Είναι ένας ενδιαφέρον παραλληλισμός μεταξύ πατέρα και γιου που βρήκαν το πιο εξαθλιωμένο πρόσωπο στην Ευρώπη σχεδόν ταυτόχρονα. Καθώς ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ φανταζόταν το μέλλον του Sins of the Future που τρώει πλαστικά στις μουχλιασμένες και σκουριασμένες ελληνικές ακτές στην τελευταία του ταινία, που προβλήθηκε εδώ τον Ιανουάριο, ο Μπράντον έδωσε ζωή στην παράξενη φανταστική γη του, τη Λάτοκα, σε τοποθεσίες της Κροατίας και στα ουγγρικά. Από την καναδική σκοπιά, φυσικά, σε αυτό το μέρος του κόσμου υπάρχουν μερικές πραγματικά εξωτικές μπρουταλιστικές τοποθεσίες, αλλά ευτυχώς η παθιασμένη τέχνη των δύο Cronenberg απέχει πολύ από το μόνο πράγμα που τους συνδέει.

Με βάση τις τρεις μεγάλου μήκους ταινίες του Μπράντον Κρόνενμπεργκ μέχρι σήμερα, είναι ξεκάθαρο να πούμε ότι ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης συνεχίζει να αναλογίζεται την κληρονομιά του πατέρα του και να την οδηγεί σε νέες συναρπαστικές κατευθύνσεις. Ο Πισίνα που ξεχειλίζει μπορεί να μπει στη σειρά χωρίς κανένα πρόβλημα, στα χαρτιά είναι επίσης ένας σκοτεινός τρόμος επιστημονικής φαντασίας, όπου η περίεργη τεχνολογία θέτει σε κίνηση τα γεγονότα και το ανθρώπινο σώμα παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Σε αντίθεση με το παλιό Cronenberg, ωστόσο, οι συγκεκριμένες τεχνολογικές διεργασίες δεν είναι πολύ σημαντικές εδώ και η στρέβλωση της καμπαρντίνας είναι επίσης δευτερεύουσα. Στην περίπτωση του Brandon Cronenberg, η ψυχή είναι πιο κατεστραμμένη και στριμμένη πέρα ​​από την αναγνώριση, οπότε ίσως θα ήταν πιο ακριβές να ορίσουμε την ταινία του ως έναν σατιρικό μεταφυσικό εφιάλτη.

Ο Πισίνα που ξεχειλίζει Λειτουργεί σαφώς καλύτερα εάν ο θεατής γνωρίζει όσο το δυνατόν λιγότερο την ιστορία που έχει μπροστά του. Φτάνει, το εύπορο ζευγάρι των Δυτικών κάνει διακοπές σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο που περιβάλλεται από φράχτη στην προαναφερθείσα παραλία Latoka. Υπάρχουν περίεργα έθιμα και νόμοι στη χώρα, η φτώχεια και η εγκληματικότητα είναι τεράστια πέρα ​​από τον φράχτη. Μια μέρα, οι ήρωές μας συναντούν ένα άλλο παντρεμένο ζευγάρι και, φυσικά, παραβιάζουν τους κανόνες και εγκαταλείπουν το προστατευμένο κατάλυμά τους. Στο δρόμο για το σπίτι, όμως, συμβαίνει μια τυχαία τραγωδία και από εκεί οι διακοπές μετατρέπονται σε πραγματικό εφιάλτη, από τον οποίο δεν μπορούν και δεν θέλουν να ξεφύγουν.

Ο Λατόκα προκαλεί τόσο τον εξωτισμό της μετασοβιετικής περιοχής, κυρίως της Γεωργίας, όσο και των Βαλκανίων, κυρίως της Αλβανίας. Ευτυχώς, ωστόσο, δεν υπάρχει εκτεταμένος ανατολικός άγριος ρομαντισμός, ο Κρόνενμπεργκ ήταν πολύ περισσότερο στριμωγμένος από τον σπλαχνικό φόβο του προνομιούχου λευκού δυτικού άνδρα αναμεμειγμένο με ενοχές. Οι δημιουργοί λοιπόν έχουν επινοήσει ένα σουρεαλιστικό μέρος από στοιχεία που συλλέγονται εδώ κι εκεί, που χτίζει τέλεια την ταινία. Τα περίεργα έθιμα και οι σκληροί νόμοι της Latoka εξυπηρετούνται τέλεια από τις τοποθεσίες Csepel, τα εντυπωσιακά φορτηγά UAZ και τα ασθενοφόρα Nysa. Για εμάς, αυτό το συναίσθημα τόσο του οικείου όσο και του ξένου θα γίνει ακόμα πιο δυνατό, που ταιριάζει απόλυτα Πισίνα που ξεχειλίζει με το οραματικό του ύφος.

