Το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρότεινε, στο σχέδιο τροποποίησης του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι ηχογραφήσεις που γίνονται από υπηρεσίες πληροφοριών να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία σε ποινικές διαδικασίες, μεταξύ άλλων σε περιπτώσεις αδικημάτων διαφθοράς. Κατά τις συζητήσεις στη νομική επιτροπή, οι βουλευτές του ΠΣΔ και του ΠΝΛ άρπαξαν την τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης, από την οποία απέσυραν τις πράξεις διαφθοράς.

Η υποστηριζόμενη από τον κυβερνών συνασπισμό τροπολογία πέρασε με μία μόνο ψήφο.

Στο άρθρο 139 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ο συνασπισμός υιοθέτησε την ακόλουθη τροπολογία:

«Ηχογραφήσεις που προκύπτουν από δραστηριότητες ειδικές για τη συλλογή πληροφοριών που συνεπάγονται περιορισμό της άσκησης ορισμένων θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ελευθεριών μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία στο πλαίσιο ποινικής διαδικασίας ή όταν πληρούνται σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

Εάν το περιεχόμενό τους καταλήγει σε δεδομένα ή πληροφορίες σχετικά με την προετοιμασία ή τη διάπραξη εγκλήματος κατά της εθνικής ασφάλειας που προβλέπεται από τον ποινικό κώδικα ή ειδικούς νόμους εγκλήματος διακίνησης ναρκωτικών, εγκλήματος του καθεστώτος ουσιών ντόπινγκ, διεξαγωγής παράνομων επιχειρήσεων με πρόδρομες ουσίες ή με άλλα προϊόντα που ενδέχεται να έχουν ψυχοδραστικές επιπτώσεις, σε αδικήματα που αφορούν μη συμμόρφωση με το καθεστώς των όπλων, πυρομαχικών, πυρηνικών υλικών και εκρηκτικών υλών και πρόδρομων υλών εκρηκτικών, εμπορία και εκμετάλλευση ευάλωτων προσώπων, τρομοκρατικές ενέργειες, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, παραχάραξη νομισμάτων, γραμματοσήμων ή άλλων τιμαλφών, πλαστογραφία μέσων ηλεκτρονικών πληρωμών, έγκλημα που διαπράχθηκε μέσω συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών ή μέσων ηλεκτρονικής επικοινωνίας, κατά περιουσίας, εκβιασμός, βιασμός, παράνομη στέρηση της ελευθερίας ή σε περίπτωση οποιουδήποτε εγκλήματος κατά του παρεχόμενου προσώπου για τον Ποινικό Κώδικα ή άλλα εγκλήματα από τα οποία έχει τεθεί σε κίνδυνο ή, ανάλογα με την περίπτωση, η υγεία, η σωματική ακεραιότητα ή η ζωή ενός ατόμου.

Ο βουλευτής της USR Silviu Dehelean είπε ότι “Αυτή η αλλαγή είναι πιο σοβαρή από το όριο των 250.000 λέι για κατάχρηση εξουσίας. Η αφαίρεση των αρχείων θα αποτρέψει ουσιαστικά την οργάνωση κάθε υπόθεσης διαφθοράς. Πρακτικά, το PSD, το PNL και το UDMR δίνουν ελεύθερα όρια στη διαφθορά σε όλο τον διοικητικό μηχανισμό».

«Η USR θα αρπάξει στο Συνταγματικό Δικαστήριο τα δύο νομοσχέδια με τα οποία ο Συνασπισμός PSD-PNL-UDMR ακρωτηριάζει τους Ποινικούς Κώδικες χειρότερα από τους Dragnea-Iordache και co», διακηρύσσει το USR σε δελτίο τύπου.

Ένας βουλευτής της USR είπε στη συνεδρίαση ότι σύμφωνα με τους κανόνες της Βουλής των Αντιπροσώπων, κάθε βουλευτής έχει υποχρέωση να αποκαλύψει οποιοδήποτε προσωπικό συμφέρον που θα μπορούσε να επηρεάσει τις δημόσιες ενέργειές του, συμπεριλαμβανομένης της ψηφοφορίας, για την άρση περιπτώσεων φοροδιαφυγής και διαφθοράς. «Έχουμε πληροφορίες ότι ο σύζυγος ενός μέλους του γραφείου αυτής της επιτροπής έχει φάκελο φοροδιαφυγής και εγκληματικής ομάδας, με προθεσμία έως τις 3 Ιουνίου του τρέχοντος έτους, στο δικαστήριο του Βουκουρεστίου», δήλωσε ο εκπρόσωπος του USR. , διευκρινίζοντας ότι θα πρέπει να τεθεί υπόψη των πολιτών, ακόμη κι αν ψηφιστεί η τροπολογία αυτή, σύμφωνα με το News.ro.

Το G4Media.ro έγραψε για πρώτη φορά, από τις 2 Ιανουαρίου, ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης προτείνει, στο σχέδιο τροποποίησης του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι ηχογραφήσεις που γίνονται από υπηρεσίες πληροφοριών να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία στην ποινική διαδικασία, μεταξύ άλλων στην περίπτωση εγκλημάτων διαφθοράς, αν και το Συνταγματικό Δικαστήριο κήρυξε, πριν από δύο χρόνια, αντισυνταγματική παρόμοια διάταξη του ΚΠΔ. Ωστόσο, το Δικαστήριο άφησε στη συνέχεια την πόρτα ανοιχτή στην κυβέρνηση για περαιτέρω ρύθμιση, δείχνοντας στο σκεπτικό της απόφασης ότι «απλώς ρυθμίζοντας τη δυνατότητα χορήγησης της ποιότητας των αποδεικτικών στοιχείων σε αυτά τα αρχεία, χωρίς να δημιουργηθεί το κατάλληλο πλαίσιο που θα παρείχε τη δυνατότητα για να αμφισβητήσει τη νομιμότητά τους, ο νομοθέτης έχει νομοθετήσει χωρίς να σέβεται τις απαιτήσεις της σαφήνειας και της προβλεψιμότητας».