Η κατάσταση παραμένει περίπλοκη και τεταμένη στα σύνορα της Ουκρανίας. Αυτό που συνέβη στο Donbass την Πέμπτη δείχνει ένα είδος διαδικασίας που περίμεναν οι Δυτικοί, ιδιαίτερα οι Αμερικανοί: οι λεγόμενες ψευδείς ενέργειες – φαίνεται να ενεργούν για λογαριασμό τοπικών αρχών ή περιοχών ενδιαφέροντος στην Ουκρανία, κάποιος προκαλεί βίαιη αντίδραση από τους Ρώσους αρχές.

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί χρειάζεται κάτι τέτοιο η Ρωσία, δεν μπορεί να επέμβει άμεσα;

Όχι, γιατί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η Ρωσική Ομοσπονδία συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι οι συμφωνίες του Μινσκ του 2015 πρέπει να εφαρμοστούν και ότι αυτές της συμφωνίας του Μινσκ – Γαλλία, Γερμανία και Ουκρανία – δεν φταίνε που δεν εφαρμόστηκαν – καθώς και όλο το διεθνές πλαίσιο, που φαίνεται πολύ πιο τρυφερό, όπως λέει η Μόσχα, για το Κίεβο. Αφού λοιπόν γίνει μια άμεση στρατιωτική επέμβαση, χωρίς επιχειρήματα, πρακτικά, τότε η Ρωσική Ομοσπονδία θα ακύρωνε το διαπραγματευτικό του μέσο και από αυτή την άποψη είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν ορισμένες εμφανίσεις εδώ, αν τελικά θέλει να επέμβει στρατιωτικά, εξήγησε στο Digi24 ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Κριστιάν Ντιακονέσκου.

Λέει ότι δεν υπάρχει κανένα τακτικό, στρατηγικό συμφέρον, επειδή οι περιοχές Ντονμπάς-Λουχάνσκ κατοικούνται σαφώς από Ρώσους, υπάρχουν περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες σε αυτήν την περιοχή, η συντριπτική πλειοψηφία των «μεταξύ τους συνταξιούχους, τα οποία προφανώς δεν είναι πολύ διαθέσιμα όσον αφορά τη στρατιωτική δράση, την εξέγερση, την άμεση καταπολέμηση της εξέγερσης. Είναι λοιπόν δύσκολο να αμφισβητηθούν σε μια ενέργεια που κάποια στιγμή θα έθετε υπό αμφισβήτηση τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και μετά πρέπει να δημιουργήσεις ένα σενάριο και αυτό το σενάριο περιλαμβάνει καταστάσεις όπως αυτή της Πέμπτης, είπε ο πρώην επικεφαλής της διπλωματίας.

Γιατί η Ουκρανία πρέπει να είναι όμηρος

Ας μην ξεχνάμε ότι από το 2014 περίπου 20.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε τέτοια περιστατικά και δυστυχώς ελάχιστοι έχουν εξετάσει αυτό το θέμα. Μένει να δούμε αν μιλάμε για τη ρουτίνα των στρατιωτικών εξελίξεων που δεν έχουμε λάβει υπόψη από το 2014 μέχρι σήμερα ή αν μιλάμε για ένα ξεχωριστό σενάριο, που θα προκαλούσε ουσιαστικά στρατιωτική επέμβαση, ένα σενάριο μέσω του οποίου πρακτικά, Ας παρουσιάσει η Ρωσική Ομοσπονδία το επιχείρημα που έχει χρησιμοποιήσει σε πολλές άλλες καταστάσεις, δηλαδή την προστασία της μειονότητας.

