Αυτές είναι οι τελευταίες μέρες του 40ου προς την Ανάληψη όπου ομολογούμε, με αυτόν τον χαιρετισμό, την πίστη όχι μόνο στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού, αλλά και την πίστη μας σε ό,τι πάντα αναγεννιέται, σε ό,τι είναι αιώνια ζωντανό, σε αυτό που διαρκεί. ακόμη και μετά θάνατον. . Ο Θεός κάλεσε κοντά Του τον δούλο Του, τον πιστό Του υπηρέτη Τζορτζ Σίρμπου, ακριβώς αυτές τις μέρες, για να μας υπενθυμίσει, για άλλη μια φορά, και με αυτό, πόσο καιρό η βασιλεία Του εμποδίστηκε να χαθεί, αλλά να ζήσει, από λαϊκές δημιουργίες που, χωρίς αυτόν, κινδύνεψε με θάνατο. Και η αναχώρησή του για τον Κύριο, στον αέρα της Ανάστασης, θα μας θυμίσει ότι έχουμε εντολή, ειδικά εμείς στη Μπουκοβίνα, να τον κάνουμε να ζήσει, να τον ζήσει, να ζήσει το έργο και η κληρονομιά.

Πόσα όμορφα λόγια δεν έχουν ειπωθεί, γραφτεί, σκεφτεί αυτές τις μέρες για τον Δάσκαλο Γιώργο Σίρμπου! Συνοψίζοντας, αναλυτικά, η βιογραφία του θα μείνει εις βάρος εκείνων που θα προσθέσουν μια νέα σελίδα στην ιστορία της μουσικής λαογραφίας αυτών των χωρών. το «κρατικό» έργο (άδεια) του νεαρού, αυτοδίδακτου και ντροπαλού George Sîrbu από το Μουσικό Ωδείο «Ciprian Porumbescu» στο Βουκουρέστι (1973), που «ολοκληρώθηκε» ζωντανά μέχρι το κατώφλι του Μαΐου 2022, θα λάβει πλέον την καρτέλα του τέλος.

Σε αυτήν την τελευταία σελίδα, προτού δώσω το σώμα στον χωρικό, θα ήθελα να θυμηθώ πώς η ψυχή του πηγαίνει ενώπιον του Θεού, του δίκαιου Κριτή, και τι ευγνωμονεί η Μπουκοβίνα στον κύριο Τζορτζ Σίρμπου.

Τον ευχαριστούμε που υποτάχθηκε στην ουράνια αντωνυμία που εδώ στην Μπουκοβίνα, για να φέρει πλούσια κλαδιά, το «στέλεχος» του -όπως είπε, απαλά,- υψώθηκε στο Botoșani megieș, την 5η μέρα του σιδηρουργού του πριν από 85 χρόνια. Από τη γλυκιά φωνή της μητέρας της Μαργαρέτας και την αγάπη για το τραγούδι από τον πατέρα της Ιωάννη (και τον αδερφό της, καλό οργανωτή της ορχήστρας «Garofița» από το Μποτοσάνι), το παιδί Γιώργος ήταν μόλις 4 -5 ετών, για να αγαπήσει τη λαογραφία. Διευθύνει – στα 18 – λαϊκή ορχήστρα, για να συλλέγει φολκλόρ και να γράφει ενορχηστρώσεις κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής πρακτικής (στο Unit Club και στο Ensemble Estrada της Δεύτερης Στρατιωτικής Περιφέρειας στο Βουκουρέστι, όπου έλαβε το πρώτο βραβείο ως σολίστ οργάνων, στο ακορντεόν) .

Δέχτηκε με χαρά, μετά από επίμονο αίτημα του Πολιτιστικού Φόρουμ της Περιφέρειας της Σουτσεάβα, να τιμήσει το Σύνολο Τραγουδιών και Χορών “Ciprian Porumbescu” -σήμερα το Επαγγελματικό Καλλιτεχνικό Σύνολο “Ciprian Porumbescu” – της Suceava, του οποίου η Λαϊκή Ορχήστρα , το 1964, θα διοριστεί μαέστρος.

