Σοβαρό πρόβλημα είναι η συσσώρευση πλαστικών απορριμμάτων, συχνά μικροσκοπικού μεγέθους, που συσσωρεύονται στο περιβάλλον, κυρίως λόγω διάβρωσης, και η διάθεση των οποίων αποτελεί προτεραιότητα για τους ερευνητές του κλίματος.
Μικροπλαστικά με διάμετρο μικρότερη από 5 χιλιοστά μπορούν να βρεθούν σχεδόν οπουδήποτε, από το στρώμα πάγου της Αρκτικής έως τις υψηλότερες βουνοκορφές στην Ανταρκτική.
Έχει ήδη αποδειχθεί ότι τα μικροσκοπικά πλαστικά σωματίδια μπορούν να απορροφηθούν από τα φυτά, συμπεριλαμβανομένων των λαχανικών που τρώμε, συσσωρεύοντας έτσι στο ριζικό τους σύστημα, καθιστώντας τα πιο δύσκολο να αναπτυχθούν, να επιμηκυνθούν και να παράγουν χαμηλές αποδόσεις.
Γερμανός Ινστιτούτο Leibniz Οι ερευνητές θεώρησαν ότι αξίζει να εκμεταλλευτούν αυτή την ιδιότητα των φυτών. Έτσι, στράφηκαν στις σημύδες και ερεύνησαν αν μπορούσαν να τις αναμορφώσουν ώστε να απορροφούν ειδικά πλαστικούς ρύπους από το έδαφος.
Στα πειράματα, μικροπλαστικές χάντρες επισημασμένες με φθορίζουσα χρωστική προστέθηκαν στο έδαφος από ασημένιες σημύδες σε γλάστρα. Πέντε μήνες αργότερα, το ριζικό σύστημα αναλύθηκε με μικροσκόπια λέιζερ και διαπιστώθηκε ότι μικροβλάστες υπήρχαν στο σώμα σε συγκεντρώσεις που κυμαίνονταν από 5 έως 17%.
Αν και οι επιπτώσεις της πρόσληψης μικροπλαστικών στις σημύδες αργύρου θα πρέπει να διερευνηθούν σε περαιτέρω έρευνα, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι τοξικές ουσίες μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ότι δεν εμποδίζουν τα δέντρα να αναπτυχθούν σε όλη τη διαδρομή απομακρύνοντας τους ρύπους από το έδαφος.