Ας μην ξεχνάμε ότι το 2014 ολόκληρο το δυτικό τμήμα της Ουκρανίας και τα κινήματα του Μαϊντάν θεωρούνταν φασιστικά και άνθρωποι με μαύρες στολές εμφανίστηκαν στην τηλεόραση που εκείνη την εποχή δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στοχοποιήσουν κάθε είδους εθνότητες στην Ουκρανία. Άρα, από αυτή την άποψη, είναι πιθανό να υπάρχει ένα τέτοιο σενάριο, γιατί διαφορετικά, Ντονμπάς – Λουγκάνσκ, εφόσον το Κίεβο δεν τους χορηγεί αυτή την εκτεταμένη αυτονομία, δεν έχουν πρακτικά τρόπο να αντιδράσουν, και Σε καμία περίπτωση η Ρωσική Ομοσπονδία δεν θα ήθελε αυτή η περιοχή να προσαρτηθεί στη Ρωσία. Επομένως, πρακτικά, η Ουκρανία, χωρίς αυτές τις δύο ανατολικές περιοχές, θα παρέμενε απαλλαγμένη από τις πολιτικές της αποφάσεις. Η Ουκρανία πρέπει να κρατηθεί όμηρος μέσω αυτών των περιοχών.

Τι σημαίνουν τα τεχνικοστρατιωτικά μέτρα που απειλεί η Ρωσία ως απάντηση στις ΗΠΑ;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν γραπτώς τη Μόσχα με στόχο τον έλεγχο συμβατικών όπλων και πυρηνικών όπλων, πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς κ.λπ. Συνθήκη INF Από αυτή την άποψη, βασικά αυτό που λένε οι άνθρωποι για τη Μόσχα είναι ότι επιστρέφουν στο αρχικό θέμα, το οποίο θεωρήθηκε μη προσιτό από την άποψη της διαπραγμάτευσης, δηλαδή το ΝΑΤΟ να αποσύρει την ευθυγράμμιση 1997 – το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει στρατιωτική δύναμη, πολιτική , εγγυήσεις ασφαλείας – και το ΝΑΤΟ δεν αναπτύσσεται πλέον.

Αυτό είναι ένα στρατιωτικό ζήτημα, γιατί οι Αμερικανοί έχουν ανησυχήσει ιδιαίτερα για αυτά τα ζητήματα: είμαστε ανοιχτοί, πρέπει να ξαναρχίσουμε τις διαπραγματεύσεις για τον έλεγχο των όπλων με τη γενική έννοια.

Η Μόσχα πρέπει να αντιμετωπίσει τρομερούς Αμερικανούς διπλωμάτες

Πέρα από τους τεράστιους μηχανισμούς που βρίσκονται πίσω τους, η Μόσχα έχει μπροστά της μια ομάδα διπλωματών καριέρας στην Ουάσιγκτον. Τζέικ Σάλιβανσύμβουλος εθνικής ασφάλειας, ήταν πολιτικός διευθυντής της Χίλαρι Κλίντον, της νεότερης.

Γκιγιόμ Μπερν, ο οποίος ηγείται της CIA, ήταν «βοηθός» στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Είναι αυτός που διαπραγματεύτηκε μαζί μας για ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Αντουάν Μπλινκ, ο σημερινός επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ολόκληρη η καριέρα του ήταν είτε στην NSA είτε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ είτε στον Μπάιντεν. Διπλωμάτης καριέρας.

Όλοι γνωρίζουν την περιοχή, όλοι γνωρίζουν λεπτομερώς τι συμβαίνει εδώ.

ΜπάιντενΜε τη σειρά του, ήταν ουσιαστικά ο Ευρωπαίος εκπρόσωπος της κυβέρνησης Ομπάμα όταν ήταν αντιπρόεδρος. Του μιλήσαμεείπε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών.

