Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η τελευταία απογραφή (2021) έδειξε μείωση 13 τοις εκατό σε όσους αναγνωρίστηκαν ως χριστιανοί, σε περίπου 46 τοις εκατό, και 12 τοις εκατό αύξηση, σε 37 τοις εκατό, όσων δήλωσαν ότι δεν είχαν θρησκεία. Στο Η θερμοκρασία, Η Τζουλιέτ Σαμουήλ αποδοκιμάζει την παρακμή των θρησκειών – ιδιαίτερα του Χριστιανισμού. «Δεν είμαι Χριστιανή», λέει, «αλλά παρόλα αυτά, η Εκκλησία συμβάλλει στη δόμηση της κοινότητας στην οποία ζω»: χτίζοντας κοινωνικά δίκτυα στις γειτονιές, μεταξύ γονέων που συναντιούνται στην εκκλησία ή σε παιδικές χαρές για παιδιά, μεταξύ γειτονικών σχολείων , μεταξύ ανθρωπιστικών οργανώσεων κ.λπ. Η φιλελεύθερη κοινή γνώμη αναπνέει ανακούφιση όταν παρατηρεί αυτή τη μείωση της επιρροής που ασκούν οι Εκκλησίες, ο συγγραφέας συνεχίζει: «Για πολλούς, η θρησκεία είναι μόνο πηγή σύγκρουσης, άγνοιας και προκατάληψης . Και αν η συζήτηση συνεχιστεί, κινδυνεύετε να παρασυρθείτε σε μια μη πειστική ιστορία σχετικά με το πώς οι θρησκευτικοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Ευρώπη ξεκίνησαν από μια διαμάχη για το μήκος του ράσου ή κάποια αφηρημένη έννοια. Αυτά είναι πράγματα που οι άνθρωποι θυμούνται μόνο εν μέρει, με βάση αυτά που έμαθαν στο τεστ επάρκειας ιστορίας. […] Το να πούμε ότι η θρησκεία έχει εμπλακεί σε αποτρόπαια πράγματα σημαίνει ότι η ανθρώπινη κοινωνία είναι υπεύθυνη για ειδεχθή εγκλήματα. Όσο υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν και θρησκείες. γιατί στις περισσότερες πολύπλοκες κοινωνίες η θρησκεία ήταν μια πρωταρχική οργανωτική αρχή. Και δεν είναι ότι οι μεταθρησκευτικές κοινωνίες, όπως η μαοϊκή Κίνα ή η Σοβιετική Ρωσία, έχουν καλυφθεί ιδιαίτερα με δόξα. Ο κοινός παράγοντας του κακού και της εκμετάλλευσης δεν είναι η θρησκεία, αλλά η ανθρωπότητα. […] Επιτρέψτε μου λοιπόν να στεναχωρηθώ για την αδυσώπητη εκκοσμίκευση αυτής της χώρας. Μου φαίνεται ότι η Βρετανία θα ωφεληθεί από λίγο περισσότερο Χριστιανισμό παρά λιγότερο. Και όπου η Εκκλησία μαραίνεται, αφήνει κενό. Το χάσμα εκδηλώνεται πάνω από όλα στις συνήθειες και τις δομές της καθημερινότητας. […] Η εκκοσμίκευση μας κόστισε κάτι σημαντικό, κάτι που θα έπρεπε να μπορούμε να αποδεχτούμε χωρίς να κατηγορούμαστε ότι επιθυμούμε μια μεσαιωνική θεοκρατία. Και αυτή η απώλεια είναι δύσκολο να ανακτηθεί. Δεν είμαι σίγουρος ότι η ευθυγράμμιση της Εκκλησίας με την κοινή γνώμη για τους γάμους ομοφυλοφίλων ή το προγαμιαίο σεξ, για παράδειγμα, θα συμβάλει με οποιονδήποτε τρόπο στην αναβίωση του Χριστιανισμού. Αλλά οι άνθρωποι είναι ένα είδος με προδιάθεση για θρησκευτικούς τρόπους σκέψης, και όπου οι παλιές θρησκείες εξαφανίζονται, άλλες παρόμοιες δομές αναδύονται για να καλύψουν το κενό. Μερικοί παίρνουν τη μορφή νεοπαγανισμού, άλλοι ενσωματώνονται σε διάφορες ποικιλίες πολιτικού φυλετισμού – αποτρόπαιο και καταστροφικό -, άλλοι βυθίζονται σε όλο και πιο παρεκκλίνουσες θεωρίες συνωμοσίας ή σε διάφορες συνταγές για μια πιο υγιεινή ζωή. “, ισχυρίζεται η Juliette Samuel. “Το κοινό που έχουν οι περισσότερες από αυτές τις τάσεις είναι ότι αντί να δημιουργήσουν μια μεγαλύτερη κοινή πολιτιστική βάση, μας χωρίζουν σε μικρότερες και μικρότερες μονάδες. Και παρά τα πολλά οφέλη της νεωτερικότητας, δεν είμαι πεπεισμένος ότι ο τρόπος που κατακερματίζει την κοινωνία μας κάνει πιο ευτυχισμένους ή πιο υγιείς. »

