδικτου. Είναι συγγραφέας περισσότερων από εκατό επιστημονικών άρθρων και έχει δημοσιεύσει σε διεθνή και εθνικά περιοδικά.

Κάναμε την προηγούμενη συνέντευξή μας με τον Zoltán Rokay για τη ζωή του Μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩστο οποίο λέει:

«Πότε και γιατί αποφάσισες να γίνεις ιερέας;

– Θα ήταν δύσκολο για μένα να το προσδιορίσω με ακρίβεια, μπορώ μάλλον να μιλήσω για ένα είδος διαδικασίας. Είναι σίγουρο ότι το ορατό κομμάτι του μελλοντικού μου επαγγέλματος, η λειτουργία, είναι αυτό που με άγγιξε περισσότερο. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι η Θεία Λειτουργία ήταν τελείως διαφορετική από ό,τι μπορούσα να δω γύρω μου στη ζωή. Ακόμη και σήμερα, πιστεύω ότι μπορούμε να φέρουμε τη λειτουργία πιο κοντά στα παιδιά δείχνοντάς τους μια πλευρά της λειτουργίας που διαφορετικά δεν θα συναντούσαν, διαφορετική από την καθημερινότητά τους.

– Καθολικό Πανεπιστήμιο Pázmány Péter, Σχολή Θρησκευτικών Επιστημών, ανώτερος καθηγητής. Σας αρέσει η διδασκαλία; Τι πιστεύετε ότι είναι σημαντικό στην εκπαίδευση;

– Μου αρέσει η διδασκαλία γιατί είναι ωραίο να βλέπεις πώς ξετυλίγεται ένα θέμα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Το πιο σημαντικό πράγμα για την ιστορία της φιλοσοφίας είναι ότι μπορούμε να εντοπίσουμε τους στοχαστές τόσο στον χώρο όσο και στον χρόνο.

Θεωρώ επίσης απαραίτητο, αγαπητοί μαθητές, να ανακαλύψουμε την αξία και την ομορφιά της ανεξάρτητης σκέψης στον σημερινό ηλεκτρονικό και χειραγωγημένο κόσμο. Δεν είναι πάντα εύκολο να πείσεις τους ανθρώπους να κάνουν κάτι, αλλά χαίρομαι όταν τα καταφέρνω.

Θέλω επίσης να κάνω τους μαθητές να σκεφτούν κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Και όταν λέγεται η λέξη κλειδί, η εξαιρετική βαθμολογία είναι ήδη εκεί. Διαπιστώνω ότι οι μαθητές εκτιμούν αυτήν την προσέγγιση και μπορώ να το μετρήσω κάπως με την παρακολούθηση των ειδικών μαθημάτων μου».

Η συνέντευξή του για το έλεος Κάνοντας κλικ ΕΔΩ μπορούμε να διαβάσουμε, στο οποίο υπογραμμίζει:

«- Πώς εμφανίζεται το έλεος στη άφεση των αμαρτιών;

– Γεγονός είναι ότι αν διαπράξουμε ένα έγκλημα, δεν επιδιορθώνεται. Το έλεος, από την άλλη πλευρά, μας διδάσκει ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε τις αμαρτίες μας. Η σύνδεση της φιλοσοφίας με το έλεος ως βιβλική έννοια εφιστά επίσης την προσοχή μας στο γεγονός ότι δεν πρέπει να λέγονται ανόητα πράγματα, ακόμη και στο όνομα του Θεού και της Εκκλησίας, και κυρίως να μην γίνονται. Επανέρχομαι εδώ στο ότι μπορούμε να αποδείξουμε φιλοσοφικά ότι ο χριστιανισμός δεν αποκλείει τον ορθολογισμό, την εφαρμογή της λογικής. Ως προς αυτό μπορούμε να βρούμε πολύ όμορφες σκέψεις από τον Απόστολο Παύλο. Στην πρώτη του επιστολή προς τον Τιμόθεο (1:17), γράφει ότι υπάρχουν εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν καν τι λένε. Πρέπει λοιπόν ο δάσκαλος της Εκκλησίας να καταλάβει ακριβώς για τι μιλάει, για ποιο θέμα μιλάει, τι είναι το κατηγόρημα, ποιο θέμα βεβαιώνει. Εδώ τίθεται το ζήτημα του ελέους και της δικαιοσύνης. Έλεος δεν σημαίνει ότι επιδοκιμάζουμε τα πάντα, ότι κλείνουμε τα μάτια στη διάπραξη αμαρτιών. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε από την Εκκλησία, ιδιαίτερα τον Ιησού Χριστό, να χαμογελά στις ανοησίες μας, Θεός φυλάξοι, στην κακία μας. Όταν διαπράττουμε μια αμαρτία, είναι πολύ σημαντικό να στραφούμε στον Θεό με προσευχή.

Ένας από τους πυλώνες του ελέους είναι η προσευχή. Το άλλο είναι η συμμετοχή στα μυστήρια.

Η εξομολόγηση είναι η πηγή του ελέους, το μυστήριο όπου μπορεί κανείς να βιώσει το έλεος όπως ο άσωτος γιος: Πατέρα, αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου.

Φυσικά, το έλεος του Θεού ισχύει για όλους. Ο Κύριος Ιησούς ξέρει ακριβώς ότι σε όσους είναι καλοί και καλοί μαζί μας δίνουμε περισσότερα από το ποτήρι νερό για το οποίο μίλησε: «Δίψασα και μου δώσατε να πιω…» Ωστόσο, έδωσε εντολή να δώσουμε αυτό το ποτήρι νερό σε όλους. Επίσης σε αυτήν που είναι έγκυος σε εμάς, σε αυτήν που μας στενοχωρεί συνεχώς ή που δεν συμφωνεί ποτέ μαζί μας σε τίποτα. Πρέπει να επεκτείνουμε αυτό το ελάχιστο έλεος σε όλους».

Δώσε του, Κύριε μας, αιώνια ανάπαυση, και αιώνιο φως να λάμψει πάνω του! Αναπαύσου εν ειρήνη! Αμήν.

Πηγή: Επισκοπή Σουμποτίτσας; Delhir.info

Φωτογραφία: Tamas Thaler

István Kuzmányi/Ουγγρική Courier