Η έκθεση της Mónika Jámbor-Mihályi μπορείτε να δείτε στο Dávid Alkotóház μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου, δίνοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα του ημι-αφηρημένου κόσμου του καλλιτέχνη.
– Από πολύ μικρή με έλκουν ορισμένα χρώματα και σχήματα. Πάντα ζωγράφιζα, γιατί στη δημιουργία και την οπτικοποίηση βρήκα την ψυχική ηρεμία, ένα μέσο αυτοέκφρασης. Αργότερα η ζωή με πήγε σε άλλη κατεύθυνση και πήγα σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Σπούδασα logistics και οικονομικά, μετά μπήκα στον κόσμο των πολυεθνικών εταιρειών. Αλλά κατάλαβα με τον καιρό ότι δεν ήταν ο δικός μου τρόπος – είπε η Mónika Jámbor-Mihályi στην πύλη ειδήσεων μας στα εγκαίνια της έκθεσης.
Βαθιά στην ψυχή του, βέβαια, ήξερε πάντα ότι η τέχνη ήταν ο πραγματικός του κόσμος, όπου μπορούσε να εκπληρωθεί η ζωή του. Έκανε τα πάντα για να αποφύγει τον κόσμο των multis και να ακολουθήσει τον δρόμο του. Το 2007 μαζί με τη σύντροφό του, Βίλμος, μετακόμισαν στην Ιρλανδία.
– Άρχισα να ενδιαφέρομαι πιο σοβαρά για την τέχνη όταν ζούσαμε στην Ιρλανδία. Εκτός από τη δουλειά, με την αγαπημένη μου ταξιδέψαμε στη χώρα και στο μεταξύ απαθανατίσαμε τα χαρακτηριστικά κτίρια των πόλεων και το υπέροχο τοπίο. Στο Galway, μπήκα σε μια γνωστή γκαλερί με τα έργα μου, όπου ο επιμελητής της γκαλερί τα παρουσίασε μαζί με φωτογραφίες γνωστών Ιρλανδών καλλιτεχνών.
Μετά μου έδωσε θετική ενίσχυση, δύναμη και έμπνευση για να συνεχίσω.
«Ως εκθέτης, συμμετείχα επίσης σε ένα διεθνές φεστιβάλ τέχνης στο Galway», θυμήθηκε την εξέλιξη της τέχνης του.
Η Γαλλία ακολούθησε λίγο μετά την Ιρλανδία. Στο Παρίσι αναζητά την ελευθερία και τις χαρακτηριστικές γαλλικές γραμμές του διάσημου ζωγράφου Henri de Toulouse-Lautrec. Έζησε επίσης στη Γερμανία, όπου άρχισε να ζωγραφίζει en plein air. Η Mónika σημείωσε ότι το να είναι μητέρα είναι εξίσου σημαντικό για εκείνη με το να είναι καλλιτέχνης. Το πρώτο τους παιδί, η Janka, γεννήθηκε το 2012 και πέντε χρόνια αργότερα η Johanna προστέθηκε στην οικογένεια. Πριν επιστρέψουν στο Jászszentandra, ζούσαν στο Vác, στην καρδιά της καμπής του Δούναβη, που θεωρεί το δεύτερο σπίτι του.
Ως μητέρα δύο παιδιών, απέκτησε το πτυχίο της στις γραφικές τέχνες στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Οι δάσκαλοί του ήταν οι Márton Barabás, Ákos Wechter και Sándor Rácmolnár. Συνεχίζει τις σπουδές του, γιατί ο πόθος της καρδιάς του έγινε πραγματικότητα όταν έγινε δεκτός φέτος για το master των καλών τεχνών στο Ουγγρικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών. Στο χωριό του, Jászszentandras – όπου ζει ακόμα – παρουσίασε για πρώτη φορά στις 26 Αυγούστου την έκθεσή του Mimézis, που παρουσίασε στο κοινό η ιστορικός τέχνης Zsuzsanna Szentandrási-Sós. Μετά από μια σύντομη εισαγωγή στην ιστορία της τέχνης, μίλησε για το ξετύλιγμα της δημιουργικής ύπαρξης.
