Το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης στη Βουλγαρία έφτασε το 64% του ευρωπαϊκού μέσου όρου το 2023. Αυτός είναι ένας από τους δείκτες που δείχνει με μεγαλύτερη ακρίβεια τη σύγκλιση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή οι διαφορές τιμών λαμβάνονται υπόψη σε κάθε χώρα και επομένως δίνουν εντελώς συγκρίσιμες τιμές. Και συχνά σε αυτόν τον δείκτη βασίζεται η γνωστή έκφραση «Η Βουλγαρία είναι η φτωχότερη χώρα της ΕΕ». Δεδομένης της οικονομικής δυναμικής της χώρας, φαίνεται πιθανό τα επόμενα χρόνια η χώρα να απομακρυνθεί από την τελευταία θέση της κατάταξης, σημειώνει. Drevnik.bg σε μια οικονομική ανάλυση που αποτυπώνει μέρος του πιθανού μέλλοντος της χώρας.

Η Βουλγαρία ανέφερε σταθερή βελτίωση στους δείκτες σύγκλισης τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Παρά τουλάχιστον τρεις κρίσεις που μας πλήττουν και τρεις περιόδους αρνητικής ανάπτυξης αντίστοιχα τα τελευταία 20 χρόνια – 1) η παρατεταμένη ύφεση του 2009 λόγω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, 2) η επιφανειακή ύφεση και η ασθενής ανάπτυξη της περιόδου 2012-2013 μετά το ξέσπασμα του την παγκόσμια οικονομική κρίση. η ευρωπαϊκή κρίση χρέους και 3) η βαθιά ύφεση του 2020 λόγω της πανδημίας και των σοβαρών κοινωνικών περιορισμών, η Βουλγαρία παρουσιάζει σχεδόν πάντα ανάπτυξη πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης στη Βουλγαρία αυξάνεται από λιγότερο από 40% πριν από την ένταξη στην ΕΕ σε 64% το 2023. Μετά την πανδημία, η Βουλγαρία γνωρίζει σημαντική ανάπτυξη, κυρίως χάρη στην απογραφή και τη διόρθωση του πληθυσμού, και σε μόλις τρία χρόνια ο δείκτης έχει βελτιωθεί κατά εννέα ποσοστιαίες μονάδες, ισχυρίζονται Βούλγαροι δημοσιογράφοι.

Τα τελευταία χρόνια, όλα τα νέα κράτη μέλη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΧΚΑΕ) έχουν τοποθετηθεί σε ένα εύρος 70-90% του μέσου επιπέδου της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ρουμανίας. Το 2021, η Βουλγαρία παρέμεινε η μόνη χώρα της ΕΕ που δεν ξεπέρασε το όριο του 60% και ως εκ τούτου υστερούσε κατά 10-15 ποσοστιαίες μονάδες, ακόμη και σε σύγκριση με τα νέα κράτη μέλη της ΚΑΕ με χαμηλή απόδοση. Το 64% που επιτεύχθηκε το 2023 μας φέρνει ήδη πιο κοντά στην ομάδα των ΧΚΑΕ που βελτιώνουν επίσης τους δείκτες τους, αλλά παραμένουν σε ένα εύρος μεταξύ 70 και 90% σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Μόνο η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβενία ​​έχουν υπερβεί το όριο του 90%, ενώ η Λετονία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Κροατία και η Ρουμανία βρίσκονται μεταξύ 70 και 80%.

Η σύγκριση με την Ελλάδα, η οποία έχει επιδεινώσει σοβαρά τους δείκτες σύγκλισής της τις τελευταίες δύο δεκαετίες, είναι ενδιαφέρουσα, γράφουν Βούλγαροι δημοσιογράφοι.

Πριν από 20 χρόνια, το χάσμα μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδας ήταν τεράστιο: το 2004, η νότια πολιτεία της Βουλγαρίας έφτασε στο μέγιστο το 98% σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ, ενώ στη Βουλγαρία, ο δείκτης ήταν 35%. Πρόκειται για διαφορά μεγαλύτερη από 60 ποσοστιαίες μονάδες ή, για να το θέσω αλλιώς, η Ελλάδα είναι τρεις φορές μπροστά από τη Βουλγαρία ως προς τον φυσικό όγκο της οικονομίας κατά κεφαλήν και λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές τιμών. Μέχρι το 2023, το χάσμα μειώθηκε σε μόλις 3 ποσοστιαίες μονάδες – 64% για τη Βουλγαρία, έναντι 67% για την Ελλάδα. Εάν συνεχίσουμε τη διαδικασία κάλυψης της διαφοράς και επιτύχουμε καλή οικονομική ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια, είναι πολύ πιθανό η Βουλγαρία να μην βρίσκεται πλέον στην τελευταία θέση και να πλησιάσει το όριο του 70% του μέσου όρου της ΕΕ.

Αυτό το όραμα της σύγκλισης της Βουλγαρίας και άλλων χωρών της ΚΑΕ προς τα μεσαία επίπεδα της ΕΕ είναι ιδιαίτερα επίκαιρο υπό το φως της τελευταίας πολιτικής κρίσης και των επικείμενων εκλογών στη χώρα. Αφήνοντας κατά μέρος τους πολλούς καθημερινούς θορύβους, ο μεγάλος στόχος της οικονομίας της χώρας είναι να αντιστρέψει την τάση της οικονομικής επιβράδυνσης της τελευταίας διετίας και, σε βάθος χρόνου, να πετύχει μια τρίτη δεκαετία βιώσιμης ανάκαμψης και, αντίστοιχα, να προσεγγίσει άλλες επιτυχημένες Χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται μέσω της μακροοικονομικής σταθερότητας και της εφαρμογής μεταρρυθμίσεων που τονώνουν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη και περιορίζουν τη σπατάλη. Είτε πριν είτε μετά τις εκλογές, αυτή θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα των πολιτικών που συγκαταλέγονται και πάλι στους παράγοντες κινδύνου για την οικονομική ανάπτυξη.