Καθώς η παγκόσμια λειψυδρία γίνεται όλο και πιο οξεία λόγω της κλιματικής αλλαγής, υπάρχει πλέον τεχνολογία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φιλτράρει τη σχεδόν ατελείωτη ποσότητα αλμυρού θαλασσινού νερού που είναι διαθέσιμη σε πόσιμο και αρδευόμενο νερό. Ωστόσο, αυτή η τεχνολογία είναι ακριβή. Πως δουλεύει? Πού χρησιμοποιείται ήδη; Ποιος θα το χρηματοδοτήσει για τις φτωχότερες χώρες;

Ο οικονομολόγος Zoltán Pogátsa συζήτησε αυτές τις ερωτήσεις με τον οικονομικό δημοσιογράφο Endre Kántor στο podcast Pogi στην τελευταία του παράσταση. (Γράψαμε για το προηγούμενο επεισόδιο podcast εδώ.)

Ο Zoltán Pogátsa είπε ότι παρόλο που δεν θεωρεί τον εαυτό του θεμελιωδώς τεχνοαισιόδοξο, δηλαδή δεν πιστεύει ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής μπορούν να αντιστραφούν μέσω τεχνολογικών ανακαλύψεων, πείστηκε από αυτό που είδε στην Κύπρο. Σε αυτή τη νησιωτική χώρα, όπου το νερό της βροχής ήταν η μόνη φυσική πηγή νερού –τόσο πόσιμο όσο και κατάλληλο για άρδευση– το φιλτράρισμα του θαλασσινού νερού είναι ο νέος φάρος ελπίδας.

Το πρόβλημα με τη μέθοδο φιλτραρίσματος που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως ήταν ότι οι θαλάσσιοι μικροοργανισμοί θα επικάθονταν στη μεμβράνη πάνω από την οποία κατευθυνόταν το θαλασσινό νερό, φράσσοντας το σύστημα.

Με τη νέα μέθοδο, το νερό φιλτράρεται πρώτα με σχιστολιθικούς λίθους πριν εισαχθεί στη μεμβράνη και αυτοί προφιλτράρουν τους μικροοργανισμούς.

Η Κύπρος χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο κυρίως για να καλύψει τις αγροτικές της ανάγκες σε νερό. Με αυτόν τον τρόπο, το νερό της βροχής παραμένει στις δεξαμενές ως πόσιμο νερό, αν και – όπως τόνισε ο Zoltán Pogátsa – το φιλτραρισμένο νερό θα ήταν επίσης κατάλληλο για οικιακή κατανάλωση εάν καθαριζόταν.

είπε ο οικονομολόγος.