Ο Bucovina τον ευχαριστεί για την επαναφορά των αρχαϊκών οργάνων της Bucovina στη σκηνή, για όλη τη λαογραφία που είναι τυπική αυτής της εθνογραφικής περιοχής που συγκέντρωσε και δημοσίευσε (συνολικά περισσότερα από 5000 κομμάτια). Τώρα είναι περιτριγυρισμένοι, παρόντες ή σε πνεύμα κοινωνίας, με βαθιά ευγνωμοσύνη, τον μέντορά τους, τον φίλο τους, τον πατέρα τους σολίστ όπως η Sofia Vicoveanca, Ștefania Rareș, Mioara Velicu, Laura Lavric, Margareta Clipa, Mariana Lungu, Alexandru Havriliuc, Leonard Ο Zama, αλλά και λίγο νεότερος ο George Finiș, η Lucica Păltineanu, η Dana Dăncilă και άλλοι και άλλοι, ανακάλυψαν ταλέντα των οποίων την ανάπτυξη και τον τρόπο ακολούθησε. Μαζί με άλλους, θα συναντήσει τώρα το Beyond, όπου θα τραγουδήσουν, με μια άλλη φωνή, στον Θεό: με τον Anton Achiței, με τον κότσυφα Mina Pâslaru από τη Suceava Sadova, με τον Alexandru Bidirel, τον τελευταίο βιολιστή της Bukovina, ή με άλογο και γκάιντες στο Silvestru Lungogici. Θα τον ευχαριστήσουν, βλέποντας τώρα πρόσωπο με πρόσωπο σε ατέλειωτη ζωή και τραγούδι, και τους λαογράφους των οποίων οι συλλογές αποκαταστάθηκαν από τη βασιλεία του: Constantin Brăiloiu, Alexandru Voevidca, Theodor Burada, Alexandru Vasiliu Tătăruș ή τον ιερέα Simeon Florea Marian.

Το καλό και ευγενικό πνεύμα της Bucovina αποτυπώθηκε επίσης στο σετ δίσκων της Electrecord Record House, αλλά ακούστηκε επίσης, μέσω του George Sîrbu, σε άλλες ορχήστρες, όπως η Orchestra of Romanian Music Broadcasting, η Plaiurile Bistriței Orchestra από το Bacău ή η Σύνολο “Ciocârlia” από το Βουκουρέστι. Ρουμανική ραδιοτηλεοπτική εταιρεία, είτε στο Υπουργείο Πολιτισμού και Λατρειών, στο Παιδικό Παλάτι, στο Ρουμανικό Πατριαρχείο ή στο Village Museum στο Βουκουρέστι ή στο Suceava. του πλοιάρχου, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές ξεναγήσεις (στο Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία, Ελλάδα, Πολωνία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Μολδαβία, Νιγηρία, Κονγκό, Γκάνα).

Μαζί του συμμετέχουν τα νεανικά παραρτήματα του Συνόλου για παιδιά και νέους «Balada», φυτώριο του Ciprian Porumbescu Ensemble, με το οποίο οι νέοι, από τη δημιουργία του το 1989, έχουν ηχογραφήσει τρία λαογραφικά άλμπουμ από την Μπουκοβίνα και 9 άλμπουμ του Πασχαλινά τραγούδια. και τα Χριστούγεννα. Και είναι η στιγμή να θυμηθούμε ότι ο άξιος π. κ. Pimen υποστήριξε την εκτύπωση αυτών των συλλογών χορωδιακών τραγουδιών, υπό τη διπλή αιγίδα της Αρχιεπισκοπής Suceava και Radauti και του Πανεπιστημίου Τεχνών George Enescu στο Ιάσιο. Γιατί; Γιατί ο IPS Pimen και ο κύριος George Sîrbu αγαπούσαν επίσης τα όμορφα και αυτός, ο όμορφος, τους έφερε κοντά και τους εκτιμούσε πολύ.

Θέλοντας να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για όλα αυτά, στον πλοίαρχο George Sîrbu προσφέρθηκαν αρκετές διακρίσεις, ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης του δήμου και του τμήματος Suceava, το Κέντρο Υποστήριξης για τις Παραδόσεις της Bukovina θα φέρει το όνομά του, επειδή φέρει όνομα και το Ίδρυμα που ίδρυσε το 2002· αλλά, καθώς αυτοί που δεν έχουν δεν μπορούν να δείξουν πλήρως αυτό που νιώθει η καρδιά μέσα τους, από εκεί, μέσα, θα ξεπηδήσει η ευγνωμοσύνη που θα την αναπαύσει περισσότερο.

Γι’ αυτό σας ευχαριστούμε τώρα, όλους εμάς, αλλά κυρίως τους άρχοντές σας, τους «ειδικούς» λάτρεις των λαϊκών, για όσα μας δίδαξε ο κύριος για το πώς να καταλαβαίνουμε λαογραφία. Και όπως το καταλαβαίνουμε, έτσι ας το κρατήσουμε, ας το καλλιεργήσουμε και ας το μεταδώσουμε. Για πολύ καιρό ψυχαγωγία, ο Δάσκαλος George Sîrbu μας υπενθυμίζει ότι η λαογραφία δεν είναι απλώς ψυχαγωγία. ότι είναι, αυστηρά, κάτι άλλο από τη λαϊκή μουσική. ότι μαρτυρεί παραδόσεις, ιδιαίτερα θρησκευτικές, της μιας ή της άλλης περιοχής· ότι η λαογραφία δεν είναι, τελικά, δική μας, αλλά είναι «το λαμπρό δημιούργημα των ανθρώπων αυτών των χωρών», που κληρονομούμε, αντί να δημιουργούμε, και, ω, πόσα πρέπει να μάθουμε από το αυθεντικό, από το παραδοσιακό , για το χορτάρι της λαογραφίας), και κληρονόμος, δεν πρέπει κανείς να κρύβει τον θησαυρό και το ταλέντο (Ματθαίος 25, 14-30) και φως (Ματθαίος 5, 14-16) στη λήθη.

