Το περασμένο Σαββατοκύριακο, 2 Ιουνίου, οι Ιταλοί σε όλο τον κόσμο γιόρτασαν την Ημέρα της Δημοκρατίας. Με την ευκαιρία αυτή, οι Ιταλοί της Ρουμανίας, που είναι μέλη της Ένωσης Ιταλών (RO. AS.IT) διοργάνωσαν επίσης, σε εθνικό επίπεδο, ανά περιφέρεια ή νομό, διάφορες επετειακές, αναμνηστικές, πολιτιστικές, αθλητικές δραστηριότητες, σηματοδοτώντας έτσι μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στη σύγχρονη ιστορία του ιταλικού κράτους.
Επίσης, στο παράρτημα του Ιταλικού Συλλόγου στο Μπακάου, ο πρόεδρος ing. Ο Silviu Niță, διοργάνωσε, όπως κάθε χρόνο, εκτός από την περίοδο της πανδημίας, συνάντηση με τα μέλη και τους υποστηρικτές του συλλόγου, παρακολουθώντας συγκινητικές στιγμές, όπως η ομιλία που εκφώνησε ο Eng. Silviu Niță, πρόεδρος του συλλόγου, «Το παρελθόν είναι πάντα παρόν” η έκθεση φωτογραφιών, με πτυχές της δραστηριότητας του συλλόγου, η προβολή δύο ταινιών μικρού μήκους, με την επίσκεψη κάποιων μελών της RO.AS.IT στην Ιταλία, με τίτλο «Στα χνάρια του”παρουσίαση του τόμου «Η Ρουμανική Λεγεώνα στην Ιταλία”συγγραφέας Δρ. Dumitru Zaharia.
Μετά ήρθε ένα δείπνοφιλία, αφορμή μνήμης, ιστορίες, φωτογραφίες, ευχές, αλλά και η υποδοχή μηνύματος από την πρόεδρο του Συλλόγου Ιταλών στη Ρουμανία, Ioana Grosaru.
Η πρόσκληση της συντακτικής ομάδας για συνέντευξη με τον πρόεδρο του παραρτήματος Bacău του Συνδέσμου Ιταλών στη Ρουμανία δεν μπορούσε να τιμηθεί για αντικειμενικούς λόγους, ο εορτασμός της Ημέρας της Ιταλικής Δημοκρατίας, η επιστροφή στην καθημερινή κανονικότητα, ήταν για μια στιγμή αυτό του κλάδου, Silviu Niță, ποιοι είναι, πώς εγκαταστάθηκαν εδώ οι Ιταλοί, τη δραστηριότητά τους, την ένταξη και τις σχέσεις με τους θεσμούς του ρουμανικού κράτους.
– Κύριε Πρόεδρε, σας συγχαίρω για τον εορτασμό της Ημέρας της Ιταλικής Δημοκρατίας, καθώς και όλους τους Ιταλούς του Μπακάου. Είπατε στη συνάντηση της 2ας Ιουνίου ότι η Ιταλία δεν έχει εθνική εορτή, αλλά η 2η Ιουνίου είναι γιόρτασε την Ημέρα της Δημοκρατίας. Ποια είναι η σημασία αυτής της ημέρας;
– Η εξήγηση είναι η εξής: στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1946, μετά από μια εξαιρετικά περίπλοκη περίοδο, ειδική για πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στις 2 Ιουνίου 1946 αποφασίστηκε η διοργάνωση δημοψηφίσματος, το οποίο, για την πρώτη , ήρθε η ώρα να ψηφίσουμε γυναίκες, για να πουν οι Ιταλοί αυτό που θέλουν: Δημοκρατία ή Μοναρχία. Το αποτέλεσμα, που προκάλεσε πολλές συζητήσεις και διαμάχες, με σφιχτό σκορ, ήταν με το μέρος όσων ήθελαν μια δημοκρατία. Αυτός είναι ο λόγος που γιορτάζεται η Ημέρα της Δημοκρατίας στην Ιταλία. Στην πραγματικότητα, είναι εθνική γιορτή για εμάς. Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για την ιστορία μας της Ιταλίας, έχουν στη διάθεσή τους αρκετές πληροφορίες από τα δίκτυα πληροφοριών, μεταβαίνοντας στις τοποθεσίες με την προδιαγραφή History of Italy.
– Είναι σημαντικό για τους αναγνώστες μας να γνωρίζουν πώς και πότε ήρθαν οι Ιταλοί στη Ρουμανία, πού εγκαταστάθηκαν και πώς ενσωματώθηκαν στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Ρουμανίας.
