Από τότε που η ανθρωπότητα άρχισε να καταγράφει την ιστορία της, συναντάμε συνεχώς περιγραφές σεισμών. Η φύση των εκθέσεων δεν έχει αλλάξει κατά τη διάρκεια των χιλιετιών: μπορούμε να διαβάσουμε για φυσικές καταστροφές που χτυπούν απροσδόκητα και γρήγορα, μερικές φορές εντελώς καταστροφικές και που προκαλούν πολλούς θανάτους. Οι σεισμοί ήταν πάντα μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά οι διεργασίες που οδήγησαν σε αυτούς εξηγήθηκαν μόνο χάρη στη σύγχρονη επιστήμη: είναι πλέον γνωστό ότι το φαινόμενο συνδέεται με μεταναστευτικές ηπείρους.

Εξετάζοντας τον μαγνητισμό των πετρωμάτων και χαρτογραφώντας την κατανομή ορισμένων ήδη εξαφανισμένων πρωτόγονων πλασμάτων, γνωρίζουμε λίγο πολύ πώς έμοιαζε ο παγκόσμιος χάρτης κατά τα 300 έως 350 εκατομμύρια χρόνια των τεσσεράμισι δισεκατομμυρίων ετών ζωής της Γης. που φαίνεται και σε αυτό το βίντεο μπορείς να βλέπεις:

Πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια, στη θέση του Ατλαντικού Ωκεανού, πλάτους περίπου 3.000 χιλιομέτρων, η μεγάλη ήπειρος που περιλάμβανε τη σημερινή Αφρική και την Αμερική χωρίστηκε στα δύο. “Σήμερα οι ακτές απέχουν 3.000 χιλιόμετρα μεταξύ τους. Με τη διαίρεση, αποδεικνύεται ότι η απόσταση είναι 2 εκατοστά το χρόνο και τώρα μπορούμε να τη μετρήσουμε απευθείας με GPS. Αυτή είναι η τυπική ταχύτητα με την οποία κινούνται οι πλάκες βράχου που καλύπτουν τη Γη μας: μερικά είναι πιο αργά, 1 έως 2 εκατοστά το χρόνο, αλλά όπου η διαδικασία είναι η ταχύτερη, μπορεί να φτάσει τα 10 εκατοστά», εξήγησε ο Gábor Timár.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του τμήματος, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την κίνηση των πλακών βράχου αν φανταστούμε την επιφάνεια της Γης ως μια παγωμένη επιφάνεια καλυμμένη με νερό, πάνω στην οποία επιπλέουν παγοκαλύμματα.

Από την άλλη, ζεσταίνουμε νερό από κάτω, και το ίδιο συμβαίνει όταν μαγειρεύουμε σούπα: όπου ζεσταίνεται το νερό, ανεβαίνει προς τα πάνω, όπου κρυώνει, πέφτει. Αυτή είναι η θερμική αγωγιμότητα με κίνηση της ύλης, δηλαδή με συναγωγή. Αν και είναι λίγο πιο περίπλοκο για τους βράχους, είναι η πηγή ενέργειας και ο μηχανισμός που κρατά τα φύλλα πάγου σε κίνηση.

είπε ο καθηγητής πανεπιστημίου.

Εδώ είναι ένα βίντεο σχετικά με τη ροή συναγωγής:

Οι μεγάλοι σεισμοί προκαλούνται από συγκρούσεις πλακών

Στην περίπτωση της Γης, ο πυρήνας της Γης, ο οποίος εκπέμπει θερμότητα, περιβάλλεται από γήινο μανδύα που αποτελείται από πετρώματα, το ανώτερο στρώμα του οποίου ψύχεται τόσο πολύ που μετατρέπεται σε συμπαγές βράχο.

Τα «παγάκια» του είναι οι πλάκες βράχου, κουβαλούν τις ηπείρους και κάπως έτσι γεννιέται η ιστορία που φαίνεται στο παραπάνω βίντεο.

Ο Gábor Timár συνέχισε την εικονογράφηση. Οι περισσότεροι σεισμοί, και οι μεγαλύτεροι, συμβαίνουν εκεί που συναντώνται αυτές οι πλάκες βράχου – ωστόσο, δεν έχει σημασία πώς συγκρούονται οι πλάκες. «Στη μέση του ωκεανού, όπως μπορείτε να δείτε στο παραπάνω βίντεο, σχηματίζεται συμπαγές υλικό πλάκας. Δεν υπάρχει σύγκρουση, το σχετικά αδύναμο τίναγμα που συμβαίνει εδώ προκαλείται από την τριβή μεταξύ τμημάτων που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις.

Σε αυτή την περίπτωση, η πυκνότερη και βαρύτερη πλάκα πέφτει κάτω από την ελαφρύτερη και το υλικό της λιώνει ξανά με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η σύγκρουση προκαλεί τις πιο σημαντικές δονήσεις. Όσο μικρότερη είναι η διαφορά μεταξύ των πυκνοτήτων των πλακών που συγκρούονται, τόσο μεγαλύτεροι μπορεί να είναι οι σεισμοί: Ιαπωνία, Χιλή, Αλάσκα, Ινδονησία είναι όλα μέρη», εξήγησε ο επικεφαλής του τμήματος.