Ο συνθέτης και μαέστρος, ο λαογράφος και ραψωδός George Sîrbu, αλλά κυρίως το χριστιανικό πνεύμα του θεόφιλου George Sîrbu μας διδάσκει ότι η λαογραφία «αγιάζεται» από τον Θεό και ότι αυτά τα τραγούδια -όπως έχει ομολογήσει- είναι στην πραγματικότητα προσευχές.

Με αυτό το πνεύμα προσευχής, τον συνοδεύουμε τώρα στην ώρα της συνάντησης με τον Θεό. Με πνεύμα προσευχής και εκτίμησης τον συνοδεύετε όλοι όσοι είστε παρόντες. Με ευγνωμοσύνη και παρηγοριά, απευθυνόμαστε, από τον Σεβασμιώτατο Πατέρα Calinic, Αρχιεπίσκοπο Suceava και Radauti, στη σύζυγο του αφέντη, κα Elena Sîrbu, στα παιδιά Constantin-Cătălin, George-Mădălin και Oana-Maria, στους γιους -καλούς -ο πατέρας Bogdan, Cristi και Cătălin στα εγγόνια Rebeca, Andreea και Anda Elena και τα δισέγγονα David, Patrick Efrem και Alexandra. Μακάρι να τον ευχαριστήσουν και να πουν αυτοί και όλοι όσοι τον γνώρισαν ή με τους οποίους συνεργάστηκαν Ο Θεός να τον συγχωρέσει.

Bukovina, αφέντη George Sîrbu, κάποιοι θα έλεγαν ότι είναι πιο φτωχός τώρα. αυτό είναι μόνο εν μέρει αλήθεια. Όπως ομολογήσατε, πριν από λίγα χρόνια είχατε επιλεγεί από τον Θεό για το «στέλεχος» του Μποτοσάνι για να φέρετε πλούσια κλαδιά, εδώ στη Μπουκοβίνα. με αυτά τα κλαδιά και τα λουλούδια και τους καρπούς που καρποφορούν συνεχώς, η Μπουκοβίνα θα είναι όμορφη και πλούσια. Δεν είσαι μόνο «άλλο ένα μήλο στο περιβόλι της γης», όπως ταπεινά ακόμα ομολογείς, αλλά από εδώ και πέρα ​​είσαι ένας όμορφος καρπός στον κήπο του Θεού, που και Αυτός, η Τέλεια Ομορφιά, πανέμορφη.

Και τέλος, αξίζει να θυμηθούμε τώρα μια διαθήκη που πρέπει να εκπληρωθεί. Ειδικά τώρα. Το 2018 στο Μοναστήρι Saint-Jean-le-Nouveau έγινε η πρώτη πανηγυρική μνήμη των μεγάλων λαϊκών ραψωδών. Ο Δάσκαλος George Sîrbu είναι αυτός που, από ευγνωμοσύνη προς τους προδρόμους, λανσάρει, με αυτό το μέσο, ​​την ιδέα μιας εθνικής ημέρας για τον εορτασμό των δημοφιλών ραψωδών και καλλιτεχνών. Σκέφτομαι τι χαρά θα ήταν να ενσαρκωθεί αυτή η σκέψη, και όσοι έχουν αυτό το καθήκον να την κάνουν πραγματικότητα. Και γιατί αυτή η εθνική εορτή να μην είναι κάθε χρόνο στις 27 Μαΐου; Θα θυμόμαστε τότε, όχι μόνο το πέρασμα προς τον Άρχοντα του Δάσκαλου Τζορτζ Σίρμπου, αλλά, κυρίως, τις ευχαριστίες για όλα όσα έκανε ώστε η κληρονομιά των προκατόχων του να μην χαθεί, αλλά να είναι ζωντανή, να ζήσει, να αναστηθεί. . Και ας θυμηθούμε αυτήν την ημέρα, την οποία λοιπόν ο Δάσκαλος Γεώργιος Σίρμπου πέρασε στον Κύριο τις έσχατες ημέρες που γιορτάζουμε την Ανάσταση:

Να μπορώ να πω, τώρα, και σε κάθε χρόνο, όχι μόνο Ας είναι αιωνία η μνήμη τουαλλά και με μεγάλη ελπίδα και πίστη: Χριστός Ανέστη!

(Ο Παναγιώτατος Πατήρ Damaschin DorneanulΒικάριος-Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Suceava και Radauti)