– Η ιστορία είναι μεγαλύτερη, οι Ιταλοί ήρθαν σε αυτό το έδαφος πριν από πολλά χρόνια, από περιέργεια, ταξίδια, θρησκευτικά και ακόμη και οικονομικά. Ο ίδιος ο Μέγας Στέφανος είχε Ιταλό γιατρό, να αναφέρουμε ότι οι περισσότερες πληροφορίες για τις ρουμανικές επαρχίες προέρχονται από καθολικούς ιερείς, ιεραποστόλους. Ωστόσο, η μετανάστευση των Ιταλών εδώ έλαβε χώρα μετά την εγκαθίδρυση των βασιλιάδων στη Ρουμανία, την άφιξη του Carol I, τα σχέδιά του για την ανάπτυξη της χώρας, μετά το 1881, απαιτούσαν εργατικό δυναμικό, ιδιαίτερα καταρτισμένο, επομένως έχει ασκήσει πιέσεις σε δυτικές χώρες για να το προσελκύσει έρχεται από Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία. Ήταν να χτιστούν δρόμοι, σιδηρόδρομοι, κτίρια, σταθμοί, συμπεριλαμβανομένων μνημείων. Έτσι ξεκίνησε το κύμα μετανάστευσης από την Ιταλία, που είχε πολύ εργατικό δυναμικό, αλλά δεν λειτουργούσε, δεν υπήρχαν επενδύσεις. Ήταν μετά τον πόλεμο, υπήρχαν επίσης πολύ φτωχές περιοχές στην Ιταλία, ειδικά στο Νότο. Ο καθένας ερχόταν με ό,τι μπορούσε, με βάρκες, τρένα, κάρα ακόμα και με τα πόδια. Υπήρχαν πολλοί νέοι, αλλά και μεγάλοι, καλοί τεχνίτες, με εμπειρία σε πολλούς τομείς. Βρήκαν ένα ευνοϊκό κλίμα εδώ, επωφελήθηκαν επίσης από ορισμένες εγκαταστάσεις, έτσι ενσωματώθηκαν καλά και γρήγορα, εγκαταστάθηκαν με τις οικογένειές τους. να κερδίζουν, ώστε σε μια γενιά να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή, έχοντας ό,τι χρειάζονταν, σπίτι, γη, επιχείρηση, και μετά τα βρίσκουμε στη βιομηχανία, το εμπόριο. Υπάρχουν πληροφορίες ότι οι περισσότεροι σιδηρόδρομοι, σταθμοί και γέφυρες κατασκευάζονται επίσης με τη συμβολή Ιταλών. Δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση, αλλά λέγεται ότι ήρθαν τότε περισσότεροι από 6.000 Ιταλοί.
Τα δράματα των Ιταλών που ήρθαν στη Ρουμανία
– Από την ομιλία σας έμαθα ότι το έτος 1950 ήταν μια δύσκολη χρονιά, με δραματικές προφορές για τους Ιταλούς της Ρουμανίας. Τι συνέβη?
– Το 1950, ξέρω ότι μετά από αίτημα του Στάλιν, ξένοι από χώρες υπό την επιρροή της Μόσχας έπρεπε να φύγουν από αυτές τις χώρες. Έτσι, γρήγορα, κλήθηκαν στο δικαστήριο, στην αστυνομία και τους παρουσιάστηκαν δύο επιλογές: να παραδώσουν τα διαβατήριά τους, να παραιτηθούν από την ιταλική ιθαγένεια και να γίνουν Ρουμάνοι πολίτες ή, σε αντίθετη περίπτωση, να φύγουν από τη χώρα. Κάποιοι τα παράτησαν, άλλοι όχι, οι παππούδες μου, τα αδέρφια της μητέρας μου, αρνήθηκαν να παραδώσουν τα διαβατήριά τους και, σε τρεις μέρες, έπρεπε να φύγουν από τη Ρουμανία με ό,τι μπορούσαν να πάρουν και με τα δύο χέρια. Άφησαν ένα διπλό σπίτι εδώ, το τρίτο σπίτι που έχτισαν εδώ στο Bacău, μετά εθνικοποιήθηκαν όλοι. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο κλάδοι: Ιταλικό υποκατάστημααπό αυτούς που επαναπατρίστηκαν και Ρουμανική θυγατρική, από αυτούς που έμειναν. Είμαι μέλος του ρουμανικού υποκαταστήματος, όπως πολλοί άλλοι, η μητέρα μου, μια Ιταλίδα, που μεγάλωσε εδώ, στις όχθες της Μπιστρίτσα, παντρεύτηκε τον πατέρα μου, Ρουμάνο, με καταγωγή από το Στανισέστι, επομένως, λόγω γάμου, δεν τον κάνει Μην τον ρωτήσετε τίποτα για την εθνικότητα του, εκτός από την απογραφή. Βλέπετε, οι δεσμοί έμειναν, άλλοι εδώ, άλλοι πιο πέρα, χωρισμένες οικογένειες, αληθινά δράματα, που ούτε ο χρόνος δεν μπορούσε να σβήσει. Όταν ήμουν δύο ετών, επιτράπηκε στη μητέρα μου να επισκεφτεί την οικογένειά της στην Ιταλία. Άλλο παράδειγμα: η γιαγιά μετά της μητέρας της, που πήγε στην Ιταλία σε μεγάλη ηλικία, έχοντας εδώ, στο Bacău, δύο θαμμένους συζύγους, μια κόρη, είχε τάφο, ήθελε να έρθει στο Bacău. Ήρθε, έζησε άλλα δύο χρόνια και πέθανε, θαμμένη με τους αγαπημένους της. Και αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση. Τι σημαίνει? Το ότι ενσωματώθηκαν καλά εδώ, ένιωθαν καλά, είχαν συνδεθεί με μέρη, με ανθρώπους, είχαν γονείς, φίλους και πολλοί ήθελαν να επιστρέψουν, στα 70, στα 80.
