Ο Alexandru Paleologu ομολόγησε ότι, ως νέος, τον έλκυαν οι ιδέες της ριζοσπαστικής αριστεράς επειδή ένιωθε ένοχος για τα ιστορικά προνόμια της αριστοκρατίας στην οποία αποτελούσε η οικογένειά του. Είχε φτάσει να πιστεύει ότι αυτά τα προνόμια είχαν αφαιρέσει μέρος της ανθρωπότητας από την ευημερία και ότι η ριζοσπαστική αριστερά θα είχε δίκιο αν ήθελε να τα καταργήσει.

Σήμερα, πολλοί δισεκατομμυριούχοι σε όλο τον κόσμο χρηματοδοτούν ριζοσπαστικές νέες ιδέες, όπως οι μηδενικές εκπομπές άνθρακα. Η ηθική τους συνείδηση ​​θα ήταν πιο καθαρή αν ο πλανήτης ήταν πιο καθαρός. Αλλά η αίσθηση της πραγματικότητας στην περίπτωση αυτών των ηθικών συνειδήσεων είναι η ίδια σχεδόν μηδενική. Έχουμε τα πιο πρόσφατα στοιχεία στη Σρι Λάνκα, όπου η τοπική κυβέρνηση, μέχρι το σημείο του Νταβοσιάν, απαγόρευσε τα χημικά λιπάσματα πριν από δύο χρόνια. Επόμενο το;

Η γεωργία της χώρας κατέρρευσε και μέχρι το 2022 η Σρι Λάνκα δεν μπορούσε πλέον να αντέξει οικονομικά τα απαραίτητα καύσιμα. Όλες οι τιμές έχουν ανέβει και τώρα ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί.
Καθώς οι ιδέες του κομμουνιστικού εξισωτισμού δεν πέθανε με την αποτυχία των κρατών που κατέκτησαν αυτή την ιδεολογία, είναι αναμενόμενο ότι ακόμη και ο ριζοσπαστικός περιβαλλοντισμός δεν θα υποχωρήσει μετά από μια αποτυχία όπως αυτή της Σρι Λάνκα.
Χρειαζόμαστε μια βαθύτερη εξήγηση από αυτή της αυτοκατηγορίας ηθικών συνειδήσεων; Ετσι νομίζω. Η υπόθεσή μου είναι ότι η ίδια η ηθική έχει χάσει τις ρίζες της και σήμερα λειτουργεί μόνο ως ιδεολογία.

Μερικοί δισεκατομμυριούχοι το 1917 χρηματοδότησαν την επανάσταση των Μπολσεβίκων, αλλά όχι από ηθικό ιδεαλισμό, αλλά από τον κυνισμό ότι γνώριζαν ότι οι Μπολσεβίκοι θα διοικούσαν τον κρατικό καπιταλισμό. Οι σημερινοί εκπρόσωποι των νομισματικών δυναστειών φαίνεται να έχουν ιδεαλιστικές πεποιθήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν επίσης χρηματοδοτήσει αυτούς που διαμορφώνουν αυτές τις πεποιθήσεις, στήνουν επίσης πιλοτικά πειράματα και δείχνουν να μην μπορούν να δουν το χάος που μπορεί να προκύψει από τον ιδεαλισμό τους. Η ουτοπία της ταχείας απανθρακοποίησης έχει αιχμαλωτίσει το μυαλό τους. Έχουν επίγνωση του χάους που μπορεί να επέλθει πριν ο πλανήτης σωθεί από τη βλάβη των εκπομπών άνθρακα; Δεν έχουν άλλο πίνακα αξιών από αυτόν που πρότεινε ο Νίτσε αφού αποδόμησε τον Δεκάλογο στο Όρος Σινά: μια Εωσφορική υπερηφάνεια κατέβηκε στη μαγεία των νέων αριστοκρατικών αρετών. Η αντλία αυτής της υπερηφάνειας φουσκώνει τις ματαιοδοξίες σαν ρόδες ποδηλάτου, αλλά τέτοια φουσκωμένα ποδήλατα δεν μπορούν να ταξιδέψουν με σύννεφα που φέρνουν ή δεν φέρνουν βροχή. Παραμένουν ποδήλατα γραφείου.

Το πρόβλημα της ηθικής σε έναν κόσμο χωρίς Θεό έχει γίνει ένα παιχνίδι ιδεολογιών που παλεύουν όλο και πιο ψευδείς με την πραγματικότητα. Το «πρέπει να είναι» έχει πάρει τη θέση του «είναι», και μας λένε για αυτό το «είναι» ότι δεν πρέπει πλέον να κριθούμε στο διώνυμο Καλό-Κακό.
Χρηματοδότησαν την κομμουνιστική εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ (με τεχνολογίες, κυρίως) χωρίς να λάβουν υπόψη τις ανθρωπιστικές πτυχές των σταλινικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και περίμεναν την παγκόσμια επέκταση αυτής της επανάστασης, που επρόκειτο να εγκαταστήσει την ισότητα της ευτυχίας με ίχνη, χωρίς ρίζες .

Σήμερα, αποδομώ ό,τι είναι ακόμα ριζωμένο: οικογένεια, φύλο, ήθος, ιστορία…
Θέλουν έναν νέο άντρα, φυσικά. Αυτός που δεν επαναστατεί όπως στη Σρι Λάνκα, αυτός που δέχεται ότι οι μεγάλοι λογαριασμοί τρέχουν τα πράγματα και ξέρουν να τα διαχειρίζονται καλύτερα από τους μικρομεσαίους λογαριασμούς. Όποιος αποδέχεται τη νέα κοσμική θρησκεία, τον περιβαλλοντισμό και το γεγονός ότι αν σφυρίξει στην εκκλησία, θα δυσκολευτεί με την «ανάκριση», όπως πρόσφατα είχε έναν διευθυντή ενός μεγάλου επενδυτικού ταμείου, που τόλμησε να πει ότι έχουμε από καιρό υπερβολικές ιστορίες για την «κλιματική αποκάλυψη». Αν ένας γιατρός, ο διευθυντής της κλινικής, έλεγε ότι υπερβάλλουμε τις ανησυχίες μας για τη φυσική κατάσταση, δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Αυτός ο διαχειριστής επενδυτικών κεφαλαίων αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Έτσι μοιάζει σήμερα η ελευθερία της συζήτησης: όπως στην εποχή του Στάλιν.