Στην αρχή, βέβαια, αυτή η παράξενη περιοχή εμπνέει τρόμο στους ήρωές μας, αργότερα λειτουργεί ως ένα είδος καταλύτη και βοηθά στην αφαίρεση του μανδύα του πολιτισμού και τελικά μετατρέπεται σε παιδική χαρά που αγοράζεται με το κιλό. Σε αυτόν τον βαθμό, η ταινία είναι συνδεδεμένη με το ζήτημα του αποικισμού, αλλά όλος αυτός ο θόρυβος στο παρασκήνιο είναι κάπως ενδιαφέρον. Το κύριο ερώτημα είναι προφανώς τι συμβαίνει όταν ο ζωικός εαυτός αναδύεται πίσω από τον υποτιθέμενο και αναμενόμενο δυτικό ρόλο. Ο Λατόκα είναι διεφθαρμένος επειδή αυτοί οι ήρωες είναι στην πραγματικότητα διεφθαρμένοι άνθρωποι, παρόλο που δεν το συνειδητοποιούν για πολύ καιρό.

Ο Πισίνα που ξεχειλίζει σκηνοθετική ταινία που φτάνει στα άκρα, ακολουθεί αυτό που συμβαίνει στο αφυπνισμένο ένστικτο όταν δεν υπάρχει πιο αυστηρός κοινωνικός κανόνας γύρω μας. Επιπλέον, ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας συγγραφέας που έγραψε μόνο ένα βιβλίο, το οποίο δεν είχε μεγάλη επιτυχία, έτσι συνεχίζει να το γράφει όλη την ώρα, μένοντας στη χώρα που γίνεται επικίνδυνη για αυτόν μόνο λόγω έμπνευσης. Στην πραγματικότητα, φυσικά, τον έχει ενεργοποιήσει το όμορφο γυναικείο μέλος του άλλου ζευγαριού, το οποίο επίσης τροφοδοτεί συνεχώς τον εγωισμό του, στέλνοντας τον άντρα σε μια ανελέητη καθοδική σπείρα. Η Mia Goth είναι φανταστική ως η προκλητική Gabi, όπως και ο Alexander Skarsgård που ταιριάζει πολύ στον χαρακτήρα του συγγραφέα που παρασύρεται στη σκοτεινή πλευρά.

Μάλλον μπορεί να συναρμολογηθεί από τα παραπάνω, δηλ. Πισίνα που ξεχειλίζει είναι χτισμένο από γνωστά στοιχεία από αλλού, και δεν υπάρχει μέρος της ιστορίας που δεν θα μπορούσαμε να έχουμε δει αλλού. Η κοινωνική κριτική που εκτυλίσσεται δεν είναι πρωτοποριακή, το δίλημμα του χαρακτήρα δεν είναι καινούργιο, η ιστορία είναι παρ’ όλα αυτά ελικοειδής και τεταμένη, που σημαίνει ότι λειτουργεί διαρκώς. Ο Κρόνενμπεργκ έκανε αξιόπιστη δουλειά ως συγγραφέας, αλλά ως σκηνοθέτης ήταν κορυφαίος. Η ιδιαιτερότητα της ταινίας είναι πρώτα απ’ όλα ο τρόπος με τον οποίο μας τα λέει όλα αυτά.

Ο Πισίνα που ξεχειλίζει υπάρχει κάτι περίεργο και ανησυχητικό στο ύφος του, που κλίνει σταδιακά προς τον σουρεαλισμό, που γίνεται όλο και πιο σοβαρός στο λεπτό. Γι’ αυτό το λόγο βρισκόμαστε σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή του πρωταγωνιστή, δηλαδή δεν θέλουμε επίσης να ξεφύγουμε από τον απωθητικό-ελκυστικό εφιάλτη. Επιπλέον, η εμβάπτιση ενισχύεται από όλο και πιο άγρια ​​αφηρημένα επεισόδια και ένθετα, έτσι το συνολικό αποτέλεσμα μοιάζει πραγματικά με έναν νωχελικό βαλκανικό εφιάλτη που μας συνοδεύει για μέρες.