Στις 5 Μαρτίου, όταν η Ρωσία είχε μόλις εισβάλει στην Ουκρανία, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έγραψε στο Twitter: «Η ΕΕ πρέπει να απελευθερωθεί από την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα». Ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος εξέφρασε την ανησυχία του ότι η Ρωσία θα μπορούσε να κλείσει τη βρύση φυσικού αερίου της Ευρώπης, επαίνεσε την Ισπανία για το υψηλό της μερίδιο σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ικανότητα υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Το πρόβλημα είναι ότι το LNG, το λεγόμενο υγρό αέριο, είναι επίσης ένα ορυκτό αέριο – που αντλείται από το έδαφος, έχει υποστεί μερική θραύση και τελικά καίγεται με τρόπο καταστροφικό για το κλίμα. Ο Von der Leyen, ο δημιουργός της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, ενός έργου με τη βοήθεια του οποίου η ήπειρος θα πρέπει να απελευθερώσει τον άνθρακα, συνεχίζει να αναμειγνύει το θέμα του LNG με αυτό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να αποδειχθεί δαπανηρή για την Ευρώπη, όχι μόνο περιβαλλοντικά αλλά και οικονομικά. Οι υποδομές, στις οποίες η Ευρώπη επενδύει δισεκατομμύρια, κινδυνεύει να γίνει σύντομα άχρηστη ή πολύ πιο ακριβή, εάν η ΕΕ δεν θέλει να επιδεινώσει την κλιματική κρίση.

Το LNG ανθεί και το κόστος είναι υψηλό

Σύμφωνα με τη Eurostat, ο μεγαλύτερος καταναλωτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη είναι η Γερμανία και ακολουθούν η Ιταλία, η Ολλανδία, η Σλοβακία και η Γαλλία. Συγκεκριμένα, οι χώρες αυτές προσπαθούν να αντικαταστήσουν τις εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Ρωσία με προμήθειες από άλλες πηγές.

«Από την έναρξη του πολέμου, οι εξαγωγές LNG στην Ευρώπη αυξήθηκαν κατά 58%,» εξηγεί η Paula Di Mattia Peraire, αναλύτρια στην Independent Commodity Intelligence Service (ICIS). Η Γερμανία, η Ελλάδα, η Ιταλία, αλλά και η Ιρλανδία, η Γαλλία, η Ολλανδία και η Πολωνία αναπτύσσουν τις παράκτιες υποδομές τους.

«Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πολλές επενδύσεις σε LNG στην Ευρώπη», εξηγεί ο αναλυτής του ICIS. «Εάν όλα αυτά τα έργα υλοποιηθούν – γίνονται συζητήσεις για 15 νέα έργα μέχρι το τέλος του 2024 – η ικανότητα επαναεριοποίησης θα αυξάνεται κατά 70 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως».

Επί του παρόντος, ένα τεράστιο ποσό δημόσιου χρήματος διατίθεται σε παράκτιους τερματικούς σταθμούς, όπου το ψυχρό υγροποιημένο αέριο εκφορτώνεται και θερμαίνεται έως ότου επανειδοθεί στα δίκτυα των αγωγών σε αέρια μορφή. Ωστόσο, επί του παρόντος υπάρχουν πολύ λίγοι αγωγοί φυσικού αερίου – ειδικά στη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική Θάλασσα – για να καλύψουν τις ανάγκες της Ευρώπης σε φυσικό αέριο.

Ωστόσο, εκτός από τους τερματικούς σταθμούς, δεν υπάρχει μόνο ένα, αλλά δύο οδοφράγματα στις εισαγωγές φυσικού αερίου.

Σημεία συμφόρησης στην επέκταση LNG: Δίκτυο πλοίων και αγωγών

Πρώτο σκάφος μετατροπής LNG (Neptune) στη Γερμανία (Rügen)

Εάν αντικατασταθεί ο ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου, το αέριο από άλλες πηγές πρέπει πρώτα να μεταφερθεί στην Ευρώπη με τάνκερ. Αυτές οι δεξαμενές LNG, εύκολα αναγνωρίσιμες από τις σφαιρικές τους δεξαμενές, μπορούν να περιέχουν έως και 175.000 κυβικά μέτρα υγροποιημένου αερίου, αντίστοιχα 90 εκατομμύρια κυβικά μέτρα λιγότερο πυκνού αερίου αγωγού. Έτσι, για να αντικατασταθούν τα 167 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου ετησίως, χρειάζονται περίπου 1.800 αποστολές για την Ευρώπη – ή πέντε την ημέρα.

Σύμφωνα με το Institute of Economics and Naval Logistics, πρόκειται για 160 νέα δεξαμενόπλοια. Στην τιμή των 220 εκατομμυρίων δολαρίων ανά δεξαμενόπλοιο, η επένδυση ανέρχεται στα 35 δισεκατομμύρια δολάρια.

