Πριν από δέκα και πλέον χρόνια, ξεκίνησε από το μηδέν σε μια σχολή λάτιν χορών, κάνοντας τα πρώτα του βήματα. Επέλεξε αυτή τη μορφή καλλιτεχνικής εκδήλωσης από την ανάγκη να ικανοποιήσει επιπλέον χαρά, κάνοντας το δικό του συμφέρον το πλεονέκτημα που προσφέρει η πρωτεύουσα, όπου ο αριθμός των υπαρχόντων χορευτικών συλλόγων είναι αρκετά μεγάλος. Λάτρευε τα bachata, salsa, kizomba, salsa cubana, τα στυλ που έμαθε στη σχολή salsa loca και λέει ότι αργότερα έκανε πραγματικές παραστάσεις με την ομάδα σχολών latin χορού.

Αν και όλα τα στυλ λάτιν χορού είναι παρόμοια σε ρυθμό, η αλληλεπίδραση μεταξύ των συντρόφων, οι ενεργητικές κινήσεις και το πάθος ευθύνονται για ορισμένες διαφορές που τους δίνουν το μοναδικό τους στυλ. Στη χώρα, υπάρχουν πολλές καθιερωμένες τοποθεσίες όπου πραγματοποιούνται φεστιβάλ σάλσα. Πρόκειται για το Vama Veche, με αναγνωρισμένους διεθνείς καλεσμένους, μετά το Βουκουρέστι, την Τιμισοάρα, το Κλουζ, το Μπρασόβ ή το Ιάσιο. Το “Romanian Salsa Week Festival” έχει γίνει ένα γεγονός μεγάλης κλίμακας, ένα πραγματικό χορευτικό φαινόμενο με χιλιάδες συμμετέχοντες.

Με την πάροδο του χρόνου, έχει συμμετάσχει σε μια ομάδα σόου, συμμετέχοντας σε πολλά εθνικά φεστιβάλ σάλσα, αλλά και στην ομάδα εκδηλώσεων Red Dance, προσκεκλημένος να υποστηρίξει καλλιτεχνικές στιγμές σε διάφορες γιορτές, γενέθλια, επετειακές εκδηλώσεις. παρέα, γάμους, βαπτίσεις ή φιλανθρωπικές εκδηλώσεις . Χορεύονται όλα τα είδη, από ελληνικούς μέχρι τσιγγάνικους χορούς, με διαφορετικές χορογραφίες. Πραγματική πρόκληση ήταν η οικειοποίηση της σουίτας λαϊκών χορών από επτά περιοχές της χώρας σε μια παράσταση διάρκειας 20 λεπτών. Πριν την πανδημία, τα Σαββατοκύριακα, το πρόγραμμα του γκρουπ ήταν γεμάτο, με 6-7 εκδηλώσεις ανά βραδιά, κάτι που σήμαινε μόνιμο αγώνα από τη μια διεύθυνση στην άλλη.

«Ανακάλυψα τον χορό πολύ αργά, γύρω στα 35, αλλά αφοσιώθηκα σε αυτό το πάθος με όλη μου την ψυχή. Είχα νεαρούς συντρόφους, ηλικίας 18 έως 20 ετών, χόρευα με παιδιά από την ηλικία των μεγαλύτερων μου. Είναι ακριβώς η ομορφιά του χορού , ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις. Υπάρχουν συνταξιούχοι, μεγάλοι και παιδιά. Ένιωσα πολύ καλά στη σκηνή! Για μένα, χορός σημαίνει απόλυτη χαλάρωση. Στο γυμναστήριο, στις πρόβες, όλα μου τα προβλήματα, λογαριασμοί, φαγητό, σπίτι, κάπου έμεινα πίσω και μπορούσα να φύγω… Απλά ένιωσα ελεύθερη. Φόρτισα τον εαυτό μου με θετική ενέργεια, με όλη αυτή την καλή μουσική. Είναι ένα vibe που παίρνεις μόνο με τη συμμετοχή. Με το τρίτο παιδί, έτυχε να χορέψω στην εγκυμοσύνη μου! “

Όπως ο χαρακτήρας της ιστορίας, Anda Fărcășescu, είναι πιθανό να είναι θετή μητέρα τριών θετών κόρες. Γιατί στον πραγματικό κόσμο, ζει μια ιστορία που δεν θα μπορούσε να είναι πιο όμορφη. Έχει τρία αγόρια στα οποία αφιερώνεται σώμα και ψυχή και λέει ότι βιώνει τη μεγαλύτερη ολοκλήρωση μέσα από τα παιδιά. «Είναι τα πάντα για μένα και έτσι λέω ότι η αγάπη της μητέρας δεν μοιράζεται ποτέ στα παιδιά της, αλλά πολλαπλασιάζεται!». Όπως θα το είχε η τύχη, τα αγόρια γεννιούνται τη 17η ημέρα, αλλά σε διαφορετικούς μήνες, με διαφορά επτά ετών ή πολλαπλάσια των επτά. Ο πρώτος, απόφοιτος Γραμμάτων, έχει ήδη την καριέρα του στις επιχειρήσεις, ο μεσαίος είναι μαθητής λυκείου και ο τελευταίος που φτάνει είναι μόλις τριών ετών και είναι ο αγαπημένος όλων. Είναι εξαιτίας του που η μαμά σταμάτησε να χορεύει προς το παρόν.

