Ο πολιτικός επιστήμονας Elvin Calcaño στον απολογισμό του για τις ημέρες της εβδομάδας.

Εξήγησε ότι αυτό σημαίνει επιστροφή στα πρότυπα εργασίας του 19ου αιώνα και «debe preocuparnos a todos». «Όπως έχουν επισημάνει αρκετοί ερευνητές, ένας από τους θεμελιώδεις στόχους του νεοφιλελευθερισμού είναι να διαλύσει τα πλαίσια των κοινωνικών δικαιωμάτων και να εγγυηθεί ότι η κοινωνική κινητοποίηση και η αριστερά πέτυχαν μεταξύ 19ου και 20ού αιώνα υπέρ των εργαζομένων απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο.

Έχει ειπωθεί ότι «ο νεοφιλελευθερισμός είναι ένα ενδιάμεσο ιστορικό έργο στο οποίο ο φιλελεύθερος-συντηρητισμός αρθρώνεται με τον προδημοκρατικό ιδιοκτησιακό». Hizo ότι ο φιλελευθερισμός έχει εγκαταλείψει την προτεραιότητα που δίνεται στις δημοκρατικές ελευθερίες υπέρ της διασφάλισης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αλλαγή του calado.”

«Με τη Θάτσερ και τον Ρίγκαν – τη δεκαετία του ’80 – αυτό που συνέβη ήταν η δύναμη αυτής της ιδεολογικής άρθρωσης, από τη μια, και αυτή των ταξικών συμφερόντων, από την άλλη. majoiosas να μετατρέψει τη νεοφιλελεύθερη αγορά σε καλή», πρόσθεσε ο σύμβουλος της Λατινικής Αμερικής.

“Είναι αυτός που θέλει ο κόσμος να επιστρέψει στα τελευταία 30 χρόνια. Μια νεοφιλελεύθερη ηγεμονία που, ταυτόχρονα, έχει συνταγματοποιήσει τα προνόμια των ιδιοκτητών μικρών ομάδων στο πλαίσιο των δημοκρατικών ελευθεριών των maestiosas. Από την πολιτιστική η κυριαρχία πέρασε στην κρατική ηγεσία.

Calcaño

Alegó ότι από τα παραπάνω, προέρχεται η πρόσφατη προειδοποίηση του nada más y nada menos que de Fukuyama (οργανικός διανοούμενος της διεθνούς δεξιάς) με την έννοια ότι ο νεοφιλελευθερισμός «έχει llegado demasiado lejos». Και, κάπως έτσι, ζήτησε την επιστροφή του κοινωνικού κράτους με «οχυρωμένες αριστερές»…

«Στην Ελλάδα μπορώ, με την έγκριση του 13ωρου, τους νεοφιλελεύθερους légaron muy lejos. Αυτή είναι μια χώρα του 19ου αιώνα όπου ο καπιταλισμός δεν ρυθμιζόταν από το κράτος ούτε από κοινωνία οργανωμένη σε συνδικάτα, κόμματα, απεργίες. και τα λοιπά.

Calcaño

Alentó ότι «το είδαμε αυτό με μια ιστορική αίσθηση να εμποδίσουμε την Ελλάδα να περάσει από τις χώρες μας». Ανάμεσα στην ελευθερία (sic) είναι ο καπιταλισμός – στη σημερινή του νεοφιλελεύθερη μορφή – που πηγαίνει στην απαλλοτρίωση του πιο σημαντικού, που είναι μια αξιοπρεπής ζωή με δικαίωμα στην παρακμή.