Τα αίτια και η θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ, που προκαλεί απώλεια μνήμης και ψυχική επιδείνωση, είναι ακόμη άγνωστα. Είναι ένα ερώτημα πόσο από αυτό οφείλεται σε κληρονομικούς παράγοντες και πόσο από αυτό αναπτύσσεται λόγω του περιβάλλοντος ή του πολιτισμού. Έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια καταλήγει στο συμπέρασμα από ιστορικές πηγές ότι κυρίως πολιτισμικοί λόγοι μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτό το φαινόμενο.
Ο Journal of Alzheimer's Disease Οι συγγραφείς της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Analyzing Ancient Greek and Roman Texts έψαξαν για σύγχρονες περιγραφές της άνοιας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ασθένεια πρέπει να ήταν πολύ σπάνια πριν από 2.000 έως 2.500 χρόνια.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πολύ, πολύ λίγους, αλλά βρήκαμε ένα που περιέγραφε ήπια γνωστική εξασθένηση. Μεταξύ των Ρωμαίων, τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις έχουν βρεθεί που περιγράφουν προχωρημένη άνοια – δεν είναι γνωστό αν πρόκειται για νόσο του Αλτσχάιμερ. Υπήρχε όμως μια αύξηση από τους Έλληνες στους Ρωμαίους
είπε ο Caleb Finch, καθηγητής γεροντολογίας στο USC.
Οι Έλληνες αναγνώρισαν ότι με το γήρας επήλθε επιδείνωση της μνήμης, αλλά δεν έγραψαν για την πλήρη απώλεια της μνήμης ή την απώλεια της ικανότητας ομιλίας. Στα κείμενα του Ιπποκράτη και των συναδέλφων του, ανάμεσα στις ασθένειες της τρίτης ηλικίας αναφέρονται η κώφωση, η ζάλη και οι πεπτικές διαταραχές, αλλά η μνήμη δεν αναφέρεται ούτε μία φορά.
Αιώνες αργότερα, ο Γαληνός, Ρωμαίος γιατρός ελληνικής καταγωγής, ξεκαθάρισε: πέρα από την ηλικία των 80 ετών, είναι πιο δύσκολο για τους ηλικιωμένους να θυμούνται πράγματα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος αφηγείται μια περίπτωση κατά την οποία ο διάσημος ρήτορας και γερουσιαστής Valerius Messala Corvinus ξέχασε το όνομά του. Σύμφωνα με τον Κικέρωνα
η βλακεία των γηρατειών είναι χαρακτηριστική (…) των ανεύθυνων γερόντων, αλλά όχι όλων των γερόντων.
Σύμφωνα με τον Finch, το γεγονός ότι οι ρωμαϊκές πόλεις ήταν πιο πυκνοκατοικημένες αυτή την εποχή θα μπορούσε να έπαιξε ρόλο στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη συχνότητα της νόσου. Επιπλέον, οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν υδραγωγεία μολύβδου, μαγειρεμένα σε γλάστρες με μόλυβδο και μερικές φορές γλύκανε κρασί με οξικό μόλυβδο. Εκείνη την εποχή, δεν γνώριζαν τίποτα για τη σοβαρή τοξικότητα του μολύβδου στο νευρικό σύστημα. Αν και οι αρχαίοι συγγραφείς έχουν προτείνει ότι μπορεί να υπάρχει πρόβλημα με τον μόλυβδο, για την ανθρωπότητα βρισκόμαστε μόλις στον 20ο αιώνα. αιώνα έχει γίνει σαφές. Μερικοί ιστορικοί φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι το μόλυβδο προκάλεσε την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά αυτό ισοδυναμεί με παράνοια.
Η ατμόσφαιρα είναι καλή στην άκρη του δάσους
Δεδομένου ότι δεν έχουμε δημογραφικά ή άλλα στατιστικά στοιχεία για τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους, ο Finch και οι συνεργάτες του συνέχισαν την έρευνά τους εξετάζοντας τη φυλή Tsimane που ζούσε στο τροπικό δάσος της Βολιβίας. Οι αυτόχθονες Τσιμάνες είναι τα ζωντανά πρότυπα των αρχαίων στο βαθμό που διαιωνίζουν τον προβιομηχανικό τρόπο ζωής των προγόνων τους. Εκτός από την έλλειψη επιτευγμάτων στα οποία έχουμε συνηθίσει και την υψηλότερη θερμοκρασία σώματος, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι ότι είναι σωματικά πολύ δραστήριοι και κινούνται πολύ.
Η διεθνής ομάδα που εξέτασε την περιοχή Tsimane διαπίστωσε ότι το ποσοστό γεροντικής άνοιας μεταξύ των ηλικιωμένων είναι περίπου 1 τοις εκατό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, αυτό το ποσοστό είναι 11% για άτομα άνω των 65 ετών.
Τα στοιχεία Τσιμάνε είναι πολύ σε βάθος και πολύ πολύτιμα. Αυτός είναι ο καλύτερα τεκμηριωμένος πληθυσμός με ελάχιστη συχνότητα εμφάνισης άνοιας σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, πράγμα που σημαίνει ότι το περιβάλλον είναι ένας πολύ σημαντικός καθοριστικός παράγοντας του κινδύνου άνοιας. Αποτελούν τη βάση για την υποβολή ερωτήσεων
» είπε ο καθηγητής Finch.
Ακολουθήστε επίσης το Index στο Facebook!
“Τυπικός τηλεοπτικός νίντζα. Λάτρης της ποπ κουλτούρας. Ειδικός στο Διαδίκτυο. Λάτρης του αλκοόλ. Καταθλιπτικός αναλυτής. Γενικός λάτρης του μπέικον.”
