Αγαπητοί μου αδερφοί!

Οι ευαγγελιστές Ματθαίος, Μάρκος και Λουκάς αφηγούνται ομόφωνα το γεγονός της μεταμόρφωσης του Ιησού. Σε αυτή τη σκηνή, ο Κύριος απαντά στη σύγχυση των μαθητών του. Λίγο πριν, έγινε μια πραγματική συζήτηση μεταξύ του Δάσκαλου και του Σίμωνα Πέτρου: ο Πέτρος ομολόγησε τον Ιησού ως τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, αλλά στη συνέχεια απέρριψε την ανακοίνωσή του για τα βάσανα και τον σταυρό. Ο Ιησούς τον επέπληξε με σκληρά λόγια: «Πήγαινε πίσω μου, Σατανά! Με προσβάλλεις, γιατί δεν σε απασχολεί αυτό που θέλει ο Θεός, αλλά τι θέλουν οι άνθρωποι» (Ματθ. 16, 23). Μετά από αυτό όμως διαβάζουμε ότι «μετά από έξι ημέρες ο Ιησούς πήρε μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον αδελφό του Ιωάννη. , και ανέβηκε χωριστά μαζί τους σε ένα ψηλό βουνό» (Ματθ. 17, 1).

Το Ευαγγέλιο της Μεταμορφώσεως διαβάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή των Νηστειών. Σε αυτόν τον λειτουργικό χρόνο, ο Κύριος μας παίρνει στο πλευρό του και μας χωρίζει. Αν και τα καθημερινά μας καθήκοντα μας υποχρεώνουν να μένουμε στο συνηθισμένο μας μέρος και να ζούμε την ενίοτε βαρετή, συχνά ρουτίνα καθημερινότητά μας, κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής καλούμαστε να «ανέβουμε ένα ψηλό βουνό» με τον Ιησού, να ζήσουμε μια ιδιαίτερη εμπειρία άρνησης με τους αγίους. του Θεού.

Η αυταπάρνηση στη Σαρακοστή, πάντα εμπνευσμένη από τη χάρη, είναι μια προσπάθεια να ξεπεράσουμε την απιστία μας και την αντίστασή μας να ακολουθήσουμε τον Ιησού στο δρόμο προς τον σταυρό. Αυτό ακριβώς χρειάζονταν ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές. Για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Δάσκαλο, να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε πλήρως το μυστήριο της θείας λύτρωσης, που πραγματοποιείται με την τέλεια αυτοθυσία που αναλαμβάνει η αγάπη, πρέπει να του επιτρέψουμε να παραμερίσει και να μας οδηγήσει προς τα πάνω, χωρισμένοι από τη μετριότητα και τη ματαιοδοξία. Πρέπει να πάρουμε το δρόμο, έναν ανηφορικό δρόμο, και θέλει κόπο, θυσίες και συγκέντρωση, όπως και η πεζοπορία στα βουνά. Αυτές οι απαιτήσεις είναι σημαντικές και στον συνοδικό δρόμο από τον οποίο ξεκινήσαμε ως Εκκλησία. Θα είναι λοιπόν χρήσιμο να αναλογιστούμε τη σχέση μεταξύ της άρνησης της Σαρακοστής και της συνοδικής εμπειρίας.

Για την «πνευματική άσκηση» που διοργανώνεται στο όρος Θαβώρ, ο Ιησούς επιλέγει τρεις μαθητές για να παρακολουθήσουν ένα μοναδικό γεγονός. Θέλει αυτή η εμπειρία της χάριτος να μην είναι μια μοναχική εμπειρία, αλλά μια κοινή εμπειρία, όπως είναι όλη η ζωή της πίστης μας. Ακολουθούμε τον Ιησού μαζί. Και ως Εκκλησία σε ένα προσκύνημα στο χρόνο, ζούμε μαζί το λειτουργικό έτος και τη Σαρακοστή σε αυτό, ταξιδεύοντας με όλους εκείνους που ο Κύριος μας έδωσε να συναναστραφούμε. Κατ’ αναλογία με την ανάβαση του Ιησού και των μαθητών στο όρος Θαβώρ, μπορούμε να πούμε ότι το ταξίδι της Σαρακοστής μας είναι «συνοδικό», γιατί βαδίζουμε μαζί και στον ίδιο δρόμο, ως μαθητές του ίδιου Δασκάλου. Γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτός είναι η Οδός, επομένως η Εκκλησία, τόσο μέσω της λειτουργίας όσο και μέσω της συνόδου, εισέρχεται όλο και πιο βαθιά και πλήρως στο μυστήριο του Σωτήρος Χριστού.

