Η μαζική ήττα στις εκλογές της 3ης Απριλίου δεν φαίνεται να νηφάλιασε ούτε την αριστερά. Συνεχίζουν εκεί όπου, μέχρι τώρα, οι πολλές αποτυχίες τους δεν έχουν αλλάξει τον πολιτικό τους προσανατολισμό. Αρκετοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης Όρμπαν κατέστησαν σαφές τις τελευταίες ημέρες ότι, όπως ποτέ μετά το 2010, ο πληθυσμός δεν θα χρειάζεται πλέον να ανησυχεί για τη λιτότητα μετά από αυτόν τον πολιτικό διευθυντή.

Οι ειδήμονες που απέχουν πολύ από τους αριστερούς και φιλοκυβερνητικούς άρχισαν τώρα να μιλούν για το γεγονός ότι εάν υπάρχουν ειδικοί κλαδικοί φόροι, θα θεωρηθούν και ως μέτρα λιτότητας.

Το υπουργικό συμβούλιο δεν έχει συζητήσει ακόμη τους ειδικούς φόρους, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι θα γίνουν – δήλωσε ο Gergely Gulyás, υπουργός αρμόδιος για το γραφείο του πρωθυπουργού, κατά τις τελευταίες κυβερνητικές πληροφορίες.

Είναι αξιομνημόνευτο ότι μετά το 2010, η κυβέρνηση Orbán βοήθησε να τεθούν σε τάξη τα δημόσια οικονομικά όχι με το να πλήττουν τον πληθυσμό, αλλά να εξισορροπούν το βάρος για το κοινό. Αυτό δεν συνέβη ποτέ κατά τη διάρκεια του φιλελεύθερου καθεστώτος πριν από το 2010, όταν μόνο ο Ουγγρικός λαός και οι επιχειρήσεις επηρεάστηκαν από τις αποσύρσεις.

Πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης Όρμπαν διαμαρτυρήθηκαν για τους ειδικούς φόρους στον κλάδο μετά το 2010, φωνάζοντας ο ένας στον άλλο. Είπαν βήμα βήμα ότι οι εταιρείες θα χρεοκοπήσουν, δεν θα υπάρξει ανάπτυξη, θα υπάρξουν μαζικές απολύσεις, πολλές εταιρείες θα εγκαταλείψουν τη χώρα και νέοι επενδυτές θα εξαλείψουν την Ουγγαρία από τον χάρτη τους. Παρεμπιπτόντως, αυτό το κείμενο εκφράστηκε και κατά την εισαγωγή της μείωσης των γενικών εξόδων. Δεν είχαν δίκιο για αυτό ή για εκείνο. Το υπουργικό συμβούλιο έφερε τάξη στην ουγγρική οικονομία και εξισορρόπησε εκ νέου τα οικονομικά της με ειδικούς φόρους, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, επέκταση της απασχόλησης, μείωση της ανεργίας, ενθάρρυνση των επενδύσεων και επιτάχυνση της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση Orbán, η οποία κέρδισε τα δύο τρίτα των εκλογών για τέταρτη συνεχή φορά, έχει ένα μικρό έργο μπροστά της. Η εταιρεία δεν ήταν σε εύκολη θέση ούτε το 2010, αν και δεν αξίζει απαραίτητα τη σύγκριση των δύο περιόδων. Όπως είπε στην εφημερίδα μας ο László Parragh, πρόεδρος του Ουγγρικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου: το 2010 υπήρχε τρομερό οικονομικό βάρος στη χώρα, όλα κατέρρευσαν. Ήμασταν εκεί που οι Έλληνες, ως επί το πλείστον, είχαν ελάχιστες ελπίδες ανάκαμψης. Στο τέλος όμως τα κατάφερε.

Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε ότι η κατάσταση εκείνη την εποχή προκλήθηκε από την αποτυχία της βαλλιστικής διακυβέρνησης και τη διεθνή οικονομική κρίση που κορυφώθηκε σε αυτήν.

Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση, οι επενδυτές την εμπιστεύονται, η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους είναι σταθερή, ενώ είμαστε στην πρώτη γραμμή της ένωσης σε πολλούς τομείς.

Τι λέει τώρα η αριστερά; Ο ειδικός φόρος δεν είναι καλός, έστω και «βάρβαρη λύση», θα τον πληρώσει ο πληθυσμός, η κυβέρνηση θα πει ψέματα, θα χτυπήσει τη σκόνη στις οικογένειες – επαναλαμβάνουν, όπως παλιά. Εξάλλου, τόσο πολύ που δεν έχει ληφθεί ακόμη απόφαση για όλα αυτά.

Εμμένοντας στα γεγονότα, πρέπει να θυμόμαστε ότι παρά τους προηγούμενους κλαδικούς φόρους, η Ουγγαρία συγκαταλέγεται στους δέκα κορυφαίους επενδυτικούς προορισμούς στον κόσμο και σε περιφερειακό επίπεδο έχει κερδίσει την πρώτη θέση σε δύο κατηγορίες.

Για να μην τα πολυλογώ, ενώ η Σλοβακία ξεπέρασε την Ουγγαρία από άποψη σχετικής ανάπτυξης το 2006, υπό το αριστερό καθεστώς, το 2018 η Ουγγαρία ήταν μπροστά από τη Σλοβακία και πέρυσι αφήσαμε και την Πορτογαλία, κράτος μέλος της ΕΕ, από το 1986. Επιπλέον, εμείς έχουν αυξήσει το πλεονέκτημά μας έναντι της Ρουμανίας, επειδή το επίπεδο ανάπτυξης της Ουγγαρίας είναι υψηλότερο κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες.

Εικονογράφηση (Φωτογραφία: Zoltan Havran)