Γιορτάζουμε χωρίς να γιορτάζουμε πραγματικά Ημέρες Πολιτισμού. Η κατάστασή της μας δείχνει πόσο πολύ την εκτιμά η χώρα. Λέμε ότι γιορτάζουμε μια θεμελιώδη περιοχή για την ύπαρξη του ρουμανικού λαού και της ρουμανικής γλώσσας ακριβώς για να καλύψουμε την αδυναμία επένδυσης στον πολιτισμό.

Γιορτάζουμε μια λεγόμενη ημέρα πολιτισμού για να αυταπατούμε ότι κάνουμε κάτι για αυτήν και για την ύπαρξη του Μιχάι Εμινέσκου. Έχουμε μια εθνική ημέρα του ρουμανικού πολιτισμού χωρίς να έχουμε πραγματική πολιτιστική ζωή. Υπάρχουν επίσης παραστάσεις σε πολλά εθνικά θέατρα, στην Εθνική Λυρική Σκηνή και έχουμε ένα Φεστιβάλ Τζορτζ Ενέσκου. Κατά τα άλλα, η πολιτιστική ζωή της χώρας είναι σκονισμένη, φτωχή, άδεια από αξίες, συζητήσεις και μεγάλες προσωπικότητες. Οι περισσότερες από τις διασημότητες είναι άγνωστες καθώς περνούν από την Επισκοπή Bihor.
Είμαστε πιο επαρχιώτες από το 1848! Είμαστε περισσότερο από ποτέ αδιάφοροι για τις τέχνες και τους καλλιτέχνες.
Τα μνημεία είναι παρακμιακά, τα αφιερώματα στα κλασικά είναι επίσης επίσημα και τοπικά.
Οι κριτικές εκδόσεις είναι αόρατες και ακυκλοφόρητες.
Τα βιβλιοπωλεία είναι φτωχά βιβλιοπωλεία στα παντοπωλεία.
Το βιβλίο πουλάει πιο δυνατά από οτιδήποτε άλλο, η λογοτεχνία διαμαρτυρίας δεν υπάρχει και ο πατριωτισμός έχει εξαφανιστεί. Παρά τη διεθνή επιτυχία της, η ρουμανική ταινία πεθαίνει στο σπίτι της.

Σήμερα τα παιδιά είναι αιχμάλωτα της μουσικής hip hop, house και manele.
Οι τέχνες βρίσκονται στην τελευταία θέση προς το συμφέρον του λαού, αλλά δέκα φορές λιγότερο από ό,τι στα χρόνια του κομμουνισμού.
Εκείνη την εποχή, γεωπόνοι μηχανικοί αγόρασαν την «Ιστορία της Λογοτεχνίας από τις ρίζες της μέχρι τις μέρες μας» του George Călinescu και εγγράφηκαν στη Literary Romania.
Τα πολιτιστικά περιοδικά ζύγιζαν όσο η εφημερίδα Scintia.
Εκείνη την ώρα, διακόσια-τριακόσια άτομα έκαναν ουρά για να αγοράσουν το Delirium του Marin Preda.
Εκείνη την εποχή, η ουρά για όσους ήθελαν να δουν μια έκθεση του Mihai Stănescu ήταν ένα χιλιόμετρο.
Τότε δεν είχαμε τηλεόραση ή ραδιόφωνο, αλλά ένα καλό βιβλίο έκανε πολύ περισσότερο θόρυβο από την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.

Σήμερα είναι η Ρουμανική Εθνική Ημέρα Πολιτισμού όπου κυριαρχούν το Untold, το Neversea και το Electric Castle, τρομερές υποθέσεις λόγω του πολιτισμού.
Σήμερα είναι και η μέρα των συναυλιών που πληρώνουν οι δήμαρχοι για να μαζέψουν ψήφους;
Σήμερα είναι η μέρα των μάνατζερ που έχουν πατήσει το πόδι τους σε πολιτιστικούς φορείς και θέλουν να τους κυριαρχήσουν μέχρι να ακολουθήσουν τα βήματα του Ion Caramitru.
Σήμερα είναι η Ημέρα Ρουμανικού Πολιτισμού που δεν έχει λογοτεχνική ζωή και βιβλία εκδηλώσεων. Σήμερα είναι Ημέρες Πολιτισμού γιατί έχουμε την κληρονομιά των ιδιοφυιών, όχι την πνευματική παραγωγή των συγχρόνων μας.
Σήμερα είναι Εθνική Ημέρα Πολιτισμού, που είναι χάλια σε πολιτικούς και απατεώνες.
Σήμερα είναι η Εθνική Ημέρα του Ρουμανικού Πολιτισμού με νέους διασημότητες και προσωπικότητες.
Σήμερα είναι η μέρα του πολιτισμού στην πολιτική, στον Τύπο και στην εκπαίδευση.
Σήμερα είναι Εθνική Ημέρα Πολιτισμού επειδή υπάρχει ένα άγαλμα του Mihai Eminescu μπροστά από το Romanian Athenaeum.
Σήμερα είναι η Ημέρα Ρουμανικού Πολιτισμού που καταναλώνει περισσότερη υποκουλτούρα.

Για τους περισσότερους από εμάς, θα πρέπει επίσης να διοργανώσουμε μια ημέρα ρουμανικής υποκουλτούρας. Ο ρουμανικός λαός ζει όλο και πιο μακριά από τους συγγραφείς, και χάνεται, χωρίς να προσκολλάται στους ανθρώπους. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ενταχθεί στις τάξεις των πολιτικών. Και οι πιο ανόητοι πολιτικοί, ως ένδειξη νίκης της υποκουλτούρας, ανυψώθηκαν στο βαθμό των υπουργών. Εδώ και δύο χρόνια, στη «μορφωμένη Ρουμανία», δεν είχαμε πτυχιούχους που καταναλώνουν πολιτισμό.
Ο ρουμανικός πολιτισμός είναι απλώς μια περιοχή για τους υπουργούς της υποκουλτούρας της υποκουλτούρας.
Σήμερα είναι η Εθνική Ημέρα του Ρουμανικού Πολιτισμού, μια ημέρα αφιερωμένη σε όσους βρέθηκαν εκεί. Όσοι ήρθαν, ελάχιστη σχέση έχουν με το έδαφος.