1. Η έννοια του «καπιταλισμού επιτήρησης» αναφέρεται σε ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από τη μόνιμη κατασκοπεία του απλού ανθρώπου και τη συλλογή προσωπικών δεδομένων που είναι απαραίτητα για την εκτίμηση και την ακριβή πρόβλεψη της μελλοντικής συμπεριφοράς του. Η κατασκευή της συναίνεσης και η διοχέτευση της βούλησης, που πραγματοποιήθηκαν πριν από την έλευση της ψηφιοποίησης μέσω περισσότερο ή λιγότερο εξελιγμένων εργαλείων πειθούς και χειραγώγησης, διασφαλίζονται πλέον συστηματικά από αλγόριθμους, εφαρμογές, τεχνητές «νοημοσύνη» και avatar υπολογιστών του καθενός μας. , όλα αυτά είναι δυνατά μόνο υπό τις συνθήκες της μόνιμης και πανταχού παρούσας επιτήρησής μας.

Η έννοια της «εταιρικής διακυβέρνησης» αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο μια εταιρεία, η οποία έχει μετόχους, διοικητικά ή εποπτικά συμβούλια, διευθυντές, έμμεσους μετόχους.ενδιαφερόμενα μέρη), λογοκριτές/ελεγκτές, πληροφοριοδότες (πληροφοριοδότες), συμβουλές δεοντολογίας κ.λπ. Οι αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης επιμένουν στην ηθικοποίηση της θέσης του μάνατζερ και της ευθύνης του απέναντι στους άμεσους και έμμεσους μετόχους. Σε γενικές γραμμές, η θεωρία της εταιρικής διακυβέρνησης βλέπει την εταιρεία ως ένα αντίγραφο της ανθρώπινης κοινωνίας οργανωμένης στο κράτος, σύμφωνα με δημοκρατικές αρχές και γύρω από θεμελιώδεις ηθικές και πνευματικές αξίες γύρω από τις οποίες πρέπει να συγκεντρώνεται, να οργανώνει και να λειτουργεί κάθε ανθρώπινη κοινότητα. Η εγκατάλειψη αυτών των αξιών καταστρέφει σταδιακά την κοινωνική συνοχή και καθιστά αυτή την κοινότητα καταδικασμένη σε καταστροφή.

Η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα. Γιατί οι κρατικές εξουσίες είναι συνταγματικά περιορισμένες, αλλά η οικονομική εξουσία όχι;

Γιατί να υπερασπίζονται τα δικαιώματα και οι ελευθερίες από το καταχρηστικό, αυταρχικό ή ολοκληρωτικό κράτος και όχι από πολυεθνικές εταιρείες;

2. κοινωνία παραβαίνω συχνά θεμελιώδεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Είναι γεγονός, όχι θεωρία συνωμοσίας.

Το φάσμα τέτοιων πράξεων είναι πολύ ευρύ, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και παράνομων συναλλαγών με εγκληματικά και τρομοκρατικά πολιτικά καθεστώτα.

Η ακατάλληλη συγκέντρωση ιδιοκτησίας των φυσικών πόρων και η ανεύθυνη κατανάλωσή τους έχει ως αποτέλεσμα την άρνηση του δικαιώματος σε τροφή, στέγαση, εκπαίδευση ή περίθαλψη σε μεγάλο αριθμό αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων.

Οι εταιρείες συχνά και ευρέως ασκούν, παρά τις υποκριτικές ηθικές τους δεσμεύσεις, τη δουλεία, την παιδική εργασία, την εκμετάλλευση και την προώθηση του μίσους ή της περιφρόνησης κατά των φτωχών και των πεινασμένων/υποσιτισμένων. Οι εταιρείες είναι συχνά ένοχες για τον περιορισμό ή την άρνηση πρόσβασης σε συστήματα υγειονομικής περίθαλψης (συμπεριλαμβανομένης της τιμολόγησης των φαρμάκων, της ασφάλισης υγείας για τους προνομιούχους και του διαχωρισμού βάσει ιθαγένειας/εθνικότητας), παρακάμπτοντας το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον και καταστρέφοντας τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και το τροπικό δάσος του Αμαζονίου. .