Η Ελλάδα βγαίνει από το οικονομικό καθαρτήριο

Πάνω από δέκα χρόνια μετά την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, η Αθήνα βγαίνει επιτέλους από το οικονομικό καθαρτήριο. Αλλά οι Έλληνες έχουν την αίσθηση ότι έχουν υποστεί μια βάναυση υποβάθμιση, παρατηρεί η Μαρί Σαρέλ Ο κόσμος. Η είδηση ​​ότι το πρακτορείο Scope Ratings ανακοίνωσε την αύξηση της βαθμολογίας της χώρας σε αποδεκτό επίπεδο BBB- πέρασε κάπως απαρατήρητη. Οι καταστροφές προηγήθηκαν των καλών ειδήσεων: τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης μίλησαν περισσότερο για τις πυρκαγιές που κατέστρεψαν την Ελλάδα παρά για την υψηλότερη βαθμολογία που σημειώθηκε σήμερα, η οποία θα ανοίξει την όρεξη σε ιδιώτες ή θεσμικούς επενδυτές.

Από οικονομικής άποψης, η Ελλάδα βρίσκεται στην καλύτερη της κατάσταση εδώ και δέκα χρόνια. Σίγουρα, δεν έχει βγει ακόμη εντελώς από το οικονομικό καθαρτήριο, επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα: γι’ αυτό, τουλάχιστον δύο από τους τρεις μεγάλους οργανισμούς (Fitch, Moody’s και S&P Global Ratings) πρέπει να ανεβάσουν την αξιολόγηση στην κερδοσκοπική κατηγορία. Υπάρχουν όμως καλές προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό το συντομότερο δυνατό. Θεωρούμενη από καιρό ως ο χειρότερος μαθητής της ευρωζώνης, η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της ένταξης στην Ευρώπη, μετά από μια δεκαετία προσπάθειας και θυσιών. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έφτασε το 205% του ΑΕΠ το 2020, βρίσκεται σε τροχιά μείωσης σε περίπου 160% φέτος, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ποσοστό ανεργίας έχει επίσης μειωθεί, από 28% το 2013 σε 11% σήμερα. Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 5,9% το 2022, περισσότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 3,4%. Και οι τράπεζες έχουν ενθαρρυντικούς ισολογισμούς. Επιπλέον: μεγάλες πολυεθνικές όπως η Pfizer ή η Microsoft έχουν κάνει σημαντικές επενδύσεις, θυμάται Ο κόσμος

«Η Ελλάδα έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων εταίρων της, οι οποίοι έχουν χτίσει γύρω της συστήματα ασφαλείας που δεν υπήρχαν πριν από δώδεκα χρόνια. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν δίστασε να εξαγοράσει χρέος κατά τη διάρκεια της πανδημίας ως μέρος του προγράμματος έκτακτης ανάγκης της και η Αθήνα έλαβε Το μερίδιό της στο ευρωπαϊκό σχέδιο ανάκαμψης. Ωστόσο, τα στοιχεία δεν δίνουν ποτέ μια ακριβή απεικόνιση της πραγματικότητας. Πτώση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση των συντάξεων, επισφάλεια, αύξηση φόρων: πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν υποστεί βάναυσο και άδικο υποβιβασμό, Οι συνέπειες των οποίων είναι ακόμη βαθιές.Οι μέσοι ετήσιοι μισθοί είναι 20% χαμηλότεροι από το 2007. Και το ποσοστό φτώχειας έχει φτάσει σχεδόν στο 19%. […] Η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας παραμένει εύθραυστη. Το δυναμικό ανάπτυξής του είναι χαμηλό. Ένα μεγάλο μέρος των δημόσιων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της Υγείας και της Δικαιοσύνης, είναι σε άθλια κατάσταση. Πάνω από όλα, οι πυρκαγιές αυτό το καλοκαίρι έδειξαν πόσο ευάλωτη είναι η Ελλάδα στην κλιματική αλλαγή. Η πρόληψη και η καταπολέμηση τέτοιων φαινομένων απαιτεί γενναία χρηματοδότηση, την οποία η χώρα δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά. Αυτή είναι μια άλλη δοκιμασία για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Πάρα πολύ κρασί, πολύ λίγα χρήματα

