Ο Σάττι πάντα περιβαλλόταν από πολιτιστική δυαδικότητα, καθώς η μητέρα του είναι Κρητικής καταγωγής και ο πατέρας του Σουδανέζος. Άρχισε να παίζει μουσική από παιδί και αργότερα αποφοίτησε από το Μοντέρνο Τραγουδοποιό στο υψηλού κύρους Berklee στη Βοστώνη. Εκτός από την ελληνική λαϊκή, επηρεάζεται έντονα από τα Βαλκάνια, τη βόρεια Μεσόγειο και τον αραβικό κόσμο. Εκτός από τη σόλο καριέρα του, διευθύνει και δύο χορωδίες.

Κατέκτησε την Ελλάδα με το μοναδικό ηχητικό σύμπαν του, και τώρα πηγαίνει ξανά σε περιοδεία, πρώτος σταθμός της οποίας είναι η Ουγγαρία. Ο Satti θα δώσει μια συναυλία στο Ουγγρικό Σπίτι της Μουσικής στις 7 Μαΐου και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον τραγουδιστή για λίγο.

Το ηχητικό σύμπαν του είναι εξαιρετικά ιδιαίτερο. Τι σας εμπνέει όταν γράφετε μουσική;

Φυσικά, είμαι πολύ επηρεασμένος από την παραδοσιακή μουσική, αλλά όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Είχα έναν δάσκαλο από τον οποίο έμαθα πολλά για αυτή τη μουσική. Μου έδειξε πόσες ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ της ελληνικής, της τουρκικής, της αραβικής και της βαλκανικής μουσικής. Στην αρχή, δεν κατάλαβα γιατί η μουσική είναι τόσο παρόμοια σε αυτές τις περιοχές. Ο δάσκαλός μου μου είπε ότι αυτές οι περιοχές ανήκαν σε μια τεράστια κοινή αυτοκρατορία πριν από αιώνες και ότι η μουσική είναι παλαιότερη από τα εθνικά σύνορα.

Με βοήθησε να καταλάβω γιατί ένιωθα μια έντονη προσκόλληση στη μουσική σε αυτές τις περιοχές. Αυτός είναι ο λόγος που εμπνέει η παραδοσιακή μουσική αυτών των χωρών. Επιπλέον, όχι μόνο η μουσική αλλά και οι παραδόσεις και η ύπαιθρος. Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στην επαρχία στα μικρά χωριουδάκια για να είμαι με τους ανθρώπους εκεί, να ακούω τη μουσική τους μαζί τους, να χορεύω μαζί τους και να παραδοθώ ολοκληρωτικά σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Καθώς έγραφα το νέο μου άλμπουμ και πλησίαζα όλο και πιο κοντά σε αυτήν την έμπνευση, ταξίδεψα πολύ. Πήγα στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της Ελλάδας και πέρασα εβδομάδες εκεί με τους μουσικούς. Είναι μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις μου. Νομίζω ότι η πραγματική παράδοση είναι όταν οι άνθρωποι μαζεύονται, συνυπάρχουν και αφήνουν κάτι μαζί για τους επόμενους.

Από την άλλη, μεγάλωσα σε μια γενιά στη μεγάλη πόλη όπου όλοι φορούσαμε όμορφα ρούχα σχεδιαστών, έναν αμερικανικό τρόπο ζωής που είχε τις ρίζες της στην κουλτούρα μας, και υπήρχε MTV και ποπ και χιπ χοπ μουσική. Εκτός από παραδοσιακότητα, γι’ αυτό είναι και στη μουσική μου.

Πότε αποφασίσατε να συνδυάσετε παραδοσιακή και ποπ μουσική;

Μεγάλωσα στην Κρήτη, όπου άκουγα πολύ ελληνική μουσική, μαθαίνοντας παράλληλα κλασική και τζαζ μουσική, αλλά ακούγοντας ποπ και χιπ-χοπ μουσική. Επί του παρόντος, στην κοινωνία μας, οι δικοί μας εθνικοί πολιτισμοί και οι δυτικές επιρροές είναι εντελώς αλληλένδετες. Στο σπίτι μαζί μας ξεχώριζε ακόμα περισσότερο, γιατί υπήρχε αραβική κουλτούρα από την πλευρά του πατέρα μου και ελληνική από την πλευρά της μητέρας μου. Καθώς μεγάλωνα, ήταν δύσκολο να βρω τη δική μου ταυτότητα. Γι’ αυτό γεννήθηκε η μουσική μου. Από ανάγκη να βρω τον εαυτό μου.