Επιπλέον, στο μέλλον, το αέριο LNG θα προέρχεται από την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αντί να ρέει από την Ανατολή στη Δύση όπως πριν. Ωστόσο, δεδομένου ότι οι αγωγοί φυσικού αερίου είναι ως επί το πλείστον μονόδρομοι, μια «αντίστροφη ροή» είναι δυνατή μόνο σε περιορισμένο βαθμό. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Fraunhofer, οι σημερινές δυνατότητες της Γερμανίας στην Ευρώπη θα πρέπει να διπλασιαστούν τουλάχιστον για το σκοπό αυτό.

Εμπειρογνώμονας ενέργειας: “Δεν έχει νόημα!”

Τερματικός σταθμός LNG στο λιμάνι του Ρότερνταμ, Ολλανδία

Όλα αυτά έρχονται σε έντονη αντίθεση με τους κλιματικούς στόχους της ΕΕ, οι οποίοι στοχεύουν στην κλιματική ουδετερότητα έως το 2050 (στη Γερμανία από το 2045). Αλλά εάν η ΕΕ καταναλώνει περισσότερο LNG, οι εκπομπές θα αυξηθούν.

«Έχουμε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», λέει η Ganna Gladkykh, ενεργειακή εμπειρογνώμονας στην Ευρωπαϊκή Συμμαχία Έρευνας για την Ενέργεια (EERA). “Ακόμη και η IEA (Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας, σημείωμα του συντάκτη) λέει ότι δεν πρέπει πλέον να επενδύουμε σε ορυκτά καύσιμα από εδώ και στο εξής. Μόνο τότε μπορούμε να επιτύχουμε τους στόχους για το κλίμα.” Ωστόσο, η ΕΕ επενδύει επί του παρόντος δισεκατομμύρια ευρώ σε υποδομές φυσικού αερίου. «Δεν έχει νόημα να επενδύουμε σε LNG, σίγουρα όχι στην Ευρώπη», είπε ο ειδικός.

Το υδρογόνο θα αντικαταστήσει το LNG

Οι ειδικοί υποθέτουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με αέρια που παράγονται στο περιβάλλον. Σε λίγα χρόνια αντί για ορυκτό φυσικό αέριο θα επεξεργαζόμαστε αμμωνία και κυρίως υγρό υδρογόνο. Μόνο τότε μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται δεξαμενόπλοια, τερματικοί σταθμοί και αγωγοί διέλευσης, που διαφορετικά θα ήταν άχρηστοι. Αυτό στη θεωρία.

Ο Gladkykh έχει αμφιβολίες για αυτήν την αλλαγή. “Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής λένε ότι η υποδομή υδρογόνου είναι έτοιμη να καθησυχάσει το κοινό. Η ιστορία που πουλάνε είναι ότι ακόμα κι αν επενδύσουμε σε ορυκτό LNG, αυτές οι επενδύσεις δεν θα χαθούν αν στραφούμε σε πιο πράσινη τεχνολογία υδρογόνου. .” .

Robert Habeck, Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Προστασίας του Κλίματος, μιλώντας κατά την παράδοση μιας δοκιμαστικής παράδοσης υδρογόνου από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο εργοστάσιο Aurubis AG στο Αμβούργο

«Αλλά αυτή η μετατροπή δεν έχει ακόμη καθιερωθεί», λέει ο Rainer Quitzow, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας στο Ινστιτούτο Μετασχηματιστικής Έρευνας Αειφορίας (IASS) στο Πότσνταμ. Προς το παρόν, το υδρογόνο δεν παραδίδεται καν, διευκρινίζει ο Quitzow, εξηγώντας ότι αυτό απαιτεί άλλα κράματα και υλικά επειδή το υδρογόνο είναι πιο εκρηκτικό και επομένως πιο επικίνδυνο: «Θα απαιτήσει σημαντική πρόσθετη επένδυση».

Το πρόσθετο κόστος αντικατάστασης αντλιών, βαλβίδων, οργάνων και συστημάτων ασφαλείας είναι έως και 20% του κόστους μιας εγκατάστασης LNG, υπολογίζει ο Διεθνής Οργανισμός Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Το υδρογόνο πρέπει να ψύχεται επιπλέον 100 βαθμούς σε σύγκριση με το LNG, το οποίο απαιτεί ψύξη στους 160 βαθμούς. Οι τρέχοντες μεταφορείς και τερματικά LNG δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό.

Επιπλέον, όλο το υδρογόνο πρέπει πρώτα να παράγεται βιώσιμα από αιολική ή ηλιακή ενέργεια και να μεταφερθεί στην Ευρώπη. Η ικανοποίηση της ενεργειακής δίψας της Ευρώπης για υδρογόνο απαιτεί περισσότερα από την ηλιακή και την αιολική ενέργεια.