Οι Γάλλοι πίνουν όλο και λιγότερο κρασί. Και η παραγωγή αυξάνεται. Το πλεόνασμα γίνεται βάρος για τους παραγωγούς, πηγή ζημιών, καθώς οι τιμές έχουν καταρρεύσει δραματικά. Δύο αμπελοοινικές περιοχές πλήττονται ιδιαίτερα: το Μπορντό και το Λανγκεντόκ. Η Πολιτεία παρεμβαίνει για να στηρίξει τους παραγωγούς – ανακοινώνει Νέα Ζυρίχη Zeitung. Πρόκειται για πρόγραμμα επιδότησης 200 εκατ. ευρώ, μέσω του οποίου η κυβέρνηση θα αποζημιώσει τους παραγωγούς που μετατρέπουν το κρασί σε βιομηχανική αλκοόλη (απολυμαντικά). Αυτή η επιδότηση θα επιτρέψει την απόσυρση άνω των τεσσάρων εκατομμυρίων εκατολίτρων κρασιού από την αγορά. Όμως, σύμφωνα με τις ενώσεις παραγωγών, θα χρειαστούν τουλάχιστον 240 εκατομμύρια ευρώ για να σωθεί η βιομηχανία κρασιού.

Η αμπελοκαλλιέργεια αποτελεί σημαντικό πυλώνα της γαλλικής γεωργίας. Πέρυσι οι πωλήσεις ανήλθαν σε περίπου 12 δισ. ευρώ. Η Γαλλία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός κρασιού μετά την Ιταλία. Έχει μια μεγάλη ποικιλία περιοχών κρασιού και ποικιλιών σταφυλιών που καλλιεργούνται, και οι πωλήσεις κορυφαίων κρασιών αυξάνονται συνεχώς. Οι τιμές ορισμένων ποικιλιών (για παράδειγμα pinot noir από τη Βουργουνδία) έχουν φτάσει σε υπερβολικά επίπεδα, σημειώνει Νέα Ζυρίχη Zeitung. Όμως ο κλάδος αντιμετωπίζει διαρθρωτικά προβλήματα. Και η βιομηχανία πρέπει να προσαρμόσει την παραγωγή της στη ζήτηση – εξηγεί ο Γάλλος υπουργός Γεωργίας, Marc Fesneau. Τα τελευταία χρόνια, η ζήτηση έχει μειωθεί σημαντικά στη Γαλλία. Στα γαλλικά εστιατόρια, ένα ποτήρι κρασί στο μεσημεριανό είναι ακόμα συνηθισμένο. Και η ημερήσια κατανάλωση είναι υψηλότερη από ό,τι στην Ελβετία ή τη Γερμανία. Όμως οι καταναλωτικές συνήθειες έχουν αλλάξει. Το αλκοολούχο ποτό με τις περισσότερες πωλήσεις στα γαλλικά σούπερ μάρκετ πέρυσι ήταν η μπύρα (52%). Το κρασί ήταν μόνο περίπου 30%. Η craft μπύρα είναι επίσης ολοένα και πιο δημοφιλής στους νέους καταναλωτές στη Γαλλία. Τα δύο χρόνια της πανδημίας, με το κλείσιμο των εστιατορίων και των καφέ, σήμαιναν ότι οι νέες σοδειές έπιασαν τους οινοποιούς στα γεμάτα κρασί κάβα. Και τώρα οι πωλήσεις θα μειωνόταν – έως και 15% – λόγω μειωμένης αγοραστικής δύναμης. Η Γαλλία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που υποστηρίζει τους αμπελουργούς της με γενναιόδωρες επιδοτήσεις για να καταστρέψουν τα πλεονάσματα κρασιού τους. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ισπανία και η Πορτογαλία πλήττονται επίσης σοβαρά. Οι αρχές των Βρυξελλών πρέπει να εγκρίνουν αυτή τη στήριξη, διότι θεωρείται κρατική ενίσχυση.

(MM)