Ακόμα μαζί
– Μετά την Επανάσταση σχεδόν όλες οι εθνότητες αναζήτησαν μια μορφή οργάνωσης, δημιούργησαν συλλόγους, ομοσπονδίες, παραρτήματα, για να τους εκπροσωπήσουν με κρατικούς θεσμούς. Πότε ιδρύθηκε η Ιταλική Ένωση;
– Πριν υπήρχαν διάφορες μορφές οργάνωσης, εκπροσώπησης, όπως οι Οίκοι των Ιταλών, βρίσκονται ακόμα στην Κωνστάντζα, στο Γκαλάτσι, στο Γκρέτσι, κοντά στη Μπράιλα. Βρίσκονται επίσης σε άλλες τοποθεσίες, εδώ γνωρίστηκαν, έμαθαν τη γλώσσα, πέρασαν χρόνο, γιόρτασαν σημαντικά γεγονότα στη ζωή τους, ήταν το κέντρο τους, το σπίτι τους, στα κέντρα όπου υπήρχαν αρκετοί Ιταλοί, έχτισαν εκκλησίες, σχολεία, πώς ήταν στο Βουκουρέστι. Αμέσως μετά το 1991 δημιουργήθηκε η Ιταλική Κοινότητα, με παραρτήματα, ήμασταν μέρος αυτής στο Ιάσιο. Αυτή ήταν η αρχή, μετά την οποία, το 1996, δημιουργήθηκε ο Σύνδεσμος Ιταλών στη Ρουμανία, στη συνέχεια παραρτήματα, ανά νομούς. Το παράρτημά μας, του οποίου είμαι πρόεδρος, πριν από εμένα ήταν η κυρία Σαντουλέσκου, είναι μικρό, αλλά ενωμένο. Τώρα υπάρχουν άλλες 15 οικογένειες, των οποίων οι επικεφαλής της οικογένειας είναι Ιταλοί, οπότε κράτησαν το όνομά τους. Στους Ιταλούς ο πατέρας είναι αυτός που διαιωνίζει το όνομα, την παράδοση, στους Εβραίους η μητέρα. Είμαστε πλέον 55 Ιταλοί, συμπεριλαμβανομένων των υποστηρικτών.
Είμαστε περήφανοι για τους προδρόμους μας, έχτισαν πολλά κτίρια στη Ρουμανία, το μαυσωλείο Marasesti, όλους τους σταθμούς στην κοιλάδα Trotuș, μνημεία, κινηματογράφους, όπως το Fantazio, που έγινε το Red Flamura, Tineretului, από το Bacău, συνιδιοκτήτης αδερφός της μητέρας του, κτίριο του επαρχιακού νοσοκομείου, τα ψηφιδωτά του γηροκομείου κ.λπ.
Εκτός από τον Σύλλογο, με καταστατικό και νομικά αναγνωρισμένο, που μας εκπροσωπεί σε σχέση με το Δημόσιο, αλλά και με άλλους φορείς, καθώς και στις εξωτερικές σχέσεις, οι Ιταλοί εκπροσωπούνται στη Βουλή, βουλευτής. Ήταν αρχικά ο Μιρτσέα Γκροσάρου, σύζυγος της προέδρου του Συλλόγου, Ιοάνα Γκροσάρου, που είναι από το Μπακάου, ήταν ποδοσφαιριστής και τώρα αναπληρωτής είναι ο Άντι Γκροσάρου, ο γιος τους.
