Για να μην απαρνηθεί την πολιτική της κυριαρχία, η Τουρκία προσπαθεί να αντισταθμίσει την απώλεια εμπιστοσύνης, που παρατηρείται στην υποτίμηση του νομίσματος και τον πληθωρισμό άνω του 80%, λόγω δανείων από το Κατάρ, μια χώρα που όχι μόνο οργανώνει τον κόσμο. πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, αλλά και δήθεν για να δώσει χρηματικά «προσοχές» στην προληπτική κράτηση η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ελληνίδα Εύα Καϊλή. Τέλος, ο Ερντογάν επιτρέπει σε δύο εκατομμύρια Τούρκους υπαλλήλους να συνταξιοδοτηθούν πριν από τις εκλογές, προκειμένου να συμπληρώσουν την «ψηφοφορία» τους κατά το ρουμανικό μοντέλο.

Δεν είναι όμως απαραίτητα σημαντικό ότι καταφέραμε να «ρωμωνικοποιήσουμε» και την Τουρκία, αφού η Φαναριώτικη περίοδος εισχώρησε βαθιά στην ίνα των ηγεμόνων μας, ώστε να παρατηρούμε την επιρροή της μέχρι σήμερα. Αυτό που αρχίζει να ξεθωριάζει με τον Ερντογάν είναι ότι άλλαζε κυβερνήτη μετά από κυβερνήτη μέχρι να φτάσει στο πολιτικά «κατάλληλο» άτομο και η απώλεια της ανεξαρτησίας από την κεντρική τράπεζα σε περιόδους ένοπλων συγκρούσεων, ελλείμματα προϋπολογισμού «βασισμένα στις ανάγκες» και «διπλό». ψηφίο “πληθωρισμός-ψηφίο”, δεν φαίνεται πλέον ασυνήθιστο.

Κι όμως, πρέπει να κάνω έκκληση σε «κανονικές» εποχές, όταν ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Πολωνίας εξηγεί γιατί η ανεξαρτησία έχει σημασία. Ο Leszek Balcerowicz μου είπε σε μια συνέντευξη τον Ιούνιο του 2008 ότι το τρέχον νομισματικό σύστημα, στο οποίο το κράτος τυπώνει χρήματα, και δεν είναι συνδεδεμένο με τίποτα ουσιαστικό, όπως ήταν στην εποχή του κανόνα του χρυσού, δεν μπορεί να προστατευτεί. Η τάση των πολιτικών αρχών είναι να χρησιμοποιούν το νομισματικό σύστημα για να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών είναι κάτι εξαιρετικά πρακτικό, χωρίς τίποτα ιδεολογικό, αρκεί να επιθυμεί κανείς τη σταθερότητα του νομισματικού συστήματος.

Εντάξει και ξεκινώντας από αυτό που λέει ο νομπελίστας στα οικονομικά Milton Friedman ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα δωρεάν γεύμα, η απώλεια εμπιστοσύνης στη νομισματική πολιτική ή/και η επίθεση στην ανεξαρτησία πρέπει να φανεί σε κάτι, μια υποβάθμιση της βαθμολογίας ή πτώση της τιμής της μετοχής.

Δεν νομίζω να πω κάτι τεράστιο. Γιατί οι κεντρικές τράπεζες που εφαρμόζουν ποσοτική χαλάρωση δεν μειώνουν τις αξιολογήσεις τους; Αλλάζουν το προφίλ κινδύνου τους. Εκδίδουν νομίσματα και τα επενδύουν σε junk ομόλογα. Επομένως, το πιο επικίνδυνο προφίλ θα πρέπει να βαθμολογείται ως τέτοιο.

Εάν μια εμπορική τράπεζα το κάνει αυτό και αλλάξει το προφίλ κινδύνου της, θα υποβαθμιστεί από τους οίκους αξιολόγησης. Γιατί αντιμετωπίζονται διαφορετικά οι κεντρικές τράπεζες με επιτόκια κάτω από την κόκκινη γραμμή; Μόνο επειδή ενοποιούνται σε τέλη και φόρους;!

Δυστυχώς, τελικά, αυτό είναι όλο, το οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται, η αξιολόγηση της χώρας είναι πεσμένη και σιωπηρά και αυτή της κεντρικής τράπεζας.

Και μιλώντας για το χρηματιστήριο, υπάρχουν δύο εθνικές τράπεζες στη ζώνη του ευρώ εισηγμένες στο χρηματιστήριο: η Εθνική Τράπεζα του Βελγίου και η Trapeza της Ελλάδος. Τα γραφήματα της εξέλιξης της τιμής της μετοχής των κεντρικών τραπεζών του Βελγίου και της Ελλάδας αποκαλύπτουν τα σημαντικότερα γεγονότα που περιλαμβάνονται στην τιμή, όπως, για παράδειγμα, οι εκκλήσεις για μποϊκοτάζ από Ρουμάνους πολιτικούς που συνοδεύονται από διαβεβαιώσεις Αυστριακών πολιτικών. στη δυναμική των τιμών των μετοχών τραπεζικών ομίλων που έχουν επενδύσει στη Ρουμανία εισηγμένες στο Χρηματιστήριο της Βιέννης.

Φυσικά, είναι και ένα κάλεσμα για αποπολιτικοποίηση της πολιτικής οικονομίας, σε ένα πλαίσιο όπου βλέπουμε ότι μπαίνουμε σε μια εχθρική περίοδο, με πιέσεις υπερπολιτικοποίησης, αλλά η προσέγγιση είναι λογική, γιατί τα συστήματα μπορεί σε ορισμένα σημεία να αντιμετωπίσουν καταστροφικές Συμβάντα Black Swan ακριβώς λόγω της πτώσης των δεικτών έγκαιρης προειδοποίησης. Γιατί, θυμίζω, ο Μίλτον Φρίντμαν έλεγε: «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα».