Τα προγράμματα που δρομολογήθηκαν από πολλά ευρωπαϊκά κράτη που χορηγούν υπηκοότητα με αντάλλαγμα επενδύσεις εξακολουθούν να λειτουργούν, παρά τις εκκλήσεις πολιτικών να τα καταργήσουν, σύμφωνα με ανάλυση του Bloomberg. Στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, ο αριθμός των «χρυσών βίζας» που χορηγήθηκαν τους τελευταίους μήνες έχει αυξηθεί και στην Ιταλία και την Ισπανία οι αιτήσεις έχουν φτάσει σε επίπεδο ρεκόρ.

Οι λεγόμενες «χρυσές βίζες» επιτρέπουν στους πλούσιους αλλοδαπούς να αποκτήσουν άδεια διαμονής στην ΕΕ, και επομένως μια διαδρομή προς την υπηκοότητα, επενδύοντας σε ακίνητα ή τοπικά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.

Υπάρχουν μερικές απαιτήσεις και ορισμένα προγράμματα απαιτούν από τον αιτούντα να περνά τουλάχιστον μία εβδομάδα ετησίως στη χώρα της οποίας επιθυμεί να γίνει πολίτης.

Περισσότεροι από 132.000 άνθρωποι απέκτησαν υπηκοότητα μέσω αυτών των προγραμμάτων μεταξύ 2011 και 2019, παρόλο που η κριτική στο πολιτικό περιβάλλον εντάθηκε καθώς τα προγράμματα «χρυσής βίζας» συνδέθηκαν με την αύξηση των τιμών των ακινήτων και τη χαλάρωση των κανονισμών.

Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προέτρεψαν τα κράτη μέλη της ΕΕ να τερματίσουν αυτά τα προγράμματα και η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο το έπραξαν.
Τα αιτήματα για κατάργηση των «χρυσών βίζας» έχουν ενταθεί, γράφει η Agerpres.

πρωταρχική Πορτογαλικά ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο ότι η χώρα του θα τερματίσει αυτό το πρόγραμμα, λέγοντας ότι “τίποτα δεν δικαιολογεί αυτό το ειδικό καθεστώς”.

Ελλάδα έχει διπλασιάσει το επενδυτικό όριο, από 250.000 σε 500.000 ευρώ σε ορισμένες περιοχές της χώρας, που απαιτείται για όσους αναζητούν υπηκοότητα.

Μαυροβούνιο έχει υποσχεθεί να τερματίσει το δικό της πρόγραμμα και η Ισπανία εξετάζει εάν θα αυξήσει το ελάχιστο όριο επένδυσης, από 500.000 σε ένα εκατομμύριο ευρώ, ή αν θα τερματίσει το πρόγραμμα.

Ωστόσο, υπάρχουν ελάχιστα συγκεκριμένα στοιχεία ότι οι «χρυσές βίζες» είναι πιο δύσκολο να αποκτηθούν. «Δεν έχουμε δει σημαντική αλλαγή στη δυσκολία απόκτησης βίζας», λέει η Patricia Casaburi, διευθύντρια της εταιρείας συμβούλων για τη μετανάστευση Global Citizen Solutions.

Αν και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μιλούν για την κατάργηση των «χρυσών βίζας», η νομοθεσία που ψήφισαν για τον περιορισμό αυτών των προγραμμάτων δεν ήταν τόσο αυστηρή.

Τον Ιούλιο, η Πορτογαλία αφαίρεσε τη δυνατότητα απόκτησης ιθαγένειας μέσω επενδύσεων σε ακίνητα, αλλά άφησε ανέπαφη τη δυνατότητα για τους αλλοδαπούς να αποκτήσουν άδεια διαμονής εάν επενδύσουν τουλάχιστον 500.000 ευρώ σε τοπικές εταιρείες ή μη κερδοσκοπικά ταμεία που σχετίζονται με τον τομέα των ακινήτων.

