Τα θερμότερα θαλάσσια ύδατα, το πολιτικό χάος και οι κακές υποδομές κρύβονται πίσω από τις καταστροφικές συνέπειες των πρόσφατων πλημμυρών που σκότωσαν τουλάχιστον 2.300 ανθρώπους στη Λιβύη, σύμφωνα με ειδικούς που επικαλείται το AFP, σύμφωνα με το Agerpres.

Τη νύχτα από Κυριακή προς Δευτέρα, τα δύο φράγματα που διέσχιζαν τη Δέρνα, στην ανατολική ακτή της Μεσογείου, υποχώρησαν.

Οι ισχυροί χείμαρροι κατέστρεψαν γέφυρες και παρέσυραν ολόκληρες γειτονιές με τους κατοίκους τους. Από τον μεγάλο σεισμό που κατέστρεψε την πόλη Al-Marj το 1963, αυτή είναι η χειρότερη φυσική καταστροφή που έχει συμβεί στην Κυρηναϊκή, την ανατολική επαρχία της Λιβύης.

Η καταιγίδα Ντάνιελ σχηματίστηκε γύρω στις 4 Σεπτεμβρίου, προκαλώντας απώλειες και καταστροφές στη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την Τουρκία την περασμένη εβδομάδα πριν φτάσει στη Λιβύη.

Αυτές οι μεσογειακές καταιγίδες με τα χαρακτηριστικά των κυκλώνων και των τροπικών τυφώνων εμφανίζονται μόνο 1 έως 3 φορές το χρόνο.

«Για να σχηματιστούν, αυτές οι καταιγίδες χρειάζονται μια ροή θερμότητας και υγρασίας που ευνοείται επίσης από τις υψηλότερες θερμοκρασίες των στρωμάτων του νερού στην επιφάνεια της θάλασσας», σύμφωνα με τη Suzanne Gray, καθηγήτρια στο Τμήμα Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου. της ανάγνωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Για αρκετές εβδομάδες, τα επιφανειακά ύδατα της ανατολικής Μεσογείου και του Ατλαντικού ήταν δύο έως τρεις βαθμούς Κελσίου θερμότερα από το συνηθισμένο. Έτσι, τα επιφανειακά ύδατα «είναι πιθανό να προκαλέσουν πιο έντονες βροχοπτώσεις», επιβεβαίωσαν αρκετοί επιστήμονες κατά τη διάρκεια μιας βρετανικής εθνικής συνάντησης για τις κλιματικές επιπτώσεις.

“Υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ του αυξημένου όγκου βροχοπτώσεων και των πλημμυρών. Σε αυτό προστίθενται και οι τοπικές καιρικές συνθήκες. Μια τέτοια καταιγίδα είναι το αποτέλεσμα μιας επίμονης απόφραξης ενός ατμοσφαιρικού μετώπου υψηλής πίεσης που βρίσκεται σε διάχυση”, σύμφωνα με τους ερευνητές που αναφέρουν οι AFP.

Η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να μειώσει τον αριθμό των καταιγίδων στη Μεσόγειο Θάλασσα, αλλά θα μπορούσε να αυξήσει την έντασή τους

Πρόσθεσαν επίσης ότι προς το παρόν είναι δύσκολο να πούμε εάν αυτού του είδους οι εκδηλώσεις θα είναι πιο συνηθισμένες στο μέλλον. Σύμφωνα με ορισμένα μοντέλα, η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να μειώσει τον αριθμό των καταιγίδων στη Μεσόγειο Θάλασσα, αλλά θα μπορούσε να αυξήσει την έντασή τους.

Οι περισσότεροι επιστήμονες διστάζουν να συνδέσουν άμεσα μεμονωμένα καιρικά φαινόμενα και τη μακροπρόθεσμη κλιματική αλλαγή.

Ωστόσο, η καταιγίδα Ντάνιελ «απεικονίζει το είδος των καταστροφικών πλημμυρών που μπορούμε να περιμένουμε όλο και περισσότερο στο μέλλον» καθώς ο κόσμος θερμαίνεται, σύμφωνα με τη Λίζι Κέντον, καθηγήτρια κλιματικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ.

Αλλά η κλιματική αλλαγή δεν εξηγεί την πλήρη έκταση της καταστροφής στη Λιβύη. Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι ο κατακερματισμός της πολιτικής σκηνής της Λιβύης – που διχάστηκε από πάνω από μια δεκαετία εμφυλίου πολέμου μετά την πτώση του δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, στην εξουσία από το 1969 έως το 2011 – συνέβαλε με τη σειρά του σε αυτήν την καταστροφή.

Η βορειοαφρικανική χώρα χωρίζεται σε δύο αντίπαλες διοικήσεις: την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ διεθνή διοίκηση, η οποία κυβερνά από την πρωτεύουσα Τρίπολη, και μια άλλη διοίκηση στην ανατολική περιοχή της χώρας, μια περιοχή που έχει πληγεί από πλημμύρες.

“Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη Λιβύη μας υπενθυμίζουν ότι δεν πρόκειται για φυσική καταστροφή. Είναι αλήθεια ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να κάνει τα ακραία καιρικά φαινόμενα πιο συχνά, πιο απρόβλεπτα και πιο βίαια, σε σημείο να υπερβαίνει την ικανότητα των υπαρχουσών υποδομών και συστημάτων μας να να τα αντιμετωπίσουν, αλλά ταυτόχρονα, κοινωνικοί, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες καθορίζουν σε ποιες περιοχές θα εμφανιστούν. διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να επηρεαστούν πιο σοβαρά όταν προκαλούν «ακραία καιρικά φαινόμενα», λέει ο Leslie Mabon, λέκτορας περιβαλλοντικών συστημάτων στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας.

«Η απώλεια ζωών είναι επίσης συνέπεια των περιορισμένων δυνατοτήτων πρόβλεψης, προειδοποίησης και συστημάτων εκκένωσης στη Λιβύη», εξηγεί ο Κέβιν Κόλινς, λέκτορας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. , αυτός πρόσθεσε.

Οι πολιτικές συνθήκες στη Λιβύη «εγείρουν προκλήσεις για την ανάπτυξη επικοινωνιακών στρατηγικών και αξιολόγησης κινδύνου, τον συντονισμό των επιχειρήσεων διάσωσης και τη πιθανή διατήρηση κρίσιμων υποδομών όπως τα φράγματα», προσθέτει ο Leslie Mabon.

Επιμέλεια: Bianca Chirilă