Η αποσύνθεση της αμερικανικής ηγεμονίας γίνεται αρκετά εμφανής, το μόνο ερώτημα είναι ποιος ή τι θα την αντικαταστήσει τώρα. Η μία πιθανότητα είναι η δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου, η άλλη είναι ότι με τον καιρό μια άλλη παγκόσμια δύναμη θα πάρει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Κίνα διεκδικεί αυτόν τον τίτλο αυτή τη στιγμή με τις μεγαλύτερες πιθανότητες.

Ο Κρίσεις της εποχής μας στο τέταρτο μέρος της σειράς συνομιλιών με τη Linda Szabó, α Περιφερειακό κέντρο με τον ιδρυτή του, Εργαστήριο καταστάσεων με πρώην μέλος και τον Tamas Gerőcs, μέλος του Helyzet Workshop και με έναν εξωτερικό συνάδελφο από το Παγκόσμιο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών μιλάμε για το ζήτημα της ηγεμονίας και την διεκδίκηση του θρόνου της Κίνας.

Η παράσταση είναι διαθέσιμη Στα αρχεία του ραδιοφώνου Lahmacunο στο Spotifyο Στο Google Podcasts και αυτό Στην άγκυρα.

Αν και ο ηγεμονικός ρόλος συνεπάγεται όχι μόνο οικονομική αλλά και πολιτιστική ηγεσία και στρατιωτική υπεροχή, στην οποία η Κίνα εξακολουθεί να είναι πολύ πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι πλέον βέβαιο ότι η χώρα της Άπω Ανατολής έχει γίνει βασικός παράγοντας στην παγκόσμια οικονομία, είπαν ειδικοί στο Merc. Υπενθυμίζοντας την ανάπτυξη της Κίνας, ο Gerőcs σημείωσε επίσης ότι σύμφωνα με την αφήγηση του Πεκίνου, η χώρα απλώς επιστρέφει στη θέση που της αξίζει, μετά από εκατό χρόνια καθυστέρηση.

Συνοψίζοντας την άνοδο του «ηγεμονικού υποψηφίου του θρόνου», η Linda Szabó εξήγησε πώς η χώρα, η οποία ασχολείται σχεδόν εξ ολοκλήρου με τη γεωργία, έφτασε στο σημείο σε 40-50 χρόνια μαζικής παραγωγής και διανομής καλών πλαστικών προϊόντων. όπου οι κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας έχουν γίνει πλέον αμφισβητίες για τους Αμερικανούς αντιπάλους τους. Παρ’ όλα αυτά, η κατάσταση των εργαζομένων δεν έχει βελτιωθεί σημαντικά, επεσήμανε ο Gerőcs:

«Από την πλευρά των εργαζομένων, η ιστορία δεν είναι ίδια με την κινεζική ολιγαρχία, το μεγάλο κεφάλαιο, τις μεγάλες επιχειρήσεις ή τη μεσαία τάξη».

Εκτός από την εγχώρια ανάπτυξή της, μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, και εν μέρει εξαιτίας της, η Κίνα ξεκίνησε και μια διεθνή «επέκταση». Οι εξαγωγές κεφαλαίων είναι πολύ γνωστές και στους Ούγγρους, όπως π.χ Σιδηροδρομική γραμμή Βουδαπέστης-Βελιγραδίουή το Πανεπιστήμιο Fudan εκτός από την περίπτωσή του, το καθεστώς του Πεκίνου ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική πολιτική στις περιφερειακές αφρικανικές χώρες. Όπως και οι δυτικές χώρες, πατάει το πόδι της στις φτωχότερες περιοχές κυρίως λόγω πρώτων υλών και εργασίας, ενώ -σύμφωνα με τους συνομιλητές μας- βλέπει την Ουγγαρία μάλλον ως την είσοδο της ΕΕ.

Στην κουβέντα, εκτός από τα παραπάνω, αναζητούμε απάντηση στο:

• Γιατί είναι ενδιαφέρον για τη NER και την Κίνα το γεγονός ότι το Πεκίνο επενδύει τα χρήματά του στην Ουγγαρία;
• Πώς έσωσε τον κόσμο από την κρίση του 2008 πριν από 14 χρόνια και γιατί η Κίνα αναγκάστηκε να διεθνοποιηθεί;
• Τι σημαίνει και ποιος ήταν ο σκοπός του; Μία περιοχή, ένας δρόμος (Πρωτοβουλία Belt and Road – Πολιτική BRI); Ποια είναι η θέση της Ουγγαρίας σε αυτό;
• Πότε, αν όχι καθόλου, θα μπορέσει η Κίνα να αναλάβει το ρόλο του παγκόσμιου ηγέτη; Εκτός από την οικονομική ισχύ, υπάρχουν φιλοδοξίες για στρατιωτική ηγεμονία;
• Πού πηγαίνει η κατεύθυνση του Πεκίνου μετά τη «φιλελεύθερη» διαχείριση των τελευταίων δεκαετιών υπό τον Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος έχει προσχωρήσει σε πλήρεις εξουσίες;

Η προβαλλόμενη εικόνα: Μετρητής