Ο Στάλιν εγκαταλείπει την υποστήριξη των κομμουνιστών στην Ελλάδα από φόβο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, «το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο»!

Ο Στάλιν είχε καταλήξει σε «ποσοστιαία συμφωνία» με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ στις 9 Οκτωβρίου 1944 στη Μόσχα, θέλοντας να βρει μια φόρμουλα για να αποφύγει την άμεση αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό έπρεπε να επιτευχθεί ακόμα κι αν σήμαινε θυσία ορισμένων συντρόφων στα όπλα, όπως οι Έλληνες κομμουνιστές, για παράδειγμα. Χάρη στη «συμφωνία ποσοστού», η Ελλάδα επρόκειτο να βρεθεί στη σφαίρα της Δύσης και η Ρουμανία στη σφαίρα της ΕΣΣΔ. Αν κρίνουμε από τον αριθμό των Ελλήνων κομμουνιστών, θα ξεκινήσουν εμφύλιο πόλεμο το 1946-1949 (μεταξύ 1946 και 1949), στη Ρουμανία, επίσημα, το 1944 υπήρχαν περίπου 887 κομμουνιστές με έγγραφα που υπήρχαν στο Αρχείο Ασφαλείας.

Ο Milovan Djilas, ένας εξέχων γιουγκοσλάβος κομμουνιστής ηγέτης, περιέγραψε πότε ο Στάλιν παρακίνησε την ακύρωση της υποστήριξης προς τους Έλληνες από φόβο για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πώς η Ρουμανία εισήλθε στη σοβιετική σφαίρα επιρροής

Στις 9 Οκτωβρίου 1944, στη Μόσχα, ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν συμφωνούν ότι η Ρουμανία πρέπει να εισέλθει στη σοβιετική σφαίρα επιρροής και ότι η Ελλάδα στην αγγλοαμερικανική σφαίρα. Αν στη Ρουμανία, τα σοβιετικά στρατεύματα, που εισήλθαν το 1944, πραγματοποίησαν την καταστολή της Αντίστασης, το 1946-1949, η Ελλάδα διχάστηκε από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μεταξύ των κομμουνιστών παρτιζάνων (που έλεγχαν ιδιαίτερα σημαντικές θέσεις, ιδίως βόρεια της Ελλάδας) και τις δυνάμεις της φιλομοναρχικής κυβέρνησης της Ελλάδας που υποστηρίζονται από Αγγλοαμερικανούς, μετά τις διαφωνίες που προέκυψαν μεταξύ των αγωνιστών κατά της γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής, σχετικά με τη μελλοντική πολιτική κατεύθυνση της Ελλάδας. Οι Έλληνες κομμουνιστές δημιούργησαν τον δικό τους στρατό (τον Ελληνικό Δημοκρατικό Στρατό, με αρχηγό τον στρατηγό Μάρκο Βαφειάδη).

Η Γιουγκοσλαβία και η Αλβανία υποστήριξαν τη δραστηριότητα των κομμουνιστών και των μαχητών, αλλά η κατάρρευση των σχέσεων μεταξύ Τίτο και Στάλιν οδήγησε στην απώλεια της απολύτως απαραίτητης υποστήριξης για τους Έλληνες κομμουνιστές, τον Νίκο Ζαχαριάδη, τον πανύψηλο Μόσχα που έληξε τις σχέσεις με τον Τίτο και πέτυχε απολύοντας τον Στρατηγό Μάρκο (γενικά Απόστολο Πατελάκη, Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1946-1949) και οι Έλληνες πολιτικοί μετανάστες στη Ρουμανία (1948-1982)Εκδοτικός Οίκος «Cetatea de Caun», Târgoviște, 2017, σ.182-193).

Ο Ιωσήπ Μπροζ Τίτο ήθελε η Γιουγκοσλαβία και η Αλβανία να στηρίξουν τους κομμουνιστές του Μάρκου, ενώ ο Στάλιν, που είχε αφήσει την πρωτοβουλία στην Ελλάδα στον Τσόρτσιλ (είχε λάβει την επιθυμητή επιρροή στη Ρουμανία), υπονόμευσε τις ενέργειες των Ελλήνων, απαιτώντας τη ρήξη των σχέσεων με τον Τίτο. και η αυστηρή καταδίκη του «τιτοϊσμού». Ο Μάρκος καθαιρέθηκε από τον Ζαχαριάδη και ο πόλεμος τελείωσε.

Για να αποφύγει απόψεις όπως ο «Προδομένος Στάλιν», δημοφιλείς μεταξύ των Ελλήνων της Ρουμανίας, ο Στάλιν επέβαλλε το καταφύγιο ελληνόπουλων, παρτιζάνων, αναπήρων και ηλικιωμένων σε κράτη που ιδεολογικά «ευθυγραμμίζονταν» με τη Μόσχα.

Θα αναπαράγω εδώ τα απομνημονεύματα του νούμερο 2 της γιουγκοσλαβικής κομμουνιστικής ιεραρχίας Μίλοβαν Τζίλας, που είχε πολλές συναντήσεις με τον Στάλιν. Στις 10 Φεβρουαρίου 1948, ο Στάλιν, ο Ζντάνοφ και ο Μολότοφ συναντήθηκαν με τους Γιουγκοσλάβους Τζίλας, Έντουαρντ Καρντέλι και Βούλγαρους ηγέτες όπως ο Ντιμιτρόφ και ο Κολάροφ.

Να τι σημειώνει ο Milovan Djilas:

“Στάλιν: – Η εξέγερση πρέπει να φιμωθεί (ο όρος που χρησιμοποιείται μετά το svernut – “ο στρατός εξαλείφθηκε”) Γύρισε στον Kardelj. Πιστεύετε στην επιτυχία της εξέγερσης στην Ελλάδα;

Kardelj: Αν δεν αυξηθεί το επίπεδο ξένης επέμβασης και δεν γίνουν σοβαρά πολιτικά και στρατιωτικά λάθη.

Στάλιν: Ναι! Αν! Όχι, δεν έχουν καμία πιθανότητα να πετύχουν. Τι πιστεύετε ότι η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής – η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο – θα σας επιτρέψουν να διασχίσετε τις γραμμές επικοινωνίας τους στη Μεσόγειο Θάλασσα! Παραλογισμός. Και δεν έχουμε στόλο.

Η εξέγερση στην Ελλάδα πρέπει να σταματήσει και αυτό το συντομότερο δυνατό» (Milovan Djilas, Συζητήσεις με τον Στάλιν, ΒουκουρέστιΕκδοτικός Οίκος Κορίνθου, 2015, σ.234-235.).

Αυτό το απόσπασμα των σημειώσεων του Milovan Djilas (πρέπει ωστόσο να διατηρήσουμε την επιφύλαξη συγκεκριμένη για αυτό το είδος υποκειμενικής ιστορικής πηγής – τα απομνημονεύματα) αποδεικνύει ότι ο Ι. Β. Στάλιν σεβάστηκε τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει στη Μόσχα το 1944, απέναντι στον Ουίνστον Τσόρτσιλ.