Και με αυτό φτάνουμε στην κορυφή. Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι ο Ιησούς «μεταμορφώθηκε μπροστά τους· το πρόσωπό του έλαμψε σαν ήλιος, και τα ρούχα του έγιναν τόσο λευκά που τύφλωσαν σαν φως» (Ματθ. 17:2). Αυτή είναι λοιπόν η «κορυφή», ο στόχος του ταξιδιού. Στο τέλος του ανοδικού ταξιδιού, όταν στέκονται με τον Ιησού στο ψηλό βουνό, η χάρη του να μπορέσουν να τον δουν στη δόξα του, σε ένα υπερφυσικό φως που δεν έρχεται από έξω, αλλά ακτινοβολεί από μέσα, έρχεται στους τρεις μαθητές. Η θεϊκή ομορφιά αυτού του θεάματος ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη από κάθε προσπάθεια που θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι μαθητές για να ανέβουν στο όρος Θαβώρ. Σε κάθε αθλητική πεζοπορία στα βουνά, πρέπει να έχετε τα μάτια σας στο δρόμο, αλλά το πανόραμα που αποκαλύπτεται στην κορυφή εκπλήσσει και αποζημιώνει με τη μεγαλοπρέπειά του. Η συνοδική διαδικασία φαίνεται επίσης συχνά κουραστική και μερικές φορές μπορεί να χάσουμε την καρδιά μας. Αλλά αυτό που μας περιμένει στο τέλος είναι αναμφίβολα κάτι υπέροχο και εκπληκτικό που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το θέλημα του Θεού και την αποστολή μας στην υπηρεσία της βασιλείας του.

Η εμπειρία των μαθητών στο Camp Hill εμπλουτίζεται περαιτέρω όταν, εκτός από τον αλλαγμένο Ιησού, εμφανίζονται ο Μωυσής και ο Ηλίας, που προσωποποιούν το νόμο και τους προφήτες (βλ. Ματθ. 17:3). Η νεότητα του Χριστού είναι η εκπλήρωση της παλαιάς διαθήκης και των υποσχέσεων, αδιαχώριστη από την κοινή ιστορία του Θεού και του λαού του, και φανερώνει το βαθύτερο νόημά της. Κατά την ανάλογη έννοια, η συνοδικότητα έχει επίσης τις ρίζες της στην παράδοση της Εκκλησίας, αλλά ταυτόχρονα είναι ανοιχτή στην καινοτομία. Η παράδοση είναι πηγή έμπνευσης για την αναζήτηση νέων μονοπατιών και βοηθά στην αποφυγή δύο αντίθετων πειρασμών: τον πειρασμό της ακινησίας και τον πειρασμό του αλόγιστου πειραματισμού.

Όπως και στο σαρακοστιανό ασκητικό ταξίδι, στόχος του συνοδικού ταξιδιού είναι η μεταμόρφωση, τόσο σε προσωπικό όσο και σε εκκλησιαστικό επίπεδο. Μια μεταμόρφωση που βρίσκει το πρότυπό της στη μεταμόρφωση του Ιησού και στις δύο μορφές και που πραγματοποιείται με τη χάρη του πασχαλιάτικου μυστηρίου του. Για να γίνει αυτή η μεταμόρφωση μέσα μας φέτος, θα ήθελα να προτείνω δύο «μονοπάτια» για να ανέβουμε στο βουνό με τον Ιησού και να φτάσουμε μαζί του στον στόχο.

