Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι εντόπισαν το πρώτο μεγάλο ρωμαϊκό δονητή που ανακαλύφθηκε σε μια τάφρο στο οχυρό Vindolanda, σε μια από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της αυτοκρατορίας, αναφέρει Ο κηδεμόνας.

Αν δεν χρησιμοποιούταν ως σεξουαλικό παιχνίδι, τότε το αντικείμενο 2.000 ετών θα μπορούσε να ήταν ένα γουδοχέρι – το εργαλείο που χρησιμοποιείται με ένα γουδί για την άλεση διαφόρων ουσιών και μπαχαρικών – σε σχήμα πέους ή μέρος ενός αγάλματος πάνω στο οποίο το άγγιζαν οι άνθρωποι για καλή τύχη.

Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι το αντικείμενο δεν χρησιμοποιήθηκε όπως πιστεύαμε όταν ανακαλύφθηκε το 1992 στο ρωμαϊκό φρούριο στη Vindolanda στο Northumberland – για επισκευή κάλτσων.

«Πρέπει να ομολογήσω ότι ένα μέρος του εαυτού μου πιστεύει ότι είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι είναι πέος», είπε ο Ρομπ Κόλινς, καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ. “Δεν ξέρω ποιος το έβαλε στον κατάλογο. Ίσως υπήρχε κάποιος που δεν ένιωθε άνετα με αυτό ή δεν πίστευε ότι οι Ρωμαίοι θα αντιμετώπιζαν τέτοιες ανοησίες.”

Ο φαλλός του Vindolanda έχει μήκος 16 εκατοστά, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι πιστεύουν ότι το αντικείμενο ήταν αρχικά ακόμη μεγαλύτερο. το ξύλο τείνει να συρρικνώνεται και να παραμορφώνεται με την πάροδο του χρόνου.

Το αντικείμενο εξετάστηκε από επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ και το Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Δουβλίνου, οι οποίοι έδειξαν ότι είναι ο πρώτος ξύλινος φαλλός που βρέθηκε στον ρωμαϊκό κόσμο.

Ο φαλλός βρέθηκε σε ένα χαντάκι μαζί με δεκάδες παπούτσια και αξεσουάρ ρούχων, καθώς και άλλα προϊόντα από δέρμα και κέρατο.

Ξύλινος Φαλλός σε φυσικό μέγεθος

Αυτό που κάνει το εύρημα αξιοσημείωτο είναι ότι το αντικείμενο έχει φυσικό μέγεθος, εξήγησε ο Κόλινς. «Είναι επίσης σημαντικό γιατί το ξύλο δεν συγκρατείται κανονικά…Δεν έχω βρει κανένα παράλληλο».

Όσο για το πώς οι ερευνητές ανακάλυψαν την πραγματική λειτουργία του αντικειμένου, ο Κόλινς είπε ότι «κάναμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις».

Τα φαλλικά αντικείμενα στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν συχνά για να αποκρούσουν το κακό. Η ανάλυση έδειξε ότι ο φαλλός Vidolanda είχε πιο λείες άκρες, υποδεικνύοντας ότι είχε χρησιμοποιηθεί για κάτι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Οι ερευνητές έχουν προτείνει τρεις θεωρίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη λειτουργία του αντικειμένου. Το πρώτο είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιήθηκε ως σεξουαλικό παιχνίδι, αλλά οι επιστήμονες παραμένουν επιφυλακτικοί.

«Μερικές φορές οι δονητές δεν χρησιμοποιήθηκαν για ευχαρίστηση… μπορεί να είναι όργανα βασανιστηρίων», εξήγησε ο Κόλινς. Αν το αντικείμενο εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται ως σεξουαλικό παιχνίδι, θα ήταν το πρώτο ρωμαϊκό «ντίλντο» που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι.

«Γνωρίζουμε από ελληνικά και ρωμαϊκά ποιήματα και από την ελληνική και τη ρωμαϊκή τέχνη ότι χρησιμοποιούσαν δονητές, αλλά δεν έχουμε ανακαλύψει αρχαιολογικά παραδείγματα, κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον».

Μια άλλη θεωρία είναι ότι το αντικείμενο χρησιμοποιήθηκε ως γουδοχέρι, έχοντας μαγειρικές λειτουργίες ή για να συνθλίψει καλλυντικά ή ιατρικά συστατικά. Η τρίτη παραλλαγή είναι ότι το αντικείμενο ήταν μέρος ενός αγάλματος που οι άνθρωποι άγγιζαν για καλή τύχη ή για να απορροφήσουν την κακή τύχη – μια πρακτική που ήταν ευρέως διαδεδομένη σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Εκδότης: Raul Nețoiu