Σε εθνικό επίπεδο, ο σύλλογος εκδίδει ένα περιοδικό με το όνομα SIAMO DI NUOVO INSIEME (Είμαστε πάλι μαζί), έχουμε καλλιτεχνικές ομάδες, παιδικές κατασκηνώσεις, διοργανώνουμε εκθέσεις, θεματικές εξόδους “Στα χνάρια απόγονοι”, φεστιβάλ, υπάρχουν πολλοί σύλλογοι και πολιτιστικούς συλλόγους, και σε τοπικό επίπεδο συναντάμε άλλες εθνότητες κάθε χρόνο, με αφορμή την Ημέρα της Εθνικότητας, όπου παρουσιάζουμε ήθη, έθιμα, ό,τι έχουμε καλύτερα και ομορφότερα.
Πληρώνουμε τα χρέη μας στους γονείς μας
– Κύριε Niță, είστε πρόεδρος του παραρτήματος Bacău της ιταλικής ένωσης, περίμενα να συναντήσω ένα άτομο με ιταλικό όνομα. Ποια είναι η ιστορία σου?
– Η ιστορία μου μοιάζει με αυτή πολλών Ιταλών στη Ρουμανία. Η γιαγιά μου από τη μητέρα ήταν από τη Ρώμη, ήρθε στη Ρουμανία, ήταν νοικοκυρά. Ο παππούς μου ήταν λίγο Αυστριακός, τον έλεγαν Μάντερ. Ίσως το όνομά του ήταν Mandero, λέγεται ότι οι Αυστριακοί άλλαξαν και ονόματα ανθρώπων στα κατεχόμενα. Έκαναν πέντε παιδιά, ο παππούς μου πέθανε νέος και η γιαγιά μου ξαναπαντρεύτηκε, επίσης με έναν Ιταλό, εδώ στη Ρουμανία, και έκανε άλλα δύο παιδιά. Κάποιοι πέθαναν, δύο επαναπατρίστηκαν, ο ένας κλήθηκε στο στρατό και παρέμεινε στην Ιταλία. Η μητέρα του, γεννημένη στο Bacău, παντρεύτηκε έναν Ρουμάνο, Niță Stelian, με καταγωγή από το Stănișești, η γιαγιά του ήταν αδερφή του Grigore Tabacaru και ο παππούς του ήταν δάσκαλος στο Săucești. Στη συνέχεια έχτισε το Σχολείο 5 στο Bacău, στην Piaţa. πρώτος σκηνοθέτης. Ο πατέρας μου έκανε το Business Academy, δεν το τελείωσε, αλλά δούλευε ως οικονομολόγος. Μετά τον πόλεμο, οι γονείς μου μετακόμισαν στην Καμπίνα, όπου μεγαλώσαμε εγώ και ο αδερφός μου, όπου πήγα και στο γυμνάσιο. Ο πατέρας μου μετατέθηκε από το IRE Ploiesti, στο IRE Bacău, το 1961, πήρε ένα διαμέρισμα στην οδό Trotuș, έτσι έγινα και πάλι κάτοικος Bacău. Έκανα δυόμισι χρόνια ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Βουκουρέστι, παντρεύτηκα, η γυναίκα μου ήταν φοιτήτρια στο Ιάσιο, στα γράμματα, ρουμανικά-ιταλικά, και μετακόμισα στο Ιάσιο. Με τη σειρά μου, έχω δύο αγόρια, τον Bogdan, γιατρό στο Bacău, έχει δύο παιδιά, μαθητές και τον Silviu Florin, ηλεκτρολόγος μηχανικός, όπως εγώ, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, τον Καναδά, την Ιταλία και για περίπου δύο χρόνια ήρθε ο Bacău. , έχει μια κόρη, γιατρό στη Γαλλία. Χαίρομαι που είμαι με τα παιδιά μου, με τα εγγόνια μου, είναι δουλειά του παππού μου, ξέρεις πώς λένε, πληρώνουμε τα χρέη στους γονείς μας, στα εγγόνια μας. Δεν? Είναι το μέλλον, κρατούν μακριά τα ονόματά μας, είναι οι κληρονόμοι του παρελθόντος μας, μας διαβεβαιώνουν για την αθανασία, κατά κάποιο τρόπο.
 |
Εγγραφείτε στο κανάλι Ξυπνητήρι Telegram λαμβάνετε πληροφορίες χωρίς λογοκρισία σύμφωνα με τα “κοινοτικά πρότυπα” |
διαφήμιση
|
|
