Έχει μπει στη φάση των συλλογικών παραισθήσεων με την κατάσταση στην Ελλάδα, εκείνη που οι άνθρωποι αρχίζουν να αντιδρούν περισσότερο σε μύθους και θρύλους παρά σε πραγματικότητες που στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρουν πια καν. Αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν απλώς ένα απλό πόκερ σαλόνι για καλύτερες συνθήκες φαίνεται να ξεφεύγει από τον έλεγχο και να οδηγεί σε μια κατάσταση που κανείς δεν θέλει και στην οποία όλοι πρέπει να χάσουν, αλλά που, μέσα από το παιχνίδι των περιστάσεων, γίνεται αναπόφευκτο: Grexit. Το ίδιο συνέβη με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, του οποίου τον αιώνα μνημονεύσαμε πέρυσι: μια καταστροφή που προκλήθηκε σε μεγάλο βαθμό ακούσια, από διστακτικούς και απροετοίμαστους πολεμιστές των οποίων οι επιμέρους ατζέντες ευθυγραμμίστηκαν μοιραία.

Φυσικά, το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην Αθήνα, όπου οι ωμές καρικατούρες και τα χάλκινα εθνοκλισέ έχουν αντικαταστήσει τη διαυγή ανάλυση στη συζήτηση για τα ευρωπαϊκά ζητήματα, εν μέσω περισσότερης δημόσιας υστερίας από ό,τι η σημερινή κυβέρνηση τροφοδοτεί ανεύθυνα. Ο διλεταντισμός έφτασε στο απόγειό του με την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Τσίπρα ότι θα προκηρύξει δημοψήφισμα την Κυριακή 5 Ιουλίου. Δυστυχώς, η ομιλία του παραπλανά τη Βουλή των Ελλήνων (που πρέπει να εγκρίνει το μέτρο), τους ψηφοφόρους και τη διεθνή κοινή γνώμη με φιλοσυραζικές τάσεις, που δεν κάνει πλέον τον κόπο να ελέγξει τα γεγονότα και διακινεί παραλογισμούς.

Τα γεγονότα όμως είναι τα εξής:

1. Οι εκπρόσωποι της Ελλάδας αποχώρησαν από την αίθουσα πριν την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για συμφωνία, άρα δεν υπάρχει νέο «πακέτο προτάσεων» που να ισχύει μετά την 1η Ιουλίου και να μπορεί να υποβληθεί σε δημοψήφισμα με ναι ή όχι. Με απλά λόγια, τεχνικά μιλώντας, προς το παρόν δεν είναι καθόλου σαφές τι ακριβώς θέλει ο Τσίπρας να πει ο κόσμος.

2. Η τρέχουσα συμφωνία βοήθειας λήγει τον Ιούνιο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τεθεί σε ψηφοφορία στις 5 Ιουλίου. Η προσφορά (ΕΕ, Τρόικα, «θεσμοί» κ.λπ.) δεν θα ισχύει πλέον την ημερομηνία της ψηφοφορίας.

3. Ο Τσίπρας κατέστησε σαφές, μέσα από τον τόνο της ομιλίας του, ότι συνιστούσε «όχι», κάτι που επιβεβαιώθηκε ρητά από αρκετούς υπουργούς. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση θα κάνει εκστρατεία κατά του δημοψηφίσματος. έχει όλα τα δικαιώματα. Τι θα γινόταν όμως αν ο κόσμος εξακολουθούσε να ψήφιζε «ναι» (υποθέτοντας ότι το πρόβλημα στο σημείο 1 θα λυνόταν και θα ήταν γνωστό τι ακριβώς); Η κυβέρνηση έχει προτείνει ότι σε αυτή την περίπτωση θα εξακολουθήσει να εφαρμόζει τα μέτρα που ζητούν οι εταίροι (ποια; Αυτά του ληγμένου πακέτου; Ανεξάρτητα, μετά από μερικές ημέρες ανάπαυσης, οι αγορές θα αντιδράσουν αυστηρά προς την κατεύθυνση του Grexit, θα υπάρξει να είστε πανικός, οπότε η πραγματική κατάσταση μετά τις 5 Ιουλίου θα είναι αυτή όλων των άλλων.

Αλλά πόσο αξιόπιστο είναι ότι μια κυβέρνηση που έκανε εκστρατεία κατά αυτού του έργου θα εφαρμόσει ένα περίπλοκο και δύσκολο πρόγραμμα στο οποίο έχει ήδη δηλώσει ότι δεν πιστεύει; Πώς να πω, με μηδέν ιδιοκτησία? Σε συνθήκες όπου ακόμη και αυτό που είχε προτείνει κατά τη διάρκεια της εκστρατείας και που είχε ενθουσιάσει τον κόσμο, δεν έκανε τίποτα για έξι μήνες: πάταξη της φοροδιαφυγής, πιάνοντας τους μεγαλοφυγάδες, υλοποίηση κάποιων υποδειγματικών υποθέσεων και ανάκτηση χρημάτων από τον προϋπολογισμό κ.λπ. Στην πραγματικότητα, ο Βαρουφάκης, ο υπουργός playboy που αναφέρεται στο Υπουργείο Οικονομικών, φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα ταξίδια σε όλη την Ευρώπη για να συγκεντρώσει υλικό για τα επόμενα βιβλία του με αποκαλύψεις για το πώς διαπραγματευόταν ομηρικά με την Τρόικα, πώς ήθελε και πώς δεν του επέτρεπαν, κ.λπ. που θα ξαναρχίσουν την ακαδημαϊκή τους καριέρα σε ένα μεγάλο αριστερό πανεπιστήμιο της Δύσης, όπου θα τους υποδεχθούν ως ήρωες.

Στην πραγματικότητα, κανείς δεν εμπόδισε την κυβέρνηση Τσίπρα για έξι μήνες να τερματίσει τη διαφθορά κατά της οποίας φώναζε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και να του πάρει τα παράνομα χρήματα. αντιθέτως ενθαρρύνθηκαν. Αλλά το αποτέλεσμα είναι μηδέν, δεν έγινε τίποτα. Το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν η αντιστροφή περίπου ενός έτους προσπαθειών της προηγούμενης κυβέρνησης και η μετατροπή ενός αιφνιδιαστικού πρωτογενούς προϋπολογισμού σε έλλειμμα (Δες εδώ) με άλλα λόγια, ακόμα κι αν είχε διαγραφεί όλα χρέους, η Ελλάδα θα ήταν ακόμα στο κόκκινο με τις τρέχουσες δαπάνες της.

Επιπλέον, το δημοψήφισμα μπορεί να παρεμποδιστεί από ένα μικρό πρόβλημα. Σύνταγμα της Ελλάδος (που αρχίζει μεγαλοπρεπώς, όπως βλέπετε: «Εις το όνομα της Αγίας Τριάδας, ενιαίας και αδιαχώρητου όντος…» κλπ) προβλέπει στο άρθρο 44 (2): «Δημοψήφισμα για τους νόμους που εγκρίθηκαν από τη Βουλή περί. σημαντικά ερωτήματα κοινωνικά ζητήματα, με εξαίρεση τα δημοσιονομικά, θα συγκληθούν από τον Πρόεδρο με απόφαση των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών… κ.λπ.

Διαβάστε το πλήρες άρθρο και σχολιάστε στο Contributors.ro