ΕΝΑ κορωνοϊός το ξέσπασμα της πανδημίας είναι, φυσικά, ένα λυπηρό πράγμα, αλλά σε αυτήν την παγκόσμια κρίση, μια μικρή υπερηφάνεια μπορεί να έχει γεμίσει τις ψυχές μας, mRNA εμβόλιο Η ανάπτυξή του συνοδεύεται από σοβαρό ουγγρικό επίτευγμα, Καταλίν Καρίκο προσωπικά. Ωστόσο, πριν καταλήξουμε στη συμβολή του Ούγγρου ερευνητή στην ανάπτυξη του πιο αποτελεσματικού τύπου εμβολίου, πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο μερικές δεκαετίες πίσω.

Το λεγόμενο μόριο mRNA, στο πλήρες όνομά του RNS messenger, δηλαδή, το αγγελιοφόρο RNA βρίσκεται στα κύτταρά μας – και σε όλα τα άλλα ευκαρυωτικά κύτταρα. Ο ρόλος του είναι να μεταφέρει γενετικές πληροφορίες από ένα μόριο DNA στα λεγόμενα ριβοσώματα, όπου δημιουργούνται νέες πρωτεΐνες με βάση την αλληλουχία του DNA. Ένα συνηθισμένο παράδειγμα αυτού θα μπορούσε να διευκρινιστεί καλύτερα θεωρώντας το DNA ως βιβλιοθήκη και το mRNA ως βιβλιοθηκάριο που, κατόπιν αιτήματός μας, ανακτά τον τόμο που αναζητούμε και τον βάζει στα χέρια μας.

Το RNAM ανακαλύφθηκε το 1961, αλλά εκείνη την εποχή μελετήθηκε μόνο λόγω του ρόλου του στη λειτουργία του σώματός μας. Μόλις τη δεκαετία του 1990 ξεκίνησε η έρευνα για τις θεραπείες mRNA. Το θέμα εδώ είναι, στην πραγματικότητα, ότι το mRNA μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να «ξεγελάσει» το σώμα μας ώστε να εκτελέσει ορισμένες λειτουργίες, πιο συγκεκριμένα, την παραγωγή ορισμένων μορίων. Έτσι λειτουργεί το εμβόλιο mRNA. Σε σύγκριση με τα λεγόμενα εμβόλια φορέα (στα οποία αντικαθίσταται η περιεκτικότητα πρωτεΐνης φακέλου του αρχικού παθογόνου) ή τα εμβόλια που περιέχουν τον σκοτωμένο ιό, τα εμβόλια mRNA είναι εξαιρετικά κομψά. Αντί να «δείχνουμε» στο σώμα μας τη «μεταμφίεση» του ιού ή του ίδιου του ιού που έχει καταστραφεί, το mRNA στην πραγματικότητα παραδίδει ένα είδος σχεδίου στα κύτταρά μας που «περιγράφει» τις λεγόμενες ακανθώδεις πρωτεΐνες του παθογόνου, στην προκειμένη περίπτωση τον κοροναϊό. , συνδέεται με τα κύτταρά μας, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιεί για την αναπαραγωγή. Ωστόσο, το εμβόλιο mRNA προειδοποιεί το σώμα μας ότι εάν συναντήσει μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη αιχμής, είναι σίγουρα εισβολέας, οπότε λάβετε τα κατάλληλα αντίμετρα.

Αυτό από μόνο του ακούγεται καλό, αλλά η τεχνολογία mRNA επιτρέπει ένα ευρύτερο φάσμα χρήσεων. Επειδή η εικόνα του mRNA έχει ένα «κλειδί κλειδώματος» που επηρεάζει το σώμα σε κάποιο βαθμό, δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναγκάσει τα κύτταρά μας να λειτουργήσουν. Θεωρητικά, και ακόμη περισσότερο στην πράξη, φαίνεται δυνατό να τροποποιήσουμε το δικό μας DNA με αυτή τη μέθοδο, ή πιο συγκεκριμένα, να εξαλείψουμε τα λάθη που υπάρχουν στο DNA μας. Με άλλα λόγια, με αυτήν την τεχνολογία καθίσταται κατ’ αρχήν δυνατή η θεραπεία και η θεραπεία ασθενειών γενετικής προέλευσης και η τάση και η ευαισθησία σε διάφορες ασθένειες μπορεί να «ξαναγραφεί» με αυτή τη λύση.

Ωστόσο, για να λειτουργήσει η μέθοδος, έπρεπε να ξεπεραστούν δύο μεγάλα εμπόδια. Από τη μια πλευρά, τα μόρια mRNA δεν είναι πολύ σταθερά, αποικοδομούνται σχετικά γρήγορα στο σώμα μας, περιπλανώνται ελεύθερα, επομένως πρέπει να δρομολογηθούν όσο το δυνατόν ακριβέστερα στον προορισμό τους, διαφορετικά θα καταστραφούν πριν μπορέσουν να λειτουργήσουν. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι τα συνθετικά μόρια mRNA θεωρούνται από το σώμα μας ως μη εξουσιοδοτημένοι εισβολείς όπως οι ιοί και τα βακτήρια, γεγονός που ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα για να προστατεύσει το σώμα μας.

Εδώ ο Katalin Karikó – και ο ερευνητικός του συνεργάτης Drew Weisman – έκαναν μια τεράστια ανακάλυψη στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Συνειδητοποίησαν ποιες μικρές αλλαγές έπρεπε να γίνουν στα μόρια mRNA για να αποτραπεί η ανοσολογική απόκριση του σώματος. Ταυτόχρονα πέτυχαν να σταθεροποιήσουν το mRNA ώστε να μην διασπάται τόσο γρήγορα από τον οργανισμό μας. Για το σκοπό αυτό έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα μόρια, λιπίδια, πολυμερή και παράγωγα πρωτεϊνών. Τις περισσότερες φορές, το mRNA «συσκευάζεται» στα λεγόμενα νανοσωματίδια λιπιδίων, όπως στο εμβόλιο της Pfizer για τον κορωνοϊό.

Αυτή η επαναστατική ανακάλυψη ώθησε τις θεραπείες mRNA στο προσκήνιο της ιατρικής και αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες άρχισαν να χρησιμοποιούν τη λύση των Karikó και Weisman. Η σημασία της απόδοσης των ερευνητών αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο του 2021, οι δύο ερευνητές βραβεύτηκαν 2022 Breakthrough Prize in Life Sciences γνωστό και ως «Όσκαρ Επιστήμης», καθώς και το σχετικό έπαθλο των 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Πολλοί περίμεναν επίσης ότι η επιτροπή Νόμπελ θα βραβεύσει τον ερευνητή, και ενώ αυτό δεν συνέβη το 2021, δεν θα εκπλαγούμε αν μπορούσαμε να γιορτάσουμε ξανά το ουγγρικό βραβείο Νόμπελ στο εγγύς μέλλον στο πρόσωπο του Katalin Kariko.