Συνήθως, τα άτομα με υπερουριχαιμία διαγιγνώσκονται με βάση τον αφθώδη πυρετό. Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια συστηματική ασθένεια που αναπτύσσεται λόγω φλεγμονής στη θέση των κρυστάλλων μονοουρικού νατρίου σε άτομα που πάσχουν από αυξημένο ουρικό οξύ στο αίμα λόγω περιβαλλοντικών ή γενετικών παραγόντων.

Η ουρική αρθρίτιδα θεωρείται μια από τις «παλιές» ασθένειες. Τον 5ο αιώνα π.Χ., ο Ιπποκράτης περιέγραψε την «ουρική αρθρίτιδα» με οξύ πόνο στα πόδια και πρήξιμο. Το όνομα της νόσου προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «κάτω», πόδι, «άγρα» που σημαίνει παγίδα. Προσωπικότητες όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μέγας Αλέξανδρος, μέλη της οικογένειας των Μεδίκων από τη Φλωρεντία, ο Ισαάκ Νεύτωνας, ο Κάρολος Δαρβίνος υπέφεραν από αυτή την ασθένεια.

Εικόνες με ουρική αρθρίτιδα στο πόδι. Φάρμακα που συμβάλλουν στην εκδήλωση της νόσου

Είναι γνωστό ότι οι βάσεις πουρινών στο ανθρώπινο σώμα διασπώνται σε ουρικό οξύ και στη συνέχεια απεκκρίνονται από τα νεφρά. Όταν ξεπεραστεί η συγκέντρωση του ουρικού οξέος στο αίμα, οι κρύσταλλοι του εναποτίθενται με τη μορφή μονοουρικού νατρίου στις αρθρώσεις, τα νεφρά και τους μαλακούς ιστούς. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζεται αρθρίτιδα, αρθρώσεις του ισχίου, εμφανίζονται σχηματισμοί στις επιφάνειες κάμψης των αρθρώσεων, οι κόλποι αναπτύσσουν νεφρική βλάβη με τη μορφή νεφροπάθειας με ουράτες και πέτρες στα νεφρά.

Τις περισσότερες φορές, η ουρική αρθρίτιδα επηρεάζει άνδρες ηλικίας 30-60 ετών, στις γυναίκες η νόσος αναπτύσσεται λιγότερο συχνά, πιο συχνά στην μετεμμηνοπαυσιακή περίοδο. Η κατάσταση εκδηλώνεται με τη χορήγηση θειαζιδικών διουρητικών, ασπιρίνης σε ποσότητα 2 g την ημέρα και χορήγηση κυκλοσπορίνης.

Υπάρχει επίσης μια σειρά από ασθένειες που οδηγούν σε συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας. Αυτές περιλαμβάνουν στεφανιαία νόσο, υψηλή αρτηριακή πίεση, μεταβολικό σύνδρομο, χρόνια νεφρική νόσο, ψωρίαση, ορισμένες ασθένειες του αίματος. Η ανάπτυξη ουρικής αρθρίτιδας μπορεί επίσης να συμβάλει στη μεταμόσχευση οργάνων και στην εισαγωγή σκιαγραφικού κατά τις ακτινολογικές εξετάσεις.

Η κατάχρηση τροφών πλούσιων σε πουρινικές βάσεις μπορεί να προκαλέσει και να επιδεινώσει την ανάπτυξη αυτής της ασθένειας. Αυτές οι τροφές περιλαμβάνουν λιπαρά κρέατα και ψάρια, αλκοόλ, αναψυκτικά, όσπρια, αυγά, σοκολάτα και μανιτάρια. Αυτές οι τροφές προκαλούν επίσης σύνδρομο ανήσυχων ποδιών.

Σημεία και συμπτώματα που εμφανίζονται κατά την ουρική αρθρίτιδα. Εκεί που γίνεται αισθητή η ασθένεια

Η πάθηση είναι μια οξεία προσβολή αρθρίτιδας, συνήθως σε άρθρωση, αστράγαλο ή γόνατο. Συνήθως μια επίθεση αρθρίτιδας αναπτύσσεται νωρίς το πρωί ή το βράδυ, με πλήρη υγεία. Εκδηλώνεται με τη μορφή έντονου πόνου που πιέζεται σε μια συγκεκριμένη άρθρωση. Η προσβεβλημένη άρθρωση διογκώνεται, η θερμοκρασία στην περιοχή της άρθρωσης αυξάνεται, το δέρμα κοκκινίζει και αρχίζει να λάμπει.

Συνήθως ο πόνος υποχωρεί την ημέρα, αλλά το βράδυ επιδεινώνεται ξανά. Η διάρκεια μιας κρίσης ουρικής αρθρίτιδας διαρκεί από δύο έως τρεις ημέρες έως μία εβδομάδα, μερικές φορές μεγαλύτερη. Κατά τη διάρκεια μιας δεύτερης επίθεσης, άλλες αρθρώσεις μπορεί επίσης να εμπλέκονται σε μια τέτοια φλεγμονή. Με μια μακρά πορεία ουρικής αρθρίτιδας, σχηματίζονται συστάδες στις επιφάνειες κάμψης των αρθρώσεων, οι οποίες μπορούν να ανοίξουν με την απελευθέρωση κρυστάλλων ουρικού οξέος. Αυτή τη στιγμή, ο ασθενής αισθάνεται αρκετά έντονο πόνο.

Πάνω από το 99% των περιπτώσεων που εμφανίζονται στις εικόνες ποδάγρας ονομάζονται ιδιοπαθείς. Αυτό σημαίνει ότι η αιτία της υπερουριχαιμίας δεν είναι γνωστή. Η πρωτοπαθής ουρική αρθρίτιδα είναι το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού γενετικών, ορμονικών και διατροφικών παραγόντων. Η δευτερογενής ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από φαρμακευτική αγωγή ή άλλους παράγοντες που έχουν προκαλέσει μεταβολικές διαταραχές στο σώμα.