«Δεδομένων όλων αυτών, θα έλεγα ότι είναι μια υπερβολική επένδυση», επικρίνει ο Gladkykh, αναφερόμενος στην ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική και ειδικότερα στη Γερμανία. Ο Quitzow, από την πλευρά του, βλέπει «έναν κίνδυνο στην κατασκευή υποδομών χωρίς νόημα ενόψει της επίτευξης των κλιματικών στόχων». «Αφού έχετε τερματικά και εγκαταστάσεις, θα είναι δύσκολο να τα παρατήσετε, ακριβώς επειδή έχετε επενδύσει πολλά», εξηγεί ο ειδικός. Ο πλανήτης θα είχε κάτι να χάσει.

Αγωγός φυσικού αερίου και LNG: ποιο είναι χειρότερο για το κλίμα;

Η κλιματική ζημιά συσσωρεύεται ήδη. Κατ’ αρχήν, η εξόρυξη συμβατικού φυσικού αερίου, όπως το ρωσικό αέριο, παράγει λιγότερες εκπομπές από τις υδραυλικές ρωγμές. Σε αντίθεση με τον ρωσικό αγωγό, το αέριο από το Κατάρ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει πρώτα να υγροποιηθεί για να μπορέσει να μεταφερθεί. Για να γίνει αυτό, το αέριο συμπιέζεται έντονα από την πίεση και στη συνέχεια «αποσυμπιέζεται» ξανά, ψύχοντας κάθε φορά. Σε αυτή τη διαδικασία, χάνεται μεταξύ 8 και 25% της παραγωγής ενέργειας κατά τη λειτουργία των συμπιεστών.

Τέλος, τα καύσιμα πρέπει να μεταφέρονται στους ωκεανούς. Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση, τόσο μεγαλύτερο είναι το αποτύπωμα άνθρακα. Το αυστραλιανό αέριο θα είχε πέντε φορές μεγαλύτερο «κόστος μεταφοράς για το κλίμα» από το αλγερινό αέριο, σύμφωνα με ειδικούς.

Παγώθηκαν τα ρωσικά έργα LNG

Η ΕΕ δεν είναι η μόνη που αντιμετωπίζει προβλήματα που σχετίζονται με το LNG. Από την πλευρά της, η Ρωσία θα ήθελε να υγροποιήσει και να πουλήσει το αέριό της, αλλά ακόμη και αν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τελειώσει γρήγορα, το μερίδιο της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου θα μειωνόταν για πολιτικούς λόγους. Κατά συνέπεια, οι Ρώσοι θα πρέπει να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος της υποδομής των αγωγών τους προς την Ευρώπη, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Επιπλέον, οι ανάγκες της Ρωσίας για εγκαταστάσεις υγροποίησης και τερματικά αυξάνονται για να βρει πελάτες εκτός Ευρώπης, ιδιαίτερα στην Κίνα και την Ιαπωνία.

Παραγωγή υδρογόνου στην Ισπανία

Ωστόσο, οι ειδικοί αμφιβάλλουν ότι η Ρωσία μπορεί να παράσχει την απαραίτητη τεχνολογία χωρίς βοήθεια από τη Δύση. Μετά τις κυρώσεις, οι περισσότεροι δυτικοί εταίροι σταμάτησαν να συνεργάζονται με τη Ρωσία.

Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ: «Κακές επενδύσεις»

Το μέλλον των νέων εγκαταστάσεων LNG στην ΕΕ είναι επίσης υπό συζήτηση. Σε δύο εκθέσεις ευρωπαϊκών δεξαμενών σκέψης όπως η Agora Energiewende και το E3G της Γερμανίας, οι επιστήμονες υπολογίζουν πώς η Ευρώπη θα μπορούσε να μειώσει τη ζήτηση φυσικού αερίου και να ανεξαρτητοποιηθεί από τη Ρωσία μέσα σε “ένα έως τέσσερα χρόνια” – το 20% των αερίων θα μπορούσε να αντικατασταθεί με την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κατάλληλο για σχέδιο 55″.

Ένα επιπλέον 45% θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω αντλιών θερμότητας, μόνωσης και επέκτασης της πράσινης ενέργειας. Μόνο το ένα τρίτο θα πρέπει να εισάγεται από άλλες χώρες και η υπάρχουσα υποδομή επαρκεί για αυτά τα 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου.

Οι επιστήμονες υποστηρίζονται στο υψηλότερο επίπεδο. Στο Economist Sustainability Summit, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες περιέγραψε τα ορυκτά καύσιμα ως «κακή επένδυση που οδηγεί σε δισεκατομμύρια δολάρια σε άχρηστα περιουσιακά στοιχεία». Οι χώρες πρέπει να «επιταχύνουν τη σταδιακή κατάργηση του άνθρακα και όλων των ορυκτών καυσίμων», είπε ο γενικός γραμματέας. Όλα τα άλλα είναι «τρέλα».