Αυτό δεν έχει ξαναγίνει, μετά από 50 χρόνια, θα έρθει η συνέχεια του Καλησπέρα καλοκαίρι, καλησπέρα αγάπη. Στην ταινία που κυκλοφόρησε το 1972, ο Gábor Harsányi έπαιξε το ρόλο ενός αγοριού βοηθού που, λόγω του απελπιστικού μέλλοντός του, αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί στα ψέματα και έτσι προσπαθεί να πείσει τις κυρίες. Στη συνέχεια, η ιστορία μετατρέπεται σε φόνο και σε μια συγκλονιστική ανθρώπινη τραγωδία. Η συνέχεια αυτής της ταινίας γράφτηκε από τον Gábor Harsányi: «Από όσο ξέρω, πάντα

Ελπίζω να δουν και οι αρμόδιοι φαντασίωση σε αυτό, πάντως το σενάριο το έχω ήδη γράψει» – λέει ο Gábor Harsányi, ο οποίος δεν θέλει να αποκαλύψει λεπτομέρειες για τη νέα ιστορία, αλλά σημείωσε ότι η συνέχεια επικεντρώνεται στους αγώνες ενός άνδρα που αποφυλακίστηκε σε μεγάλη ηλικία.

Μόνο λίγοι ηθοποιοί από το Good Evening Summer, Good Evening Love είναι ακόμα ζωντανοί, αλλά για παράδειγμα η Judit Halász και ο Teri Tordai είναι ανάμεσά μας, οπότε και αυτοί θα μπορούσαν να έχουν έναν ρόλο στο έργο. Ο Gábor Harsányi θα κινηματογραφήσει επίσης το έργο που έγραψε ο ίδιος, Börtönszínházat. Είναι ένα από τα επιτυχημένα έργα των 80s, αφού στην Αμερική, σε ένα θεατρικό φεστιβάλ στη Νέα Υόρκη, ο Harsányi κέρδισε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας. “Παρουσιάσαμε εδώ στην Πέστη, πήγαμε καλά, ένας Αμερικανός Ούγγρος στο εξωτερικό παρακολούθησε την παράσταση. Μας ρώτησε αν θα θέλαμε να μάθουμε το έργο στα αγγλικά, γιατί μετά θα το έπαιζε σε ένα φεστιβάλ θεάτρου στη Νέα Υόρκη που μάθαμε. το φεστιβάλ το δέχτηκε και κέρδισα το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας το 2009». συνεχίζει ο δημοφιλής ηθοποιός.

Καλησπέρα καλοκαίρι, καλησπέρα αγάπη. Στη φωτογραφία οι Gábor Harsányi και Teri Tordai. Φωτογραφία: Arcanum/Film Theatre Music

Ο Börtönszínháza γεννήθηκε από την απελπισία του, επειδή ένας πρώην σκηνοθέτης του θεάτρου τον έβαλε σε ένα σταυροδρόμι: είτε παίζει στο θέατρο είτε κάνει ταινίες, αλλά τα δύο δεν πάνε μαζί. “Όλα αυτά έγιναν πριν από την ηχογράφηση της σειράς. Θα είμαι εκεί σε μια ώρα. Έβαλα και τον καημένο τον Márkus Laci στο δίλημμα. Με ρώτησε τι έπαιζα στο θέατρο; Είπα ότι ήμουν σε ένα έργο του Bencsik , με την πλάτη στο κοινό κατά τη διάρκεια μιας πράξης απάντησε: «Δεν είμαι φυσιολογικός και πρέπει να σημειώσω ότι ο χρόνος σβήνει τις θεατρικές παραστάσεις που δεν ηχογραφούνται.

Κατάλαβα, ανέλαβα τα γυρίσματα, και όντως, θα είμαι εκεί σε μια ώρα που μου έφερε εθνική δημοτικότητα. Αλλά με βασάνιζε εκείνη την περίοδο και τότε ήταν που έβαλα το Prison Theatre στο χαρτί».