Σε ηλικία 66 ετών, ο Σταμάτης Μωραΐτης, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στα προάστια της Νέας Υόρκης και της Φλόριντα, διαγνώστηκε με καρκίνο σε τελικό στάδιο και οι γιατροί του είπαν ότι του έμεναν 6 με 9 μήνες ζωής.

Ο Μωραΐτης είχε διαγνωστεί με καρκίνο του πνεύμονα και η ζωή του είχε γίνει πολύ περίπλοκη, καθώς μετά βίας μπορούσε να αναπνεύσει και δεν μπορούσε πλέον να εργαστεί. Μετά το άκουσμα της είδησης, ο πατέρας τριών παιδιών, ελληνικής καταγωγής, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του, πιο συγκεκριμένα στην Ικαρία, με τη σύζυγό του Ελπινίκη. Ήθελε να γλιτώσει την οικογένειά του από τον πόνο που τον έβλεπε να πεθαίνει και σκέφτηκε ότι το βάρος των εξόδων κηδείας θα έπεφτε στους ώμους των παιδιών. Έτσι τους είπε ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί με την οικογένειά του δίπλα στη θάλασσα και ότι η κηδεία θα κόστιζε μόνο μερικές εκατοντάδες δολάρια, σκέφτηκε τότε, σύμφωνα με Γνώστης.

Φτάνοντας όμως στην Ικαρία, το νησί στα μισά του δρόμου μεταξύ Αθήνας και Τουρκίας, συνέβη κάτι εντελώς εκπληκτικό. Ο Μωραΐτης δεν το ήξερε τότε, αλλά είχε επιστρέψει σε ένα μοναδικό και απομονωμένο μέρος, ένα νησί όπου συνηθίζεται να ζουν άνθρωποι άνω των 100 ετών. Είχε φτάσει σε μια «μπλε ζώνη».

Σιγά σιγά άρχισε να νιώθει καλύτερα, να μπορεί να κινείται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Απόλαυσε τον καθαρό αέρα, το καθαρό, καθαρό θαλασσινό νερό, επανασυνδέθηκε με παιδικούς φίλους και απόλαυσε ένα ποτήρι κρασί. Σύντομα επανήλθαν οι δυνάμεις του και άρχισε να ασχολείται με την κηπουρική.

Τέλος φύτεψε και αμπέλια. Σκέφτηκε ότι δεν θα έπινε πια κρασί από αυτήν, αλλά θα έμενε για τη γυναίκα του.

Τρεις δεκαετίες αργότερα όμως, ο Σταμάτης Μωραΐτης ήταν ακόμα ζωντανός, φροντίζοντας ενεργητικά τις ήδη άφθονες καλλιέργειες φρούτων, λαχανικών και ελιών στο αγρόκτημά του. Στη συνέχεια, ο ειδικός στη μακροζωία Dan Buettner ταξίδεψε στην Ικαρία για να αποκαλύψει τα μυστικά του γιατί οι άνθρωποι ζουν εδώ τόσο πολύ.

Ο Μπούετνερ γνώρισε επίσης τον Μωραΐτη και η ιστορία του εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ του Netflix “Living to 100: The Secrets of the Blue Zones» (Living to 100: The Secret of the Blue Zones). Τον ρώτησε ποιο ήταν το μυστικό του και γέλασε και του είπε: «Δεν ξέρω! Μάλλον ξέχασα να πεθάνω.

Το μέρος που ζείτε μπορεί να επηρεάσει τη μακροζωία σας. Ποιες είναι οι «μπλε ζώνες»

Δεν είναι σαφές τι ακριβώς συνέβη με τον Μωραΐτη, γιατί έζησε άλλες τρεις δεκαετίες μετά τη σκληρή διάγνωση που έλαβε. Ο Μωραΐτης μπορεί να είχε μοναδικές γενετικές ιδιότητες που τον προστάτευαν από ασθένειες όπως ο καρκίνος.

Αλλά ο Buettner υποψιάζεται ότι υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ της μακροζωίας και του τι μας περιβάλλει (άνθρωποι, φυτά, αέρας, τρόπος ζωής) και ότι το πώς μοιάζουμε εσωτερικά έχει λιγότερο σημασία. Μια πολυαναφερόμενη μελέτη δείχνει ότι η γενετική είναι υπεύθυνη μόνο για περίπου το 20 έως 25 τοις εκατό της διάρκειας ζωής.

“Δεν έκανε τίποτα συνειδητά για να προσπαθήσει να γίνει πιο υγιής. Το μόνο που έκανε ήταν να αλλάξει το περιβάλλον.”Ο Μπούετνερ είπε για τον Μωραΐτη.

Μετά την επίσκεψη στην Ικαρία, ο Buettner προσπάθησε να ξανασκεφτεί τον τρόπο ζωής των Ικαρίων «Blue Zone» στις Ηνωμένες Πολιτείες με αξιοπρεπή επιτυχία. Ξεκίνησε με τη μικρή πόλη Albert Lea, στη Μινεσότα, το 2009, και τα έργα της μπλε ζώνης έχουν φτάσει τώρα σε άλλες πόλεις. Στις Μπλε Ζώνες, οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να περπατήσουν πολύ, να ασκηθούν, να έχουν πρόσβαση σε πιο υγιεινές φυτικές τροφές σε καταστήματα και εστιατόρια, να κάνουν εθελοντισμό, να ζωγραφίσουν, να ασχοληθούν με την κηπουρική και να κοινωνικοποιηθούν.

Ο Μωραΐτης ήταν ενεργός μέχρι την τελευταία στιγμή

Για τον Μωραΐτη, το περιβάλλον στο οποίο έζησε στο τελευταίο μέρος της ζωής του τον βοήθησε να συνεχίσει να μαζεύει τις ελιές και τα σταφύλια του μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

«Ακόμα πίνω κρασί και δουλεύω»Ο Μωραΐτης είπε στο BBC στις αρχές του 2013, λίγες εβδομάδες πριν από τον θάνατό του σε ηλικία 98 ετών. “Δεν είμαι γιατρός, αλλά νομίζω ότι το κρασί βοήθησε. Δεν έκανα τίποτα άλλο από το να έφαγα καθαρό φαγητό, καθαρό κρασί, καθαρά χόρτα”. είπε επίσης.

Οι καθημερινές εργασίες του έδιναν σκοπό. Αν ήθελε να μαγειρέψει με ελαιόλαδο, έπρεπε να βγει και να πατήσει τις ελιές. «Εύκολο ή δύσκολο, πρέπει να το κάνω»είπε γελώντας.

Εκδότης: DC