όλα σημαίνουν ασήμιμερίσματα όσο το δυνατόν υψηλότερα και συνεχώς αυξανόμενες κεφαλαιοποιήσεις αγοράς, μεταξύ άλλων προς όφελος ορισμένων θεσμικών μετόχων που θα πρέπει να εκπροσωπούν τον απλό άνθρωπο και να μην επωφελούνται από τα βάσανα των άλλων – κατά γενικό κανόνα, αυτή είναι η θέση των συνταξιοδοτικών ταμείων ή των κυρίαρχων επενδυτικά ταμεία, πανεπιστήμια, δήμοι, φιλανθρωπικά ιδρύματα κ.λπ., όλα διαχειριζόμενα από management gigafunds, τα οποία επιβάλλονται με ολοκληρωτικό τρόπο σε παγκόσμιο επίπεδο χρησιμοποιώντας ακριβώς το μύθο της συνεχούς οικονομικής ανάπτυξης και της ατελείωτης κερδοφορίας και αδιάφορα στις ανθρώπινες πτυχές.

Το παγκοσμιοποιημένο χρήμα δεν μυρίζει πια.

Αυτό έχει γίνει η σύγχρονη εταιρική διακυβέρνηση.

3. κοινωνία λανθασμένα ιεράρχηση θεμελιωδών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, σε αντίθεση με την τρέχουσα ατζέντα του απλού ανθρώπου.

Στο παρελθόν, τα περιφερειακά δικαιώματα, που δεν μεταβιβάστηκαν αρκετά για να εισέλθουν στην πανοπλία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, αντικατέστησαν τα ουσιαστικά δικαιώματα και τις κρίσιμες ελευθερίες.

Υπό την επίδραση της προπαγάνδας και της «εγκεφαλοκρατίας», οι δικαστικοί θεσμοί του κόσμου (μεγάλου κύρους πριν από 20-30 χρόνια, αλλά σήμερα στη μοιραία κλίση της απόλυτης απαξίωσης) έχουν επικεντρωθεί στην ταυτότητα του φύλου, στη θετική διάκριση ορισμένων φυλών ή κατηγορίες του πληθυσμού με το πρόσχημα της καταπολέμησης του ρατσισμού και της «ομοφοβίας», του αντιγεννητικού, του βιγκανισμού και της εντομοφαγίας κ.λπ., μέρα με τη μέρα ξεδιπλώνονται κάθε είδους άλλες φαινομενικά καλοπροαίρετες «προοδευτικές» παρεκτροπές.

Ένα απαίσιο δικαίωμα στο θάνατο (ευθανασία) αντικαθιστά σταδιακά το δικαίωμα στη ζωή. Δείτε, για παράδειγμα, την περίπτωση του 12χρονου παιδιού στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το βρετανικό σύστημα δικαιοσύνης αποφάσισε να το αποσυνδέσει από τις συσκευές, παρά την αντίθεση γονέων και μέρους της κοινωνίας των πολιτών – σε πλήρη δημογραφική οπισθοδρόμηση Για τις Ευρωπαίες γυναίκες, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε αυτό το καλοκαίρι ότι το βρετανικό κράτος έκανε καλά που έδωσε σε αυτό το παιδί το δικαίωμα σε έναν λυτρωτικό θάνατο. Δείτε επίσης τη νέα καναδική νομοθεσία που επιτρέπει οικονομικά σε όσους δεν έχουν πλέον τα μέσα να ζουν αξιοπρεπώς και που πάσχουν από κατάθλιψη να αυτοκτονήσουν «με αξιοπρέπεια», συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι μόλις 19 ετών.

