Ο Αρμάν Ζαν ντου Πλέσις, καρδινάλιος και δούκας του Ρισελιέ ηγήθηκε του Βασιλικού Συμβουλίου από το 1624. Γύρω στο 1630, μέσω της πολιτικής του, πέτυχε να θέσει υπό τον έλεγχό του την απείθαρχη γαλλική αριστοκρατία. Κατάφερε επίσης να νικήσει τους Προτεστάντες στη Γαλλία και τους αιώνιους αντιπάλους πέρα ​​από τη Μάγχη.

Ο επόμενος στόχος ήταν η διασφάλιση της σταθερότητας των συνόρων. Καθώς η Ισπανία και η Αυστρία διοικούνταν από μέλη του Οίκου των Αψβούργων, η καλύτερη επιλογή του Ρισελιέ ήταν να συμμαχήσει με τους Γερμανούς Προτεστάντες, αντιπάλους των Αψβούργων.

Ο Καρδινάλιος παρουσιάζει το έργο του στον Λουδοβίκο XIII. Αλλά η πρόθεσή του σκανδάλισε την ισχυρή φατρία με επικεφαλής τη βασίλισσα μητέρα Marie de Medici και τον μικρότερο αδερφό του βασιλιά, Gaston d’Orléans. Η βασίλισσα Άννα της Αυστρίας, ευαίσθητη στη γοητεία του κουνιάδου της, είναι κοντά σε αυτή τη φατρία. Εν ολίγοις, έχουμε μια μονομαχία μεταξύ του Ρισελιέ και του υπόλοιπου κόσμου, που διαιτητεύεται από τον κυρίαρχο.

Η πρώτη πράξη του έργου διαδραματίζεται στις 10 Νοεμβρίου 1630 στην κατοικία της Βασίλισσας Μητέρας στο Παλάτι του Λουξεμβούργου στο Παρίσι. Η Μαρί ντε Μέντιτσι επιπλήττει τον γιο της και τον παρακαλεί να εγκαταλείψει τον Ρισελιέ. Επικρίνει τον καρδινάλιο ότι ανέχεται τους Προτεστάντες, καταπιέζει τους ευγενείς και δεν ενδιαφέρεται για το καλό του λαού.

Ο Καρδινάλιος, έχοντας επίγνωση των διακυβεύσεων της συνάντησης, προσπαθεί να μπει στην αίθουσα όπου διεξάγεται η συζήτηση. Αλλά η Μαρί ντε Μέντιτσι διέταξε τους υπηρέτες της να κλειδώσουν όλες τις πόρτες. Κι όμως, μια κρυφή πόρτα έμεινε ανοιχτή.

Φαίνεται ότι ο επιδέξιος καρδινάλιος χρησιμοποίησε την επιρροή του σε μια υπηρέτρια για να αποκτήσει πρόσβαση στον βασιλιά. Μπορούμε να φανταστούμε την έκπληξη της βασίλισσας όταν ο Richeliu άνοιξε την πόρτα!

Ο Ρισελιέ άκουγε σιωπηλά τις βίαιες μομφές, μετά έσκυψε μπροστά στον βασιλιά και τη βασίλισσα μητέρα και, με υπολογισμένη ταπεινότητα, φίλησε το στρίφωμα του φορέματός της.

Ο Λουδοβίκος ΙΓ’ του γύρισε την πλάτη και αποσύρθηκε στις Βερσαλλίες, όπου είχε ένα λιτό κυνηγετικό καταφύγιο. Το σημερινό παλάτι θα χτιζόταν από τον γιο του, τον Βασιλιά Ήλιο.

Οι αυλικοί πιστεύουν ότι η βασίλισσα κέρδισε το παιχνίδι και της υποκλίνονται. Και η Marie de Medici σκέφτεται το ίδιο πράγμα. Όλοι περίμεναν την παραίτηση του καρδινάλιου.

Αλλά είναι απλώς το διάλειμμα μεταξύ των πράξεων. Το βράδυ της ίδιας μέρας, ο βασιλιάς κάλεσε τον Ρισελιέ στις Βερσαλλίες.

Ντροπαλός και υποχόνδριος, ο Λουδοβίκος ΙΓ’ μισεί τον υπουργό του, ο οποίος είναι το εντελώς αντίθετο, ευφυής, διακεκριμένος, φιλόδοξος και εργατικός. Αλλά ξέρει ότι δεν μπορεί χωρίς αυτόν. Μετά από μερικές ώρες συζήτησης, ο κυρίαρχος συνειδητοποιεί ότι η πολιτική του καρδινάλιου προστατεύει τη Γαλλία από τον εμφύλιο πόλεμο και τις εξωτερικές απειλές. Έτσι, στο κυνηγετικό καταφύγιο, ο βασιλιάς διαβεβαιώνει τον Ρισελιέ για την εμπιστοσύνη του και του υπόσχεται ότι δεν θα απαρνηθεί ποτέ τις υπηρεσίες του. Και θα κρατήσει τον λόγο του.

Το έργο τελειώνει. Αυλικός είναι αυτός που δίνει τον καλύτερο τίτλο: «Ημέρα ψαριού!» »

Η βασίλισσα μάνα ξεπέρασε και έχασε. Ο Λουδοβίκος ΙΓ’ το καταστέλλει. Ο εμφύλιος πόλεμος έφτασε στο χείλος του πολέμου, αλλά η Μαρία ντε Μέντιτσι πήγε τελικά στην εξορία στην Ολλανδία και ο Γκαστόν ντ’ Ορλεάνη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αυλή.

Στο όνομα των «λόγων του κράτους» και με την υποστήριξη του βασιλιά, ο Ρισελιέ μπορεί πλέον να διεξάγει τον πόλεμο όπως κρίνει. Ο Καρδινάλιος θα υποστηρίξει διακριτικά τους Προτεστάντες στον θρησκευτικό πόλεμο που θα παραμείνει γνωστός ως Τριακονταετής Πόλεμος.

Τελικά, κήρυξε τον πόλεμο στην Ισπανία και ενεπλάκη άμεσα στη σύγκρουση. Θα οδηγήσει, υπό την ηγεσία του διαδόχου του, Καρδινάλιου Μαζαρίν, στην Ειρήνη της Βεστφαλίας και στην περιθωριοποίηση των γερμανικών κρατών για δύο αιώνες.

Το όνομά μου είναι Rareș Hăbeanu και μέχρι να συναντηθούμε, να θυμάστε: η ιστορία μας βοηθά να κατανοήσουμε το παρόν και να κάνουμε τις σωστές επιλογές για το μέλλον.