Έχει εργαστεί και ως ηθοποιός, κυρίως σε μιούζικαλ. Σκέφτεστε να επιστρέψετε στη γραμμή του θεάτρου;

Τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα μπορούν όλα να σχετίζονται με ομάδες. Θα μπορούσε να είναι η δική μου φωνητική ομάδα, η χορωδία που διευθύνω και η θεατρική ομάδα στην οποία ήμουν μέλος. Ωστόσο, δεν έχω σκοπό να επιστρέψω. Δεν αισθάνομαι ηθοποιός και η υποκριτική δεν συγκινεί πια. Τέλος πάντων, αυτή η περίοδος ήταν από τις πιο σημαντικές στη ζωή μου γιατί έμαθα να λέω μια ιστορία. Στο θέατρο, σχεδόν τα πάντα τυχαίνει να μπορούμε να πούμε μια ιστορία στους ανθρώπους και χρησιμοποιούμε τα πάντα για αυτό. Τα σώματά μας, οι φωνές μας, τα φώτα μας, η μουσική μας και πολλά άλλα. Το ίδιο προσπαθώ να κάνω και στα δικά μου μουσικά έργα. Η μουσική είναι μόνο μέρος του συνόλου και μου αρέσει επίσης να μπορώ να πειραματίζομαι με την οπτική μου δημιουργικότητα.

Οι πιο έντονες αναμνήσεις μου έρχονται από το θέατρο όταν η εθνική ομάδα έπαιζε τις μεγάλες ελληνικές τραγωδίες σε ένα παλιό κτίριο όπου ουσιαστικά ξεκίνησε το θέατρο. Αυτές οι εμπειρίες με επηρεάζουν πολύ έντονα μέχρι σήμερα.

Η πρώτη παράσταση, με τίτλο YALLA, γυρίστηκε σε ένα ελληνικό φεστιβάλ ισότητας των φύλων. Είναι κοντά σας αυτό το θέμα; Πώς νιώθετε όταν κρίνετε γυναίκες ερμηνεύτριες στο δικό τους είδος;

Θα ήθελα να πιστεύω ότι κινούμαστε συνεχώς προς την πλήρη αποδοχή και την ένταξη. Μεγάλωσα σε δύο διαφορετικές κουλτούρες. Η μητέρα μου παντρεύτηκε έναν μαύρο άνδρα στην Ελλάδα, κάτι που ήταν ασυνήθιστο εκείνη την εποχή. Ο πατέρας μου είναι από τις πρώτες γενιές που μετακόμισαν από την Αφρική στην Ελλάδα. Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία ότι η γιαγιά μου, η μητέρα της μητέρας μου, δεν είδε καθόλου έναν άντρα με χρωματιστό δέρμα μπροστά στον πατέρα μου. Οπότε, φυσικά, το θέμα της ισότητας είναι πολύ σημαντικό για μένα. Να δώσουμε χώρο σε όλους, σε κάθε λογής ανθρώπους. Όπως μπορείτε να αισθάνεστε στη μουσική μου, δεν υπάρχουν όρια για μένα. Η κοινωνία προσπαθεί να υπαγορεύσει ποιος είσαι, τι είσαι, πώς φαίνεσαι, αλλά πρέπει να πεις ποιος πραγματικά είσαι.

Ευτυχώς, η ισότητα κερδίζει δημοτικότητα, με την καλή έννοια. Αυτό φαίνεται ακόμα και στη μόδα, γιατί πλέον δεν βλέπεις απλά πολύ, πολύ αδύνατα μοντέλα στις πασαρέλες. Ας ελπίσουμε ότι μπορούμε επιτέλους να δούμε όχι μόνο την υποχρεωτική εικόνα σώματος που βασίζεται στις τάσεις, αλλά και όλοι μπορούν να αισθάνονται ότι αντιπροσωπεύονται.