– Το ταξίδι ζωής ενός καλλιτέχνη μπορεί να ξεκινήσει από πολλά μέρη και να πάει προς πολλές κατευθύνσεις. Οι εμπειρίες που αποκτήθηκαν στην πορεία, η οπτική και η τεχνολογική κουλτούρα συμβάλλουν στα έργα τέχνης. Στην έκθεση της Mónika Jámbor-Mihályi, η εξέλιξη και η αλλαγή είναι ξεκάθαρα αισθητές. Μπορείτε να δείτε πώς οι προηγούμενες εικόνες επηρεάζουν τα πρόσφατα δείγματα, είπε ο ιστορικός τέχνης.
Φωτογράφος: Anita Illes
Ανέφερε επίσης τον τίτλο της έκθεσης, Mimézis, λέξη ελληνικής προέλευσης, της οποίας το λατινικό αντίστοιχο είναι imitation, δηλαδή μίμηση. Σύμφωνα με τη σκέψη του 19ου αιώνα, η τέχνη όχι μόνο μιμείται, αλλά και εξηγεί και αξιολογεί την πραγματικότητα. Στις ημι-αφηρημένες εικόνες του, η πραγματικότητα εμφανίζεται διαφορετικά από μια αντικειμενική, φυσική αναπαράσταση.
– Ακόμα και στα μελετητικά του σχέδια διαπερνά το πρωτοποριακό πνεύμα που θέλει να συνοδεύσει τη νατουραλιστική αναπαράσταση. Του αρέσουν τα ανοιχτά χρώματα που έγιναν πιο δυνατά στο γύρισμα του αιώνα, η έκφραση που ερμηνεύει κάπως σουρεαλιστικά εσωτερικά κίνητρα. Αυτά περιλαμβάνουν κολάζ εμπνευσμένα από τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Οι αρχές της κατασκευής της εικόνας δεν εκφράζουν σκόπιμα τίποτα, αλλά μάλλον ενθαρρύνουν τον θεατή να απομακρυνθεί από γνωστά πράγματα και να προσπαθήσει να βιώσει τη σύνθεση ως θέαμα. Η Zsuzsanna Szentandrási-Sós επαίνεσε τον καλλιτέχνη με μια υποκειμενική άποψη, η οποία μιλάει από μόνη της και έτσι διατυπώνει ερωτήματα και δίνει απαντήσεις που επηρεάζουν τους άλλους.
Τα εγκαίνια της έκθεσης εμπλουτίστηκαν με το ντουέτο των Judit Bonyár και Péter Hűvösvölgyi.
Πηγή έμπνευσης είναι και οι κρυμμένοι θησαυροί του σπιτιού
Ο στόχος των εικόνων της Mónika Jámbor-Mihály είναι να προκαλέσουν ένα είδος εκλεκτικής ισορροπίας, καθώς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συναντώνται, όπως σε ένα ημερολόγιο. – Εξετάζω τη σχέση ανθρώπου και αντικειμένων. Θεωρώ πολύ σημαντικό να βρω τις ρίζες, υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις φωτογραφίες μου. Έθεσα στόχο στον εαυτό μου να δω την ουσία των πραγμάτων, να τα κατανοήσω, να τα αποδεχτώ και να τα αναδιαμορφώσω στην εικόνα μου. Εμπνέομαι από τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν, που τα μάτια μας περνούν εύκολα, οι κρυμμένοι θησαυροί του σπιτιού. Περιγράφοντας τον χώρο μετάβασης μεταξύ του εικονιστικού και του αφηρημένου, προσπαθώ να αποκτήσω μια δική του τάξη – διατύπωσε το καλλιτεχνικό του πιστεύω.
“Τυπικός τηλεοπτικός νίντζα. Λάτρης της ποπ κουλτούρας. Ειδικός στο Διαδίκτυο. Λάτρης του αλκοόλ. Καταθλιπτικός αναλυτής. Γενικός λάτρης του μπέικον.”