Το πρώτο μονοπάτι συνδέεται με την πρόσκληση που απευθύνει ο Θεός Πατέρας στους μαθητές του όρους Θαβώρ, όταν κοιτάζουν τον Ιησού, του οποίου το πρόσωπο έχει αλλάξει. Η φωνή του σύννεφου λέει: «Ακούστε τον» (Ματθ. 17, 5). Έτσι, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι αρκετά σαφές: ακούστε τον Ιησού. Η Σαρακοστή θα είναι μια περίοδος χάριτος καθώς ακούμε αυτούς που μας μιλούν. Και τι μας λέει; Πάνω απ’ όλα μέσω του λόγου του Θεού, που μας δίνει η Εκκλησία στη λειτουργία: ας μην τον αφήσουμε να πέσει στο κενό. ακόμα κι αν δεν μπορούμε πάντα να συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία, διαβάζουμε τα αναγνώσματα της Αγίας Γραφής καθημερινά, ακόμη και με τη βοήθεια του Διαδικτύου. Εκτός από τις Αγίες Γραφές, ο Κύριος μας μιλάει και μέσω των αδελφών μας, ιδιαίτερα μέσω των προσώπων και των ιστοριών όσων έχουν ανάγκη. Αλλά θα ήθελα να προσθέσω και μια επιπλέον πτυχή σε αυτά, η οποία είναι πολύ σημαντική στη συνοδική διαδικασία: η ακρόαση του Χριστού περνά επίσης από την ακρόαση των αδελφών και αδελφών μας που ζουν στην Εκκλησία, μέσω αυτής της αμοιβαίας ακρόασης, η οποία διατυπώνεται ως η κύρια αντικειμενικό σε ορισμένα στάδια της συνόδου, το οποίο όμως είναι πάντα ουσιαστικό παραμένει στοιχείο της μεθόδου και του ύφους της συνοδικής Εκκλησίας.

Όταν άκουσαν τη φωνή του Πατέρα, «οι μαθητές έπεσαν με τα μούτρα και τρομοκρατήθηκαν. Ο Ιησούς τους πλησίασε και τους άγγιξε: «Σηκωθείτε, μη φοβάστε!» Όταν σήκωσαν τα μάτια τους, είδαν μόνο τον Ιησού» (Ματθ. 17, 6-8). Εδώ είναι το δεύτερο καθήκον μας: να μην καταφύγουμε σε μια θρησκευτικότητα που αποτελείται από εξαιρετικά γεγονότα και συναρπαστικές εμπειρίες, φοβούμενοι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, την καθημερινή της τα προβλήματα, οι δυσκολίες και οι αντιφάσεις της Το φως που δείχνει ο Ιησούς στους μαθητές είναι μια πρόγευση της πασχαλινής δόξας, το φως προς το οποίο πρέπει να πάμε, «μόνο μετά από αυτόν» Η Σαρακοστή οδηγεί στο Πάσχα: οι «πνευματικές ασκήσεις» δεν είναι για τον εαυτό τους, αλλά μας προετοιμάζουν να ζήσουμε τα βάσανα και τον σταυρό με πίστη, ελπίδα και αγάπη για να φτάσουμε στην ανάσταση.Ούτε ο δρόμος της συνόδου μπορεί να μας δώσει την ψεύτικη ελπίδα ότι φτάσαμε όταν ο Θεός μας προσφέρει τη χάρη των δυνατών κοινοτικών εμπειριών. Ο Κύριος λέει και σε εμάς εκεί: “Σήκω, μη φοβάσαι! Ας κατέβουμε στο επίπεδο έδαφος, και ότι η χάρη που βιώνουμε βοηθά να εργαζόμαστε σύμφωνα με τον τρόπο λειτουργίας συνοδικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των κοινοτήτων μας!

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, είθε το Άγιο Πνεύμα να μας καθοδηγήσει αυτή τη Σαρακοστή, καθώς σηκωνόμαστε με τον Ιησού για να βιώσουμε τη θεϊκή ακτινοβολία του και, έτσι ενισχυμένοι στην πίστη, ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας μαζί του, που είναι η δόξα του λαού του και το φως των εθνών.

Χρονολογείται στη Ρώμη, στο Saint-Jean-de-Latran, στις 25 Ιανουαρίου 2023, εορτή της μεταστροφής του Αγίου Παύλου του Αποστόλου.

Φραγκίσκος