Επομένως, από αυτή την άποψη, αυτό που αντιμετωπίζει η Ρωσική Ομοσπονδία στην Ουάσιγκτον σήμερα δεν είναι πολιτικοί ή, καλά, διπλωμάτες που καλούνται το βράδυ. Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν λεπτομερώς εδώ και δεκαετίες για προσεγγίσεις, εξελίξεις, μεταξύ άλλων με ποιους μπορούν να είναι συνεργάτες και με ποιους ούτε καν στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Εφέ μπούμερανγκ

Αυτό το παιχνίδι φαίνεται κάπως ακατανόητο, κάπως περίεργο, είναι στην πραγματικότητα ένα πολύ εξελιγμένο παιχνίδι, που πρέπει να συνδυάζει πολλά στοιχεία. Σε συναισθηματικά και πολιτικά θέματα δεν μπορείς να ξεγελάσεις έναν διπλωμάτη και μετά πρέπει να το βρεις modus vivendi ανάμεσα σε αυτά που σκέφτηκαν για εσάς και σε αυτά που εσείς, από την άλλη, προσπαθείτε να απαντήσετε.

Οι Αμερικανοί συγκεντρώνουν επί του παρόντος περίπου το 80% αυτών που προσφέρουν στους Ρώσους στον τομέα του ελέγχου των όπλων. Οι Αμερικανοί δεν παρεμβαίνουν στην πολιτική απόφαση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Μιλάει για το ΝΑΤΟ. Εκεί είδα τον Στόλτενμπεργκ να μιλάει (Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ – αρ.).

Από αυτή την άποψη, αυτό που προσπάθησε η Μόσχα -δηλαδή να αντικαταστήσει την Ευρώπη με την Αμερική- έχει κατά κάποιο τρόπο απέτυχε σε αυτούς, τους Ρώσους. Γιατί η Αμερική είναι πολύ πιο κατηγορηματική και διμερώς, όπως ήθελε η Ρωσική Ομοσπονδία, και πολυμερώς, δηλαδή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Και από αυτή την άποψη, είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια ρωγμή.

Πώς να «διαβαστεί» η ρωσική αναφορά στην αντιπυραυλική ασπίδα

Φυσικά, σε αυτό που προτείνει η Μόσχα εδώ, περιλαμβάνεται και η Ρουμανία – μπορείτε να διαβάσετε την αντιπυραυλική ασπίδα μεταξύ των γραμμών φυσικά. Και όχι επειδή οι Αμερικάνοι θα ήθελαν να το αποσύρουν – είναι ένα αμερικανορουμανικό έργο, αλλά έχει αφομοιωθεί και νομιμοποιηθεί από τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ. Ας ξεκαθαρίσουμε, είναι έργο του ΝΑΤΟ, δεν είναι διμερής συμφωνία, όπως άκουσα από ένα κόμμα στη Ρουμανία, ότι φιλήσαμε το δαχτυλίδι από τους Αμερικάνους το 2013 (υπαινιγμός στον Călin Georgescu, επίτιμο πρόεδρο του AUR – όχι.).

Εδώ το πρόβλημα είναι πολύ ξεκάθαρο: Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θέλει να συζητήσει με τους Αμερικανούς τον έλεγχο των όπλων, αλλά πολιτικά ζητήματα. Τα πολιτικά ζητήματα, λένε οι Αμερικανοί, συζητούνται εντός του ΝΑΤΟ και όχι διμερώς. Διότι αν συζητηθεί διμερώς, στην πράξη, ο Βορειοατλαντικός Οργανισμός με τη μια ή την άλλη μορφή πέφτει σε αχρηστία.

Η Μόσχα πιστεύει ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ειδικά από το 2004, έχει γίνει για να περικυκλώσει και να πνίξει τη Ρωσική Ομοσπονδία. Ένα αμυντικό «περιουσιακό στοιχείο» καλείται αντιπυραυλική ασπίδα υπερασπίζεται τη μισή Ευρώπη, αλλά η Ρωσική Ομοσπονδία το γνωρίζει πολύ καλά αυτό δεν μπορεί να προστατεύσειπρος το παρόν, δυστυχώς, η Ευρώπη πυραύλους που θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να προέρχονται από την Κριμαία. Εάν κάποια στιγμή σταλούνταν ένας πύραυλος από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη, ναι, η ασπίδα θα ήταν αποτελεσματική, αλλά από άλλη σκοπιά – όχι.

