Σχετικά με τη μη ένταξη της Ρουμανίας στη Σένγκεν, τρία μεγάλα σενάρια έχουν κυκλοφορήσει στα μέσα ενημέρωσης, το καθένα με κάποιες παραλλαγές.

Θα ήταν η ρωσική επιρροή στην Αυστρία, για να διχάσει την Ευρώπη. Στη συνέχεια, η κακή κατάσταση των εκλογών του κυβερνώντος συνασπισμού στην Αυστρία καθόρισε την αντιρουμανική πιρουέτα για εκλογικό όφελος τον Ιανουάριο. Τέλος, ο διάδρομος Ρουμανίας-Βουλγαρίας θα ήταν κάπως επικίνδυνος για τις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες ενόψει του μεταναστευτικού κύματος που εισέρχεται μέσω της Τουρκίας. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, κανένα από τα τρία σενάρια δεν έχει καμία ουσία.

Η Αυστρία είχε πάντα μια συνιστώσα της ρωσικής επιρροής, από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά σήμερα η Ολλανδία περιλαμβάνεται στο μοτίβο της ψηφοφορίας για το Σένγκεν, που πρώτα μέθυσε με τη Ρουμανία και μετά εναντίον της Βουλγαρίας, και κανείς δεν κατηγόρησε οι Ολλανδοί μέχρι στιγμής ότι είναι φιλορώσοι.

Ομοίως, οι εκλογές στην Αυστρία δεν εξηγούν τόσο καλά τη θέση της Ολλανδίας που οι δύο χώρες σε συνδυασμό ενάντια στη ρουμανοβουλγαρική επέκταση φαίνεται μάλλον να έχουν συμμεριστεί την καταχρηστικότητα της κοινής γνώμης και στις δύο χώρες. ενός μόνο έθνους τα ήπια μποϊκοτάζ που ετοιμάζουν ενάντια σε αυτούς που ψήφισαν όχι.

Η Ρουμανία και η Βουλγαρία ως τείχος έξω από τη ζώνη Σένγκεν κατά της μετανάστευσης έχει το μεγαλύτερο νόημα από τα τρία σενάρια, αλλά μέχρι να δούμε τον χάρτη πιο προσεκτικά. Οι μετανάστες που περνούν από την Τουρκία αντιμετωπίζουν δύο χώρες – τη Βουλγαρία και την Ελλάδα. Αν περάσουν από τη Βουλγαρία, έχουν ανοιχτό δρομολόγιο προς Ουγγαρία και Αυστρία μέσω Ρουμανίας. Μπορούν όμως να περάσουν και από την Ελλάδα, είτε προερχόμενοι από την Τουρκία είτε απευθείας δια θαλάσσης και, μέσω πολλών πρώην γιουγκοσλαβικών κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Κροατίας, φτάσουν επίσης στην Ουγγαρία και μετά στην Αυστρία. Χωρίς να ξεχνάς ότι θα μπορούσες να φτάσεις και απευθείας στην Κροατία, δια θαλάσσης, αν περάσεις κάτω από τη μύτη των Ιταλών. Επομένως, εάν γίνει επίκληση της λεωφόρου των προσφύγων, δεν θα έπρεπε να αποκλειστεί η Κροατία. Μόνο αυτό συμπεριλήφθηκε, αλλά στο Σένγκεν.

Αν έψαχνε κανείς για άλλες εξηγήσεις, θα σκεφτόταν τις ρωσοαμερικανικές διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της εισβολής στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο. Οι Ρώσοι ζήτησαν τότε την απόσυρση του ΝΑΤΟ από την προ του 1991 ευθυγράμμιση και αρνήθηκαν. Το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να δεχτεί ένα τόσο μεγάλο βήμα προς τα πίσω, αλλά στις επόμενες διαπραγματεύσεις μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο αποδοχής ενός μικρότερου. Και η Ρουμανία και η Βουλγαρία θα μπορούσαν να είναι νομίσματα ανταλλαγής, κάτι που θα δυσκόλευε τη διαδικασία εάν βρίσκονται ήδη στο Σένγκεν.

Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τον πραγματικό λόγο της άρνησης, οι ιστορικοί θα μας διαφωτίσουν σε 50 χρόνια και ας εστιάσουμε λίγο στην πολιτική μας τάξη.

Οργανώσαμε μια εκστρατεία κινητοποίησης της κοινής γνώμης που αποδεικνύεται αξιολύπητη σήμερα, δεν περιμέναμε καμία νομοθετική προσπάθεια (νόμοι της δικαιοσύνης και εγκατάλειψης της κυριαρχίας που σχολιάστηκαν τόσο πολύ πριν από μερικές εβδομάδες) ή εμπορική (βλ. επίσης ορισμένες συνταγές για τους Ολλανδούς) και Για τι?

