Ένα δακικό φρούριο στην Άλμπα, ένα από τα παλαιότερα στην περιοχή των Διακαρπαθίων, θα μπει ξανά στο τουριστικό κύκλωμα. Όπως το αποκαλούσε ο Πτολεμαίος

Κατά τη συνεδρίαση της 23ης Μαρτίου 2023, που διοργάνωσε η πόλη του Cugir, οι δημοτικοί σύμβουλοι της Alba ενέκριναν τη σύναψη συμφωνίας σύνδεσης με το δημαρχείο για την «ανάπτυξη και εκμετάλλευση του αρχαιολογικού χώρου Cugir Cetățuia».

Σύμφωνα με την τεκμηρίωση, η μερική αξία της επένδυσης Αποτίμηση και Αποτίμηση του “Αρχαιολογικού Χώρου Cugir Cetătuia” είναι 300.000 lei, το ποσό που έχει προγραμματιστεί για το στοιχείο – Πραγματοποίηση της ιδέας, η μελέτη σκοπιμότητας, οι μελέτες, η τεχνογνωσία, οι απόψεις, συμφωνίες κ.λπ. .

«Σύμφωνα με τη γενική εκτίμηση που καθορίζεται από τη Μελέτη Σκοπιμότητας/Τεχνικό Έργο, καθώς και τις λοιπές δαπάνες που καθορίστηκαν σύμφωνα με τις μελέτες, εκθέσεις κ.λπ. που καταρτίστηκαν σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις, το συνολικό ποσό θα αποτελέσει αντικείμενο πρόσθετης πράξης στη συμφωνία σύνδεσης», διευκρινίζει η απόφαση της CJ Alba.

Ο οικισμός των Δακών του Cugir αποδεικνύεται ότι είναι ένας από τους παλαιότερους στον Διακαρπάθιο χώρο της Ρουμανίας, ο οποίος μπορεί να συγκριθεί με τον μεγάλο οικισμό Poiana στην κομητεία Galați ή με τον Bâtca Doamnei στην επικράτεια της πόλης. of Piatra Neamț , που βρίσκεται σε ένα απομονωμένο βουνό και είναι προικισμένο με φυσικές οχυρώσεις και ενισχύεται από γήινα κύματα και πέτρινους τοίχους.

Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το Cugir ήταν ένα σημαντικό οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο, που κατοικήθηκε από τον 5ο-4ο αιώνα π.Χ. μ.Χ. και αδιάκοπα μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση, οπότε και καταστράφηκε όπως όλες οι άλλες Δακικές οχυρώσεις στην Τρανσυλβανία.

Το μεγαλύτερο φρούριο στην κοιλάδα Mures

Η Δακική ακρόπολη του Cugir υποτίθεται ότι είναι η ακρόπολη του Singidava, που αναφέρεται από τον Πτολεμαίο ως η μεγαλύτερη και πλουσιότερη ακρόπολη στην κοιλάδα Mures. Αν και πριν από το βασίλειο της Burebista, η ακρόπολη του Cugir αργότερα έγινε μέρος της αλυσίδας των ακροπόλεων της Δακίας για την άμυνα της Sarmizegetusa στα βουνά Orăștiei. Η έρευνα που έγινε εδώ έχει αναδείξει το γεγονός ότι τα οχυρωματικά στοιχεία ανήκουν στη δεύτερη Εποχή του Σιδήρου.

Τα ερείπια δακικής κατοίκησης που βρέθηκαν στις πλαγιές του λόφου χρονολογούνται από τον 5ο-4ο αιώνα π.Χ. π.Χ., και η πραγματική κατασκευή του φρουρίου έγινε τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. και κράτησε μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση όταν κάηκε. Το ανώτερο οροπέδιο του Dealului Cetate και οι γύρω βεράντες είναι τεχνητές, με τον αρχικό λόφο σε σχήμα μαρμαρυγίας λαξευμένο και σκαλιστό για να ζήσει.

Εκεί έχουν ανακαλυφθεί δακικές κατοικίες, λάκκοι προμηθειών, κεραμικά, νομίσματα, αλλά και αντικείμενα από τον ελληνικό ή ρωμαϊκό κόσμο, προϊόντα που πιστοποιούν την ύπαρξη εμπορικών σχέσεων. Ωστόσο, η νεκρόπολη του φρουρίου με τους τέσσερις τύμβους της καύσης έχει λάβει τη μεγαλύτερη προσοχή.

Ο «πριγκιπικός τάφος», που πιστεύεται ότι ανήκε σε έναν τοπικό έμπορο, περιείχε ένα ωραίο τετράτροχο άρμα παρέλασης και τα αποτεφρωμένα λείψανα τριών αλόγων καθώς και πολλά σιδερένια, χάλκινα, ασημένια και χρυσά αντικείμενα, σιδερένια αλυσίδα με κουμπιά χρυσού. ασήμι, μια δερμάτινη ξύλινη ασπίδα, μια αιχμή του δόρατος, μια σίκα, ένα κελτικού τύπου ίσιο ξίφος, μια επένδυση τόξου, άμφια.

Η αρχαιολογική έρευνα, που διεξήχθη το 1977-1978, έφτασε μόνο στα πεζούλια του φρουρίου και η κορυφή, το ίδιο το φρούριο, παρέμεινε ανεξερεύνητη. Οι περιοχές που ερευνήθηκαν αρχαιολογικά κατά την περίοδο αυτή καλύφθηκαν τότε με χώμα.