Υπήρξαν επίσης σεισμοί 50 φορές μεγαλύτεροι από αυτόν στην Τουρκία.

Όπως είπε, την ίδια στιγμή, η Τουρκία δεν μπαίνει στο κορυφαίο πρωτάθλημα αυτών των χωρών, αλλά, όσον αφορά την ενέργεια που εκλύεται, δεν μπαίνει καν στη δεύτερη γραμμή.

Οι πολύ μεγάλοι σεισμοί απελευθερώνουν 50 έως 60 φορές περισσότερη ενέργεια από αυτόν που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τουρκία. Ευτυχώς, τα επίκεντρά τους δεν βρίσκονται συνήθως σε κατοικημένες περιοχές, είναι ως επί το πλείστον κάτω από τη θάλασσα Καθώς η ενέργεια που απελευθερώνεται ανεβάζει τον βυθό και το νερό των ωκεανών, μπορεί να προκαλέσει τεράστια τσουνάμι.

Σύμφωνα με τον Gábor Timár, οι γεωλογικές περιπλοκές στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας περιπλέκουν την κατάσταση. «Στο νότο, η αφροαραβική πλάκα συγκρούεται με την Ευρασία στα βόρεια, και δύο μικρότερα κομμάτια της τελευταίας έχουν επίσης αποσπαστεί εν μέρει: η μικροπλάκα του Αιγαίου, που υποστηρίζει το ελληνικό αρχιπέλαγος και η μικροπλάκα της Ανατολίας, η οποία βρίσκεται κάτω από το μεγαλύτερο μέρος του Το ελληνικό αρχιπέλαγος, η τουρκική ήπειρος, η Αφρική και η Ευρασία, έρχονται πιο κοντά, και όπως η αφρικανική πλάκα είναι πιο πυκνή εδώ, στο νότιο μπροστινό μέρος της Κρήτης και από τη Ρόδο, πέφτει κάτω από τη μικροπλάκα του Αιγαίου. υποβιβάζοντας ολοένα και περισσότερο, αφήνοντας χώρο στην μικροπλάκα του Αιγαίου να την ακολουθεί προς τα νότια και η Ανατολία την ακολουθεί δυτικά, όπως ένα τρένο που συνδέεται με αυτό μακροχρόνια και οι σεισμοί είναι επίσης τακτικοί.

Εάν η μετατόπιση είναι συνεχής, σύμφωνα με την εξήγηση του Gábor Timár, δεν θα μετατραπεί σε σεισμό. Το πρόβλημα προκύπτει όταν το σύστημα ρηγμάτων της Ανατολικής Ανατολίας δεν κινείται συνεχώς.

Και δεν το κάνει, οπότε η ένταση συνεχίζει να αυξάνεται, όπως όταν σχεδιάζω το τόξο. Μετά, ξαφνικά, ο βράχος δεν αντέχει άλλο, σπάει και σε δύο-τρία λεπτά αντικαθιστά το χαμένο κίνημα δεκαετιών και αιώνων. Ωστόσο, στην Τουρκία, η γη κινήθηκε περίπου τρία μέτρα κατά μήκος της γραμμής του ρήγματος, οι δρόμοι διέλευσης προβάλλονταν με τον ίδιο τρόπο και οι σιδηροδρομικές γραμμές είχαν καμπυλωθεί κατά το ίδιο ποσό.

Σύμφωνα με τις τρέχουσες γνώσεις μας, δεν μπορούμε να προβλέψουμε πότε οι βράχοι θα φτάσουν στο σημείο θραύσης, επομένως ούτε ο σεισμός μπορεί να προβλεφθεί. «Ακόμα και σε τέτοιες ξεκάθαρες καταστάσεις: τώρα ολόκληρη η περιοχή της Ανατολίας έχει μετακινηθεί και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει σαφής κίνδυνος να συμβεί άλλος σεισμός κάπου στα γνωστά ρήγματα στην Τουρκία – όπως συνέβη, επειδή έγινε σχεδόν πανομοιότυπος σεισμός 10 Πριν από ώρες μετά τον κύριο σεισμό, ξέσπασε σε έναν από τους αντίστοιχους κλάδους ενός ρήγματος, δεν μπορώ να πω αν θα υπάρξει άλλος, και αν ναι, πότε και πού πρέπει να ζητήσω από όλους από την Κωνσταντινούπολη μέχρι το Ερζερούμ να περάσουν το επόμενο. 24 ώρες έξω αφού αυτό δεν έγινε εκεί – θα με πάρουν στα σοβαρά την επόμενη φορά;» ρώτησε ο επικεφαλής του τμήματος.

(Φωτογραφία εξωφύλλου: Μια γυναίκα στέκεται μπροστά από ένα κτίριο που κατέρρευσε στο Iskenderun, Τουρκία, 7 Φεβρουαρίου 2023. Φωτογραφία: Burak Kara/Getty Images)