Ένας από τους θεμελιώδεις πυλώνες της «Μεγάλης Επανεκκίνησης»

Μόλις πέρυσι, αναφέραμε για τη «Μεγάλη Επαναφορά» στο Macronome, όπου επισημάναμε ότι η ιδέα που οραματίστηκε η ελίτ του Νταβός προϋποθέτει στην πραγματικότητα μια οιονεί αυταρχική παγκόσμια τάξη που προφανώς σκοπεύει να κυβερνήσει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF).

Ένας από τους πυλώνες της «ανάκαμψης» – κοινωνική δικαιοσύνη, τεχνολογική επανάσταση και, μεταξύ άλλων – η ριζική εισαγωγή περιβαλλοντικών μέτρων, είναι η αδιαμφισβήτητη χρήση των «πράσινων» ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε παγκόσμια κλίμακα.

Η παγκόσμια ελίτ έχει επίσης ξεχωριστά σχέδια για αυτό, γιατί, όπως επισημάναμε στην προηγούμενη ανάλυσή μας, προτρέπουν τη δημιουργία παγκόσμιων θεσμών λήψης αποφάσεων όσον αφορά τους στόχους της κλιματικής αλλαγής.

Επιπλέον, όπως γράψαμε πρόσφατα, “Μεγάλη επανεκκίνηση” σκοπεύει επίσης να δημιουργήσει μια νέα παγκόσμια χρηματοοικονομική υποδομή που περιλαμβάνει ένα κεντρικό ψηφιακό νόμισμα, καθώς και μια κοινοπραξία 180 μεγάλων τραπεζών που θα αξιολογούν τις εμπορικές πιστώσεις με βάση την επιτυχία της περιβαλλοντικής και κοινωνικής διακυβέρνησης (ESG).

Το να κάνεις πράσινο είναι μια κακή επιχειρηματική απόφαση

Η ελίτ είναι ήδη τόσο υπέρ της ιδέας μιας «πράσινης μετάβασης» που θέλουν να δείξουν τη σημασία του «πρασίνου» παράλληλα με την «επιστήμη», για παράδειγμα μέσω προβλέψεων. Ο Αμερικανός φυσικός Richard A. Rosen, που είναι ο τελευταίος, πρόσθεσε στην έρευνα το έχουν δείξει

Η παραδοσιακή έρευνα για την κλιματική αλλαγή αναλύει «κακώς» τον αντίκτυπο της περιβαλλοντικής αλλαγής στην οικονομία.

Ένας ερευνητής από το Ινστιτούτο Tellus που εδρεύει στη Βοστώνη επισημαίνει ότι αυτή η έρευνα παραλείπει μια σειρά από μεταβλητές που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις αλλαγές στο ΑΕΠ ή την οικονομική ανάπτυξη, παραπλανώντας έτσι σοβαρά την κοινότητα των ερευνητών για την κλιματική αλλαγή, τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και το κοινό.

Οι κλιματολόγοι επικρίνονται και από τον ειδικό σε θέματα οικονομικής πολιτικής Peter Zeihan, ο οποίος

ο κόσμος δεν έχει την κατάλληλη τεχνολογία για ένα «πράσινο» και είναι επίσης μια τρομερή απόφαση από οικονομική άποψη.

Ο Ζεϊχάν επισημαίνει ότι οι κλιματολόγοι είναι δυστυχώς τρομερά κακοί στα μαθηματικά, επειδή δεν προβλέπουν τις οικονομικές συνθήκες της μετάβασης και της υλοποίησής της, έγραψε στο Macronome.

Επιπλέον, όπως τονίσαμε προηγουμένως, η Kathleen McCarthy, συντάκτρια του River Cities’ Reader, πιστεύει ότι αυτό θα ήταν μια ζημιογόνος κίνηση για την εταιρεία. “New Green Heist” παγκοσμιοποιητικά σχέδια για την κλιματική αλλαγή, είπε

η παγκόσμια ελίτ θα ήθελε να αποκομίσει τεράστια κέρδη από την «πράσινη μετάβαση» πληρώνοντας ταυτόχρονα το κόστος στους φορολογούμενους.