Πράγματι, το Δικαστήριο του Στρασβούργου μόλις θέσπισε το δικαίωμα βεβήλωσης κλασικών, παραδοσιακών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών τόπων και αντικειμένων, τα οποία τυγχάνει να είναι επίσης διαχρονικά πολιτιστικά σύμβολα και ubukui. Δείτε την περίπτωση του καθεδρικού ναού La Madeleine του Παρισιού, που χτίστηκε από τον Ναπολέοντα σε στυλ αρχαίων ελληνικών ναών – το 2013, μια γυναίκα από την ουκρανική φεμινιστική οργάνωση Femen σκαρφάλωσε στο βωμό γυμνή, κρατώντας ένα μοσχαρίσιο συκώτι, συμβολίζοντας την έκτρωση και κλαίγοντας ότι ο Ιησούς θα έπρεπε να είχε ματαιωθεί και το ΕΔΔΑ, πριν από 10 ημέρες, διαπίστωσε ότι είχε παραβιαστεί το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης της «διαδηλώτριας» όταν καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή γι’ αυτό. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε καθημερινά επεισόδια «επίδειξης» στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο, όπου έργα παγκόσμιας τέχνης, ανεκτίμητης αξίας, καταστρέφονται γιατί θα συμβόλιζαν τον παλιό κόσμο, εχθρικό προς το περιβάλλον. – Ο διάσημος πίνακας του Βαν Γκογκ με ηλιοτρόπια και το κορίτσι του Βερμέερ με ένα μαργαριταρένιο σκουλαρίκι είχε αυτή τη μοίρα πρόσφατα.

Ταυτόχρονα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έδωσε την ανατροπή του στο πρόσφατα ολοκληρωμένο παγκόσμιο ιατρικό και γενετικό πείραμα, με όλους τους κινδύνους και τις επιπτώσεις του για την υγεία και την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου είδους, καθιερώνοντας την ορθότητα της υποταγής στο «επιστημονικό» διατάγματα της τεχνοκρατίας, υπό το πρόσχημα της δημόσιας υγείας και ασφάλειας.

Το δικαίωμα στην υγεία αντικαθίσταται πλέον από την υποχρέωση να είναι καλά στην υγεία του

Το δικαίωμα στην κοινωνικοποίηση και την ενεργό πολιτική και πολιτική συμπεριφορά αντικαθίσταται από την κοινωνική αποστασιοποίηση, την απομόνωση σε «ασφαλείς χώρους» και τη μόνιμη παρουσία στα κοινωνικά δίκτυα και παράλληλα, προσομοιωμένα σύμπαντα.

Το δικαίωμα στην ελευθερία της γνώμης και των πεποιθήσεων αντικαθίσταται από το δικαίωμα συμμετοχής σε σέκτες, κοινότητες φύλων, φούσκες του Διαδικτύου, θρησκείες και πολιτικά ορθές ιδεολογίες που συντίθενται με βάση πληροφορίες από μία μόνο πηγή, η αλήθεια των οποίων δεν μπορεί να αμφισβητηθεί χωρίς αυτομάτως επιβάλλεται η κύρωση του κοινωνικού, εκπαιδευτικού, οικονομικού αποκλεισμού κ.λπ.

Η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής (για την οποία οι εταιρείες που κατέχουν και καταναλώνουν αδηφάγα μη ανανεώσιμους πόρους ήταν, είναι και θα είναι ένοχοι) κατηγορείται στους ανθρώπους και ευτελίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην τροφή, τη διαμονή, τη θερμική άνεση, την ελευθερία κίνηση και ελεύθερη επιλογή απασχόλησης ή δραστηριότητας που δημιουργεί εισόδημα.

Υπό την επίδραση της σκληρής και αδυσώπητης προπαγάνδας για αυτά τα περιφερειακά «δικαιώματα», ο κόσμος μας έχει ξεχάσει διεθνείς συμβάσεις, διαθήκες και συνθήκες (ξεχασμένος νόμος) που δίνει έμφαση στα βασικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελευθερία γνώμης, οι ίσες ευκαιρίες, το δικαίωμα στην εργασία και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

Όλες αυτές οι αναγκαστικές ανακατασκευές των ηθικών, ουμανιστικών, κυριαρχικών και οικογενειοκρατικών θεμελίων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποκινούνται μόνο από μάρκετινγκ και ιδεολογικά κίνητρα.

Αυτό έχει γίνει η σύγχρονη εταιρική διακυβέρνηση.