Αν οι πολιτικοί μας δεν γνώριζαν τίποτα για την ανατροπή της Αυστρίας και για το τι συνέβαινε στα παρασκήνια (με την Ολλανδία να περιστρέφεται προφανώς, αλλά μόνο να την καταψηφίσει, με το πρόσχημα του αποκλεισμού της Βουλγαρίας) αυτό είναι απόδειξη βαριάς ανικανότητας του Υπουργείου Εξωτερικών και των υπηρεσιών πληροφοριών , πληροφορίες και μερικά κεφάλια να πέσουν από αυτό.

Αλλά αν ήταν γνωστό και χρησιμοποιήθηκε για να εξαναγκάσει την κοινή γνώμη να καταπιεί πιο εύκολα ορισμένες επώδυνες νομοθετικές αλλαγές (όπως η δυνατότητα παράκαμψης των αποφάσεων του CCR χωρίς να επιβληθούν κυρώσεις στους ενδιαφερόμενους δικαστές), τότε δεν μιλάμε πλέον για ανικανότητα και για βλακεία. αλλά για την καθαρή κακία.

Πιο πρόσφατα, για να εκτονώσουν την κοινή γνώμη, οι ίδιοι πολιτικοί, ανόητοι ή απατεώνες -όπως θέλετε, πιθανώς και οι δύο σε διαφορετικό βαθμό- άρχισαν να ενθαρρύνουν μποϊκοτάζ αυστριακών εταιρειών. Αυτό αφού κατανάλωσε ένα μοναδικό θέαμα οπερέτας – τις ιστορίες μίμησης της γερμανικής αντιπολίτευσης που φέρεται να έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν την Αυστρία και να απειλούν ακόμη και να απορρίψουν την Κροατία, το αγαπημένο τους πρώην Γιουγκοσλαβικό παγκόσμιο κράτος (γιατί δεν ψήφισαν οι Ρουμάνοι την απόρριψη του Η Κροατία αν ήταν ακόμα ξεκάθαρο ότι θα μας απορρίψουν, με δικαιολογία όλα ή τίποτα;).

Δηλαδή, σταματήστε να τροφοδοτείτε τον πληθυσμό στο OMV, ενδεχομένως αγοράστε στη χριστουγεννιάτικη αγορά της Βιέννης πληρώνοντας σε λεπτά του ευρώ, πηγαίνετε για σκι στην Αυστρία μετά τις 15 Ιανουαρίου, όταν οι τιμές είναι χαμηλότερες από αυτό που τον βλάπτουν, ή μετακινήστε τα χρήματά τους από το BCR στο… Raiffeisen.

Ας μειώσουν δηλαδή λίγο το κέρδος τους, για να απολύσουν πιο εύκολα κάποιους Ρουμάνους υπαλλήλους.

Ωστόσο, κανείς δεν λέει τη λέξη της εθνικοποίησης των ενεργειακών πόρων (το μισό φυσικό αέριο και όλο το ρουμανικό πετρέλαιο, άλλωστε, είναι με την OMV), ενώ το οικονομικό πλαίσιο θα το επέτρεπε αφού οι μεγάλες δημοκρατίες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, φλέρταραν με αυτές οι ιδέες πρόσφατα.

Αλλά όχι, δεν μπορούμε να πάμε το μποϊκοτάζ τόσο μακριά. Όπως δεν μπορούμε να μποϊκοτάρουμε μελλοντικές αποφάσεις σε επίπεδο ΕΕ και ΝΑΤΟ, δεν θα ήμασταν σοβαροί αν το καταψηφίσουμε μέχρι να μπούμε στη Σένγκεν, οι πολιτικοί μας PNL-PSD και ένα συγκεκριμένο υπουργικό συμβούλιο της Σαξονίας διακρίνονται από ευθύνη (καθώς και από την ελπίδα καταλαμβάνοντας χλιαρές θέσεις στις Βρυξέλλες μετά το τέλος των εντολών εδώ).

Εν κατακλείδι, αν έπρεπε να προτείνω ένα μποϊκοτάζ από την πλευρά μου, τότε θα ήταν το μποϊκοτάζ της ρουμανικής πολιτικής τάξης που διαχειρίστηκε την ψευδή είσοδο στο Σένγκεν του 2022. Ας ψηφίσουμε κατά του PSD-PNL στις επόμενες εκλογές, αυτό θα ήταν το πραγματικό μποϊκοτάζ. Και μην πιστεύετε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική τώρα, μέχρι τότε θα μπορούν να χτιστούν περισσότερα κόμματα και πραγματικά κυριαρχικά κινήματα, όχι με τη θέληση του νομού.