Ο Νεαρός Ιππότης Βασιλιάς

Πέντε ημέρες μετά το θάνατο του Róbert Károly, στις 21 Ιουλίου 1342, ο γιος του, διάδοχος του θρόνου, Lajos, στέφθηκε βασιλιάς. Μετά τον πρόωρο θάνατο των δύο αδελφών του, ο νεαρός, που έγινε ηγεμόνας σε ηλικία δεκαέξι ετών, ανατράφηκε ως βασιλιάς από μικρός και προσπάθησε να τον προετοιμάσει να κυβερνήσει τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά. Βρήκε μεγάλη χαρά όταν κρατούσε τα όπλα, αλλά του άρεσε επίσης να περνάει τον χρόνο του κυνηγώντας ανάμεσα στις εκστρατείες, κάτι που σε μια περίπτωση –όταν του επιτέθηκε μια αρκούδα– παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Εκτός από τη μάχη, ενδιαφέρεται για την ιστορία και την αστρονομία και μαθαίνει πολλές γλώσσες. Εκτός από τα ουγγρικά και τα γαλλικά, που χρησιμοποιούνται καθημερινά, έμαθε επίσης γερμανικά, ιταλικά και λατινικά.

Με βάση τις σύγχρονες περιγραφές, αναδύεται μια πολύχρωμη ατομικότητα κυβερνήτη σχετικά με το πρόσωπο του Lajos. Εκτός από το ότι τον περιέγραψε ως σοφό και γενναιόδωρο, ο χρονικογράφος János Küküllei σημειώνει ότι «ήταν ένας άντρας μέσου ύψους, με περήφανο βλέμμα, σγουρά μαλλιά και γένια, φιλικό πρόσωπο, χοντρά χείλη και ελαφρώς στραβούς ώμους». Ήταν πιο άμεσος από τον πατέρα του, δεν έκρυβε τα συναισθήματά του, κρίθηκε ως ένας ανοιχτός και εύθυμος βασιλιάς που προσπαθούσε να αποδείξει τη γενναιότητά του σε όλες τις καταστάσεις, που τον έβαζαν επανειλημμένα σε κίνδυνο. Ο κατακτητής του κόσμου III. Εκτός από τον Αλέξανδρο, άλλο μοντέλο του ήταν ο Βασιλιάς Άγιος Λάζλο, του οποίου η λατρεία έφτασε στο αποκορύφωμά της στο Ανζούς. Προσπάθησε να ανταποκριθεί στο ιδεώδες του Βασιλιά Ιππότη και αποδείχθηκε επιτυχημένο στα μάτια των συγχρόνων του και των μεταγενέστερων του.

Οι στόχοι και οι συνήθειές του τον οδήγησαν να ξεκινήσει περισσότερες από τριάντα μεγάλες εκστρατείες κατά τη διάρκεια της βασιλείας του – μερικές από τις οποίες ηγήθηκε προσωπικά – πολέμησε στη Δαλματία και την Κροατία, ήταν σε πόλεμο με τη Βενετία, οι Βαλκανικοί του πόλεμοι είναι γνωστοί, αλλά συμμετείχε και στη μάχη κατά των Λιθουανών. Ανάμεσα στις πολλές μάχες και εκστρατείες, η σύγκρουση της Νάπολης ήταν μια από τις σημαντικότερες, που ουσιαστικά συνόδευσε τον Λάγιος σε όλη του τη ζωή.

Η προσβαλλόμενη διαθήκη

Η ουγγρική αυλή απογοητεύτηκε από την είδηση ​​ότι ο βασιλιάς Ρόμπερτ ο Σοφός της Νάπολης, που πέθανε το 1343, ήθελε μόνο την εγγονή του, Ιωάννα, να είναι κληρονόμος της χώρας του. Επιπλέον, ο πρώην ηγεμόνας είπε επίσης ότι εάν ο 17χρονος διάδοχός του χάσει με κάποιο τρόπο τη ζωή του, η μικρότερη αδερφή του, Μαρία, θα κληρονομήσει τον θρόνο. Η απόφαση έγινε προβληματική δεδομένου ότι, δέκα χρόνια πριν, ο Róbert the Wise και ο βασιλιάς Róbert Károly της Ουγγαρίας είχαν καταλήξει σε συμφωνία ότι μετά το θάνατο του ηγεμόνα της Νάπολης, ο εγγονός του και ο αρραβωνιαστικός του András, γιος του ηγεμόνα, θα κληρονομούσαν τον θρόνο.