Η Ολλανδία εξακολουθεί να δέχεται αιτήσεις για «χρυσές βίζες», παρόλο που έχει ανακοινώσει σχέδια να τερματίσει το πρόγραμμα. Η ίδια κατάσταση συμβαίνει και στο Μαυροβούνιο.

ΚΥΠΡΟΣ άλλαξε το νομικό πλαίσιο τον Μάιο, υπό τις προϋποθέσεις όπου παλαιότερα και μέλη της οικογένειας ενός επενδυτή μπορούσαν να λάβουν «χρυσές βίζες», αλλά το πρόγραμμα παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητο.

Βουλγαρία επανέφερε το πρόγραμμα «χρυσής βίζας», αφού το τερμάτισε το 2021.

Μάλτα έχει αρνηθεί να μεταρρυθμίσει το δικό της πρόγραμμα, παρά τα αιτήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να το κάνει.

Και η αύξηση του ελάχιστου ορίου επένδυσης, όπως έκανε πρόσφατα η Ελλάδα, δεν θεωρείται αποτρεπτικό.

«Για άτομα με περιουσία μεταξύ πέντε και επτά εκατομμυρίων δολαρίων, μια επένδυση 500.000 δολαρίων για να αποκτήσουν άδεια διαμονής στην ΕΕ είναι αποδεκτή», λέει ο Nuri Katz, ιδρυτής της συμβουλευτικής εταιρείας Apex Capital Partners.

Ακόμη και σε χώρες που έχουν τερματίσει τα προγράμματα «χρυσής βίζας», υπάρχουν άλλες επιλογές.

Αν και δεν είναι το ακριβές ισοδύναμο μιας «χρυσής βίζας», εναλλακτικές λύσεις όπως οι ψηφιακές νομαδικές βίζες, σχεδιασμένες για όσους θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό και να εργαστούν εξ αποστάσεως, γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.

Επιπλέον, όσοι επιθυμούν να ξεκινήσουν μια επιχείρηση σε Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιρλανδία ή Γερμανία μπορεί να υποβάλει αίτηση για βίζα ειδικά για επενδυτές, οι οποίοι χορηγούν προσωρινή διαμονή και μια διαδρομή προς τη μόνιμη διαμονή.

«Οι κυβερνήσεις θέλουν να δείξουν ότι ακολουθούν σκληρή γραμμή για τις χρυσές θεωρήσεις, αλλά αυτές οι θεωρήσεις είναι σημαντικές για τις οικονομίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, γι’ αυτό πολλές χώρες της ΕΕ βρίσκονται σε μια μάλλον διφορούμενη θέση», εξηγεί ο Will Harvey, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. .

Κατά την τελευταία δεκαετία, τα ευρωπαϊκά προγράμματα «χρυσής βίζας» απέφεραν άμεσες ξένες επενδύσεις συνολικού ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Πορτογαλία ήταν ένας από τους κύριους δικαιούχους με ποσά που ξεπερνούσαν τα 6,8 δισ. ευρώ.

Οι οικονομολόγοι λένε ότι οι χώρες που αντιμετωπίζουν υψηλά χρέη ή χαμηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και ταυτόχρονα προσπαθούν να επιτύχουν φιλόδοξους κλιματικούς στόχους, είναι αυτές που χρειάζονται περισσότερο ξένο κεφάλαιο. Αυτό σημαίνει ότι εάν μεταρρυθμιστούν ή καταργηθούν οι «χρυσές θεωρήσεις», θα μπορούσαν να τις αντικαταστήσουν άλλα φορολογικά κίνητρα.

Για παράδειγμα, στην Ισπανία, ένας νόμος που εισήχθη τον Ιανουάριο επιτρέπει σε μη κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με ψηφιακές νομαδικές βίζες, να πληρώνουν κατ’ αποκοπή συντελεστή 24% επί εισοδήματος έως 600.000 ευρώ για έξι χρόνια, έναντι φορολογικού συντελεστή 47% για το εισόδημα . κατοίκους στην υψηλότερη εισοδηματική κατηγορία.

Εκδότης: GM