Σχετικά με την Anda Fărcășescu de Reșița, πρέπει να θυμόμαστε ότι ήταν μέλος της πρώτης τοπικής τηλεοπτικής συλλογικότητας Terra Sat Reșița, η οποία το 1994 επιδίωξε να εκπαιδεύσει δημοσιογράφους. Έγινε δεκτή στον διαγωνισμό για τη θέση της δημοσιογράφου-συντάκτριας, αν και δεν ήταν ακόμη 18 ετών, είχε μόλις αποφοιτήσει από το λύκειο. Όσοι είδαν τις σημαντικές αλλαγές και ανανεώσεις που έγιναν μετά την Επανάσταση στα ρουμανικά ΜΜΕ σίγουρα τη θυμούνται από τη μικρή οθόνη. Δημιουργήθηκαν ιδιωτικοί εθνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί εμφανίστηκαν ως εναλλακτική λύση στους υπάρχοντες δημόσιους σταθμούς και τοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί με μικρές, πλήρως ανεπτυγμένες αίθουσες ειδήσεων εισήλθαν στην αγορά. Οι δημοσιογράφοι ήταν πρωτοπόροι, έμαθαν στη δουλειά, από τις εμπειρίες άλλων, πειραματίστηκαν και με όλα αυτά ήρθαν θεαματικά αποτελέσματα, τα οποία εκτιμήθηκαν από το κοινό.

Ο Anda Fărcășescu μιλάει για αυτήν την περίοδο με μεγάλη χαρά με την πρώτη ομάδα που σχηματίστηκε και τους πρώτους συναδέλφους του: Claudia Ciortuz, Mihaela Glăvan, αρχισυντάκτης Mario Balint, εικονολήπτες Ovid Teodoriu, Puiu Voina, Bujorel Purice και Doru Marcu. Έκανε φίλους με το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας.

Εκτιμά τον πολύτιμο χρόνο που αφιερώθηκε στο πεδίο για τα γυρίσματα, στη συνέχεια στο μοντάζ των εικόνων στο στούντιο με τον κινηματογραφιστή και, τέλος, στην απόκτηση του τελικού προϊόντος. Ρεπορτάζ, ειδήσεις, συνεντεύξεις στο δρόμο, έρευνες μεταδίδονται στον σταθμό και αποκτούν την «επικύρωση» τηλεθεατών που τότε δεν έχουν πολλές εναλλακτικές.

Μετά το πρώτο του έτος ως φοιτητής στην Τιμισοάρα, πήγε στο Βουκουρέστι για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Σχολή Δημοσιογραφίας και Επιστημών της Επικοινωνίας. “Φυσικά, γνώριζα τις ευκαιρίες που ήταν εντελώς διαφορετικές εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι φαινόταν να θέλουν να φύγουν από τη Reșita. Ήταν μια ασήμαντη μικρή πόλη, ενώ η πρωτεύουσα πρόσφερε κάτι άλλο.” Λέει ότι αυτή η περίοδος σήμανε μια ισχυρή ώθηση στο επάγγελμα μέσω πολυάριθμων συνεργασιών με καθιερωμένα ιδρύματα μέσων όπως το BBC και η Ελεύθερη Ευρώπη. «Έχω γνωρίσει ξεχωριστούς ανθρώπους με τους οποίους έχω συνεργαστεί και υποστηρίξει, αλλά μπορώ να πω ότι ακόμα και μετά από είκοσι χρόνια που είμαι εδώ, το Βουκουρέστι δεν είναι δικό μου, δεν βρίσκω τον εαυτό μου! Κάπως το συνήθισα, το συνήθισα, αλλά έχω αυτή την αίσθηση ότι δεν ανήκω, δεν βρίσκω αυτή τη ζεστή ατμόσφαιρα και τους ανθρώπους πίσω στο σπίτι. Υπάρχει πολύ άγχος, πολύ ταραχώδης, σαν να ήταν πολύ μεγάλο το αμάλγαμα. Resita, on Από την άλλη, είναι στο σπίτι! Πηγαίνω εκεί μια φορά το χρόνο, αλλά έχω πάντα αυτή την αίσθηση ότι οι μπαταρίες είναι γεμάτες. Πάντα κρατάω τον τρόπο μου να μιλάω με “căta και χαιρετίζω με “ceau”.

Η δημοσιογραφία ήταν εφαλτήριο για την πρώιμη καριέρα του. Έμεινε λίγο στο χώρο κι ας στο μεταξύ άλλαξε σκάφος με το να γίνει δημόσιος υπάλληλος, αλλά σε ανώτερο επίπεδο ως επαγγελματική άδεια. Εργάζεται στο τμήμα σχέσεων τύπου του Εθνικού Ταμείου Ασφάλισης Υγείας στο Βουκουρέστι.

Και, για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο μας με αυτό που ξεκινήσαμε με τον χορό, θυμηθείτε ότι η Anda Fărcășescu έχει μια ολόκληρη συλλογή από κοστούμια για παραστάσεις. Αυτές είναι δικές του αγορές για λογαριασμό της σχολής χορού, αλλά λέει ότι τις κρατάει πολύ καλά για να του θυμίζουν τις καλές στιγμές που έλαμψε στη σκηνή.

Καλά τα είπε ο Μαρκ Τουέιν«Χόρεψε σαν να μην σε βλέπει κανείς, αγάπησε σαν να μην έχεις πληγωθεί ποτέ, τραγούδα σαν να μην σε ακούει κανείς, ζήσε σαν να είσαι ο μόνος άνθρωπος στη γη!»