Βασίλισσα Ιωάννα της Νάπολης

Ο Ούγγρος πρίγκιπας, που ζούσε ήδη πολλά χρόνια στη Νάπολη εκείνη την εποχή και επομένως είχε λόγους να περιμένει τον τίτλο του ηγεμόνα -που ήταν ο μικρότερος αδερφός του βασιλιά Λουδοβίκου του Μεγάλου- έπρεπε να αρκείται στον τίτλο του Πρίγκιπα της Καλαβρίας, που είχε ήδη εδώ και χρόνια. Αυτό βέβαια δεν άρεσε μόνο σε αυτόν, αλλά και στην οικογένειά του, ιδιαίτερα στον αδερφό και τη μητέρα του, Erzsébet, και έτσι θέλησαν πρώτα να διευθετήσουν το θέμα διπλωματικά.

Μετά το θάνατο του βασιλιά της Νάπολης, ο Λουδοβίκος ΣΤ’ στέλνει έναν απεσταλμένο. στον Πάπα Κλήμη για τη στέψη του András, ενώ ζήτησε από τον Μοραβαίο μαργράβο Károly του Λουξεμβούργου, τον τελευταίο IV. Ο αυτοκράτορας Κάρολος – του οποίου ο γαμπρός έγινε ο Λουδοβίκος – για να πείσει τον επικεφαλής της Αγίας Έδρας για το θέμα. Η βασίλισσα Μητέρα Ελισάβετ ήθελε να κατανοήσει καλύτερα τους Ναπολιτάνους με την προσωπική της εμφάνιση, αλλά για να δώσει περισσότερη ώθηση στην ιδέα της, πήρε μαζί της ολόκληρη τη συλλογή πολύτιμων μετάλλων από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο, εξήμισι τόνους ασήμι και πέντε τόνους έγχρωμο χρυσό. Για να εξασφαλίσει την επιτυχία της αποστολής, ο Λάγιος έστειλε άλλα «τέσσερις χιλιάδες επιλεγμένα χρυσά μάρκα» μετά τη μητέρα του.

Πολλά χρήματα, ανταμοιβές και δωροδοκίες και τα συχνά ταξίδια στην Αβινιόν τελικά απέδωσαν καρπούς. VI. Ο Κλήμης –ο οποίος, παρεμπιπτόντως, μαζί με τον Γάλλο βασιλιά, δεν εκτιμούσε την αυξανόμενη δύναμη του ουγγρικού κλάδου των Ανζού – συμφώνησε στο αίτημα, αλλά όχι ως μοναδικός ηγεμόνας, αλλά ως σύζυγος και συγκυβερνήτης της Johanna, συναίνεσε στη στέψη του András, ημερομηνία της οποίας ορίστηκε ο Σεπτέμβριος του 1345. Ωστόσο, η τελετή απέτυχε.

1. Ο Νεαρός Βασιλιάς Ιππότης
2. Δολοφονία στο Aversa
3. Δεύτερη φορά στη Νάπολη – ο Πάπας δεν με αφήνει

Έχετε ήδη διαβάσει το Παρελθόν
ιστορική ανασκόπηση
τελευταίος αριθμός;

εκπτωτική συνδρομή για 1 έτος (5 τεύχη)

Έντυπη συνδρομή αγορά

ΠΛΗΡΩΜΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ σε περίπτωση που δέκα% με έκπτωση.
Η ετήσια συνδρομή περιλαμβάνει ήδη το ειδικό φθινοπωρινό τεύχος.

9.945 πόδια 8.990 HUF

Ψηφιακή συνδρομή αγορά με πλήρη πρόσβαση στο αρχείο 25% με έκπτωση.

Για τους πρώτους 500 συνδρομητές.

20.000 πόδια HUF14.990