Δεύτερον, όλα τα τεχνικά στοιχεία της αντιπυραυλικής ασπίδας είναι γνωστά και είναι καθαρά αμυντικά.

Τρίτον, η Ρωσική Ομοσπονδία, όταν αυτή η ιδέα ξεκίνησε από τους Αμερικανούς στο ΝΑΤΟήθελε να είναι μέρος της απόφασης. Προφανώς το ΝΑΤΟ δεν το δέχτηκε και τα πράγματα είναι όπως είναι τώρα. Η αντιπυραυλική ασπίδα είναι εγκατεστημένη στη Ρουμανία. Η Ρωσική Ομοσπονδία αναφέρεται στη Ρουμανία ή την Πολωνία, δεν αναφέρεται στην Τουρκία, όπου είναι το ραντάρ, δεν αναφέρεται στη Γερμανία, στο Ντίσελντορφ, όπου η σκανδάλη είναι. Εκεί είναι ήσυχα. Όσον αφορά αυτά τα κράτη, όλα είναι καλά. Το πρόβλημα είναι η Ρουμανία και άλλο πρόβλημα η Πολωνία, από τη ρωσική σκοπιά.

Πόσο αποτελεσματικές θα είναι οι κυρώσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας;

Ενεργειακά, ο Nord Stream 2 υποστηρίχθηκε τελικά από την πρώην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τώρα στην κυβερνητική φόρμουλα στο Βερολίνο, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη χάρη στους Πράσινους, αλλά ας μην ξεχνάμε, τελικά, τους Ευρωπαίους – και εδώ τον Τραϊάν Ο Μπασέσκου είναι στα δεξιά – Οι Ευρωπαίοι έδωσαν την κατ’ αρχήν συμφωνία τους σε αυτό το Nord Stream 2, έναν διάδρομο που παρακάμπτει την Ουκρανία και μας παρακάμπτει φέρνοντας φυσικό αέριο απευθείας στη Γερμανία. Ή, από αυτή την άποψη, πόσες παραχωρήσεις μπορείτε να κάνετε; Α, σήμερα η Γερμανία ανακάλυψε μια υπηρεσία στο Βερολίνο ότι υπήρχαν παρατυπίες στη λειτουργία του Nord Stream 2. Μέχρι στιγμής, αυτή η υπηρεσία δεν έχει εντοπίσει κανένα πρόβλημα.

Φυσικά, η ιδέα είναι ότι μόλις αναγκάσετε τη Ρωσική Ομοσπονδία να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις, μπορεί να αντιδράσει με άλλο τρόπο, αλλά μέχρι την εκτεταμένη συνεργασία, π.χ. τόσες τόσες οικονομικές σχέσεις αυτού του είδους, αναρωτιέστε τον εαυτό σας: σε ποιο βαθμό, αφού αποφασίσετε ότι μέσω των οικονομικών κυρώσεων θα περιορίσετε την τρέχουσα κρίση, πού πηγαίνετε με αυτές τις κυρώσεις; Η μισή Ευρώπη ζει με φυσικό αέριο που εισάγεται από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε με μερικά στοιχεία που μας δείχνουν ότι ένα συγκεκριμένο είδος η προοπτική είναι αρκετά αβέβαιη. Κάποιος είπε, καλά, Αμερικανός, είναι αλήθεια ότι οι κυρώσεις, εάν υπήρχε σοβαρή επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία, θα επικεντρώνονταν κυρίως στην Κεντρική Τράπεζα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και σε «περιουσιακά στοιχεία» ορισμένων ολιγαρχών, επιχειρηματιών, πολιτικών. Για αυτό μιλάμε όταν μιλάμε για κυρώσεις, κατέληξε ο Κριστιάν Ντιακονέσκου.