Θα πάμε σε αυτό

Είμαι παιδί απεριόριστης αγάπης, οπότε νιώθω ότι δεν μπορούσα καν να το σκεφτώ διαφορετικά.

Το πρώτο της μεγάλο άλμπουμ, YENNA, θα κυκλοφορήσει τον Μάιο του τρέχοντος έτους. Τι να περιμένουμε από το άλμπουμ;

Οι δημιουργικές διαδικασίες είναι πάντα περιπετειώδεις για μένα. Όπως είπα και πριν, ταξίδεψα στην ύπαιθρο, παρατήρησα το τοπίο και τους ανθρώπους και έζησα με τους λαϊκούς μουσικούς. Έχουμε ηχογραφήσει πολλή μουσική με παραδοσιακά όργανα στη βόρεια Ελλάδα. Σε αυτό το διάστημα γράψαμε ένα τραγούδι με τον Saske, έναν πολύ γνωστό ράπερ εδώ στην Ελλάδα. Ήταν καταπληκτικό, αλλά ταυτόχρονα και ψυχοφθόρο να ανακαλύπτεις και να πειραματίζεσαι με αυτούς τους διαφορετικούς ήχους. Η δασκάλα τραγουδιού με την οποία μίλησα μου είπε: «Μαρίνα, σε ξέρω χρόνια και αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν κάποιος θέλει να φέρει κάτι νέο στον κόσμο. Είναι μια επώδυνη διαδικασία. Θα μπορούσα επίσης να πω ότι είναι σαν τον τοκετό και ότι κάθε τοκετός είναι επώδυνος. Γι’ αυτό και ο τίτλος του δίσκου έγινε YELLA, που σημαίνει γέννηση/γέννηση. Χρησιμοποίησα όλη μου την έμπνευση για να πω την ιστορία του πώς δημιουργήθηκε και γεννήθηκε κάτι νέο. Μπορεί ακόμη και να είναι μια αναγέννηση του εαυτού σας.

Αυτό που αγαπώ πολύ τελευταία είναι η τέχνη που ξεπερνά την ανθρώπινη ύπαρξη. Τα εικαστικά και το εξώφυλλο του άλμπουμ ήταν εμπνευσμένα από τη βυζαντινή τέχνη. Πηγαίναμε πολύ στην εκκλησία όταν ήμουν παιδί, οπότε αυτή η τέχνη ήταν πάντα γύρω μου. Το συνήθιζα, ήταν φυσιολογικό για μένα. Στολίδια, καρδιές, μπογιές και χρώματα. Νιώθω ότι είναι κάτι πέρα ​​από τον άνθρωπο, και όχι μόνο λόγω της θρησκείας. Γι’ αυτό αγαπώ τόσο πολύ τη βυζαντινή τέχνη.

Στο εξώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει το Τάμα, που συνήθως προσφέρεται ως προσφορά σε αγίους. Γι’ αυτό είναι ευλογημένος ο άνθρωπος. Γι’ αυτό και εμφανίζεται στο εξώφυλλο για να «ευλογήσει» τη μουσική και το άλμπουμ μου.

Τι να περιμένει το κοινό από τη συναυλία του στο Ουγγρικό Σπίτι της Μουσικής;

Για πρώτη φορά, πρόκειται να παίξω τραγούδια από τον επόμενο δίσκο μου. Καθώς ο ουγγρικός σταθμός είναι ο πρώτος της περιοδείας μου για την άνοιξη-καλοκαίρι, τα συναισθήματα που ένιωσα ενώ έκανα το άλμπουμ είναι ακόμα φρέσκα μέσα μου. Ανυπομονώ να δω πώς θα είναι.

(Φωτογραφία εξωφύλλου: Marina Satti (b) 8 Ιουλίου 2021. Φωτογραφία: Sameer Al-DOUMY / AFP)