Kövér στην εκδήλωση διατήρησης της παράδοσης που ονομάζεται Kurultáj – Ουγγρική Φυλετική Συγκέντρωση Μίλησε, ότι δεν είναι μόνο μια γιορτή των Ούννων και των Τουρκικών λαών, αλλά και ένα μήνυμα και ένα παράδειγμα για όλους τους δυτικούς και ανατολικούς λαούς, από την οποία όλοι μπορούν να αντλήσουν σοφία και αυτοπεποίθηση. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βουλής – υπενθυμίζει την ομιλία του α Ιστολόγιο Ούγγρου δικηγόρου τελευταίο μήνυμα – Οι Ούγγροι θα ήθελαν να είναι μια γόνιμη ζώνη διέλευσης για όλες τις χώρες και τους λαούς που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά που σέβονται ο ένας τον άλλον. “Δεν θυμάται πραγματικά ο Fat ότι η ζώνη διέλευσης είναι μια στροφή που ακούγεται πολύ άσχημα; Ας το ξεχάσουμε γρήγορα, γιατί αναγκαστήκαμε να εκκαθαρίσουμε τις ειδικές ζώνες για πρόσφυγες στα νότια σύνορα – συμπεριλαμβανομένων των “μεταναστών” προσφέρθηκε μόνο μία διέξοδος : επιστροφή στη Σερβία – υπό την πίεση της ΕΕ», σημειώνει ο Μαγυάρ με κάποια κακία.

Ο Kövér φαινόταν να έχει ξεχάσει ότι ο όρος ferry country προήλθε από τον Endre Ady, του οποίου οι γραμμές έγραφαν: “Ferry country, Ferry country, Ferry country: ακόμη και στα πιο δυνατά όνειρά του περιπλανήθηκε μόνο ανάμεσα σε δύο ακτές: από την ανατολή στη δύση, αλλά θα προτιμούσε να επιστρέψω”. Σύμφωνα με τον Magyar, ο ποιητής είδε καλά το μέλλον το 1905: “Οι Ούγγροι έφιπποι εξακολουθούσαν να πηγαίνουν εναντίον της Ευρώπης; Γελάω στο Time, γιατί να είναι αλλιώς παρά μετά το Svatopluk: στο όνομα της αγίας Ασίας εσύ θα προχωρήσει». Και ο Kövér έκανε πολύ λάθος όταν ανέφερε το Kompország, αφού σύμφωνα με τον Ady, «Το Kompország επιστρέφει με μανία στην Ανατολή: μια μικρή γωνιά του πορθμείου έσπασε, έμεινε στη δυτική ακτή με δέκα χιλιάδες άτομα, τι θα γίνει με αυτούς;

Παραθέτοντας ξανά τον Ady: “Μας κυνήγησαν μπροστά, δεν μας επέτρεψαν να κοιτάξουμε πίσω, να δούμε πού πηγαίναμε με το σκούτερ. Για να δούμε ότι αυτή η χώρα ανήκει σε λίγους Φαραώ, ότι εκατομμύρια κρατούνται σε μια βρώμικη ζωή ζώων. Οι φαραώ ήθελαν να υπάρχουν καλικάντζαροι και πυραμίδες (γήπεδα – σημείωμα συντάκτη) Το αίμα και τα νεύρα του τα μαζεύουν τυφλοί ανόητοι: ας το καμαρώνουν».

Συμπερασματικά: Σύμφωνα με τον Άντι, μας έσυρε «χίλια χρόνια, μουσκεύοντας και μουσκεύοντας το αίμα σου με αίμα Κουν, αίμα Τατάρ, αίμα σλαβικό, αίμα Αρμενικό, αίμα ελληνικό, αίμα γερμανικό, αίμα Ολάχ». Τι θα γινόταν αν εμείς οι Ούγγροι δεν ήμασταν μικτές; – ρωτά ο György Magyar, αναφερόμενος στην ομιλία του Viktor Orbán για τη φυλετική ανάμειξη στο Tusványos. Στη συνέχεια προσθέτει: επιπλέον, ο Άντι το είπε έτσι: «Είσαι δυνατός, Πούσταζερ, είσαι πιο δυνατός από την Ιερουσαλήμ, είσαι πιο δυνατός από τη Βαβυλώνα, είσαι πιο δυνατός από τη Ρώμη, είσαι πιο δυνατός από το Παρίσι». Να είσαι επιδεικτικός: θα είσαι πιο δυνατός και από τη Βιέννη».

Εν πάση περιπτώσει, δύο πράγματα έχουν επαληθευτεί αυτή τη στιγμή στο μυαλό του Άντι: οι «Ούγγροι έφιπποι» πάνε και πάλι εναντίον της Ευρώπης – πιο συγκεκριμένα, οι «Βρυξέλλες» – και αυτή η χώρα ανήκει σε λίγους «φαραώ» για να κρατήσουν εκατομμύρια μέσα. μια «βρώμικη ζωή των ζώων», επισημαίνει το άρθρο.

Σε μια πρόσφατη ανάρτηση ιστολογίου, ο György Magyar θυμάται μια άλλη έξαψη του Kövér: αυτή στη Σλοβακία. Σε ζελέ στην ομιλία του εξήγησε: «Τον τελευταίο καιρό, λόγω της συγκέντρωσης κεφαλαίου και τεχνολογίας, οι εξουσίες έξω και πάνω από τα κράτη που επιβάλλουν ιδιωτικά συμφέροντα έχουν οργανωθεί και ανέβει σε «παγκόσμια κλίμακα, που θέλουν να καταργήσουν τα έθνη-κράτη σε όλη την Για την Ευρώπη, όλα αυτά σημαίνουν, σύμφωνα με τον ομιλητή, ότι παγκόσμιες ιδιωτικές δυνάμεις, συνήθως εκτός Ευρώπης, θέλουν να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, σε μια ομοσπονδία, ακόμη περισσότερο σαν μια αυτοκρατορία, στην οποία Όλα τα κράτη της ΕΕ “θα έχαναν εντελώς την αυτοδιάθεσή τους και την ελευθερία δράσης τους”. Και ο στόχος είναι “οι εξουσίες να αποκτήσουν οριστικά και αποκλειστικά τους υλικούς και πνευματικούς πόρους των κρατών μελών”.

Μετά από όλα αυτά, τι μας μένει; Ο György Magyar κάνει την ερώτηση. Ας είμαστε μια ακτοπλοϊκή χώρα που – επαναλαμβάνουμε – «ακόμα και στα πιο ικανά όνειρά της, έχει περιπλανηθεί μόνο ανάμεσα σε δύο ακτές: από την Ανατολή στη Δύση, αλλά θα προτιμούσε να επιστρέψει». Άρα, 32 χρόνια μετά την αλλαγή του καθεστώτος, αναζητούμε τους νέους μας φίλους στην Ανατολή, για παράδειγμα Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν, Κίνα; «Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε, δεν σας αρέσει ακόμα να σκέφτεστε τη Βόρεια Κορέα;»