«Μεγάλη απογοήτευση» αντί να ξεκινήσουμε από την αρχή

Ο Mac Van Wielingen, ιδρυτής και πρόεδρος της Viewpoint Group και συνιδρυτής της εταιρείας διαχείρισης επενδύσεων Viewpoint Investment Partners (VIP), προειδοποιεί. Ο εργολάβος είναι ο τελευταίος στην ανάλυσή του τονίζει ότι

ένα “Μεγάλη επανεκκίνηση” ουσιαστικά μια στροφή προς μη οικονομικές προτεραιότητες,

συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών περιβαλλοντικής, κοινωνικής και διακυβέρνησης (ESG), με έμφαση στην απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές, τη βιωσιμότητα, την ισότητα, την ένταξη και την ευελιξία.

Σύμφωνα με τον Van Wielingen, αν και πρόκειται για φανταστικές θεμελιώδεις φιλοδοξίες, για να γίνουν πραγματικότητα θα πρέπει να βασιστούν στην πρακτική πραγματικότητα της οικονομίας. Ελλείψει αυτής της κατανόησης,

Αντί για “Μεγάλη επανεκκίνηση”, μπορούμε να μιλήσουμε για “Μεγάλη απογοήτευση”

λέει ο οικονομολόγος.

Ωστόσο, ο Van Wielingen πιστεύει ότι η τρέχουσα ατζέντα του Νταβός αποκλείει αυτό το τέταρτο θεμελιώδες στοιχείο, το οποίο δεν είναι πουθενά πιο σαφές από ό,τι στην ενεργειακή πολιτική.

Ο οικονομολόγος επισημαίνει ότι όλοι θέλουμε ένα καθαρό περιβάλλον στις κοινότητές μας και στην κοινωνία, καθώς και επιθυμία για κοινωνική αξία και την καλύτερη δυνατή διακυβέρνηση – που είναι αναμφισβήτητα τα πράγματα που θέλουμε και χρειαζόμαστε.

Ωστόσο, η τρέχουσα απλοποιημένη και επιφανειακή αφήγηση που επιβάλλεται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) δεν προσφέρει μεγάλη αξία σε αυτή την πολυπλοκότητα και μπορεί να συμβάλει σε συνέπειες για τις οποίες μπορεί να μετανιώσουμε στο μέλλον, είπε ο Van Wielingen.

Ο καθένας βρίσκει τον δρόμο του

ΕΝΑ “Μεγάλη επανεκκίνηση” Μία από τις κύριες φιλοδοξίες των δημιουργών και των υποστηρικτών του είναι να καταστήσουν την έννοια παγκόσμια, και για το σκοπό αυτό υποστηρίζουν σθεναρά τη δημιουργία παγκόσμιων θεσμών σε ρόλο λήψης αποφάσεων – όπως έχουμε ήδη επισημάνει στο Macronome:

«Νταβός, όπου η ελίτ αποφασίζει τη μοίρα του κόσμου».

Ως προς αυτό, ο αναλυτής του ελληνικού ερευνητικού κέντρου εξέφρασε τη σύγχυσή του, επικρίνοντας την «πράσινη» ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), επειδή θα έθετε παρόμοιους στόχους μείωσης των εκπομπών για όλες τις χώρες του μπλοκ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, αν και το κράτος έχει ελάχιστες βιομηχανικές εκπομπές. , το επισημάναμε στο Macronome. Το θεμελιώδες ερώτημα για το ινστιτούτο είναι πώς οι αποφάσεις που ελήφθησαν φέτος στην περίφημη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για την Κλιματική Αλλαγή (COP26), η οποία συγκέντρωσε βουλευτές από 200 χώρες σε 120 πολιτικούς ηγέτες, μπορούν να αντιπροσωπεύουν τη βούληση των λαών του κόσμου ?

Σύμφωνα με τον Van Wielingen,

Ίσως θα ήταν επίσης σημαντικό για όλες τις χώρες στον κόσμο να βρουν το δικό τους βέλτιστο μονοπάτι για την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές και να ικανοποιήσουν όλες τις σχετικές φιλοδοξίες.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να αποφευχθούν διαταραχές της προσφοράς και των τιμών, όπως αυτές που συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη και την Ασία. Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, διαφορετικά το κίνημα μεγάλης κλίμακας για το κλίμα και την απεξάρτηση από τις ανθρακούχες εκπομπές θα χάσει την αξιοπιστία του και, αν γίνει παγκοσμίως, θα χάσει την υποστήριξη σε κάθε χώρα.